สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 463

พอลงจากเครื่องบิน หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินจึงกลับไปที่คฤหาสน์เก่าตระกูลยวี่ ไปทันเวลาอาหารพอดี

วันนี้คนอยู่พร้อมหน้ากันผิดปกติ กลับมากันหมดเลย

เหมือนจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นอย่างนั้น

ยวี่เฟิ่งเจียวประกาศเรื่องงานแต่งของเธอกับติงเหมา "เราสองคน จะจดทะเบียนสมรสกันสิ้นเดือน แล้วจะจัดงานแต่งตอนสิ้นปีนี้"

ติงเหมาอยู่ข้างๆ สีหน้าเขินอาย แล้วพยักหน้าอย่างดีใจ "ครับครับครับ!"

หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินก็เงยหน้าพร้อมกัน ดวงตาก็เป็นประกาย

"ดีมาก!" ทุกคนก็รู้สึกดีใจด้วย พร้อมปรบมือกัน "ยินดีด้วยยินดีด้วย!"

การดูแลเอาใจใส่ของติงเหมาที่มีต่อยวี่เฟิ่งเจียว แล้วก็การทำตัวในตระกูลยวี่ มัดใจคนทั้งตระกูลยวี่ไปตั้งนานแล้ว

ลูกเขยคนนี้ ดีกว่าลูกเขยคนเก่าหลายเท่าเลย!

"เก่งมากเลยนะคะอาจารย์" หนานซ่งเลิกคิ้วให้ติงเหมา

ติงเหมาจับมือยวี่เฟิ่งเจียวไว้ แล้วยิ้มดีใจ ผู้ชายตัวใหญ่กลับเขินอายเหมือนเด็ก กลับไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกปัญญาอ่อน แต่รู้สึกน่ารักแทน

แต่คงจะเป็นเสน่ห์ของติงเหมา ดูแล้วไร้เดียงสา แต่ความจริงกลับเป็นคนจริงใจ

ผ่านลมฝนมาทั้งชีวิต แต่ยังมีจิตใจที่บริสุทธิ์อยู่

ยวี่เฟิ่งเจียวจ้องมองติงเหมา คล้อยตามรอยยิ้มของเขา จึงหัวเราะไปด้วยกัน "ซื่อบื้อ"

ยวี่จิ้นเหวินมองภาพเหตุการณ์ แค่รู้สึกแสบจมูก จึงรีบก้มหน้าลง แกล้งทำเป็นกินข้าว

พอหนานซ่งเห็น จึงแอบดึงทิชชูมา แล้วยื่นให้เขาใต้โต๊ะ

แต่ยวี่จิ้นเหวินกลับจับมือเธอไว้ จับไว้แน่นมาก

"……"

หนานซ่งมองท่าทางที่เขาพยายามห้ามน้ำตา ในใจก็รู้สึกเอ็นดู จึงไม่ได้ดึงมือกลับ ปล่อยให้เขาจับอยู่อย่างนั้น

วินาทีนี้ ในใจเขาคงซับซ้อนมากสินะ

ทุกข์ทรมานกับการแต่งงานมาครึ่งชีวิต จนคุณแม่เขาเกือบเสียชีวิต แต่สุดท้ายก็เจอคนที่ใช่ แล้วเจอความสุขของตัวเอง

"ความจริง ฉันไม่คิดที่จะจดทะเบียนสมรส หรือว่าจัดงานแต่ง อายุขนาดนี้แล้ว ยังจะจัดงานพวกนี้อีกทำไมกัน?"

ยวี่เฟิ่งเจียวส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ

ติงเหมาที่อยู่ข้างๆรีบเอ่ยว่า "ผมว่าไม่ได้ ผมต้องการสถานะ!"

ทุกคนหลุดขำกับคำพูดของติงเหมา

ผู้ชายตามตื๊อผู้หญิงอยากได้สถานะ ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าพวกเขาหยิบบทละครสลับกัน แต่เกิดขึ้นบนตัวพวกเขา กลับไม่ดูแปลกเลย

เมื่อก่อนเสิ่นซูหลิวอยู่ตระกูลยวี่ ถึงแม้ทุกคนจะไม่ชอบเขา แต่ก็ให้เกียรติรักษาศักดิ์ศรีเขา ไม่กล้าพูดอะไรรุนแรง กลัวว่าจะกระทบความรู้สึกของสองสามีภรรยา แต่พวกเขาก็ไม่กลัวที่จะมีเรื่องกับเขา แต่แค่กลัวว่าการกระทำของพวกเขา จะทำให้เสิ่นซูหลิวไม่ดีกับยวี่เฟิ่งเจียว ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น เสิ่นซูหลิวก็ยังน้อยใจ แล้วทำตัวรังเกียจยวี่เฟิ่งเจียวที่แข็งกร้าว

ความแข็งกร้าวของผู้หญิง ไม่ได้เกิดจากการที่ผู้ชายบีบบังคับเหรอ?

ถ้าทั้งชีวิตได้รับความรัก การดูแลเอาใจใส่ ผู้หญิงคนไหนไม่อยากเป็นหญิงสาวที่มีความสุขล่ะ?

ติงเหมากับเสิ่นซูหลิวไม่เหมือนกัน เพราะนิสัยเขาดี ใจกว้าง รักใครก็จะรักเดียวใจเดียว ในใจมีแต่เธอ กลัวว่าเธอจะไม่มีความสุข

ยวี่เฟิ่งเจียวคบหากับติงเหมามาครึ่งปีกว่า นอกจากชีวิตวัยรุ่นของเธอ นั่นเป็นช่วงเวลาที่มีรอยยิ้มมากที่สุด

รอยตีนกาที่หางตา คือเครื่องพิสูจน์ความสุขของเธอ

เพราะฉะนั้น เธอที่สูญเสียความมั่นใจกับการแต่งงาน กลับยอมลองอีกครั้งกับติงเหมา

แล้วให้สถานะเขา

แล้วให้ชีวิตใหม่กับตัวเองด้วย

ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผู้หญิงก็ยังคงคาดหวังการแต่งงานแล้วก็ความรักอยู่ดี

ขอแค่เป็นคนที่ใช่ เมื่อไหร่ก็ไม่ถือว่าสาย

……

พอกินข้าวเสร็จแล้ว ยวี่เฟิ่งเจียวก็เรียกหนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินไปที่ห้องเธอ

พอเปิดประตูเข้าไป เธอก็พูดตรงๆกับพวกเขา "ผู้อำนวยการช่องหวนย่าไถ กี่วันนี้ เปลี่ยนคนได้แล้ว"

แล้วอีกอย่าง เธอรู้ความสัมพันธ์ของซูอิงกับหนานซ่ง ทำร้ายซูอิง ก็เหมือนทำร้ายหนานซ่ง ขอแค่ทำให้หนานซ่งไม่สบอารมณ์ได้ ถึงแม้จะเรื่องเล็กๆ เธอก็ยอมทำ

ตัดต่อเรียบร้อยแล้ว ส่งไปให้ฝ่ายตรวจสอบ การตรวจสอบคงไม่มีปัญหาอะไร

เรื่องที่ควรจะราบรื่น พอถึงวันออกอากาศ โจ๋เซวียนอยู่ที่คอนโดลู่หมิงกับโจ๋เยว่ กำลังนั่งกินผลไม้อยู่บนโซฟา รอดูรายการอยู่

เปลี่ยนไปที่ช่องหวนย่าไถ ถึงเวลาออกอากาศแล้ว แต่กลับไม่ใช่บทสัมภาษณ์ตอนที่โจ๋เซวียนสัมภาษณ์กัวไฮว แต่เป็นตอนสัมภาษณ์ที่เธอสัมภาษณ์ดาราหน้าใหม่แทน

"ไม่สิ ทำไมถึงเป็นตอนนี้ ตอนนี้ควรจะเป็นตอนถัดมาไม่ใช่เหรอ?"

โจ๋เซวียนงงมาก คิดว่าทางช่องทำผิดพลาด จึงโทรไปหาผู้จัด แต่ผู้จัดตอบว่าผู้อำนวยการดูรายการแล้ว บอกว่าไม่เหมาะสมกับค่านิยมตอนนี้ จึงไม่ผ่าน

"เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ ทำไมถึงไม่เหมาะกับค่านิยมตอนนี้ ไม่ต้องสนค่านิยมบ้าบออะไรหรอกค่ะ ประเด็นคือตาแก่คนนั้นเป็นพ่อเลี้ยงของซูอิง! พ่อเลี้ยงมาแฉว่าดาราดังอกตัญญู ข่าวใหญ่ขนาดนี้ ทำไมพวกคุณไม่ออกอากาศคะ แล้วออกอากาศดาราหน้าใหม่ทำไม?……อย่าเอาผู้อำนวยการช่องมาอ้างเลยค่ะ ฉันแจ้งผู้อำนวยการแล้ว จะไม่ตกลงได้ยังไง!"

โจ๋เซวียนคุยไปตั้งนานก็ไม่ได้ผล จึงโมโหมาก "คุณรอเดี๋ยว ฉันจะให้คุณอาฉันคุยกับคุณเอง!"

เธอเอาโทรศัพท์ไปตรงหน้าโจ๋เยว่ แต่โจ๋เยว่กลับกดวางสาย

"คุณอาคะ! พวกเขาเปลี่ยนรายการตอนแรกของหนู!" โจ๋เซวียนโกรธจนหน้าแดง แล้วกระทืบเท้า

โจ๋เยว่มองเธอตาขวาง "เธอใจร้อนทำไม เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหาวิธีแก้ ไม่ใช่อาละวาด เธอจะให้ฉันสอนอีกกี่ครั้ง?"

"หนูไม่สน กว่าหนูจะสัมภาษณ์มาได้ อาช่วยโทรหาสามีอาหน่อยสิคะ ถามเขาว่าทำไมต้องตัดรายการหนู!"

โจ๋เยว่รำคาญเธอมาก จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาไปเสิ่นซูหลิว แต่เขาไม่รับ

ในใจเธอมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี รู้สึกเหมือนว่ามีเรื่องบางอย่างจะเกิดขึ้น

คิดไปมา เธอจึงโทรหาผู้จัดในช่อง แล้วถามเขาอย่างเกรงใจ "คุณฉินคะ รายการของโจ๋เซวียน เกิดเรื่องอะไรเหรอคะ? คุณเสิ่นเป็นคนตัดเหรอคะ?"

"ไม่ใช่คุณเสิ่น แล้วใครคะ?"

สีหน้าโจ๋เยว่เข้มงวด "ใครกล้าตัดรายการข้ามหัวผู้อำนวยการช่องคะ คนในช่องทำงานไม่เห็นหัวกันแบบนี้เลยเหรอ?"

เธอทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของช่อง

ผู้จัดฉินหัวเราะ "คุณโจ๋ครับ คุณเหมือนจะเข้าใจผิดนะครับ เราเพิ่งเปลี่ยนผู้อำนวยการช่องตอนบ่ายวันนี้เองครับ ทำไมเหรอครับ ผู้อำนวยการเสิ่นไม่บอกคุณเหรอครับ?"

โจ๋เยว่อึ้งนิ่งอยู่กับที่