สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 466

จนถึงช่วงดึกที่เสิ่นหลิวซูกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ด้วยร่างกายที่อ่อนล้าของเขา

ปกติโจ๋เยว่ไม่สามารถนอนหลับได้ โดยสอบถามเกี่ยวกับแหล่งข่าวต่างๆ อยากรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร และฉันก็โทรหาเสิ่นหลิวซูอยู่เรื่อยๆ และโทรศัพท์มือถือที่เขาโทรหาเกือบจะแบตหมด

เมื่อได้ยินเสียงล็อกประตู เธอจึงหันหน้าทันทีและเห็นว่าเสิ่นหลิวซูกลับมาแล้ว สีหน้าของเธอเป็นช่วงเวลาแห่งความปีติยินดี

เธอลุกขึ้นยืน "คุณกลับมาแล้ว ฉันโทรหาคุณหลายสายมาก ทำไมไม่รับสาย คุณปิดเครื่องไปแล้วเหรอ?"

นอกจากความปิติแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะบ่น

"โทรศัพท์ไม่มีแบตแล้ว"

เสิ่นหลิวซูอธิบายประโยคนี้อย่างแผ่วเบา จากนั้นเปลี่ยนรองเท้าและเดินเข้าไปในห้องน้ำ

โจ๋เซวียนและโจ๋เยว่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นมองกันและกัน

ยิ่งการแสดงออกของเสิ่นหลิวซูเคร่งขรึมมากขึ้นเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้น และพวกเขามักจะรู้สึกว่าสถานการณ์ปัจจุบันดูเหมือนจะอยู่เหนือการควบคุมและกลายเป็นเรื่องยากขึ้นเรื่อยๆ

รอจนกว่าเสิ่นหลิวซูจะอ่อนข้อให้ โจ๋เยว่ไม่กล้าถามอะไรมากไปกว่านี้ เธอแค่แสดงท่าทางอ่อนโยนตามปกติ "คุณกินข้าวแล้วยัง? ฉันจะอุ่นอาหารให้คุณ"

ก่อนที่เสิ่นหลิวซูจะตอบได้ เธอหันหลังแล้วเดินเข้าไปในครัว

โจ๋เซวียนไม่มีแผนสูงเหมือนโจ๋เยว่ เต็มไปด้วยความคิดเกี่ยวกับการแสดง ก้าวไปข้างหน้าและถามเสิ่นหลิวซู

"อาเขย ทำไมตอนแรกของรายการที่ฉันบันทึก ทำไมมันถึงถูกถอดออก สถานีบอกว่ามันไม่สอดคล้องกับค่าปัจจุบันและจะไม่ถูกตรวจสอบ มันเป็นข้อความของคุณเหรอ?"

เสิ่นหลิวซูนั่งบนโซฟาอย่างช้าๆ ร่างกายของเขาทั้งหมดตกอยู่ในสภาวะเฉื่อย เมื่อได้ยินคำถามของโจ๋เซวียน เขามองขึ้นไปที่เธอและตอบสนองเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะกลับมารู้สึกตัว

"รายการอะไร? ฉันไม่รู้"

เขาได้รับการจัดการกับคดีหย่าร้างกับยวี่เฟิ่งเจียวในปัจจุบันและเขาถูกไล่ออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการสถานีในทันทีและเขาได้รับการจัดการกับปัญหาร้ายแรง เขาจะดูแลเรื่องอื่นๆได้ยังไง?

"นั่นคือรายการทอล์คโชว์ที่ฉันทำ! คุณลืมไป สิ่งแรกที่ฉันต้องการสัมภาษณ์คือกัวไหวพ่อบุญธรรมของซูเปอร์สตาร์ซูอิง! คุณอนุมัติแล้ว!"

โจ๋เซวียนไม่สามารถทำมันได้อย่างกระวนกระวายใจและเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขุ่นเคืองในใจเธอได้อย่างไรเขาจะไม่สนใจเรื่องที่สำคัญกับเธอได้อย่างไร!

มันไม่จริงจังกับเธอ

"โอ้" เสิ่นหลิวซูตอบอย่างเฉยเมย เขารู้สึกประทับใจเล็กน้อย "รายการไม่ออกอากาศเหรอ?"

"ไม่!"

โจ๋เซวียนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วให้เสิ่นหลิวซูดู "พวกเขาตัดตอนแรกของรายการของฉันออกไป และจู่ๆก็แทนที่ตอนที่สอง และพวกเขาไม่ได้แจ้งให้ฉันทราบด้วยซ้ำ มันเกินไปแล้ว!"

เมื่อโจ๋เยว่ได้ยินเสียงอันดังของโจ๋เซวียนเธอเดินออกจากครัวและขมวดคิ้ว "เซวียนเอ๋อ เงียบลงหน่อย อย่าไปรบกวนอาเขยแกเลย เรื่องของแกไว้ค่อยคุย"

โจ๋เซวียนเม้มปากอย่างไม่พอใจ "ถ้าอย่างนั้นรายการของฉันจะออกอากาศได้ไหม? มันคงจะดัง"

"ดังไม่ได้แล้วแหละ"

เสิ่นหลิวซูเอนหลังพิงโซฟาด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้า หลับตาลง และถอนหายใจอย่างอ่อนแรง "รายการของเธอ มันน่าจะโดนตัดออกโดยผู้กำกับคนใหม่"

"อะไรนะ? เขามีสิทธิ์อะไรมาตัดรายการของฉันทิ้ง!"

โจ๋เซวียนยืนขึ้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้นเพราะความไม่ชอบธรรม "ผู้กำกับเจ๋งเหรอ? อาเขย คุณเป็นหัวหน้าสถานีฮวนย่า ทีมงานฝ่ายผลิตทั้งหมดเป็นของคุณ พวกเขาจะฟังคุณอย่างแน่นอนถ้าคุณพูด!"

เธอเอนไปข้างหน้าและนั่งบนโซฟา ออดอ้อนแล้วเขย่าแขนของเสิ่นหลิวซู "อาเขย คุณช่วยฉันด้วยเถอะนะ นั่นเป็นรายการที่ฉันทำงานหนักมากจริงๆ......."

โจ๋เยว่มองไปที่โจ๋เซวียนอย่างเย็นชา

ต่อหน้าเธอเธอเริ่มมีอารมณ์

ยวี่เฟิ่งเจียวพูดเบาๆ "ถ้ายอมเลิกราเพื่อยุติเรื่องราวได้ ก็ไม่ใช่โจ๋เยว่แล้ว ผ่านมาหลายปีแล้วเธอเคยหยุดบ้างไหม?"

คิ้วที่ละเอียดอ่อนของหนานซ่งเต็มไปด้วยความหนาวเย็นเล็กน้อย "ฉันกลัวว่าเธอจะเอะอะเรื่องเด็กในท้องของเธออีกครั้งและใส่ร้ายคุณ"

"เธอดูละครมามากแล้ว ฉันคิดว่าเทคนิคแมวสามขาของเธอได้ผลจริงๆ"

ใบหน้าของยวี่เฟิ่งเจียวเต็มไปด้วยความรังเกียจ และริมฝีปากของเธอก็เย็นชา "มันไม่ง่ายสำหรับผู้หญิงที่จะมีลูก บอกตามตรง ฉันเห็นอกเห็นใจเธอ บาปที่ฉันทำเองจะเป็นอันตรายต่อเด็กในท้อง ฉันไม่อยากทำกับคนท้อง แต่เธอทำตัวเองมันก็ช่วยไม่ได้ สิ่งที่ฉันควรจัดการก็จัดการแล้ว ไม่ว่าจะมารูปแบบไหนก็มีวิธีรับมือ ฉันไม่เคยกลัว"

เมื่อได้ยินคำพูดของยวี่เฟิ่งเจียวเช่นนี้ หนานซ่งก็รู้สึกสงบขึ้นเล็กน้อยโดยรู้ว่าเธอมีกลยุทธ์ในการจัดการกับมัน

พูดตามตรง ถ้าป้ายวี่รักเสิ่นหลิวซูจริงๆ แค่อาศัยกลอุบายของโจ๋เยว่ในการก่อกวนและไม่สามารถขึ้นไปบนเวทีได้ เธอจะเป็นคู่ต่อสู้ของเธอได้อย่างไร?

ยวี่เฟิ่งเจียวไม่เคยแพ้คนเจ้าชู้และเมียน้อย แค่แพ้ความรัก

ติงเหมาพักคางและมองไปที่ยวี่เฟิ่งเจียวกับคนงี่เง่า ใช้ข้อศอกสะกิดยวี่จิ้นเหวิน "ดูสิ ดูพลังของแม่คุณสิ ดูเหมือนเจ้านายของวังหลักของฮาเร็มจักรพรรดินีหรือไม่?"

"........"

บรรยากาศที่จริงจังดั้งเดิมถูกทำลายโดยคำพูดที่ฉับพลันของติงเหมา

ยวี่จิ้นเหวินยิ้มและไม่พูดอะไร หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ติงเหมา "ท่านอาจารย์ ท่านอยากจะบอกว่าท่านเป็นเหมือนจักรพรรดิเหรอ?"

"ไม่ไม่ไม่ ฉันไม่อยากเป็นจักรพรรดิ ฉันถูกวางไว้ในสมัยโบราณ นั่นคือคำสั่งของโรงพยาบาล!"

ติงเหมาเดินไปหายวี่เฟิ่งเจียวและยื่นมือออกให้เธอ "ราชินี ชีวิตในวังช่างน่าเบื่อ รัฐมนตรีจะหนีไปพร้อมกับคุณ และเจ้าชายและเจ้าหญิงจะดูแลเรื่องต่างๆ"

ยวี่เฟิ่งเจียวรู้สึกขบขันโดยเขาจับมือกันมองยวี่จิ้นเหวินและหนานซ่งด้วยรอยยิ้ม "วังของฉันก็ดีนะ"

ยวี่·เจ้าชาย·จิ้นเหวิน "^_^"

หนาน·เจ้าหญิงสนม·ซ่ง "........"