สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 588

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วและยกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัวเพื่อหยิบโทรศัพท์แล้วอยากวางสาย

อย่างไรก็ตาม หนานซ่งเข้ามาดูและเขาก็หยุดนิ่ง

"เสี่ยวซ่ง........"

หนานซ่งวางนิ้วชี้บนริมฝีปากของเขา เป็นการบอกให้เขาเงียบ ตอนนี้เธอต้องการฟังฟู่ยวี่

ฟู่ยวี่ดูเหมือนจะตระหนักว่าเขาพลาดปากของเขาไป เขารู้สึกถึงวิกฤตที่เขาจะถูกฆ่าโดยยวี่จิ้นเหวิน เขาลังเลทางโทรศัพท์และพูดว่า "อะไรอยู่ในนั้น จริงๆแล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่ งั้นเรามาเปลี่ยนวันพูดคุยกันดีกว่า ฉันจะพูดกับคุณเรื่องส่วนตัวก่อนดีไหม?"

"ไม่ต้อง สำหรับฉันนี่ก็เป็นเรื่องส่วนตัวนะ"

หนานซ่งพูดทีละคำ "ฉันมีเวลา ฟังคุณทุกเรื่อง ค่อย ค่อย พูด"

"......."

จู่ๆฟู่ยวี่รู้สึกเหมือนกำลังขุดหลุมและฝังตัวเอง

ภายใต้การบังคับและล่อลวงของหนานซ่ง ในที่สุดฟู่ยวี่ก็ล้มเหลวในการควบคุมปากของเขาและทำให้เรื่องราวของทหารหญิงแตกตื่น

อันที่จริงเรื่องง่ายมาก ตอนนั้น ทหารหญิงกลุ่มหนึ่งจากประเทศ H ถูกฝึกมาอย่างลับๆ จากการแลกเปลี่ยนฉันมิตรและการแลกเปลี่ยนระหว่างสองประเทศ พวกเขากลายเป็นอาจารย์ของทหารหญิงกลุ่มนั้นและถูกบังคับให้ต้องยอมรับการฝึกนี้ ภารกิจของทหารคือการ "ทรมาน" พวกเธอ ในฐานะหัวหน้าโค้ช ปลาแห้งนั้นเห็นได้ชัดว่ามีตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวเหมือนยมราช แต่เขาต้องตะลึงเมื่อได้หัวใจของทหารหญิงคนหนึ่ง ไม่เพียงแต่สารภาพกับเขาอย่างกล้าหาญเท่านั้น แต่เกือบจะรีบไปจูบเขาอย่างแรง

หนานซ่งเปิดลำโพงในโทรศัพท์ตลอดทาง ให้ยวี่จิ้นเหวินฟังเรื่องราวของทหารหญิงกับเธอ

เมื่อฟู่ยวี่พูดถึงเรื่องนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะชะงักสองสามครั้ง ในขณะที่ยวี่จิ้นเหวินเต็มไปด้วยเส้นสีดำ อยากจะเอาฟู่ยวี่ออกไปและทุบตีเขา

ทุกวันนี้เขาว่างมากเกิน!

ในตอนท้ายของการฟัง หนานซ่งลืมตาขึ้นเล็กน้อย "ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้"

เมื่อยวี่จิ้นเหวินถูกจ้องมองโดยหนานซ่ง หัวใจของเขาก็เริ่มสูบฉีด

มันเป็นเหมือนคลื่น หลังจากหมดปัญหา "ซุปเปอร์มาร์เก็ตแชต" ไปแล้ว ก็ "เรื่องของทหารหญิง" มาอีกแล้ว วันนี้มันเป็นวันอะไรกัน? หนึ่งหรือสองคน ทั้งสองจงใจทำให้เขาไม่มีความสุข วางยาหยอดตาให้ภรรยาของเขาต่อหน้าเขา กลัวที่จะถูกเขาฆ่าจริงๆเหรอ?

ฟู่ยวี่ยังคงต้องการพูดคุยเกี่ยวกับการติดตามอย่างมีความสุข ยวี่จิ้นเหวินทนไม่ไหวแล้ว เขากัดฟันกรามหลังและพูดว่า "ฟู่ยวี่ นายอยากตายไหม?"

"........"

ฟู่ยวี่เงียบไปสามวินาที "อ่า พี่ชาย นี่ฟังอยู่ด้วยเหรอ เอ่อ ขอโทษจริงๆ ใครบอกให้คุณมาแฉเรื่องเก่าๆฉันก่อนล่ะ ฉันเอาเรื่องคุณมาบอกหนานซ่งบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม? เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วนี่ และคุณก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับทหารหญิงคนนั้น เป็นเธอที่รีบเร่งที่จะยึดติดกับคุณ คุณเป็นเหมือนหยก เหมือนกับพระที่ไม่มีหัวใจ ไม่ว่าคนอื่นจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม พี่ชายฉันสนับสนุนคุณ เสี่ยวซ่งไม่ควรหึงใช่มั้ย?"

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก ใบหน้าที่จ้องเขม็งของเขาไม่ชัดเจนเกินไป

ซูยินจัดการกับอาการบาดเจ็บที่หลังมือของฟู่ยวี่และกลอกตาไปมาเมื่อเห็นว่าเขากำลังยิ้มอย่างเชื่องช้า

ทำไมเธอไม่เห็นว่าผู้ชายคนนี้ยังมีศักยภาพที่จะทำ "ชาเขียว"

หลังจากฟังคำพูดที่คำที่ขมขื่นของฟู่ยวี่ ยวี่จิ้นเหวินก็กำหมัดแน่น ถ้าฟู่·คนเลว·ยวี่ ก็อยู่ไม่ไกลจากการทุบตีอย่างรุนแรง

"จะหึงไม่หึงคุณก็ไม่ต้องยุ่งแล้ว"

หนานซ่งจบหัวข้อของทหารหญิงด้วยประโยคเดียว แต่พูดว่า "ตอนนี้คุณพูดเรื่องของฝั่งคุณได้แล้ว"

ฟู่ยวี่กระซิบเบาๆและพูดกับซูยิน "เบาหน่อย~"

การเคลื่อนไหวของซูยินไม่อ่อนโยนนัก อารมณ์ไม่ดี "ตอนนี้รู้ถึงความเจ็บละเหรอ ตอนไปต่อยตีคนอื่นไม่รู้จักเจ็บเหรอ? ทนไว้"

หนานซ่งได้ยินเสียงจากปลายสาย "ตอนนี้ซูยินอยู่นั่น? บาดเจ็บเหรอ?"

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว

ฟู่ยวี่พูดว่า "ไม่เป็นไร เวลาตีใครสักคน การออกตัวค่อนข้างจะหนักไปหน่อย และหลังมือถูกถูกับผิวหนัง พันไว้ก็โอเคแล้ว"

หนานซ่งไม่เชื่อเขามากนักและถามซูยินว่า "มือของเขาเป็นยังไงบ้าง?"

"วางใจเถอะคุณอา เจ็บไม่หนักเท่าปลาตากแห้ง มีบาดแผลที่ผิวหนังเล็กน้อย" ซูยินพูดทางโทรศัพท์

หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินรู้สึกโล่งใจเพียงเล็กน้อย

"งั้นคุณก็ให้ซูยินจัดการให้เรียบร้อย จัดการเสร็จก็อย่าทำตัวน่าเวทนา"

"ใครน่าเวทนากัน......."

ฟู่ยวี่บ่น ยิ้มให้กับซูยินและถามหนานซ่ง "อ้อ แล้วคุณเจอลัวกังไหม?"

"ไม่เจอ" หนานซ่งตอบ "เขาต้องการปกป้องพี่ชายของเขา ฉันยังคงรู้สึกเสียใจกับผู้ชายของฉัน"

อยากให้เธอปล่อยหงเหมา อย่าว่าแต่ประตูเลย แม้แต่หน้าต่างก็ไม่มี!