สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 637

สถานการณ์ของมู่โจว ร้ายแรงกว่าชีพจรที่หนานซ่งสัมผัสได้

ตอนบ่ายยังเถียงคอเป็นเอ็นกับลั่วอินได้ ทั้งคู่อายุรวมกันร้อยกว่าปียังทะเลาะกันจนหน้าแดง ทักทายบรรพบุรุษของกันและกันสิบแปดชั่วอายุคน

หนานซ่งช่วยมู่โจว ยิงปืนใหญ่ใส่ลั่วอิน ถูกลั่วอินด่าว่าเป็นคนอกตัญญู ช่วยคนนอกไม่ช่วยคนใน

ยวี่จิ้นเหวินฟังอยู่เงียบ ๆ รู้ว่าแม่ลูกคู่นี้พยายามรักษาจิตใจของอาจารย์มู่ด้วยวิธีนี้ ให้เขามีชีวิตอยู่

แต่จุดจบกำลังจะมาถึง ช่วงค่ำ มู่โจวนอนอัมพาตสะลึมสะลืออยู่บนเตียง

ทำได้เพียงออกเสียง หายใจเข้าออกช้า ๆ

“แม่ แบบนี้ไม่ได้การ รีบพาไปโรงพยาบาลเถอะ”

หนานซ่งในฐานะแพทย์ก็ยังตื่นตระหนก อาการแย่ลงเร็วเกินไป ใช้การฝังเข็มอย่างเดียวไม่พอ

ลั่วอินจับชีพจรของมู่โจว แล้วถอนหายใจอย่างแรง จากนั้นก็ส่ายหน้า

“เขาปรารถนาแบบนี้ ไม่มีความคิดที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ”

ลั่วอินมองไปทางกู้ฟาง “ตกลงว่าซ่งซีเอาอะไรไป พวกเขาจะทำอะไรอีก?”

กู้ฟางส่ายหน้า แสดงออกว่าเธอก็ไม่รู้

ยวี่จิ้นเหวินกับหนานซ่งอยู่ข้างเคียงเงียบ ๆ มองดูมู่โจวที่ซูบผอมราวกับไม้ขีดไฟ ในใจรู้สึกอึดอัด ไม่อยากพูดจา

กู้ฟางตบบ่าพวกเขา พูดเสียงเบา: “ให้เหล่ามู่นอนสักครู่เถอะ พวกเธออย่าเข้าใกล้มากเกินไป ในห้องแออัด ไปเดินในสวนเถอะ”

วัยรุ่นสองคนก็ถูกไล่ออกไปแบบนี้

ศาลาทรุดโทรม ดอกไม้ต้นไม้ เป็นระเบียบเรียบร้อย ฉากไหน ๆ ก็สามารถใช้เป็นภาพพื้นหลังสำหรับละครย้อนยุคได้

แต่ตอนนี้ หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินกลับไม่มีความสนใจชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงาม

ทั้งคู่ไขว่ห้างข้างสระน้ำ แล้วถอนหายใจ

พระอาทิตย์ตกที่สวยงาม ใกล้พลบค่ำเท่านั้น

หนานซ่งพิงไหล่ของยวี่จิ้นเหวิน ยวี่จิ้นเหวินจับไหล่ของเธอ ให้เธอพิงตัวเองมั่นคงกว่าเดิม แล้วถามขึ้นเสียงเบา “หนาวไหม?”

“ไม่หนาว”

หนานซ่งรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก “นายว่าช่วงนี้พวกเราดวงไม่ดีไหม ไม่มีเรื่องที่ได้ดังใจ ถูกหลอกแล้วถูกหลอกเล่าไม่ขาดสาย”

เธอคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแปลก ๆ ที่มีความสามารถในการทนต่อแรงกดดัน แต่ก็ใกล้จะถูกเรื่องราวที่ทยอยมาทำให้หดหู่แล้ว

ยวี่จิ้นเหวินพูด “นั่นคือเก้าในสิบสิ่งในชีวิต เกิด แก่ เจ็บตาย การจากลา ทุกคนรู้ว่าหลบหนีไม่ได้ แต่การเผชิญหน้าต้องใช้ความกล้าหาญ

”

ผู้ชายไม่ร้องไห้ง่าย ๆ น้ำตาไหลอยู่ในหัวใจ

ยวี่จิ้นเหวินอดกลั้นตลอดตอนบ่าย คอแหบหมดแล้ว เขาก้มหน้าเล็กน้อย “เพียงแต่...”

“เพียงแต่อาการป่วยของอาจารย์มู่ครั้งนี้มาอย่างกะทันหันเกินไป แล้วก็แปลกประหลาดเกินไป”

หนานซ่งรับคำพูดของเขาต่อ เธอขมวดคิ้ว “ทั้ง ๆ ที่ครั้งที่แล้วตอนที่พวกเรามาที่นี่ อาจารย์มู่ร่างกายยังดี ๆ อยู่ กินอะไรก็อร่อย กระปรี้กระเปร่ามาก เหมือนจะกลายเป็นเทพแล้ว ระยะเวลาสั้น ๆ แค่เดือนกว่าสองเดือน ก็ทำให้ตัวเองเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้าย...ปัญหาอยู่ที่ตัวซ่งซี”

ซ่งซีมาสร้างเรื่องที่เมืองหนาน มีคนตายนับไม่ถ้วน ดูเหมือนทุกอย่างไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ แต่พวกมันเชื่อมโยงกับเธออย่างแยกไม่ออก และตัวตนของเธอ ก็เยอะแยะมาก เดี๋ยวเป็นโค้ชสอนเทควันโด เดี๋ยวเป็นคุณหนูตระกูลซ่ง เดี๋ยวเป็นลูกศิษย์ของมู่โจว

สถานะเยอะมาก แทบจะเทียบกับหนานซ่งแล้ว

และตัวตนที่อันตรายที่สุดของเธอ มีความเกี่ยวข้องกับเฉียวเหลิ่ง เป็นคนที่ออกมาจากเมืองฝั่งตะวันออก

ดังนั้นหนานซ่งจึงไม่อาจปฏิบัติต่อเธอเหมือนศัตรูธรรมดาได้ อิทธิพลเบื้องหลังเธอ เป้าหมายที่เธอมาเมืองหนาน ใช้เวลาขบคิดเนิ่นนานเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

ยวี่จิ้นเหวินดวงตาเคร่งขรึม “อาจารย์มู่ให้ซ่งซีเอาของแบบนั้นไป ไม่มีทางที่จะเป็นของธรรมดา น่าจะเป็นของประเภทสารเคมี”

ยวี่จิ้นเหวินถึงดีใจขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปกอดหนานซ่ง “ฉันชอบเธอที่อยู่ใต้ปากกาของฉัน ต้วมเตี้ยมและสวยงาม”

“ฉันก็ชอบที่คุณวาดฉัน สวยกว่าตัวจริงสามส่วน”

หนานซ่งมองดูยวี่จิ้นเหวิน แล้วถามเขาอย่างจริงจัง “รู้ไหมว่าทำไม?”

ยวี่จิ้นเหวินส่ายหน้า ไม่รู้

หนานซ่งจิ้มจมูกโด่งของเขา หัวเราะที่เขาซื่อบื้อ “นี่เรียกว่า ‘ความงามอยู่ในสายตาของคนรัก’ เด็กโง่”

“...” ยวี่จิ้นเหวินอึ้ง แล้วลูบจมูกตัวเอง “อ้อ”

พูดกันว่าความรักทำให้คนโง่ลง เขาอยู่ต่อหน้าหนานซ่ง มักจะไม่ฉลาดพอ ตั้งแต่เล็กจนโต นอกจากหนานซ่งแล้ว ก็ไม่มีคนเรียกเขาว่า ‘เด็กโง่’”

จู่ ๆ หนานซ่งก็สูดจมูก แล้วขมวดคิ้ว “กลิ่นในนี้มันแปลกประหลาดมากจริง ๆ”

มีกลิ่นฉุนรุนแรงมาก

ยวี่จิ้นเหวินก็สูดจมูกดมตาม ทั้งสองเดาว่าเป็นสารเคมีอะไรสักอย่าง จากนั้นก็เดินไปข้างโต๊ะของมู่โจว เห็นกล่องสี่เหลี่ยม

ฝาถูกเปิดออก ของด้านในก็ถูกหยิบไปแล้ว น่าจะเป็นของที่มู่โจวให้ซ่งซีเอาไป

แต่เป็นของอะไร ทั้งสองคนไม่เห็น และก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร

ไม่มีเวลาสนใจความส่วนตัว หนานซ่งพลิกดูภาพวาดข้างตัว มีงานแกะสลักชิ้นหนึ่ง ที่ดึงดูดความสนใจของเธอ

เธอดึงกระดาษแผ่นนั้นออกมา ให้ยวี่จิ้นเหวิน “นายดู นี่คืออะไร?”

ยวี่จิ้นเหวินรับมา ในตอนที่มองเห็นกระดาษ ดวงตาก็เบิกกว้าง

หรือว่าของที่อาจารย์มู่ให้ซ่งซีเอาไป ก็คือ?