เกือบทั้งคืนจนเกินต้านทาน
หนานซ่งเหมือนกำลังจะตาย ร่างทั้งร่างดูเหมือนจมลงน้ำแล้วกลับขึ้นมาใหม่ ปวดราวไปทั้งเอว ขาอ่อนแรงไปหมดจนไม่สามารถยกนิ้วขึ้นได้
ไม่รู้ว่าข้างห้องหยุดเสียงไปตั้งแต่เมื่อไร หนานซ่ง เงี่ยหูและฟังการเคลื่อนไหวของคนข้าง ๆ เขาแทบจะไม่ลืมตามองและถาม ยวี่จิ้นเหวินผู้ซึ่งมีเหงื่อออกมามากเช่นกัน "คุณลองฟังเสียงดู หยุดแล้วใช่ไหม?"
ยวี่จิ้นเหวินยิ้มเล็กน้อย "หยุดนานแล้ว"
ดวงตาของ หนานซ่ง เป็นประกาย "ถ้าอย่างนั้นเราชนะแล้วใช่ไหม"
เหมือนมีธงแดงเล็กๆ แห่งชัยชนะกำลังโบกให้เธอ หนานซ่งตัวแข็งเหมือนอัมพาตไปทั้งตัว "เอาฉันเหนื่อยแทบตาย..."
เธอมองไปที่รอยยิ้มบนริมฝีปากของ ยวี่จิ้นเหวินและตอบสนอง "ไม่ ถ้าเขาหยุดนานแล้วทำไมคุณ... ไม่ยอมหยุดเสียที?!"
หนานซ่ง จ้องมองที่ ยวี่จิ้นเหวิน
ยวี่จิ้นเหวินยิ้มและพูดว่า "ผมต้องแสดงให้ชาวต่างชาติเห็นว่าผู้ชายจีนนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน"
หนานซ่ง: "..."
แม้ว่าเธอจะเหนื่อยแต่ยังไม่เสียสติไป แต่เธอจะเสียสติไปเพราะยวี่จิ้นเหวิน
มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเอาชนะเขา
เธอหลับตาลงและผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว
ยวี่จิ้นเหวินก็เหนื่อยมากเช่นกัน แต่เขาไม่สามารถหลับลงด้วยสภาพแบบนี้ได้ เขาก้าวออกจากตัวเธอห่มเธอด้วยผ้าห่ม อุ้มเข้าห้องน้ำ อาบน้ำให้เธอสวมชุดใหม่แล้วค่อยอุ้มกลับมาที่เตียงจูบหน้าผากเบา ๆ "เมียผมนี้เก่งจริงๆ"
หนานซ่ง หลับไปถูกทำให้ตื่นโดย ยวี่จิ้นเหวินจากนั้นก็ผล็อยหลับไปอีกครั้งในอ้อมกอดเขา
เขาคร่ำครวญโดยไม่รู้ตัว
ยวี่จิ้นเหวินยิ้ม กอดเธอและผล็อยหลับไปอย่างหวานชื่น
หลับฝันดีทั้งคืน
รุ่งขึ้น จนกระทั่งเที่ยง ทั้งสองตื่นขึ้นพร้อมหมุนตัวเขาหากัน หนานซ่งขยับร่างกายและร้องด้วยความเจ็บปวด
ยวี่จิ้นเหวินตื่นขึ้นและถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า "เจ็บตรงไหนไหม ผมจะนวดให้"
หนานซ่ง: "เจ็บ~เอว~หลัง~ปวดเมื่อยไปทั้งตัว"
เธอเจ็บจนต้องกัดฟันจับแก้มของเธอไว้ "ปลาแห้งตัวใหญ่" ในตอนนี้เธอรู้สึกปวดไปทั้งตัว
ยวี่จิ้นเหวินกอดเธอไว้ในอ้อมแขน นวดเอวและหลัง ทั้งที่หลับตาไว้อย่างเกียจคร้าน ถามเธอว่า "คุณหิวไหม"
หนานซ่งตอบ "อืม" จากลำคอของเขา
“ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันหน่อย เราจะได้ไปกินข้าวกัน” เหล่ายวี่พูดเหมือนเกลี้ยกล่อมเด็ก
หนานซ่งดูขี้เกียจจนเหมือนปลาเค็มแบน "คุณช่วยนวดให้ฉันอีกหน่อย"
"ได้ครับ."
หลังจากนวดไปครู่หนึ่งจึงทายาให้อย่างระมัดระวัง ยวี่จิ้นเหวินตบไปที่ก้นของเธอ "ลุกขึ้น ไปล้างหน้าซะ"
หนานซ่งหันกลับมามองเขาและยื่นแขนออกไปหา “ลุกไม่ไหว ช่วยอุ้มหน่อย”
เป็นเรื่องยากที่จะเห็นเธอทำตัวเหมือนเด็กเหลือขอที่เอาแต่ใจ ยวี่จิ้นเหวินภายในใจรู้สึกมีความสุขและชื่นชอบที่เธอเป็นแบบนี้เลยเข้าไปจูบเธอ
“อา... ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย…”
***
ในที่สุด หลังจากออกจากห้อง หนานซ่ง และ ยวี่จิ้นเหวินก็ไปชั้นสามเพื่อหาอะไรกิน
หนานซ่งหิวมาก ดังนั้นเขาจึงหาที่นั่งริมหน้าต่างและนั่งลง สั่งอาหาร และรออย่างเงียบ ๆ
“มีไส้กรอกย่างอยู่ตรงนั้น ผมจะไปซื้อให้คุณสองอัน สั่งมาทานกันก่อน” ยวี่จิ้นเหวินกล่าว
หนานซ่งได้แต่พยักหน้า ทันทีที่เขาเข้ามา ก็ถูกยั่วด้วยกลิ่นไส้กรอกย่าง ทันทีที่เขากำลังจะพูดจบ หนานซ่งก็พูดขึ้นก่อน
“และฉันก็อยากกินไอติมด้วย” เธอพูดขึ้น
ยวี่จิ้นเหวินยิ้มและตบหัวของเธอ "ได้"
เด็กสาวชาวฝรั่งเศสก้าวไปข้างหน้าเพื่อกอด ยวี่จิ้นเหวินแต่ ยวี่จิ้นเหวินหลบโดยไม่รู้ตัว
“คุณหลบทำไม มันเป็นมารยาทพื้นฐานของประเทศเขา”
เธอขยิบตาให้ ยวี่จิ้นเหวิน
ยวี่จิ้นเหวินตะลึงเมื่อได้รับการต้อนรับจากสาวฝรั่งเศส ถ้า หนานซ่ง ไม่อยู่ที่นั่น เธอก็สามารถจูบเธอได้ ผู้ชายจากประเทศ Y ข้างๆ เขาจับมือ ยวี่จิ้นเหวินอย่างตื่นเต้น "คุณ เก่งมาก จนผมยอมพ่ายแพ้!"
"..."
ตอนนี้ ยวี่จิ้นเหวินเท่านั้นที่เข้าใจว่าพวกเขาเป็นคู่หนุ่มสาวที่อยู่ติดกันเมื่อคืน
เมื่อนึกถึงการแข่งขันแบบลับๆเมื่อคืน ใบหน้าของยวี่จิ้นเหวินก็เริ่มอับอายขึ้นมาเช่นกัน
ยวี่จิ้นเหวินหันหลังกลับและยื่นไส้กรอกให้ หนานซ่ง แต่ หนานซ่ง มองไปที่มืออีกข้างของเขา "ไอศกรีมของฉันอยู่ที่ไหน"
"ที่นี่..." ยวี่จิ้นเหวินมองดู และลูกไอศกรีมบนแทนไม่รู้ว่ามันบินออกไปเมื่อไร เหลือเพียงโคน
ทั้งสองมองหน้ากันและหัวเราะพร้อมกัน
ทั้งคู่ทานอาหารร่วมกัน และสื่อสารสลับกันเป็นภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส และจีน
ยวี่จิ้นเหวินเคยเรียนภาษาฝรั่งเศสมาถึงแม้จะไม่ไหลลื่นเหมือน หนานซ่ง แต่ก็ไม่มีปัญหาในการสื่อสารในชีวิตประจำวัน สาวฝรั่งเศสยังเคยเรียนภาษาจีนมาระยะหนึ่งแล้ว พูดไม่คล่อง แต่ชอบพูดมาก "ผู้ชาย", "ผู้ชาย", "ซีเหมินชิง" คืออะไร...
เมื่อได้ยินสองคำแรก ยวี่จิ้นเหวินและ หนานซ่ง ก็ยิ้มและปรบมือให้กับเธอ แต่เมื่อพวกเขาได้ยิน "ซีเหมินชิง" ทั้งคู่ก็ตกตะลึง
สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับ ซีเหมินชิงได้อย่างไร?
หนานซ่ง รีบอธิบายตัวละครของ ซีเหมินชิงให้เธอฟังเป็นภาษาฝรั่งเศส และหญิงสาวชาวฝรั่งเศสก็พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
เธอกล่าวว่า "ฉันได้อ่านหนังสือ จิน,ผิง และเหมย และ ซีเหมินชิงในนั้นมีความสามารถมาก! คุณยวี่ ก็มีความสามารถมากเช่นกัน! ซีเหมินชิง!"
"..."
*** ซีเหมินชิง (คือชื่อตัวละครจีนราชวงศ์ซ่งพ่อค้าคนเจ้าชู้และเป็นฆาตกรในมณฑลซานตง ใช้ยาชูกำลังเกินขนาดจนตาย )
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...