สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 712

เฉวียนเยี่ยเชียนและลั่วโยว คุณทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บและไม่สามารถแยกออกจากผู้อื่นได้

หนานซ่งและคนอื่นๆพักอยู่ในเมืองจิ่งและผลัดกันดูแลพวกเขาในโรงพยาบาล

เมื่อฟู่ยวี่รู้ว่าลั่วโยวได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาก็รีบมาจากเมืองหรงโดยไม่หยุด และชนกับซูรุ่ยที่มาถึงสนามบินหลังจากได้ยินข่าว

ทั้งสองคนมาถึงโรงพยาบาลพร้อมกัน

หนานซ่งมองดูทั้งสองคนที่มาด้วยกันและประหลาดใจมาก "พวกคุณมาด้วยกันเหรอ?"

ฟู่ยวี่ยิ้ม "เจอกันที่สนามบิน บังเอิญมาก"

ซูรุ่ยไม่ได้พูดอะไร

เขาไม่ได้รักฟู่ยวี่มากนัก ท้ายที่สุดเขาเป็นคนเหม็นที่ลักพาตัวลูกสาวของเขา ถึงแม้ว่าจะเป็นความปรารถนาของลูกสาวของเขาเองก็ตาม แต่ที่กวนใจที่สุดคือที่นี่! มันทำให้ซูรุ่ยรู้สึกหายใจไม่ออก ถ้ามีใครแตกมันออกเป็น 108 ชิ้นแล้ว แต่คนนี้คือฟู่ยวี่!

ตระกูลซูและตระกูลฟู่ถือเป็นมิตรภาพที่คบกันมาหลายชั่วคน ซูรุ่ยและฟู่ปั๋วซิ่งตั้งใจที่จะเป็นเพื่อนกันฟู่ยวี่เป็นลูกชายคนเล็กของฟู่ปั๋วซิ่ง และเป็นที่ชื่นชอบมากที่สุด มันเป็นเพราะเห็นแก่แผนการที่มีอายุมากกว่าศตวรรษของตระกูลฟู่

และตอนนี้ซูยินกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยในเมืองหรง และเขาต้องมอบหมายให้ตระกูลฟู่ดูแลเธอ

ซูรุ่ยรู้สึกว่าสิ่งนี้อาจกลายเป็นหนี้บุญคุณ

เขาโกรธมาก แต่พอเห็นว่าเฉวียนเยี่ยเชียนยังมีชีวิตอยู่และสบายดี หัวใจของเขาก็ผ่อนคลาย แต่ปากของเขาก็ปิด

"ไม่เป็นไร ไม่เสียโฉม อย่างน้อยก็เห็นหน้า"

เฉวียนเยี่ยเชียนกัดฟันของเขาและค่อนข้างภูมิใจ "ฉันรีบฝังใบหน้าของฉันไว้กับพื้น"

ซูรุ่ยพ่นเสียงเบาๆ "ฉันไม่ได้ทุบคุณเป็น~ชิ้นๆ และปืนใหญ่นั้นก็ไม่มีอะไร"

"........"

เฉวียนเยี่ยเชียนไม่สามารถหัวเราะออกมาได้ในขณะนี้ "พี่รุ่ย ไม่เอาน่า ผมได้รับบาดเจ็บอยู่นะ มันห่อมัมมี่หมดแล้วเหรอเนี่ย? ถ้าปืนมีจุดหายใจอีก มันจะเหมือนจรวดส่งตรงขึ้นไปบนฟ้า เคียงข้างกับดวงอาทิตย์"

"บินไม่ขึ้นแล้วแหละ" ซูรุ่ยพูด "อย่างมากที่สุด ให้ส่งขึ้นไปในอากาศ แล้วล้มลง ก้มหน้าลงกับพื้น คว่ำหน้า ทุบเป็นรูบนพื้น คุณสามารถฝังมันได้โดยตรง และบันทึกแผนพิเศษไว้ให้คุณได้"

เฉวียนเยี่ยเชียน "........"

หนานซ่ง ยวี่จิ้นเหวินและคนอื่นๆก็หัวเราะคิกคัก และฟู่ยวี่ซึ่งเป็นคนในครอบครัวต่างพากันดีใจและหัวเราะมากที่สุด

"พี่รุ่ย คุณหายใจไม่ออกและไม่ได้โมโหมาหลายวันแล้วใช่ไหม?"

เฉวียนเยี่ยเชียนขดริมฝีปากด้วยความไม่พอใจและชี้ไปที่ฟู่ยวี่ "จากนั้นคุณก็ชี้ไปในทิศทางที่ถูกต้องแล้วพุ่งไปทางเด็กคนนั้น ฉันไม่ชอบเขาเมื่อฉันมองเขา"

"นายน้อยเยี่ย ฉันไม่ได้เรียกให้คุณมานะ" ฟู่ยวี่โยนหม้อน้ำที่ตกลงมา

เฉวียนเยี่ยเชียนขมวดคิ้วและพูดว่า "คุณไม่ได้เรียกฉันมาได้ไง? ใครเรียกให้คุณมากันล่ะ?"

"ฉันไม่ได้มาหาคุณ ฉันมาหาโยวโยวของเราต่างหาก อ๋อ~"

ฟู่ยวี่ทำมันโดยตั้งใจ เขาให้ลั่วโยวดูคลุมเครือ

ลั่วโยวมองเฉวียนเยี่ยเชียนด้วยใบหน้าที่เย็นชา กระตือรือร้นที่จะเคลียร์ความสัมพันธ์ "ฉันไม่รู้จักเขา ฉันไม่รู้ว่านี่คือใคร"

ฟู่ยวี่ "......."

นี่ไม่รู้จักแล้วเหรอ?

เสี่ยวโยวนี่ไม่มีคุณธรรมเลย!

เฉวียนเยี่ยเชียนพอใจกับทัศนคติของภรรยามาก และยกคิ้วขึ้นหันไปที่ฟู่ยวี่อย่างภาคภูมิใจและเขินอาย

ฟู่ยวี่พ่นลมอย่างเย็นชา คิดว่ามีภรรยา อะไรจะดีขนาดนั้น........

ประตูของวอร์ดถูกผลักเปิดอย่างกะทันหัน ฟู่ยวี่อยู่ใกล้กับประตูและเกือบถูกถ่ายรูปบนผนังว่าเป็นตุ๊กแก โชคดีที่เขาซ่อนตัวเร็ว

โดนเด็กดุด่าต่อหน้าคนทั้งห้องนี่มัน.........ช่างขายหน้าจริงๆ

"ฉัน........" ขณะที่เขากำลังจะพูด ซูยินโต้ตอบว่า "อ้อ มีแขกคนหนึ่งในห้องโดยสารชั้นหนึ่งบนเครื่องบินซึ่งคิดว่าการร้องไห้ของฉันกำลังรบกวนเขาและทำให้ฉันต้องเย็บปากหรือกระโดดลงจากเครื่องบิน นั่นคือคุณ!"

ทุกคนมองไปที่ฟู่ยวี่พร้อมกัน

ฟู่ยวี่ถูกดวงตาคมคู่หนึ่งยิง ถอยหลังสองสามก้าว ยกมือขึ้นบนหน้าอกด้วยท่าทางยอมแพ้และยิ้มอย่างเขินอาย

"เข้าใจผิด เข้าใจผิด ฉันไม่รู้ว่าเด็กขี้แยคนนั้นคือคุณ…..."

ซูยิน "ฮึ่ม ╭(╯^╰)╮!"

หยิบสมุดเล่มเล็กออกมาแล้วจดความเกลียดชังนี้!

แพทย์ประจำครอบครัวเฉวียนเยี่ยเชียนไม่สามารถทำร้ายใครได้ ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติตามคำสั่งของแพทย์และให้ความร่วมมือในการรักษา

ลั่วจวินหังกลับไปที่ประเทศ Y และเมื่อเขาได้ยินข่าว เขาก็วิดีโอคอลหาเฉวียนเยี่ยเชียนทันที และเมื่อเขารู้ถึงอาการบาดเจ็บของเขา เขาก็ขมวดคิ้วและใบหน้าของเขาดูจริงจังมาก เขาพร้อมที่จะดุเขาอย่างรุนแรง

พี่ใหญ่ไม่ได้ดุเขาโดยไม่คาดคิด ปล่อยให้เขาฟื้นตัว ในท้ายที่สุด เขายังยกย่องเขาที่กล้า "เขาเป็นผู้ชายที่กล้าหาญ"

เฉวียนเยี่ยเชียนปลื้มใจจนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

ทันทีที่วางสายเฉวียนเยี่ยเชียนก็ถามว่า "พี่ใหญ่เปลี่ยนนิสัยหรือเปล่า ทำไมพี่ไม่ดุฉันเลยล่ะ?"

ลั่วอินและหนานซ่งถอนหายใจ

"เขาดุคุณเพื่ออะไร ดุคุณที่สละชีวิตเพื่อช่วยผู้หญิงของคุณเองเหรอ?"

ลั่วอินเหลือบมองเฉวียนเยี่ยเชียนและพูดว่า "พี่ใหญ่ของแก นี่คือการอิจฉาแก มีโอกาสได้ช่วยคนที่แกรัก สำหรับเขา มันเป็นความเสียใจที่แก้ไขไม่ได้ ไม่เพียงแต่พี่ชายของแกเท่านั้นที่ไม่โทษแก พวกเราไม่โทษแกเลยนะ แต่เรายังคงรู้สึกผิดต่อแก แกและเธอมีช่วงเวลาดีๆร่วมกัน การอยู่ด้วยกันไม่ใช่เรื่องง่าย"

เมื่อเฉวียนเยี่ยเชียนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เข้าใจ

ดูเหมือนว่าพี่ใหญ่กำลังคิดถึงพี่สะใภ้ใหญ่