สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 723

ในฐานะผู้ชื่นชอบอาหารและคาร์โบไฮเดรต ซีอานเปรียบเสมือนอาหารบนสวรรค์

โดยไม่ต้องตั้งใจสรรหา ก็มีร้านก๋วยเตี๋ยวข้างถนนในไม่กี่ก้าว หรือร้านที่ขายหมั่นโถวแซนด์วิช หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินไม่ได้วางแผนอะไรไว้ทั้งนั้น พวกเขาเดินตามโชคชะตา เมื่อพบร้านหมั่นโถวแซนด์วิชไส้เนื้อเก่าแก่ขายดีเลยสั่งมาสองอัน อันหนึ่งหนังใส่ซอสงาและอีกอันหนึ่งซอสพริกน้ำมันแดง หนานซ่งพ่นลมหายใจทันทีที่เขาหยิบเข้าไปแล้วกัดอย่างพอใจ.

เมื่อเห็นว่าเธอกินอย่างเอร็ดอร่อย ยวี่จิ้นเหวินถามเธอด้วยรอยยิ้มว่า “อร่อยไหม?”

หนานซ่งพยักหน้า "อร่อย ยังคงเป็นอาหารพื้นเมืองที่แท้และแท้ที่สุด ถ้าคุณเปลี่ยนไปเมืองอื่น คุณก็จะปฏิบัติตามประเพณีของที่นั้น ๆ และรสชาติจะปรับเปลี่ยนตามไปด้วย แต่อุตสาหกรรมอาหารเป็นแบบนี้ ฉันไม่ชอบปรับตัว จึงต้องเปิดร้านสือเว่ยอีกร้านหนึ่ง"

“ต่างร้านก็มีของดีทางร้าน ตอนนี้ร้านสือเว่ยได้กลายเป็นหนึ่งในมาตรฐานของอาหารหนานเฉิง ใครก็ตามที่เดินทางไปหนานเฉิงถ้าพวกเขาไม่ได้ไปร้านสือเว่ยเพื่อรับประทานอาหารก็เท่ากับไม่เคยไปเมืองหนาน "

ยวี่จิ้นเหวินยกย่องภรรยาของเขาอย่างจริงใจ

หนานซ่งมองมาที่เขาและหัวเราะ “ฉันพบว่าคุณเกือบจะหายใจเป็น หนานซ่งแล้ว' คุณไม่กลัวฉันลอยได้หรือ?

"อย่ากลัวเลย" ยวี่จิ้นเหวินกล่าวว่า "ผมเรียนรู้สิ่งนี้จากพ่อตา พ่อของเรายกย่องแม่ของทั้งวันและไม่เห็นแม่ลอยเลย"

เมื่อหนานซ่งได้ยิน ลั่วอินใบหน้าของเธอก็ทรุดลงทันที "แม่ของฉันยังไม่ลอยอีกหรือ 'แม่สวยที่สุดในโลก' การหลงตัวเองไม่มีที่สิ้นสุดทั้งพ่อและพี่ๆของฉัน ฉันแตกต่างจากคุณลั่ว ฉันรู้ในตนเอง”

ยวี่จิ้นเหวินหัวเราะมากจนเนื้อเหมือนกำลังจะร่วงหล่น

เขายังสามารถเห็นได้ว่า หนานซ่งและ ลั่วอินเป็นแฟนแอนตี้ตัวยงของกันและกัน พวกเขาไม่คุ้นเคยและไม่สามารถฆ่ากันเองได้

หนานซ่งถ่ายรูปอาหารแล้วโพสต์ในกลุ่มครอบครัวซึ่งดึงดูดใจมาก "โอ้ อ่า ฉันอยากกินด้วย" ขณะที่เธอภูมิใจ ลั่วอินส่งข้อความว่า "โอ้ นี่มัน แป้งทั้งนั้นเลยถ้ากินก็จะอ้วนได้ และเมื่อน้องหกกลับมา อาจกลายเป็นสาวอ้วน

ภายในกลุ่ม [ฮ่าฮ่าฮ่า] ส่วนหนานซ่งได้แต่โกรธมากจนแทบกัดตะเกียบในปาก

แม้ว่าแม่จะเป็นคนไม่เป็น แต่ หนานซ่งก็ไม่ได้ถูกเธอกระตุ้น อะไรที่ควรกิน ดื่ม...ก็ทำไป

เมื่อพวกเขาอิ่ม หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินไปที่กำแพงเมืองโบราณและปีนบันไดหลังจากออกจากร้านอาหาร

ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยว คนไม่ได้เยอะจนขยับตัวไม่ได้ แต่ในฐานะที่เป็นเมืองท่องเที่ยวยอดนิยม ซีอาน มีคนเที่ยวเยอะตลอดทั้งปี และมีกลุ่มทัวร์อยู่รอบๆ ซีอานเป็นเมืองหลวงประวัติศาสตร์ที่มีวัฒนธรรม มีซากปรักหักพังมากมาย ไม่ใช่แค่ดูอย่างเดียวต้องฟัง ไกด์นำเที่ยวสวมชุดหูฟังเพื่ออธิบายด้านหน้าและนักท่องเที่ยวที่ติดตามตามกลุ่มก็ตั้งใจฟังกันและพยักหน้าเป็นครั้งคราว

เขาแค่พึมพำในใจอย่างลับๆ: แค่ระฆังที่หักเล็ก ๆ นี้ ทำไมถึงมีเรื่องราวมากมาย?

โอ้ เราเดินกันนานแล้ว เมื่อไหร่จะได้ช้อปปิ้ง ไม่มีอะไรให้ดูไปหาอะไรกินยังดีกว่า

ทางฝั่นหนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินมันเป็นวิวภาพที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ทั้งสองคนจับมือกันและหันกลับมาช้าๆ ราวกับกำลังพูดคุยกันอย่างไม่เป็นทางการ หนานซ่งถาม ยวี่จิ้นเหวิน"คุณรู้ไหมว่าใครคือไอดอลของแม่ฉัน"

“ผมไม่รู้” ยวี่จิ้นเหวินถามอย่างสงสัย “ใคร?”

“บูเช็กเทียน”

สระหัวชิงตั้งอยู่ที่เชิงเขาทางเหนือในเมืองซีอาน

ทิวทัศน์ของเขาสวยงามจริงๆ เมื่อพวกเขามาถึงก็ใกล้ค่ำแล้วภูเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆและหมอกราวกับแดนสวรรค์บนดิน

สถานที่ซึ่งจักรพรรดิและนางสนมโบราณคัดเลือกมาอย่างประณีตจะไม่สวยงามได้อย่างไร?

ทันทีที่เข้ามา จะเห็นบทกวีแกะสลักขนาดใหญ่แผ่กระจายอยู่บนพื้น ซึ่งก็คือ "บทเพลงแห่งความเสียใจชั่วนิรันดร์" อันโด่งดัง

มีนักเรียนอ่านออกเสียงอยู่ข้างๆ พวกเขาดูเหมือนนักเรียนมัธยมต้น เสียงชัดเจนและสะเทือนอารมณ์

ตอนจบของการอ่าน "ฉันอยากเป็นนกมีปีกในท้องฟ้าและอยากเป็นกิ่งไม้ที่เชื่อมโยงกันบนพื้นดิน เวลายาวนานและความเกลียดชังไม่มีที่สิ้นสุด" ปรบมือและยกย่องเขา อ่านได้ดีจริง เขายิ้ม หันกลับแล้วหนี

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เพราะเขายังเด็กอยู่ เขาจะเข้าใจ "ความเกลียดชังนี้จะไม่มีวันสิ้นสุด"ไหม

เมื่อหันไปทางภาพดอกบัว เห็นรูปปั้นกึ่งเปลือยสีขาวของนางสนมหยางกุ้ยเฟย พวกเขาทั้งหมดบอกว่านางสนมหยางกุ้ยเฟยเป็นคนอ้วน อย่างไรก็ตาม จริง ๆ แล้วเธออวบอ้วน และเธอก็สูงและตรง และ ส่วนเรียวก็ยังเรียว หุ่นเป๊ะเป๊ะ หนานซ่ง ชื่นชมเขามาช้านาน

“แน่ล่ะ เป็นนางสนมผู้สูงศักดิ์ ดูรูปร่างของเธอสิ...” เธอมองด้วยความอิจฉา

ยวี่จิ้นเหวินกดแนบหูของเธอและพูดเบา ๆ ว่า "ของคุณก็ไม่เลวเหมือนกัน"