สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 788

เจ้าหน้าที่นำผู้นำเข้ามา และทุกคนในลานสูงต่างทักทายผู้นำด้วยกัน

ยวี่จิ่นเฉิงและ เหยียนยวนไม่ได้หลีกเลี่ยงความสงสัยเดินตรงไปที่ หนานซ่งผู้ซึ่งไม่แปลกใจเมื่อ หนานซ่งเห็น เหยียนยวน

แน่นอน เมื่อเห็นรายชื่อผู้เข้าร่วมครั้งแรก รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เธอไม่คิดว่า เหยียนยวนจะมาจริงๆ ตอนทั้งสองคุยกันทางโทรศัพท์เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เลย

พี่ใหญ่ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้กับเธอด้วยซ้ำ

ไม่รู้ว่าพี่ชายสองคนนี้กำลังลังเลใจที่จะเซอร์ไพรส์เธอหรือทำให้เธอตกใจ

ต่อหน้าคนจำนวนมากและในโอกาสแบบนี้ แน่นอนว่า หนานซ่งไม่เข้าใกล้พวกเขามากเกินไป ไม่เรียกลุงหรือพี่ใหญ่ แต่เรียก "รัฐมนตรียวี่" และ "รัฐมนตรีเหยียน" เขาเป็นรองหัวหน้าของประเทศ T และกล่าวได้ว่ามีตำแหน่งสูง

แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเขาถึงเป็นทหาร แต่ทำไมเขาถึงมาเข้าร่วมการประชุมทางเศรษฐกิจเช่นนี้

เขาจะมาเมื่อใดก็ได้ที่พวกเขาต้องการ และมันไม่สำคัญว่าเธอจะพูดอะไร

“ยากมากที่จะได้เจอกัน” เหยียนยวนกล่าว “ผมยังรอให้คุณเรียกผมว่า 'พี่ใหญ่' อยู่”

หนานซ่งเหลือบมองเขา “มองย้อนกลับไปแล้วรีบบอก ตอนนี้ไม่เหมาะ”

เหยียนยวนเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึงและทำท่าทาง "ตกลง"

เมื่อเห็นว่าเหยียนยวนต้องการนั่งรับประทานอาหารรวมกับพวกเขา หนานซ่งรู้สึกหนาวในหัวใจ เธอไม่ต้องการดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึง ขยิบตาให้ยวี่ฟานยิน ยวี่ฟานยินเข้าใจแล้วลุกขึ้นทันที "คุณหนานฉันกินเสร็จแล้ว ไปกันเถอะ"

ยวี่ฟานยินแสร้งทำเป็นไม่รู้จัก ยวี่จิ่นเฉิงรีบออกไปพร้อมกับจานราวกับว่าพวกเขากำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอด

เมื่อมองไปที่เด็กหญิงสองคนที่วิ่งหนี ยวี่จิ่นเฉิงส่ายหัวหัวเราะ และพูดกับเหยียนยวนว่า "ผู้หญิงสองคนนี้ คิดว่าเราเป็นงูพิษและสัตว์ร้ายหรือ"

เหยียนยวนยิ้มเบา ๆ "ใช่ กลัวอะไร"

*

เกือบจะเป็นวันที่สิบสี่ของเดือนแรกในคืนวันที่สิบสามทุกคนกำลังเตรียมการขั้นสุดท้ายและยุ่งจนถึงเย็น

งานเป็นผู้จัดรายการไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำ ไม่เพียงแต่ทางใจเท่านั้นแต่ยังเป็นงานทางกายด้วย

หลังจากยืนหนึ่งวัน หนานซ่งรู้สึกเจ็บหลัง

ในระหว่างวัน เธอมีสมาธิมากและเต็มไปด้วยพลังงาน แต่เมื่อเธอกลับถึงโรงแรมตอนกลางคืน เหมือนดังว่าเธอจะเมาแล้วเดินเซ จนไม่สามารถยืนนิ่งได้

“ที่รัก~”

ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก หนานซ่งเข้าไปในอ้อมแขนของยวี่จิ้นเหวินราวกับว่าเขาไม่มีกระดูก

เธออยู่ในสภาพการทำงานเช่นนี้มาเป็นเวลาสองสามวัน ยวี่จิ้นเหวินเริ่มชินกับมันจับเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแม่นยำและกอดเธอในแนวนอน

เขาไม่ต้องถามเธอด้วยซ้ำว่าเธอเหนื่อยไหม เพราะเขารู้ว่าเธอเหนื่อย เขาจึงนวดให้เธอและให้กำลังใจเธอ

"วันสุดท้ายแล้ว ใกล้จะจบแล้ว อดทนไว้"

"อืม."

หนานซ่งตอบโดยนอนอยู่บนเตียงแล้วมองมาที่เขา หยิกใบหน้าของเขา แล้วพูดเบาๆ “วันนี้คุณทำอะไรที่ห้องของคุณ”

“อ่านหนังสือ ออกกำลังกาย ทำงานเหมือนเดิม” ยวี่จิ้นเหวินตอบเธอ

หนานซ่งแตะใบหน้าอย่างขอโทษ “ขอบคุณนะที่รัก”

“ไม่เป็นไร ผมพักร้อนอยู่” ยวี่จิ้นเหวินยิ้มเล็กน้อย

หนานซ่งมองไปที่รอยยิ้มที่อ่อนโยนของ ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกว่าหัวใจของเขายุ่งเหยิง ร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขาดูเหมือนเต็มไปด้วยความอบอุ่น

“อาจิ้น” เธอเรียกเขาเบาๆ “มานี่ ให้ฉันจูบที”

ยวี่จิ้นเหวินเอนตัวลงอย่างเชื่อฟังและปล่อยให้เธอจูบเขา

“ลุงใหญ่ไม่มีอะไรน่าดู เห็นในทีวีทุกวัน เบื่อแล้ว”

หนานซ่งไม่สามารถหัวเราะออกมาดัง ๆ และต้องการคุยกับเขาอีกครั้ง แต่เวลาหมดก่อน ดังนั้นเธอจึงรีบกระโดดขึ้นและเปลี่ยนเสื้อผ้าเธอ

“ที่รัก ฉันต้องไปก่อน รอฉันกลับมา”

หนานซ่งจูบ ยวี่จิ้นเหวินอย่างรวดเร็วและวางริมฝีปากบนใบหน้าของเขา "ฉันจะชดเชยให้คุณหลังจากเสร็จสิ้นการต่อสู้ครั้งนี้"

เธอหนีไปเมื่อพูดจบ

ยวี่จิ้นเหวินฟังเสียงปิดประตู และถอนหายใจ

ถึงตอนนี้เขายังต้องคิดไปเอง...

หนานซ่งออกไปอีกวัน เดิมทีจะโทรหาตอนเที่ยงแต่วันนี้เขายุ่งมากจนไม่มีเวลาแม้แต่จะรับสาย

ยวี่จิ้นเหวินออกกำลังกาย อ่านหนังสือ ทำงาน และทานอาหารในห้องของเขาตามปกติ และเปิดทีวีในตอนเย็นเพื่อดูข่าว

เขาอ่านข่าวทุกวัน แต่เขาไม่เคยซีเรียสเท่านี้

ผ่านไปครึ่งทาง เนื้อหาของการประชุมเศรษฐกิจระหว่างประเทศ 5 ชาติก็มาถึง เขาหยิบรีโมทคอนโทรลและเปิดเสียงขึ้น

เนื้อหาของการประชุมผ่านไปเพียงชั่วครู่และห้องโถงนิทรรศการทั้งหมดแสดงภาพเพียงไม่กี่ภาพเท่านั้น ภาพที่ฉาย ยวี่จิ้นเหวินเห็นหนานซ่งที่ยืนอยู่บนเวทีสวมชุดสูทเป็นทางการและผมมัดผมหางม้าที่ควบคุมผู้ชมอยู่

รอยยิ้มภาคภูมิใจปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของยวี่จิ้นเหวิน

มีเพียงรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขาและกล้องก็เลื่อนไปทางผู้เข้าร่วม เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย รอยยิ้มก็หยุดกะทันหัน

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว

เหยียนยวน

เขามาด้วย