สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 795

อาจารย์มู่โจวมาจากเมืองตงเจิ้น

ปริมาณข้อมูลที่มีมากมายจนหนานซ่ง ตกตะลึง เธอมองไปที่ ยวี่จิ้นเหวิน"คุณรู้เรื่องนี้ไหม"

ยวี่จิ้นเหวินส่ายหัวด้วยความประหลาดใจ

ยวี่จิ่นเฉิงมองดูพวกเขาอย่างตะลึง คิดว่าสองคนฉลาดมากยังไม่รู้เรื่องนี้ มุมปากของเขาอดไม่ได้ที่จะยกขึ้นเล็กน้อย เขามองไปที่ หนานซ่ง "มู่โจวไม่ใช่ว่าอาศัยอยู่บนเกาะกับพ่อแม่ของคุณมาสามปีแล้วหรือ คุณไม่ถามพวกเขาว่าพบกันได้อย่างไร?”

เขามองดูยวี่จิ้นเหวินอีกครั้ง “แล้วทีคุณอยู่กับ พ่อตา แม่ยาย อาจารย์อาศัยอยู่บนเกาะมาเป็นปี คุณไม่ได้ถามเหรอ?”

“ฉันถาม” หนานซ่งพูด “แม่ของฉันบอกว่าเธอเป็นเพื่อนเก่าและไม่ได้พูดอะไรอีก”

ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้าและพูดอย่างกระชับ "เหมือนกัน"

"..."

ยวี่จิ่นเฉิงถอนหายใจเบา ๆ และกวักมือเรียกแมว "เสี่ยวจิ้น มา มาหาลุงเร็ว"

ยวี่จิ้นเหวิน: "..."

เขารู้สึกคำว่า "เสี่ยวจิ้น" คือเรียกเขา เขาเกือบขานรับหลายครั้ง

อย่างไรก็ตาม เสี่ยวจิ้นกระโดดลงจากแท่นแมว เข้าไปในอ้อมแขนของ ยวี่จิ่นเฉิงและหดตัวเป็นลูกบอลอย่างเชื่อฟัง

ยวี่จิ่นเฉิงลูบขนของมันแล้วพูดว่า “บอกฉันเกี่ยวกับพี่ชายของแกหน่อยซิ ทำไมเขาโง่จัง ไม่รู้จะถาม มีปากไม่รู้ไว้ทำอะไร”

ยวี่จิ้นเหวินพูดไม่ออกครู่หนึ่ง “ลุง ถ้าอย่างนั้นคุณควรรีบบอกในสิ่งที่คุณรู้ อย่าทำเป็นเหมือนผม ที่มีปากไม่รู้ไว้ทำอะไร”

ตอนนี้ถึงคราวของ ยวี่จิ่นเฉิงที่พูดไม่ออก ถ้าไม่ใช่เพราะหนานซ่ง เขาคงโยนรองเท้าหาเขาเป็นแน่

ยวี่จิ่นเฉิงเทอาหารแมวให้เสี่ยวจิ้นกิน ยวี่จิ่นเฉิงพูดช้าๆ : "ที่แม่เธอพูดมันก็ไม่ผิด มู่โจว เป็นเพื่อนเก่าจริงๆ ทั้งคู่มาจาก เมืองตงเจิ้น แต่มู่โจวไม่ได้อยู่ในสถานการณ์เดียวกับแม่คุณ ลั่วอินไปที่ เมืองตงเจิ้นด้วยตัวเองในตอนนั้น แต่ มู่โจว ถูกจับไปเป็นเชลยของเซียวเอินจินตนาการถึงทักษะการปลอมแปลงของเขาเพราะเขาต้องการตัวเขามานาน"

หัวใจของ ยวี่จิ้นเหวินจมลงในขณะที่เขาฟัง "ดังนั้น ถ้าเซียวเอินต้องการด้านใดด้านหนึ่ง มันไม่ใช่เพราะเขาถูกบังคับให้ต้องช่วยอะไร แต่เพราะเขามีเจตนา"

"ถูกตัอง."

ยวี่จิ่นเฉิงมองไปที่ หนานซ่ง "แม่ของคุณเธอน่าจะถูกเซียวเอินหลอกไป"

สาวอีหลานโดยปกติจะขาวกว่ามนุษย์ทั่วไป แม่ของลั่วอินมักจะทาแป้งสีดำเพื่อผสมในกองผู้ชาย แต่เมื่อผงสีดำชะล้างออก ผิวขาวของเธอก็ไม่สามารถซ่อนได้ มันไม่ใช่แค่ผิวหนัง แต่ยังรวมถึงหน้าอกด้วย

จากนั้นเป็นต้นมา ลั่วอินก็เริ่มตกเป็นเป้าหมาย เธอถูกลักพาตัวไป 3 ครั้ง และวิ่งกลับ 2 ครั้ง หลังจากครั้งที่สาม นางวิ่งกลับไปเห็นบิดามารดาที่โดนโจรรัดคอออกจากที่อยู่ของเธอ คุณยายซ่อนเธอไว้ในห้องมืดของกำแพง ก่อนที่เธอจะตาย เธอพูดอะไรบางอย่างกับเธอว่า “หนีไปลูกเอ๋ย ยิ่งหนีได้ไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ถ้าแม่กับพ่อปกป้องเธอไม่ได้ เธอต้องหนี เรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเอง เพราะเธอคือ หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แห่งอีหลานที่แท้จริง เธอคือสาวที่ถูกเลือก เธอไม่ควรอยู่ในฝ่ามือของพวกเขาและไม่ควรจบลงเช่นนี้ "

ดังนั้นลั่วอินจึงวิ่งหนี และเธอเริ่มใช้ชีวิตที่ไร้บ้าน ค่อยๆ ไว้ผมยาวและเปลี่ยนกลับไปเป็นผู้หญิง

“เธอช่างเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ พระเจ้าประทานความงามให้ ทำไมฉันต้องแต่งตัวเป็นผู้ชายด้วย”

ลั่วอินพบศัตรูของเธอที่ฆ่าพ่อ แม่ และพี่สาว เธอทำให้พวกเขาหลงใหลในความงามของเธอ จากนั้นเธอก็ตัดคอพวกเขาด้วยมีดหนึ่งเล่ม หลังจากการแก้แค้น เธอได้รับจดหมายจากบุคคลที่ไม่รู้จัก จากเมืองตงเจิ้น จดหมายเขียนว่า:

"เราทุกคนล้วนได้รับเลือกจากสวรรค์ แต่เราไม่เชื่อในโชคชะตา และไม่ยอมรับโชคชะตา เมืองตงเจิ้นคือโลกที่เป็นของคุณอย่างแท้จริง

เซียวเอิน"

ดังนั้นเธอจึงไปที่เมืองตงเจิ้น

“ความทะเยอทะยานของหมาป่าเซียวเอิน เขาจินตนาการถึงตัวตนของแม่ในฐานะหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แห่งอีหลาน ตอนแรกเขาต้องการใช้เธอเพื่อเติมเต็มความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ของเขา” หนานซ่งกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “แต่ ทำไมเขาต้องปล่อยให้อาจารย์มู่เป็นคนทำตราประทับหยก เป็นไปได้ไหมว่าเขาต้องการเป็นจักรพรรดิในเมืองตงเจิ้นจริงๆ ”