สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 837

กลับมาถึงห้องของตัวเอง หนานซ่งเปิดโน้ตบุ๊ค เริ่มค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวกับเหยาอวี้นายน้อยตระกูลเหยา

ค้นหาจนดึกดื่น ยวี่จิ้นเหวินเห็นความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเธอ และก็รู้นิสัยของเธอว่าคืนนี้ไม่สืบให้แน่ชัดก็นอนไม่หลับแน่นอน เขาจึงเป็นฝ่ายขอรับผิดชอบหน้าที่สำคัญ: “เธอไปพักผ่อนเถอะ ฉันจัดการเอง”

หนานซ่งเงยหน้ามองตาเขาที่ทั้งสงสารทั้งเป็นห่วงเธอ ในใจของเธอรู้สึกอบอุ่น แต่กลับยิ้มเยาะแล้วพูด “นายทำได้เหรอ?

ยวี่จิ้นเหวินเห็นความทะเล้นในดวงตาของเธอ รู้ว่าเธอตั้งใจล้อเล่น เขายกมือลูบจมูกของเธอเบา ๆ

“ผู้ชายของเธอ ไม่มีคำว่าไม่ได้”

เขารับโน้ตบุ๊คมาจากมือของเธอ นิ้วเรียวยาวเคาะแป้นพิมพ์เร็วมาก หนานซ่งพิงตัวเขา เหมือนกับแมวขี้เกียจตัวหนึ่ง ที่ลูบท้อง หาว หน้าตาอ่อนโรย ดวงตาลืมครึ่งหลับครึ่ง เธอฝืนความง่วงไว้ จนกระทั่งได้ยินเสียงกดปุ่ม Enter

มีข้อมูลที่เกี่ยวกับเหยาอวี้ แสดงผลมากมายต่อหน้าพวกเขา

“ฉันดูหน่อย”

หนานซ่งขยี้ตา แล้วถูกยวี่จิ้นเหวินโอบกอดไว้ เธอกอดโน้ตบุ๊ค ยวี่จิ้นเหวินกอดเธอ

นายน้อยตระกูลเหยาเป็นเหมือนที่ซูยินพูด เขามีชื่อเสียงมากในเมืองกั่ง เกิดในตระกูลที่มีชื่อเสียงก็มีออร่าอยู่แล้ว บวกกับพรสวรรค์ของตัวเอง เหยาอวี้เริ่มมีชื่อเสียงตั้งแต่เด็กและได้ชื่อว่า “อัจฉริยะตัวน้อย” เพราะทำเครื่องหอมได้ดี หน้าตาก็หล่อเหลา เป็นที่ชื่อชอบของพวกคุณนายทั้งหลาย

“ดูเหยาอวี้แบบนี้ ไม่ค่อยเหมือนกับที่ซูยินพูดว่า ‘เด็กปอดแหก’” ยวี่จิ้นเหวินพูด

“ปอดแหกไม่ปอดแหก ต้องดูเป็นเรื่อง ๆ และก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์”

หนานซ่งเลื่อนเมาส์เพื่อดูข้อมูลที่มีประโยชน์ แล้วก็พูดกับยวี่จิ้นเหวินไปด้วย: “นายอย่าดูว่าซูยินดูเหมือนใจกล้ามาก เรื่องบางเรื่องเธอก็ปอดแหกเป็นอย่างมาก เธอกลัวผี มีอยู่ครั้งหนึ่งพี่เล็กพาเธอไปบ้านผีสิง อยากจะฝึกความกล้าของเธอ ผลปรากฏว่าเธอตกใจจนร้องไห้แง

“ทำไมเหมือนกับฟู่ยวี่เป๊ะ”

ยวี่จิ้นเหวินเผยข้อเสียของเพื่อนตัวเอง “เมื่อก่อนจ้าวซวี่แกล้งเป็นผีหลอกเขา ฟู่ยวี่ตกใจจนกระโดดสูง จนเกือบถึงคานบ้าน”

หนานซ่งหัวเราะ “คนปอดแหกสองคน ยังกล้าพูดว่าคนอื่นปอดแหกอีก”

แขวะอยู่นาน หนานซ่งมองดูข้อมูลที่แวบผ่านหน้าจอ จู่ ๆ ก็หยุดนิ่ง แล้วก็เลื่อนเมาส์ไปด้านบนอีกครั้ง จากนั้นก็หรี่ตามอง

“นายดูคนคนนี้ เหมือนซ่งซีไหม?”

ยวี่จิ้นเหวินมองไปตามจุดที่เธอชี้ เห็นบนภาพภาพหนึ่ง เหยาอวี้ถูกกลุ่มลูกค้าผู้หญิงล้อมไว้ตรงกลาง มีผู้หญิงคนหนึ่งกลับยืนกอดอกอยู่ตรงมุมไม่ได้เดินเข้าไป สีหน้าดูกลัดกลุ้มมาก ถึงแม้จะเป็นรูปเมื่อหลายปีมาแล้ว แต่เป็นซ่งซีอย่างไม่ต้องสงสัย

ไม่สนว่าหญ้างูหอมที่ซ่งซีใช้ทำโดยเหยาอวี้หรือไม่ อย่างน้อยก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าระหว่างเธอกับเหยาอวี้มีความเชื่อมโยงกัน

งั้นก็สามารถสืบตามเบาะแสนี้ต่อไปได้

มีทิศทาง ในใจก็มีเป้าหมายแล้ว

เธอปิดโน้ตบุ้ค หนานซ่งมองยวี่จิ้นเหวิน แล้วมุดเข้าอ้อมกอดของเขา พิงตัวเขา พูดอย่างเหนื่อยล้า “สามี ฉันเหนื่อยจัง”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ “นี่เพิ่งเริ่มต้น ฉันก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว ทำยังไงดีนะ?”

หลาย ๆ คนรู้สึกว่าชีวิตของพวกเขาจืดชืดจำเจ อยากจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่บาง แต่เธอผ่านการเปลี่ยนแปลงมาเยอะมากเกินไป เธอแค่ต้องการใช้ชีวิตตามปกติ ครอบครัวใช้ชีวิตอย่างปกติ สำหรับเธอคือความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว...บางทีคนเรายิ่งไม่มีอะไร ก็ยิ่งอยากได้สิ่งนั้น

โลกที่กว้างใหญ่ ผู้หญิงผู้ชาย เลิกรากันเป็นเรื่องปกติตั้งนานแล้ว การหย่าร้างกันก็เยอะแยะมาก แต่หย่าร้างแล้วกลับมาแต่งงานกันเปอร์เซ็นต์มีน้อย

เธอรู้ว่าตอนนั้นหนานซ่งแต่งงานกับยวี่จิ้นเหวิน ถูกเขาละเลยมาสามปี

เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ เธอก็ยิ่งสงสัยในตัวยวี่จิ้นเหวิน และก็นึกสภาพตอนที่หนานซ่งเป็นภรรยาที่ถูกรังแกไม่ออก

แต่ตอนนี้ยวี่จิ้นเหวินเฝ้าอยู่ข้างกายหนานซ่งทุกคืนทุกวัน ไม่แยกห่างจากเธอ ทำให้เธอไม่มีโอกาสได้เข้าหาหนานซ่ง

ไม่อย่างงั้น เธอก็ไม่มีทางลงมือจากคนรอบข้าง ลงมือกับฟู่ยวี่

และก็นึกไม่ถึงว่าฟู่ยวี่ที่สัพเพเหระ ก็เป็นคนที่ร้ายกาจคนหนึ่ง ตอนที่ถีบเธอ จนถึงตอนนี้เธอก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่

ซ่งซีสีหน้าเคร่งขรึม ลำคอยังคงรู้สึกเหนียวหนึบ พูดไม่ออก ในใจโมโหมากกว่าเดิม

เมื่อเข้าห้องไป ยังไม่ทันได้เปิดไฟ เธอก็รู้สึกได้ถึงลมฝ่ามืออันรุนแรง

หัวใจของเธอหยุดเต้น ซ่งซีไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เธอถูกตบเข้าที่ใบหน้าจนรู้สึกปวดแสบปวดร้อน เธอรีบสู้กลับทันที

แส้ลอยเข้ามา ฟาดกับกำแพง แล้วไฟก็ถูกเปิดขึ้น ในตอนที่ไฟสว่างขึ้น เธอมองเห็นเงาดำสวมเสื้อคลุม เหมือนกับปีศาจที่คลานออกมาจากนรก ภายใต้เสื้อคลุมกลับเป็นชายชุดขาว ที่ซ่อนหน้าภายใต้หมวกสีดำ มีเพียงแส้เงินในมือเท่านั้นที่ส่องแสง วินาทีต่อมา แส้ฟาดเข้าที่ขาของเธอ ฟาดจนเธอรู้สึกเจ็บปวด จนคุกเข่าข้างหนึ่ง แล้วกัดฟัน

หลังจากหยุดพักอยู่นาน ซ่งซีเอ่ยคำทักทายออกระหว่างไรฟัน “ท่าน...ท่านชาย”