สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 879

ไป๋ลู่ยวี๋เดินไปข้างหน้าด้วยความประหลาดใจและขอไฟแช็กกับบาร์เทนเดอร์

"มา" ไฟแช็กสว่างขึ้น ริมฝีปากสีแดงของ ฟู่จื่อสูบบุหรี่ และเธอเอนไปข้างหน้าเล็กน้อย

หลังจุดบุหรี่ เธอพ่นควันจากบุหรี่อย่างชำนาญ เลิกคิ้วขึ้นและมองไปที่ ไป๋ลู่ยวี๋ดวงตาของเธอยกขึ้นเล็กน้อย

“คุณเป็นเจ้าของบาร์นี้เหรอ”

ร่างกายของเธอไม่มีน้ำหอม มีเพียงกลิ่นสบู่ธรรมดาและกลิ่นยาสูบจางๆ

ไป๋ลู่ยวี๋พยักหน้า “ครับ”

ดวงตาจิ้งจอกของ ฟู่จื่อสบตากวางตัวน้อยของเขา และเธอถามว่า “คุณเป็นคนตั้งชื่อมันด้วยเหรอ?”

ไป๋ลู่ยวี๋ยังคงพยักหน้า

ริมฝีปากของ ฟู่จื่อยกขึ้นเล็กน้อยและรอยยิ้มก็เปล่งประกายในดวงตาของเธอ "คุณมีรสนิยม"

เธอกำลังชมเชยเขา?

ไป๋ลู่ยวี๋กะพริบตาเบาๆ เอื้อมมือไปแตะใบหูของเขา รู้สึกเขินอาย

นิ้วเรียวของ ฟู่จื่อแตะเบา ๆ บนขอบที่เขี่ยบุหรี่ เสียงของเธอชัดเจน

“ยังจำฉันได้ไหม”

ไป๋ลู่ยวี๋ตกใจ เงยหน้าขึ้นมอง “จำได้ คุณคือลูกพี่ลูกน้องฟู่ยวี่

“ฟู่จื่อ”

"?"

“ชื่อของฉัน” ฟู่จื่อมองเขา “หมายถึงรูปลักษณ์ที่สวยงาม”

ตอนนั้นเองที่ไป๋ลู่ยวี๋ตระหนักว่าพวกเขากำลังแนะนำตัวเองให้เขารู้จัก และรีบพูดว่า “พี่จื่อ สวัสดี”

"แล้วคุณชื่ออะไร?"

ไป๋ลู่ยวี๋พูดด้วยใบหน้าที่ประพฤติดี: “ผมชื่อไป๋ลู่ยวี๋. ไป๋ที่หมายถึงสีขาว ลู่ที่หมายถึงกวาง ยวี๋ที่หมายถึงให้”

" เรียกว่า ไป๋เสี่ยวลู่"

ฟู่จื่อเคี้ยวคำสามคำนี้ช้าๆ นามสกุลของเขาไม่ใช่ ซู หนาน แต่เป็น ไป๋

เรียกว่า ไป๋เสี่ยวลู่

"หรือ กวางขาวน้อย ชื่อนี้น่ารัก"

น่ารัก?

หูของ ไป๋ลู่ยวี๋ก็เงยขึ้นและเขาก็คำรามในใจ: สิ่งที่ผู้อาวุโสของเราต้องการคือผู้ชายผู้ที่มีอำนาจ ไม่ใช่ น่ารักอะไรอย่างนี้ กรุณาเอามันออกไป!

และมันคือไป๋ลู่ยวี๋ไม่ใช่ไป๋เสี่ยวลู่

"กวางขาวน้อย"

"เฮ้."

ปากของ ไป๋ลู่ยวี๋เร็วกว่าสมองของเขา ดังนั้นเขาจึงตอบสนองโดยไม่รู้ตัว และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะกัดลิ้นของเขา

ดูเหมือนฟู่จื่อจะชอบดวงตาของเขามาก การจ้องมองตรงมาที่เขาทำ มันไม่มีการหลบซ่อน ฟังที่เธอถาม: “คุณและน้องชายฟู่ยวี่เป็นเพื่อนกันหรือ?”

"น่าจะใช่."

ไป๋ลู่ยวี๋มองความสัมพันธ์ของเขากับฟู่ยวี่ “นอกจากเพื่อนแล้ว เรายังเป็นญาติระดับหนึ่ง พ่อของซูยินแฟนสาวของเขา ซูรุ่ย เป็นลูกของแม่ฉัน ดังนั้นซูยินจึงเป็นหลานสาวของฉัน เขาจึงเป็นว่าที่ หลานเขยแต่เขาเป็นเพื่อนสนิทของพี่เขยของผมด้วย”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ถอนหายใจเบา ๆ "ครอบครัวของเราอยู่ในลำดับชั้นที่วุ่นวาย"

ฟู่จื่ออยู่ที่ต่างประเทศเป็นเวลานานและเธอไม่สนใจเรื่องอาวุโสหรืออะไร

ดูเหมือนว่า ฟู่ยวี่จะสั้นลงอย่างลึกลับ

แต่ไม่เป็นไร เขาอายุน้อยกว่า จึงไม่รอช้าที่เธอตกหลุมรัก

ฟู่จื่อดื่มวอดก้าแก้วสุดท้าย วางบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ และทันใดนั้นก็เรียกเขาว่า "ไป๋ลู่ยวี๋ช่วยฉันหยิบรองเท้าส้นสูงหน่อย"

"โอ้."

เขาปิดประตู วางรองเท้าส้นสูงของผู้หญิงคนนั้นลง และเปิดไฟตรงทางเข้า เมื่อห้องของเขาสว่าง ไป๋เสี่ยวลู่ก็ล้มลงฟู่จื่อ สะดุ้ง หันหัว และเข้ากับผนัง

ภายใต้แสงสีเหลืองอบอุ่น ดวงตาจิ้งจอกของ ฟู่จื่อเป็นประกายอย่างว่องไว เธอวางแขนข้างหนึ่งไว้บนผนัง ขังเขาไว้ในอ้อมแขน แล้วถามเขาว่า "ไป๋เสี่ยวลู่ตอนนี้คุณโสดไหม"

หลังของไป๋ลู่ยวี๋ติดกับผนัง และระยะใกล้ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจของผู้หญิงที่พ่นบนใบหน้าของเขา ผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์และยาสูบซึ่งทำให้เขามึนเมา

จิตใจของเขาไม่เชื่อฟังอีกต่อไป และไป๋ลู่ยวี๋ก็พูด "อืม" ออกจากลำคอของเขา

"ฉันด้วย."

ฟู่จื่อเพียงแค่เอาแขนอีกข้างของเธอพิงกำแพงแล้วมองเขาจากล่างขึ้นข้างบน "อยากมีความรักกับพี่สาวอย่างฉันไหม แบบจริงจัง"

"!!!" ร่างกายของ ไป๋ลู่ยวี๋รัดกุม คอของเขาถูกกอด และคางสองข้างของเขาถูกเขาบีบออก

ฟู่จื่อมองลงมาและยิ้มเล็กน้อย “ตกลง ผมตกลง”

เธอเอาแขนของเธอออกจากผนัง ยื่นมือออกแล้วเปิดหัวเข็มขัดที่หลังของเธอ เดรสสีแดงที่เหมือนผ้าซาตินล้มลงกับพื้นอย่างแรง และฟู่จื่อก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเปิดเผย "จูบฉันสิ"

ด้วยความปรารถนา ไม่ว่ากวางจะพบกับจิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์เพียงใด เขาก็ต้องตกลงไปในหลุมจิ้งจอก

ไป๋ลู่ยวี๋ลุกขึ้นสู้กับสิ่งนี้!

...

“เป็นอะไรไปหรือเปล่าพี่เล็ก ทำไมโทรศัพท์โทรไม่ติด”

ลั่วจวินหังมาที่ ห้องลอยฟ้า เพื่อคุยกับ เหยียนยวน เกี่ยวกับบางสิ่ง ยวี่จิ้นเหวินบังเอิญได้สีเขียวที่ไป๋ลู่ยวี๋ต้องการจากเพื่อน หนานซ่ง ต้องการเซอร์ไพรส์พี่เล็กของเขา แต่โทรไม่ติด เลยพาพี่ใหญ่ไปที่ห้องลอยฟ้ากับเขาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

วันนี้ ห้องลอยฟ้า เงียบเป็นพิเศษ เมื่อเห็น หนานซ่ง และคนอื่นๆ กำลังมา พนักงานเสิร์ฟก็อยากจะพูดอะไร แต่พวกเขาก็กลืนคำพูดเมื่อเห็น ลั่วจวินหัง

ไม่มีทาง พวกเขาทำตามคำสั่งเจ้านาย

เมื่อเห็นหนานซ่งและคนอื่นๆ เข้าไปในลิฟต์ บริกรก็ประสานมือกัน: เพื่อขอพรให้เจ้านายเพิ่มเติม

อาเมน

ลั่วจวินหังเคาะประตูของ เหยียนยวนและ หนานซ่ง ก็กดล็อกรหัสของห้อง 88

ทันทีที่เหยียนยวนเปิดประตู ลั่วจวินหังไม่ได้เปิดแต่กลับ ได้ยินเสียง "อา-" จากประตูถัดไป