สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 151

กู้ฉางชิงไม่รู้ว่าตัวเองโดนแอบถ่าย หยิบกระเป๋าแล้วจากไปทันที

เธอขึ้นรถและกลับไปที่บ้านเฟิง

เฟิงจิงเหยากลับมาถึงบ้านใหม่นานแล้ว กำลังจะทานมื้อค่ำพอดี

เมื่อเห็นกู้ฉางชิง จึงเอ่ยถามว่า: "ข้อตกลงวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"

กู้ฉางชิงนิ่งอึ้งไปสักครู่และตอบว่า: "ผ่านไปด้วยดี คุณมู่ยินดีที่จะร่วมงานกับเรากระบวนการขั้นตอนเราต้องเสนอราคาพร้อมกับบริษัทอื่นแต่โอกาสที่เราจะชนะเราต้องเสนอมากกว่าคนอื่น"

เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้วและไม่ได้ออกความคิดเห็นใดๆ

กู้ฉางชิงเห็นเช่นนี้ ทำได้เพียงพูดต่อว่า: "เอออ......ถึงเราจะมั่นใจแต่เราก็ต้องระมัดระวังเมื่อถึงเวลาต้องอย่าให้ถูกหลอก"

เฟิงจิงเหยาได้ยินเช่นนี้ ดวงตากระพริบไปด้วยยอมยิ้ม

เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีความมั่นใจเต็มร้อย แต่ไม่คิดว่าก็ยังมีความระแวงอยู่

"ดีมาก ถ้าอย่างงั้นเรื่องนี้เธอก็ดูและจัดการตามสมควรเลย"

กู้ฉางชิงพยักหน้า

ในขณะที่เธอกำลังจะกลับห้อง เฟิงจิงเหยาก็สังเกตเห็นสายตาที่เหนื่อยล้าของเธอ พูดด้วยความเป็นห่วงว่า: "ถึงแม้เรื่องมันจะเร่งด่วน แต่ก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยล้ามากไป"

พูดจบ เฟิงจิงเหยาก็เดินไปห้องทำงาน

กู้ฉางชิงยืนงุนงงอยู่ที่เดิม ดูเฟิงจิงเหยาที่กำลังเดินจากไป เธอได้สติกลับคืนมา นี่เขากำลังเป็นห่วงฉัน

ทันใดนั้น ในใจเธอราวกับว่ากินน้ำผึ้งไปทั้งขวด ทั้งหวานและละมุม มุมปากของเธอฟินจนแทบทนไม่ไหว

หนึ่งคืนผ่านไปด้วยดี

……

เช้าวันที่สอง กู้ฉางชิงและเฟิงจิงเหยาตื่นมาพร้อมกัน

ในขณะที่ทั้งสองกำลังทานมื้อเช้า ผู้ดูแลบ้านก็พาคุณอาหวางเดินเข้ามา

"คุณชาย คุณนายรอง คุณนายเชิญทั้งสองคนไปที่บ้านหลัก"

กู้ฉางชิงได้ยินเช่นนี้ก็มองไปที่เฟิงจิงเหยา

เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้วและถาม: "คุณแม่มีธุระอะไรหรอ?"

คุณอาหวางทำไม่รู้ไม่ชี้และตอบว่า: "คุณชายไปถึงก็รู้เอง"

เฟิงจิงเหยาสงสัยและตอบกลับไปว่า: "ฉันรู้แล้ว เธอบอกแม่ว่าเดี๋ยวพวกเราทานข้าวเช้าเสร็จจะรีบไป"

คุณอาหวางพยักหน้าและเดินกลับไป

เวลาผ่านไปทั้งคู่ก็ทานเสร็จเรียบร้อย เดินไปที่บ้านหลัก

ทันทีที่เข้าไปห้องรับแขก ก็เห็นคุณนายเฟิง ยังมีเฟิงจิ้งหยวน เฟิงซู่และเฟิงเทียนหรู

สีหน้านายท่านและเฟิงซู่เคร่งขรึมและจริงจัง โดยเฉพาะเฟิงจิ้งหยวน มองไปที่กู้ฉางชิงด้วยสายตาที่มุ่งร้ายลุกเป็นไฟ

กู้ฉางชิงและเฟิงจิงเหยาเห็นเช่นนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

"แม่ หาฉันมีเรื่องอะไรหรอ?"

กู้ฉางชิงเก็บความกังวลไว้ในใจและถาม

คุณนายเฟิงเห็นสีหน้าของเธอที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรไปจึงโมโหออกมา

"ยังมีหน้ามาถามฉันอีกหรอ แกนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!"

เธอชี้ไปที่กู้ฉางชิงและดุด่าเธอ

กู้ฉางชิงรู้สึกสับสนกับการถูกด่า ยิ่งทำให้เธอไม่ไหว

แต่ว่าเธอเป็นผู้ใหญ่ กู้ฉางชิงจึงระงับอารมณ์เก็บความโกรธไว้ ถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า: "ฉันไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรอีกทำให้คุณต้องมาฉีกหน้าฉันแบบนี้"

เธอกำลังจะพูดอธิบาย แค่กำลังจะอ้าปากก็ถูกเฟิงจิ้งหยวนตะโกนขัดจังหวะ

"พอเถอะ กู้ฉางซิน หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ยังจะมาแก้ตัวอีกหรอ เห็นพวกเราเป็นพวกโง่หรือยังไง?"

กู้ฉางชิงเหลือบมองไปด้วยสายตาที่เย็นชา ไม่สนใจและมองเฟิงเทียนหรูยืนกรานที่จะอธิบาย

"ไม่ว่าคุณปู่จะเชื่อหรือไม่เชื่อ เรื่องทั้งหมดมันไม่ใช่อย่างที่คิด ฉันอยู่กับผู้ชายคนนี้จริงแต่แค่ไปคุยข้อตกลงที่จะทำงานร่วมกัน"

ในขณะที่เธอกำลังพูดก็พูดข้อตกลงที่ไปเจรจาเมื่อวานออกมา

ใบหน้าของเฟิงเทียนหรูก็เปลี่ยนไป

คุณนายเฟิงเห็นเช่นนี้เริ่มรู้สึกกระวนกระวาย

วันนี้ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ปล่อยให้รอดไปไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าจะกำจัดผู้หญิงคนนี้ออกจากตระกูลเฟิงต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน

"พูดจาเหลวไหล ถ้าเกิดเป็นการคุยข้อตกลงกันจริงทำไมต้องใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ? ดูก็รู้ว่าเพิ่งมีอะไรกันเสร็จ......"

เธอพยายามที่จะใส่ร้ายต่อ แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกเฟิงจิงเหยาขัดจังหวะไว้

"พอแล้ว!"

เขามองไปที่คุณนายเฟิงและเฟิงจิ้งหยวนที่กำลังส่งเสียงดัง

"สมใจพวกเธอหรือยัง?"

คุณนายเฟิงและเฟิงจิ้งหยวนต่างก็ตกใจและรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที

"เฟิงจิงเหยา นี่แกหมายความว่าอะไร? จนถึงป่านนี้แล้วแกยังจะปกป้องผู้หญิงที่ไร้ยางอายแบบนี้อยู่หรอ?"

เฟิงจิ้งหยวนยืนขึ้นและถามด้วยความโมโห

คุณนายเฟิงก็พูดขึ้นด้วยว่า: "ไม่เข้าใจจริงๆว่านังนี่เอายาอะไรใส่ให้แกกินถึงได้หลงมันขนาดนี้ แกอยากมีเขาบนหัวหรือยังไง!"