สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 202

กู้ฉางฉิงไม่รู้ว่าท่าทีของตนเองยั่วโมโหกู้หงเซิน และยังคิดจะสั่งสอนตนเอง

ได้ทราบว่าเขาช่วยตนเองจับคนได้ หินก้อนใหญ่ที่แขวนอยู่ในใจของเธอมาโดยตลอด ก็ร่วงหล่นลง

เธอกดโทรศัพท์ ให้ชีเสี่ยวจิ่วเข้ามา

"อาจารย์กู้ คุณต้องการพบฉันหรอ?"

กู้ฉางฉิงพยักหน้า กำชับด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า: "คุณแจ้งให้ทราบต่อไป ให้ทุกคนในแผนกออกแบบมารวมตัวกันในห้องประชุมตอนบ่ายสองโมง รวมทั้งซูตี้ด้วย บอกพวกเขาว่า ฉันจะเปิดโปงคนลงมือในที่ประชุม"

ชีเสี่ยวจิ่วได้ยินคำพูดนี้แล้ว บนใบหน้าก็มีรอยยิ้มขึ้นมา

"อาจารย์กู้ คุณหาคนเจอแล้วหรอ?"

เธออดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจ

กู้ฉางฉิงเพียงแค่พยักหน้า ไม่ได้พูดมาก ก็สั่งให้เธอออกไป

รอจนถึงเวลาบ่ายสองโมง คนที่แผนกออกแบบทั้งหมดก็ไปยังห้องประชุม

พวกเขาตามกันเข้าประชุม แต่ก็ยังไม่เห็นกู้ฉางฉิงมาถึง คนทั้งหมดก็อดไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมา

"ผู้จัดการแผนกทำไมยังไม่มาล่ะ? บอกว่าจะเปิดโปงคนลงมือไม่ใช่หรอ?"

"คงไม่ล้อพวกเราเล่นใช่ไหม?"

"ใครจะไปรู้ล่ะ?"

"เฮ้ ก่อนหน้านี้ได้นินมาว่ามีเรื่องของต้นฉบับที่หายไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง รู้สึกว่าบริษัทมีการทุจริต"

ชวี่ชิงหยุนและมู่ฉิงคงฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนทั้งหลาย แล้วมองสีหน้าที่เหยียดหยามของซูตี้ที่อยู่ตรงข้าม ตำหนิอย่างหงุดหงิด

"พอล่ะ หุบปากทั้งหมด"

ถึงแม้ในกลุ่มของพวกเขาที่มองแล้วล้วนไม่มีใครถูกชะตา แต่ไม่มีใครอยากเสียหน้าต่อหน้าคนนอก

แท้ที่จริงแล้วต้นฉบับที่ถูกขโมยไปก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้น ไม่มีใครรู้ชัดเจนได้เท่ากับพวกเธอสองคน

ซูตี้มองเธออย่างเมินเฉย เดิมทีก็ไม่ได้ให้ความสนใจ แต่กลับจ้องมองหน้าประตู

เธออยากจะดูว่าอีกสักครู่กู้ฉางฉิงจะแสดงอะไรให้เธอดูอีก

ใช่ เธอก็ไม่ได้เชื่อว่ากู้ฉางฉิงจับคนลงมือทำได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ขณะที่คนทั้งหลายกำลังเฝ้ารอ กู้ฉางฉิงก็เพิ่งพาชีเสี่ยวจิ่วเดินกรีดกรายเข้ามา

ซูตี้เห็นเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดฉีกหน้าทันที

"คุณกู้วางมาดใหญ่โตจริงๆ เรียกพวกเรามาดูคนลงมือตัวจริง แต่ผลสุดท้ายตนเองมาสาย"

กู้ฉางฉิงไม่สนใจคำพูดที่กลับตาลปัตรของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็นกับประตูใหญ่ห้องประชุมว่า: "เอาคนเข้ามา"

เธอพูดจบ ก็เห็นบอดี้การ์ดร่างกำยำสองคนพาคุณป้าแม่บ้านคนนั้นเดินเข้ามา

ป้าแม่บ้านคนนั้นเห็นคนจำนวนมากในห้องประชุม ตื่นตระหนกอย่างมาก สีหน้าหมดหนทาง

เธออยากจะหนี แต่บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ด้านหลังมองเธออย่างเข้มงวด

ซูตี้เห็นป้าแม่บ้านคนนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว

"เหอะ คุณไปค้นหาคนกลับมา ทำไม คุณอยากจะบอกฉันว่า คือเธอที่เปิดเผยความลับของฉันงั้นหรอ?"

เธอมองไปยังกู้ฉางฉิงอย่างถากถาง

กู่ฉางฉิงกวาดสายตามองเธอ กล่าวอย่างเย็นชาว่า: "ใช่หรือไม่ พวกเราถามก็จะรู้"

พูดจบ เธอก็เอียงหน้าไปซักถามป้าแม่บ้าน: "พูดสิ คุณใช้คอมพิวเตอร์ของฉันส่งออกต้นฉบับการออกแบบไปได้ยังไง"

ป้าแม่บ้านได้ยินคำพูดนี้แล้ว ในสายตาก็ตื่นตระหนกขึ้นมา

สายตาเธอเลื่อนลอยไม่กล้ามองกู้ฉางฉิง แสร้งทำเป็นพูดอย่างโมโห: "ผู้จัดการแผนกกู้ ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดถึงอะไรเลยสักนิด พวกคุณลักพาตัวมาอย่างไม่ชอบด้วยกฎหมายแบบนี้ เป็นการทำผิดกฎหมายนะ ฉันจะไปฟ้องร้องพวกคุณ!"

กู้ฉางฉิงมองเห็นเธอวางมาดใหญ่โตเพื่อตบตาคน ยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า: "แบบนี้ งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันเลย พอดีเลย ฉันก็อยากฟ้องร้องคุณเหมือนกัน จงใจเปิดเผยความลับของบริษัท ฉันคิดว่าคุณป้าน่าจะรู้โทษของการจารกรรมทางธุรกิจนะ"

เธอกัดฟันมองกู้ฉางฉิง ยืนยันอีกครั้งอย่างไม่เชื่อ

"แน่นอน!"

กู้ฉางฉิงพยักหน้ารับปาก: "คนที่นั่งอยู่ทั้งหมดสามารถเป็นพยานให้คุณได้"

ป้าแม่บ้านเห็นเช่นนี้แล้ว เม้มปากแล้วมองไปที่ใครบางคนในห้องประชุมอย่างลังเลใจ

กู้ฉางฉิงมองตามสายตาของเธอ แต่พบว่าทางด้านนั้นพอดีว่าเป็นทิศทางที่ซูตี้นั่งอยู่ อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว

และซูตี้เห็นสายตาของพวกเขา ก็ชะงักงัน ตอบโต้เข้ามาทันที อดไม่ได้ที่จะโมโห

"ยายแก่ คุณหมายความว่ายังไง จะบอกว่าฉันเป็นคนบงการคุณงั้นหรอ?"

เธอชี้หน้าด่าป้าแม่บ้านด้วยความโกรธ ข่มขู่ป้าแม่บ้านจนรีบส่ายหน้า

"ฉัน......ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"

กู้ฉางฉิงมองเธอ แล้วก็มองซูตี้ที่โกรธอย่างรุนแรง ทันใดนั้นสายตาของเขาก็จ้องมองไปที่ผู้ช่วยที่สีหน้าไม่เป็นธรรมชาติที่อยู่ข้างหลังเธอ

"เธอบอกว่าน่าจะเป็นผู้ช่วยของคุณ"

เธอเหมือนกับว่าจะเข้าใจที่กล่าวเตือนสติ

ซูตี้ตะลึง แล้วก็ตอบสนองด้วยความโกรธที่เกินจะยับยั้ง

"พูดจาเหลวไหล อ้ายลี่จะทำเรื่องนี้ได้ยังไง!"

อ้ายลี่ได้ฟังคำพูดของเธอ ก็รีบกล่าวปฏิเสธอย่างหนักแน่น

"อาจารย์พูดถูก ฉันจะทำเรื่องเลวร้ายที่ปราศจากผลประโยชน์ส่วนตัวได้ยังไง ผู้จัดการแผนกกู้ ถ้าคุณต้องการจะบอกว่าฉันเป็นคนทำ ก็เชิญพวกคุณเอาหลักฐานออกมาโชว์ ไม่เช่นนั้นพวกคุณก็คือใส่ร้ายป้ายสีคน!"

กู้ฉางฉิงกวาดสานตามองคนทั้งสอง กล่าวถามกับป้าแม่บ้านว่า: "คุณมีหลักฐานอะไรที่พิสูจน์ว่าเป็นเธอ?"

ป้าแม่บ้านคิดๆแล้ว ก็พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: "มี วันนั้นตอนที่เธอมาหาฉัน พวกเราสองคนยืนอยู่ด้านนอกห้องอุปกรณ์ทำความสะอาด ถึงแม้ว่าสถานที่นั้นจะไม่ใช่พื้นที่ที่สำคัญ แต่ยังคงมีกล้องวงจรปิดตัวหนึ่ง ถ้าตรวจสอบล่ะก็ บางทีอาจจะสามารถเห็นภาพเหตุการณ์ได้ในชั่วพริบตาเดียว"