สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 164

เจียงย่านถอยหนีอย่างมีชั้นเชิงและพูดอย่างรวดเร็ว:"คุณใจเย็นก่อนสิ ผมแค่พูดความจริงในมุมมองของคนนอกเท่านั้น คุณลองนึกดูดีๆ คุณปฏิบัติต่อเธอก่อนหน้านี้ยังไง ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณ คุณจะปล่อยไปง่ายๆ อย่างนี้เหรอ"

"ผมทำไม่ดีกับเธอเหรอ?"

"คุณทำดีกับเธอไหม?"

เมื่อเผชิญกับข้อสงสัยของเจียงย่าน โจวฉือเซินเก็บสายตาของเขาและดื่มไวน์สองแก้วติดต่อกันจึงจะพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ ว่า :"เธอโกหกผมก่อน มิฉะนั้นผมจะไม่ทำกับเธอแบบนี้"

เจียงย่านได้กล่าว:"โจวฉือเซิน พอถึงตอนนี้ ด้วยความเข้าใจของคุณที่มีต่อหร่วนซิงหว่าน คุณยังคิดว่าเธอโกหกคุณในตอนนั้น ใช้เหตุผลที่ตั้งครรภ์ปลอมเพื่อแต่งเข้าตระกูลโจวเหรอ"

เมื่อได้ยินดังนั้น มือของโจวฉือเซินก็จับแก้วแน่นหนา อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

"หร่วนซิงหว่านฉลาด สวยและมีความสามารถ ในตัวเธอนั้นมีจุดประกายมากมาย ผมคิดว่า ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้แต่งงานกับคุณ ในรอบตัวนั้นก็ไม่ได้ขาดแคลนคนดีๆ ที่ตามจีบเลย เหตุผลที่คุณชอบเธอ แน่นอนว่าเป็นเพราะว่าถูกเธอดึงดูดเมื่อได้ไปมาหาสู่กันเป็นเวลานาน แต่ถ้าหากว่าเธอเป็นคนประเภทที่จะใช้การตั้งครรภ์ปลอมเพื่อบรรลุเป้าหมายของเธอเอง ในตัวเธอจะเปล่งเสน่ห์ที่น่าดึงดูดเหล่านี้ออกมาเหรอ?"

เส้นกรามของโจวฉือเซินยืดออกเล็กน้อย ความคิดที่เขาได้เมินเฉยมาโดยตลอดนั้น หลังจากที่ถูกเจียงย่านพูดออกมา ในใจของเขาก็มีความคิดที่น่ากลัวในทันใดนั้น

ตั้งแต่ที่แต่งกันมา หร่วนซิงหว่านก็ได้เอาเงินกับเขาเพียงไม่กี่ครั้ง

และอีกอย่างเงินทุกครั้งก็ไม่ได้เยอะ แล้วยังเขียนสัญญายืมเงินทุกครั้ง

และทุกครั้งนั้นก็เป็นเพราะสาเหตุจากหร่วนจุนทั้งนั้น

นอกเหนือจากนี้แล้ว เธอก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์จากตำแหน่งคุณนายโจวเพื่อหวังผลประโยชน์อะไร

หลังจากการหย่าร้างกัน ถึงแม้ว่าเธอจะถูกมองว่าเป็นมือที่สามจากข่าวลือที่ผู้คนสร้างขึ้น แต่เธอไม่เคยพูดว่าอดีตสามีของเธอคือเขา

เจียงย่านถือแก้วไวน์ที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับหมุดไปมา:"เอาเป็นว่าผมรู้สึกว่าคุณควรไปตรวจสอบอีกรอบในเรื่องของสามปีก่อน"

โจวฉือเซินลุกขึ้น เดินจากไปก้าวใหญ่ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

เจียงย่านหันมา:"เอ๊ะๆ ๆ คุณไม่ดื่มแล้วเหรอ?"

หลังจากที่ออกมามู่สื้อแล้ว โจวฉือเซินได้พูดว่า:"ไปตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองเดือนที่ผมเดินทางไปลอนดอนเพื่อทำธุรกิจเมื่อสามปีที่แล้วที"

ในตอนนั้น พอเขาเห็นหร่วนซิงหว่านก็รำคาญ จึงหาข้ออ้างเดินทางไปลอนดอนอยู่สองเดือนแล้วจึงจะกลับมา คืนที่กลับมาคืนนั้น เมื่อเห็นหน้าท้องที่แบนราบของหร่วนซิงหว่านเช่นเคย โจวฉือเซินยิ้มเยาะเย้ยอย่างเย็นเยือก ไม่ถามเธอแม้กระทั่งคำเดียว ก็ตัดสินใจทันทีว่าเธอตั้งครรภ์ปลอม

หลินหนานตามเขาไปและไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า:"ประธานโจว ในช่วงเวลานั้น คุณหนูอานอานก็ได้เดินทางไปต่างประเทศกะทันหัน จะตรวจสอบเธอด้วยไหม?"

ขายาวของโจวฉือเซินหยุดเล็กน้อย และขมวดคิ้วลึกกว่าเดิม:"โจวอานอาน?"

หลินหนานพยักหน้า:"คุณหนูอานอานเดินทางไปต่างประเทศอย่างกะทันหัน ว่ากันว่าเธอเพื่อสิ่งนี้แล้วยังปฏิเสธงานเลี้ยงที่สำคัญมาก แต่ทั้งหมดนี้เป็นคนของทางนายหญิงเป็นคนจัดการ รายละเอียดที่มากกว่านี้ผมจะตรวจสอบอีกครั้ง "

โจวฉือเซินค่อย ๆ เพ่งสายตาของเขา โน้มตัวไปที่ โรลส์รอยซ์สีดำที่จอดอยู่ข้างๆ

คนขับรถถามว่า:"ประธานโจว ยังกลับไปที่คฤหาสน์ซิงหูอยู่ใช่ไหม?"

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที โจวฉือเซินก็เอ่ยปากพูด ในน้ำเสียงนั้นฟังไม่ออกถึงความรู้สึกอะไร:"ไม่ ไปอีกที่หนึ่ง"

......

เมื่อหร่วนซิงหว่านกำลังจัดของในห้องโถงนั้น ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดิมอย่างเร็วตามมาจากข้างหลัง แต่เธอยังไม่ทันได้กันไป รู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังรัดข้อมือเธอ พาเธอเดินเข้าไปข้างในด้วยก้าวเดินอันใหญ่ ในระหว่างทางนั้นไม่มีแม้แต่หยุดชั่วคราวหรือหยุดเดินเลยสักนิด

ผู้หญิงอีกสองคนในสตูดิโอ รวมทั้งเพ้ยซานซานต่างก็ตกตะลึง

ผู้หญิงสองพูดด้วยความตะลึงว่า:"นี่......จะต้องแจ้งตำรวจไหม?"

เพ้ยซานซานตั้งสติได้พร้อมกับยิ้มแห้งสองสามที:"น่าจะ......ไม่ต้องหรอก คอยดูสถานการณ์ก่อน"

ในขณะที่พูดอยู่ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะเอนตัวเข้าไปอยู่ในห้องทำงาน อยากจะได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้น

"ถ้าหากว่าประธานโจวถามฉันคำถามนี้ในช่วงสามเดือนก่อนนั้น งั้นฉันอาจจะให้คำตอบคุณที่แม้แต่คุณก็คาดไม่ถึง แต่ว่าตอนนี้......"เธอชะงัก พร้อมกับยิ้มเยาะเย้ยถากถาง"ฉันไม่อยากพูดแล้ว เพราะฉันรู้สึกว่า คุณไม่คู่ควรได้รับรู้"

ใบหน้าที่หล่อเหลาของโจวฉือเซินเครียดเล็กน้อย สิ่งที่เธอพูดนั้นไม่ใช่ไม่จำเป็น แต่มันคือไม่คู่ควร

หร่วนซิงหว่านพูดเบาๆ ว่า:"ทำไม ประธานโจวรู้สึกว่าฉันพูดผิดตรงไหนงั้นเหรอ คนอย่างคุณน่ะ ไม่มีความเคารพต่อชีวิตและคุณสามารถเลือดเย็นและไร้ความปรานีต่อลูกของคุณเองได้เช่นนี้ แล้วคุณต้องการให้ฉันตอบแบบไหนละ ถึงแม้ว่าฉันจะบอกคุณแล้วคุณจะทำยังไงต่อละ หรือว่าเด็กคนนั้นจะฟื้นกลับมาอีกเหรอ"

โจวฉือเซินพูดอย่างเคร่งขรึม:"ทำไมคุณไม่อธิบายกับผมในตอนนั้น"

"อธิบาย?"หร่วนซิงหว่านรู้สึกมันช่างตลก"ประธานโจวคิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันอธิบายไปแล้วคุณจะรับฟังเหรอ มันจะยิ่งความอัปยศเท่านั้น"

ในสามปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่เคยอธิบายเลยเหรอ เพียงแต่ว่าเขาไม่เคยสนใจสิ่งเหล่านี้เท่านั้นเอง

ยิ่งไปกว่านั้นคือรู้สึกว่าเธอเปลี่ยนวิธีโกหกเขาอีกเท่านั้นเอง

โจวฉือเซินไม่ได้ปฏิเสธ ลูกกระเดือกของเขาเลื่อนขึ้นลง และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ปล่อยเธออย่างช้าๆ :"เอาเป็นว่าผมผิดเอง"

มันเป็นประโยคนี้อีกแล้ว เอาเป็นว่า

ผู้ชายบ้าคนนี้พูดจามักจะเย่อหยิ่งและถือตัวมาโดยตลอด

หร่วนซิงหว่านได้กล่าว:"ไม่ ประธานโจวจะมีความผิดได้ยังไงละ ประธานโจวทำอะไรก็ไม่ผิด ประธานโจวนั้นถูกเสมอ......"

โจวฉือเซินไม่ต้องการฟังอีกต่อไป:"หุบปาก"

"อ่อ"

หร่วนซิงหว่านได้จัดแขนเสื้อที่ถูกเขาดึงให้เรียบร้อย:"ประธานโจวถามคำถามหมดแล้วหรือยัง หากว่าถามหมดล่ะก็ งั้นฉันก็ออกไปก่อนละ"ในขณะที่เธอกำลังจะหันไป เสียงของโจวฉือเซินก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง:"จี้หวยเจี้ยนไปสวิตเซอร์แลนด์แล้ว"