สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 431

สถานที่นัดพบในวันต่อมาถูกจัดขึ้นที่คลับส่วนตัว เนื่องจากหร่วนซิงหว่านเคยกล่าวเรื่องนี้กับท่านจิ้นเอาไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว ด้วยเหตุนี้เมื่อเธอพูดถึงมันขึ้นอีกครั้งท่านจิ้นจึงได้ตอบตกลงทันที

ในตอนเช้า ขณะที่หร่วนซิงหว่านกำลังจะเดินทางออกจากบ้าน หลินจื้อหย่วนและหลินจืออี้ยังไม่ทันได้ลงมาด้านล่าง เธอจึงเขียนโพสต์อิทแปะที่อยู่เอาไว้ สั่งให้คนรับใช้มอบให้ทั้งสอง

ในเมื่อเมื่อวานนี้หลินจื้อหย่วนตอบตกลงยอมรับแล้ว เขาคงจะไม่กลับคำกะทันหัน

เมื่อเดินทางออกจากบ้านตระกูลหลินแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ได้ตรงไปที่โรงเรียนของหร่วนเฉิน

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "วันนี้ไม่มีเรียนใช่ไหม ฉันจะพาไปที่แห่งหนึ่ง"

"วันหยุด ไม่มีเรียนหรอก"

"โอเค งั้นขึ้นรถ"

เดิมทีหร่วนเฉินอยากจะพูดถึงเรื่องอื่น แต่ริมฝีปากก็ขยับเพียงเล็กน้อย ในที่สุดก็ไม่ยอมพูดมันออกมา

ระหว่างทางหร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "กับสวี่วาน เป็นยังไงกันบ้าง?"

หร่วนเฉินพูดว่า "อะไรนะ?"

"เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไปที่บ้านเธอมาไม่ใช่หรือไง ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยเหรอ?"

หร่วนเฉิน "......"

ผ่านไปชั่วครู่เขาจึงได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันเบาว่า "จะไปคืบหน้าอะไรได้"

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยด้วยซ้ำว่าจะทำอะไร

ไม่มีใครรู้จักน้องชายคนนี้ดีไปกว่าหร่วนซิงหว่านแล้ว เมื่อสัมผัสได้ถึงความผิดปกติปลายของน้องชาย เธอจึงได้พูดขึ้นเบาๆ ว่า "อย่าท้อแท้ ดูเหมือนสวี่วานก็ไม่ได้ปฏิเสธความรักแบบอายุห่างกันเหมือนพี่น้อง เอ๋ หรือว่า...... จะให้ฉันหาเวลาไปช่วยสืบดูสักหน่อย?"

"ไม่ต้อง" หร่วนเฉินมองออกไปนอกหน้าต่าง "ตอนนี้ผมไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนั้น"

หร่วนซิงหว่านถามขึ้นว่า "แล้วคิดเรื่องอะไรอยู่ เรื่องเรียนเหรอ?"

เมื่อประโยคนี้ถูกถามออกไป เธอก็รู้สึกได้ทันทีว่าเธอเป็นแบบอย่างที่ไม่ดี

ในขณะที่น้องชายกำลังแหวกว่ายอยู่ในมหาสมุทรแห่งการเรียนรู้ แต่เธอกลับพยายามล่อลวงให้เขามามีความรัก

"......" หร่วนเฉินตอบว่า "เปล่า ยุ่งเรื่องอื่น"

"จะมีเรื่องอะไรได้อีก ความรักกับการเรียนไปด้วยกันไม่ได้เสียที่ไหนล่ะ อีกอย่าง นายเองก็ชอบเธอมากไม่ใช่หรือไง ลองดูสิ"

ในที่สุด หร่วนเฉินก็ละสายตากลับมา "รู้ได้ยังไง?"

หร่วนซิงหว่านชี้ไปที่ดวงตาของเธอเอง "ฉันเป็นพี่สาวนะ แม้แต่โจวฉือเซินยังมองออก ฉันจะมองไม่ออกได้ยังไง"

"พี่ไม่ได้บอกเธอใช่ไหม?"

"ไม่ได้บอกหรอก ฉันถามความคิดเห็นจากนายอยู่ไม่ใช่หรือไง"

หร่วนเฉินนึกถึงเรื่องที่เคยพบกันก่อนหน้านี้อยู่หลายครั้ง ผ่านไปสักพักเขาก็พูดออกมาว่า "แล้วค่อยว่ากันทีหลัง"

หร่วนซิงหว่านเลิกคิ้วขึ้น "ก็ได้"

หร่วนเฉินมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วอ้าปากพูดขึ้นอีกครั้งว่า "นี่เราจะไปไหนกัน?"

"ไปหาหลินจื้อหย่วนกับหลินจืออี้"

เมื่อได้ยินดังนั้น หร่วนเฉินก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเข้าหากัน "ไปหาพวกเขาทำไม?"

หร่วนซิงหว่านพยายามกล่าวอย่างช้าๆ ว่า "ฉันจะให้หลินจืออี้ขอโทษนายต่อหน้า และพวกเขาก็ตอบตกลง"

หร่วนเฉินเม้มริมฝีปากแล้วตอบว่า "พี่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ เพียงแค่...... ขอให้พี่อยู่สบายดีก็พอแล้ว"

"ต้องทำสิ ฉันจะให้นายอดทนกับความคับข้องใจนี้ได้ยังไง ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงจะรู้สึกว่าพวกเรารังแกกันได้ง่ายๆ"

......

เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงคลับเฮาส์ พบว่าท่านจิ้นเดินทางมาถึงก่อนแล้วและกำลังนั่งดื่มชาอยู่อย่างสงบนิ่ง

หลังจากเปิดประตูเข้าไป หร่วนซิงหว่านก็เอ่ยขึ้นว่า "ท่านจิ้น ขออภัยที่ให้รอนาน"

ท่านจิ้นหรี่ตาลงแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ไม่เป็นไร ผมก็เพิ่งถึง"

เมื่อพูดจบเขาก็หันไปมองคนที่อยู่ด้านหลังของหร่วนซิงหว่าน แล้วพูดว่า "คนนี้ น้องชายคุณใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า แล้วพูดกับน้องชายว่า "เสี่ยวเฉิน นี่คือท่านจิ้น"

หร่วนเฉินก้มศีรษะไปทางเขา "สวัสดีครับ ท่านจิ้น"

หร่วนซิงหว่านรู้ว่าหลินจื้อหย่วนจะไม่กลับคำกะทันหัน แต่เธอคิดไม่ถึงว่าหลินจืออี้จะใช้อุบาย แสร้งทำเป็นเจ็บตัวแบบนี้

คนรับใช้ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับยื่นกล่องให้ว่า "คุณหร่วนคะ นี่คือสิ่งของที่คุณหนูของเราสั่งให้ดิฉันนำมามอบให้"

หร่วนซิงหว่านรับมันไปจากนั้นเปิดกล่องออกดูพบว่าด้านในคือสร้อยคอนาฬิกาที่เธอออกแบบสำหรับงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศล

เดิมทีเคยคิดว่าถูกเวินเฉี่ยนเอาไปซ่อนไว้ แต่คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะอยู่ในมือของหลินจืออี้

เมื่อพบว่าเธอไม่พูดอะไรออกมา คนรับใช้จึงได้กัดฟันแล้วกล่าวออกมาว่า "คุณ...... คุณหนูบอกว่า สร้อยนี้ถูกเก็บได้ข้างถังขยะเมื่อไม่กี่เดือนก่อน เมื่อคืนนี้ตอนจัดเก็บของจึงได้พบมันและเห็นว่าบนสร้อยคอมีชื่อโลโก้ของคุณหร่วนอยู่ คิดว่าน่าจะเป็นของคุณก็เลย......"

หร่วนซิงหว่านปิดฝากล่องแล้วพูดว่า "คุณหนูของพวกเธอเก็บได้เก่งดีจริงๆ"

เรื่องนี้ไม่มีอะไรไปมากกว่าหลินจืออี้ต้องการจะใช้สิ่งนี้มาชดเชยคำขอโทษ

แต่ไม่น่าแปลกใจเลย คนที่เย่อหยิ่งเช่นเธอจะไม่กลัวเสียหน้าได้อย่างไร

ท่านจิ้นหันไปโบกมือให้กับคนรับใช้ที่อยู่ด้านข้าง เป็นความหมายว่าให้เธอออกไปได้

หลังจากที่ประตูห้องถูกปิดลงอีกครั้ง ท่านจิ้นจึงพูดว่า "สาวน้อย ไม่จำเป็นจะต้องไปโมโหพวกตระกูลหลินเหรอนะ เสียเวลา สิ่งเลวร้ายที่พวกเขาทำลงไปย่อมได้รับผลกรรมอย่างแน่นอน"

หร่วนซิงหว่านวางกล่องลงแล้วยิ้มขึ้นพยักหน้าเบาๆ

ท่านจิ้นจึงพูดขึ้นกับหร่วนเฉินว่า "เราก็ด้วย อดใจรออีกสักพัก"

หร่วนเฉินไม่ได้ออกความคิดเห็นใด "ครับ"

หลังจากดื่มน้ำชากันไปสักพักท่านจิ้นก็ลุกขึ้นยืนพูดว่า "เอาล่ะ ผมไม่รบกวนเวลาพวกคุณแล้ว ขอตัวก่อน"

หร่วนซิงหว่านพูดว่า "ให้ฉันไปส่งนะคะ"

"ส่งผมที่ข้างล่างก็พอ มีคนขับรถรออยู่"

เมื่อเดินลงมาถึงข้างล่างและส่งท่านจิ้นขึ้นรถไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากรถคันนั้นขับออกไปรับสายตา หร่วนซิงหว่านก็หันมาพูดว่า "เดี๋ยวฉันจะไปส่งกลับโรงเรียน"

หร่วนเฉินส่ายหน้า "ไม่เป็นไร ผมยังมีธุระต้องทำ"

"จะไปไหนเดี๋ยวจะไปส่ง"

หร่วนเฉินนี่เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า "มีอยู่เรื่องหนึ่งผมไม่เคยบอกพี่เลย"