สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 437

เรื่องนี้ที่จริงหร่วนซิงหว่านก็เคยคิดมาก่อน แต่ถ้าเธอยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่พยายาม เธอก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจยิ่งรู้สึกว่าทำผิดต่อเสี่ยวเฉิน

ผ่านไปสักพักเธอจึงพูดขึ้นว่า "ต่อให้เขาไม่อยากบอกฉัน แต่ฉันคงจะได้รับรู้บางเรื่องจากเขาบ้าง อีกอย่างมีเพียงการที่ฉันยังอยู่ในบ้านตระกูลหลินเท่านั้น จึงจะสามารถรู้ได้ว่าหลินจื้อหย่วนจะทำอะไรต่อไป"

โจวฉือเซินมองไปที่เธออย่างเงียบๆ ริมฝีปากของเขาไม่แม้แต่จะขยับ

สายตาของหร่วนซิงหว่านประสานกับเขาโดยไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย

เธอพูดต่อไปว่า "ฉันจะติดต่อกับคุณตลอดเวลาถ้าเมื่อไหร่ที่รู้สึกตกอยู่ในอันตราย ฉันจะไม่อยู่ต่อที่นั่นอีกสักวินาทีเดียวและรีบออกมาทันที ได้ไหมคะ?"

ในไม่นานโจวฉือเซินก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ"

เมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ

เธอพูดตั้งมากมายแต่สุดท้ายก็เปล่าประโยชน์

ไม่รอให้เธอพูดอะไรออกมา น้ำเสียงของโจวฉือเซินก็ดังขึ้นอีกครั้งว่า "จำคำพูดของคุณเอาไว้ อย่าลืมว่า คุณยังมี...... น้องชายที่ต้องเลี้ยง"

หร่วนซิงหว่านพูดว่า "เสี่ยวเฉินหาเงินได้ด้วยตนเองแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ฉัน......"

เธอยังไม่ทันพูดจบก็ถูกสายตาอันเย็นชาของโจวฉือเซินกวาดไปมอง จึงทำให้หร่วนซิงหว่านเงียบลงทันที

ขณะขับรถกลับนั้นโจวฉือเซินไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว สีหน้าของเขาดูสงบนิ่ง มองไม่เห็นอารมณ์ใดๆ

หร่วนซิงหว่านจึงลองเอ่ยถามขึ้นว่า "คุณโกรธเหรอคะ?"

"อืม"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เขาตอบกับเธอแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?

เธอจึงบ่นพึมพำว่า "คุณพูดอยู่ตลอดไม่ใช่หรือไงคะว่าคุณไม่ใจแคบแบบฉัน"

โจวฉือเซินพูดว่า "ยอมรับแล้วเหรอว่าตัวเองใจแคบ?"

หร่วนซิงหว่านครุ่นคิดแล้วพูดว่า "ใจฉันไม่ได้กว้างเลยมีคุณได้แค่คนเดียวไงคะ"

โจวฉือเซิน "......"

เขาเอาลิ้นแตะฟันแล้วพูดออกมาอย่างเรียบง่ายว่า "ไปเรียนคำพูดไร้สาระนี้มาจากที่ไหน?"

หร่วนซิงหว่านตอบอย่างจริงจังว่า "เรียนมาจากคุณ"

โจวฉือเซินไม่ได้หันไปสนใจเธอคือเขาขับรถโดยไม่ได้พูดอะไรอีก

หร่วนซิงหว่านจึงหาหัวข้อสนทนากับเขาว่า "คุณเห็นข่าววันนี้หรือยังคะ?"

"ไม่ได้ดู"

"หลี่เฟิงตายแล้ว"

"ไม่รู้จัก"

"......ก็คือคนที่ช่วยเวินเฉี่ยนโกงการแข่งขัน แล้วก็บอกว่าเวินเฉี่ยนติดสินบนกรรมการ"

โจวฉือเซินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายว่า "อ้อ"

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึกแล้วพูดว่า "จากการสอบสวนของตำรวจ พบว่าเขาน่าจะถูกฆ่าโดยศัตรู แต่ว่าคนที่เป็นศัตรูกับเขาในช่วงนี้ก็คือเวินเฉี่ยน แต่มองจากความแข็งแกร่งทางกายภาพของทั้งสองคนแตกต่างกันมาก ฉันจึงคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ ที่ฆาตกรคือเวินเฉี่ยน"

"ไม่แน่หรอก อาจจะไม่ใช่ศัตรูที่มีความบาดหมางกันเมื่อเร็วๆ นี้ก็ได้"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าช้าๆ "เขาค่อนข้างนิสัยแย่ ทำตัวเสเพล คิดว่าศัตรูคงมีไม่น้อย"

โจวฉือเซินพูดเพียงแค่ "อืม"

ตอบรับแค่คำเดียวอีกแล้ว

หร่วนซิงหว่านจึงไม่อยากจะไปสนใจเขาอีก เธอหลับตาลงแล้วนอนต่อ

โจวฉือเซินหันมาชำเลืองมองดูเธอริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อยเหมือนจะพูดอะไรออกมาแต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้พูดมัน

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงรถก็ขับมาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์ตระกูลหลิน

โจวฉือเซินปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วลงจากรถ

หร่วนซิงหว่านเดินมาอยู่ข้างกายเขา "หลินหนานจะมารับคุณเหรอคะ?"

"อืม"

ทันทีที่หร่วนซิงหว่านขึ้นไปบนบ้าน ก็มีคนเดินไปที่ห้องหนังสือแล้วรายงานเรื่องในวันนี้ให้แก่หลินจื้อหย่วนรับทราบ

หลังจากฟังเสร็จหลินจื้อหย่วนก็พูดว่า "นอกจากนี้เธอได้ไปพบใครอีกมั้ย?"

"พวกเราจับตามองเธอตั้งแต่ออกจากสตูดิโอ แต่ก่อนหน้านั้น......"

หลินจื้อหย่วนโบกมืออย่างรำคาญใจ "เข้าใจแล้ว"

เมื่อลูกน้องเดินทางจากไปหลินจืออี้ก็เข้าไปในห้องหนังสือ "พ่อคะ"

"อะไร?"

หลินจืออี้กัดริมฝีปากของตนเอง "เรื่องครั้งก่อนหนูจัดการได้ไม่ดี จึงทำให้ถูกคนจับได้"

หลินจื้อหย่วนลุกขึ้นยืน เดินไปที่หน้าต่าง "ช่างมันเถอะ ไหนๆ ก็ผ่านมาแล้ว"

หลินจืออี้พูดขึ้นอีกว่า "หนูได้ยินมาจากคนรับใช้ว่าหร่วนซิงหว่านอยากจะย้ายออกไปจากตระกูลหลิน แต่พ่อไม่เห็นด้วย ทำไมคะ......"

"จืออี้" หลินจื้อหย่วนพูดขึ้นขัดจังหวะเธอ "เห็นเถาวัลย์ในสวนนั้นไหม?"

หลินจืออี้มองออกไปแล้วพูดว่า "เห็นค่ะ"

"ในเมื่อเห็น แต่หากเราเดินไปจากหน้าต่างนี้ถึงที่นั่นก็เป็นระยะเวลาหนึ่ง แต่หากว่าเราไปเด็ดมันมาใส่ไว้ในถังล่วงหน้า แค่เอื้อมมือก็ถึง"

หลินจืออี้เข้าใจความหมายของเขาและเข้าใจว่าเขาต้องการจะควบคุมหร่วนซิงหว่าน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเข้าหากันพูดว่า "แต่......"

"ไปเก็บของ หลังจากงานฉลองครบรอบตระกูล เราจะไปที่ออสเตรเลียกัน หลังจากนี้ลูกจะไม่ได้เจอกับเธออีก"

หลินจืออี้ชะงักลง "ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะไม่กลับมาแล้วเหรอคะ?"

หลินจื้อหยวนพูดว่า "ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องกลับมา ตอนนี้ตระกูลหลินเป็นยังไง พ่อไม่บอกลูกก็คงจะรู้ดี อีกอย่าง เรื่องที่ลูกทำก่อนหน้านี้สร้างปัญหามากมาย แม้ว่าจะชี้แจงแล้วว่าบริสุทธิ์ แต่พวกเราก็ไม่อาจจะควบคุมปากของคนอื่นได้ พ่อจัดเตรียมทุกอย่างที่ออสเตรเลียไว้แล้ว แค่เดินทางไปก็พอ"

"แล้ว...... ของที่เคยให้หร่วนซิงหว่านก่อนหน้าก็จะให้เธอไปอย่างนั้นเหรอคะ?"

หลินจื้อหย่วนหัวเราะขึ้น "ในเมื่อเธอต้องการขนาดนั้นก็ให้เธอไปเถอะ แต่เธอก็จำเป็นต้องมีคุณสมบัตินั้นจึงจะได้มันไป"

หลินจืออี้ดูเหมือนต้องการจะพูดอะไรออกมา แต่หลินจื้อหย่วนหันหลังแล้วพูดว่า "เอาเถอะ ไปเก็บของสำคัญของลูกให้ครบก็พอ เราจะเดินทางทันทีหลังจากที่งานเลี้ยงสิ้นสุดลง เรื่องที่พวกเราจะเดินทางไปออสเตรเลียอย่าได้ไปบอกกับคนอื่น เมื่อเดินทางไปถึงออสเตรเลียแล้วพวกเพื่อนเก่าๆ ก็ไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีก"