สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 438

ตอนเที่ยงของวันต่อมา จู่ๆ หร่วนซิงหว่านก็ได้รับโทรศัพท์ขึ้น เป็นสายจากสถานีตำรวจบอกว่าก่อนที่หลี่เฟิงจะเสียชีวิตนั้นเขาเคยเดินทางมาที่สตูดิโอ และได้ติดต่อกับที่เธออยู่หลายครั้ง จึงได้โทรศัพท์มาเพื่อเชิญเธอไปให้ปากคำ

หลังจากวางสายลง หร่วนซิงหว่านก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน

เพ้ยซานซานเห็นดังนั้นก็ถามขึ้นว่า "ซิงซิง จะไปไหน?"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "เมื่อสักครู่ทางสถานีตำรวจโทรมาหาฉัน บอกว่าหลี่เฟิงเคยมาที่สตูดิโอของเราก่อนหน้านั้น และเคยมีข้อขัดแย้งกับฉัน จึงอยากจะให้ฉันร่วมมือในการสอบสวน"

เพ้ยซานซานอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น "แล้วทางตำรวจมาหาเธอทำไม เธอเป็นผู้ถูกกระทำนะ?"

หร่วนซิงหว่านยิ้มขึ้นเบาๆ "ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็แค่ไปสอบปากคำนิดหน่อย เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว"

"โอเคถ้าอย่างงั้นมีเรื่องอะไรก็โทรหาฉันนะ"

"ได้"

เมื่อเดินทางมาถึงสถานีตำรวจ เจ้าหน้าที่ตำรวจได้เอ่ยถามตัวตนของหร่วนซิงหว่านก่อนจากนั้นก็สอบถามถึงความสัมพันธ์ของเธอกับหลี่เฟิง ท้ายที่สุดแล้วก็ถามว่าเธอเห็นหลี่เฟิงครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

หร่วนซิงหว่านตอบกลับไปตามความจริง

หลังจากทำการจดบันทึกเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่ตำรวจก็พยักหน้าแล้วพูดว่า "ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ" หร่วนซิงหว่านชะงักลงและเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งว่า "ตอนนี้...... สอบสวนไปถึงไหนแล้วคะ?"

ในขณะที่ตำรวจกำลังจะตอบกลับ หร่วนซิงหว่านก็เห็นร่างของเวินเฉี่ยนปรากฏขึ้นในสถานีตำรวจ

เธอเหลือบตามองหร่วนซิงหว่านแล้วเดินเข้ามาพูดว่า "ฉันคือเวินเฉี่ยน ฉันมาให้ปากคำค่ะ"

ตำรวจพูดกับหร่วนซิงหว่านว่า "ถ้าอย่างนั้น วันนี้พอแค่นี้หากมีอะไรคืบหน้าพวกเราจะแจ้งไปที่คุณ"

"ได้ค่ะขอบคุณมาก"

เจ้าหน้าที่ตำรวจหันมามองเวินเฉี่ยน "เชิญตามผมมาครับ"

เวินเฉี่ยนตอบรับ จากนั้นเดินตามเขาเข้าไปด้านในด้วยท่าทางปกติดังเดิม

หร่วนซิงหว่านมองตามหลังของเธอไปแล้วเม้มริมฝีปากเล็กน้อยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

หลังเดินทางออกมา หร่วนซิงหว่านยังไม่ได้ออกจากที่นั่นทันทีแต่รออยู่ข้างนอก

ผ่านไปถึงหนึ่งชั่วโมงเต็ม ในที่สุดเวินเฉี่ยนก็เดินออกมา

แต่ความขัดแย้งระหว่างเวินเฉี่ยนกับหลี่เฟิงแตกต่างไปจากหร่วนซิงหว่าน เนื่องจากก่อนหน้านี้หลี่เฟิงได้กล่าวว่าเวินเฉี่ยนทำร้ายร่างกายเขาจนทำให้ต้องนอนโรงพยาบาลอยู่หลายวัน

ด้วยเหตุนี้เมื่อหลี่เฟิงเสียชีวิตลง เวินเฉี่ยนจึงกลายเป็นผู้ต้องสงสัยคนสำคัญ

ถึงอย่างไรก็ตาม เป็นไปอย่างที่หร่วนซิงหว่านคาดเอาไว้ ผู้ที่ฆ่าหลี่เฟิงและนำศพไปทิ้งคงเป็นผู้ชาย ส่วนเวินเฉี่ยนอย่าว่าแต่ฆ่าหลี่เฟิงเลย ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนเธอก็ไม่อาจสู้กับหลี่เฟิงได้

เมื่อตอนที่ถูกสอบถามเกี่ยวกับการทำร้ายหลี่เฟิง เวินเฉี่ยนก็พูดออกมาให้คำตอบดังเดิมว่าไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ เป็นเพราะหลี่เฟิงได้แต่ตามรังควานเธอ และจงใจใส่ร้ายเธอเมื่อเขาไม่ได้ตามที่ต้องการ

นอกจากนี้ก็ไม่มีหลักฐานใดพิสูจน์ว่าสิ่งที่หลี่เฟิงกล่าวมานั้นเป็นความจริง ทางตำรวจสอบสวนแล้วยืนยันว่าหลี่เฟิงประพฤติตัวไม่เหมาะสมเท่าไรนัก สอดคล้องกับสิ่งที่เวินเฉี่ยนกล่าวมา ดังนั้นเมื่อสอบปากคำแล้วจึงได้ปล่อยตัวเธอกลับ

หลังจากที่เวินเฉี่ยนเดินทางออกมาจากสถานีตำรวจก็เห็นว่าหร่วนซิงหว่านยืนอยู่ออกไปบริเวณไม่ห่างไกลเท่าไรนัก

เธอกำมือแน่น แต่สีหน้าไม่ได้สงบนิ่งเหมือนตอนเข้าไปในสถานีตำรวจ

เวินเฉี่ยนเอ่ยเยาะเย้ยขึ้นว่า "ตอนนี้พอใจคุณหรือยัง?"

หร่วนซิงหว่านกล่าวขึ้นอย่างช้าๆว่า "พอใจเรื่องอะไร?"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "คุณต้องการจะบอกว่าแม้คุณไม่ได้เป็นคนลงมือเอง แต่หลี่เฟิงก็สมควรตาย ดังนั้นการที่มีคนฆ่าเขา จึงถือว่ายุติธรรมแล้วเหรอ? และคนคนนี้หากถูกจับก็คงจะดีใช่ไหม?"

"การที่คุณพูดอย่างนี้ ฉันก็อยากจะถามเหลือเกินว่าคุณหมายความว่ายังไง ใช่ ฉันรู้จักกับเซ่หรงตั้งแต่เด็ก เราเติบโตมาด้วยกัน แต่ฉันไม่ได้อยู่ในประเทศจีนถึงสามปี ดังนั้นเขาทำอะไรมาบ้างฉันไม่รู้และไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย ตั้งแต่ที่ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่คนดีอะไรก็พยายามไม่ติดต่อกับเขาอีก แต่คุณล่ะ? คุณพยายามพูดถึงเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อหน้าฉัน และพยายาม ช่วยเหลือเขา คุ้มกันเขา ไม่ใช่คุณเหรอเหรอที่ฆ่าหลี่เฟิงแล้วต้องการจะโยนความผิดมาให้ฉัน"

ขณะที่เวินเฉี่ยนพูดประโยคนี้ดวงตาของเธอไม่กล้าสบตาหร่วนซิงหว่านแต่มองไปที่อื่น

เมื่อหร่วนซิงหว่านเห็นเช่นนี้ก็ยิ้มขึ้นแล้วพูดว่า "ที่คุณพูดก็ถูกนะ แต่ฉันต้องขอเตือนคุณไว้ก่อน ถ้าหากว่าเขาจับจริงๆ แล้วข้อหาคืออะไร คุณคิดเหรอว่าถ้าหากปัดเรื่องทุกอย่างมาที่เขาทุกอย่างแล้ว คุณจะรอดพ้นไปได้"

เวินเฉี่ยนยิ้มอย่างเย็นชา "ฉันไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไรอยู่ ถ้าฉันทำผิดฉันก็ยอมรับ แต่เรื่องที่ฉันไม่ได้ทำ อย่าคิดว่าจะโทษฉันได้"

หร่วนซิงหว่านไม่อยากจะคุยกับเธออีกต่อไป จึงได้เดินออกไปสองก้าว ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรขึ้นมาได้จึงหันกลับมาทางเวินเฉี่ยนอีกครั้ง "คุณรู้เรื่องที่พ่อคุณตายหรือยัง?"

เวินเฉี่ยนไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากปากของเธอ สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปทันทีแล้วพูดว่า "หร่วนซิงหว่าน ทำไมคุณถึงใจร้ายได้ขนาดนี้ คุณใส่ร้ายว่าฉันเป็นฆาตกร จากนั้นก็ยังมาสาปแช่งกันอีก นี่คุณ......"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "เขาตายไปเป็นเดือนแล้ว การที่ฉันบอกข่าวนี้กับคุณ คุณกลับบอกว่าฉันสาปแช่ง เวินเฉี่ยนคุณช่างเป็นลูกกตัญญูเหลือเกิน"

เมื่อหร่วนซิงหว่านพูดประโยคนี้จบ เธอก็เข้าไปในรถแล้วขับออกไปทันที

ด้านของเวินเฉี่ยนที่มองดูรถคันนั้นขับออกไป เธออ้าปากดูเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ยังไม่ทันได้พูดออกมา

ตายแล้วเหรอ?

เป็นไปไม่ได้

ผู้หญิงสารเลวคนนี้พูดเรื่องไร้สาระ

เวินเฉี่ยนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรไปที่บ้าน แต่จู่ๆ เธอก็หยุดการกระทำของตนเองลง

ถ้าเขาตายไปแล้วจริงๆ ก็ดี อย่างน้อยในโลกใบนี้ก็ไม่มีใครมารั้งเธอไว้อีก และเธอจะไม่ถูกใครดูถูกอีก