สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 486

อีกด้าน

ตั้งแต่ที่ประธานจี้เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล สองแม่ลูกจี้หรันไม่ได้กลับมาที่ตระกูลจี้เลย แม้ว่าจี้หรันจะเตรียมคนใช้มาส่งอาหารมาให้เป็นพิเศษ แต่หลินจืออี้ก็ยังคงระแวดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา

ก่อนหน้าเธอแอบไปถามมาเงียบๆ หร่วนซิงหว่านไม่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เลย

เห็นได้ชัดแจ้ง ว่าแผนการของเธอล่มไม่เป็นท่า

แต่ถึงกระนั้น คนของโจวฉือเซินก็ยังตามหาตัวเธอ เธอหยิบเครื่องประดับที่นำมาจากจ้าวเชียนเชียน เปลี่ยนที่อยู่สองสามที่ และในที่สุดก็มาถึงตระกูลจี้โดยที่ไม่มีใครรู้

แต่การอยู่ที่นี่ตลอดไป ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาในระยะยาว

เธอต้องหาหนทาง ให้ตระกูลจี้ส่งเธอไปต่างประเทศ ตอนนี้จี้หวยเจี้ยนอยู่ที่สวิตเซอร์แลนด์ ดังนั้นตระกูลจี้จึงจะต้องมีวิธีส่งเธอไปโดยไม่ให้โจวฉือเซินค้นพบแน่

เมื่อคิดได้อย่างนี้ หลินจืออี้จึงโทรหาจี้หรัน แต่ทว่าไม่มีใครรับสาย

หลินจืออี้ขมวดคิ้วมุ่น ความรู้สึกหงุดหงิดผุดขึ้นในใจ

ตอนนี้เธอออกไปไม่ได้ และก็ไม่รู้ว่าท่านใหญ่จี้ที่อยู่โรงพยาบาลจะเป็นยังไงบ้าง

ถ้าหากจี้หรันจงใจหลีกเลี่ยงเธอละก็ ไม่แน่ว่าอาจจะถ่วงเวลาไม่กลับมา

เมื่อท้องฟ้ามืดลง เสียงฝีเท้าก็มาจากนอกประตู

แต่ที่ต่างไปจากเดิมคือครั้งนี้คือ เสียงฝีเท้านั่นมั่นคงและทรงพลัง และเห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ชาย

หลินจืออี้กำมีดปอกผลไม้บนโต๊ะทันที และมองไปที่ประตูอย่างระมัดระวัง

ไม่นานนัก ประตูก็ถูกเปิดออก ร่างสูงเพรียวของชายหนุ่มก็ปรากฏขึ้นในสายตา

เมื่อหลินจืออี้เห็นจึงขมวดคิ้วมุ่น "เป็นคุณ"

นิ่งไปสักพัก เธอจึงพูดขึ้นมาอีก "คุณมาได้ยังไง? ไม่สิ คุณกลับมาตอนไหน"

จี้หวยเจี้ยนยืนอยู่ตรงหน้าประตู มองไปที่เธออย่างเงียบๆ สายตาของเขาเลื่อนต่ำลงมาอยู่ที่มีดปอกผลไม้ในมือของเธอ "คุณหลินเป็นแขกของตระกูลจี้ ผมก็ต้องมาทักทายด้วยตัวเองเป็นธรรมดา"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินจืออี้ก็ยังไม่ผ่อนคลายความระแวดระวังของตัวเอง เธอทำเพียงมองไปที่เขาอย่างเย็นชา "ในเมื่อพี่สาวของคุณบอกเรื่องที่ฉันมาอยู่นี่กับคุณแล้ว งั้นคุณก็น่าจะรู้ถึงเหตุผล ถ้าเรื่องของเธอหลุดไปก็คงสร้างผลกระทบขนาดใหญ่ให้กับตระกูลจี้ โจวฉือเซินไม่ปล่อยเธอไปแน่"

จี้หวยเจี้ยนเม้มปากเบาๆ "ที่คุณหลินพูด ผมอยากจะถามอะไรสักหน่อย พี่สาวของผมกับซิงหว่านไม่เคยรู้กันมาก่อน เธอรู้ได้ยังไงว่าซิงหว่านกำลังท้อง"

"โจวอานอานเป็นคนบอกเธอ"

"เหรอครับ" จี้หวยเจี้ยนพูดต่อ "ถ้าอย่างนั้นโจวอานอานรู้ได้ยังไงครับ"

หลินจืออี้ไม่พูด สีหน้าเย็นชากว่าเดิม

"เรื่องนี้ใครเป็นต้นเหตุ ผมและคุณต่างก็รู้ดี ก่อนที่คุณหลินจะทำเรื่องเหล่านี้ ได้คิดก่อนบ้างไหม ว่าจะทำให้มีวันนี้"

หลินจืออี้แค่นหัวเราะ "ที่ฉันร่อนเร่อยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะถูกหร่วนซิงหว่านใส่ร้าย มันทำร้ายฉันไม่พอ ยังจะทำร้ายตระกูลหลินอีกนี่คุณยังมองเห็นไม่ชัดอีกเหรอ? ผู้หญิงคนนั้นใช้กลอุบายเพื่อแต่งงานกับโจวฉือเซินเมื่อไม่กี่ปีก่อน และตอนนี้ก็ยังใช้กลอุบายใส่ร้ายฉันกับพ่อฉันอีก มีเพียงคุณเท่านั้นที่ถูกเธอหลอก ไม่ช้าก็เร็วความจริงก็จะปรากฏ"

น้ำเสียงของจี้หวยเจี้ยนเย็นชาเล็กน้อย "คุณหลินเอาแต่พูดว่าตัวเองถูกใส่ร้าย แล้วทุกสิ่งที่คุณทำ เป็นเพราะซิงหว่านบังคับให้ไปทำไหม"

"ฉัน......"

หลินจืออี้อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ฉันก็แค่อยากให้เธอแสดงใบหน้าที่แท้จริงของเธอออกมา"

"งั้นที่คุณส่งคนไปทำอะไรกับรถของเธอ ต้องการสร้างอุบัติเหตุรถยนต์ ให้เธอประสบอุบัติเหตุตาย เรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่คุณพูดใช่ไหม"

"นั่นคือสิ่งที่มันสมควรได้รับ! มันแย่งเอาทุกสิ่งของฉันไป กระทั่งทำให้ตระกูลหลินกลายมาเป็นอย่างทุกวันนี้ ฉันไม่คิดเลย ว่ามันจะไม่ได้นั่งอยู่บนรถคันนั้น"

จี้หวยเจี้ยนมองไปที่เธอ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงไม่ทุกข์ร้อน "คุณหลินครับ คุณควรจะรู้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ คุณก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป"

ใบหน้าของเธอซีดเผือด ในขณะที่ดิ้นรน มีดปอกผลไม้ในมือพลันบาดใบยังหน้าด้านข้างของเธอ เลือดสีแดงฉานไหลย้อมครึ่งหน้า

ในสวนหลังบ้าน มีเพียงเสียงกรีดร้องอย่างควบคุมไม่ได้ของหลินจืออี้

เมื่ออกมาจากตระกูลจี้ โจวฉือเซินหันไปมองชายหนุ่มด้านหลัง พลางพูดอย่างสงบ "ตามผมมาทำไม หรือว่าคุณคิดว่าผมควรจะพูดขอบคุณคุณ?"

ไม่รอให้จี้หวยเจี้ยนตอบ โจวฉือเซินก็พูดต่อ "พวกคุณซ่อนหลินจืออี้ไว้นานขนาดนี้ ฉันไม่คิดหนี้ก็นับว่าใจกว้างมากแล้ว"

จี้หวยเจี้ยนพูด "ผมแค่อยากขอโทษหร่วนซิงหว่านแทนพี่สาวของผม"

โจวฉือเซินพูด "ผมพูดขอโทษเธอแทนคุณได้ ไม่ต้องไปหาเธอหรอก"

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที จี้หวยเจี้ยนก็พลันยิ้มขึ้นมา

โจวฉือเซินขมวดคิ้วอย่างอารมณ์ไม่ดี "คุณยิ้มอะไร"

"ผมแค่ไม่คิดว่า ประธานโจวจะกลัวผมได้พบเจอกับซิงหว่านขนาดนี้ นี่แสดงว่า คุณไม่เชื่อใจความรักระหว่างพวกคุณเลย"

โจวฉือเซิน "โอ้"

จี้หวยเจี้ยนพูดอีก "ผมกลับมาคราวนี้มีเรื่องให้จัดการมากมาย คาดว่าคงไม่มีเวลาไปหาซิงหว่านหรอกครับ ผมได้ยินมาว่าช่วงนี้เกิดเหตุการณ์มากมายกับซิงหว่าน หวังว่าประธานโจวจะดูแลเธออย่างดี"

"ไม่ต้องมาเตือนผมหรอก"

จี้หวยเจี้ยนพูด "ประธานโจว ถ้าคุณเข้าใจหร่วนซิงหว่านละก็ คุณก็น่าจะรู้ ว่านิสัยของเธอเป็นยังไง บางเรื่องเธอก็ให้โอกาสได้มากที่สุดแค่เพียง1ครั้ง หวังว่าประธานโจวจะรักษามันไว้ให้ดีนะครับ"

ดวงตาดำขลับของโจวฉือเซินหรี่ลง เขาไม่ได้พูดอะไร

"ผมต้องกลับไปโรงพยาบาล กลับดีๆนะครับ ประธานโจว"