สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 106

โจวซื่อกรุ๊ป

หลังจากที่หลินหนานรายงานเรียบร้อยแล้ว กล่าว: "ประธานโจว ถ้าหากไม่มีอะไรผมขอตัวก่อนนะครับ"

"รอเดี๋ยว" โจวฉือเซินเรียกเขา หยุดครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้น กล่าวเบาๆว่า: "หร่วนซิงหว่านย้ายมาแล้วหรือยัง"

"ยัง......"

โจวฉือเซินวางปากกาลง กล่าวอย่างไม่พอใจว่า: "เธอมัวทำอะไรอยู่"

หลินหนานกล่าว: "เช้าวันนี้คุณหญิงไปเรือนจำเมืองหนานเฉิง รับอัฐิพ่อของเธอ ตอนบ่ายไปสุสาน อีกเดี๋ยว......น่าจะกำลังกลับมาแล้วล่ะ"

ได้ยินดังนั้น โจวฉือเซินหัวเราะเยาะเบาๆ ไม่ได้พูดอย่างอื่น บอกเพียงแค่: "ออกไปเถอะ"

หร่วนซิงหว่านหญิงสาวคนนั้นที่ไร้คุณธรรม ไม่คิดเลยว่าจะเอาความรู้สึกไปสูญเสียกับสถานที่ที่ไร้ค่าเช่นนี้

ในตอนนี้ โทรศัพท์ของโจวฉือเซินดังขึ้น เจียงย่านเป็นคนโทรมา

เพิ่งได้รับสาย เจียงย่านก็กล่าว: "ได้ข่าวว่าคุณกลับเมืองหนานเฉิงแล้วเหรอ?"

"อืม"

"ไม่คิดเลยว่าโครงการนี้จะยุ่งยากขนาดนี้ คุณลงมือด้วยตัวเอง ก็ใช้เวลามาตั้งนานแล้ว"

"......" โจวฉือเซินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "คุณไม่มีอะไรทำหรือไง?"

เจียงย่านหัวเราะเสียงดัง : "ที่ไหนกันล่ะ ฉันก็เป็นห่วงคุณอยู่นี่ไง ฉันถามคุณได้ไหมว่าคุณคิดอะไรอยู่กันแน่ ภายใต้การต่อสู้ภายในของโจวซื่อกรุ๊ปที่คึกคักเร่าร้อน ไม่คิดเลยว่าคุณจะปลีกตัวไปถนนอานเฉียวเพื่อเริ่มโครงการซึ่งไม่สำคัญสำหรับโจวซื่อกรุ๊ปเลย ช่วงนี้ พ่อของคุณจะต้องเบิกบานใจอย่างมากเลยสินะ"

"อย่าให้เขาคิดว่าตัวเองมีโอกาสและฉกไปได้ ถ้าเขาหยุดอยู่ที่นี่ แล้วจะเกิดอะไรขึ้น" โจวฉือเซินน้ำเสียงไม่แยแส "แล้วถนนอานเฉียวก็เป็นโครงการที่สำคัญของโจวซื่อกรุ๊ป ใครบอกว่าไม่สำคัญล่ะ"

"ก็ได้ๆๆ เอาตามที่คุณว่านั่นแหละ ว่ายังไง คืนนี้ออกมาดื่มเหล้ากันหน่อย"

โจวฉือเซินกวาดสายตากองเอกสารที่อยู่ตรงหน้า เม้มริมฝีปากบางอย่างเบา: "ไม่ว่าง"

เจียงย่าน: "......"

หัวรั้น ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมรับความผิดตัวเอง

หลังจากที่วางสายไป โจวฉือเซินมองโทรศัพท์อยู่สักพัก กดหมายเลขโทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่าน

อีกฝั่ง หร่วนซิงหว่านเพิ่งถึงบ้าน นั่งก้นยังไม่ถึงโซฟา ก็เห็นโทรศัพท์ดังขึ้น

เธอรับสายอย่างค่อยๆ: "ประธานโจว มีธุระอะไรคะ?"

โจวฉือเซินน้ำเสียงเย็นชา: "หร่วนซิงหว่าน คุณน่าจะรู้ว่าตอนนี้ตระกูลโจวกำลังจับตามองฉันอย่างใกล้ชิด"

"ก็......พอรู้บ้างค่ะ"

หนังสือพิมพ์เศรษฐกิจเหล่านั้นที่สวี่เยว่อ่าน เธอก็เคยอ่าน อาจจะเป็นเพราะยิ่งอยู่โจวฉือเซินก็ยิ่งควบคุมได้ยาก ท่านใหญ่โจวต้องการแบ่งอำนาจของเขาซึ่งมันชัดเจนมาก ไม่ได้ปิดบังเลยสักนิด

ไม่อย่างนั้นไม่ว่ายังไงก็ต้องให้จี้หวยเจี้ยนและโจวอานอานมาสมทบกัน

"งั้นคุณมัวชักช้าอะไรอยู่?"

หร่วนซิงหว่าน: "......"

โจวฉือเซินกล่าวอีกว่า: "ฉันเคยบอกแล้ว ถ้าคุณถูกพบข้างนอก ขอร้องฉันก็ไม่มีประโยชน์หรอก"

"ขอบคุณประธานโจวที่เตือน ฉันจะเก็บของเดี๋ยวนี้"

"เก็บของเสร็จแล้วก็อยู่ที่บ้าน ฉันให้หลินหนานไปรับคุณ"

"เข้าใจแล้ว"

หลังจากที่วางสาย หร่วนซิงหว่านหยิบกระเป๋าเดินทางเมื่อวานออกมาอีกครั้ง ใส่อุปกรณ์อาบน้ำทีละอย่าง

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว หร่วนซิงหว่านก็รับสายโทรศัพท์ของหลินหนาน

ก่อนจะจากไป เธอเห็นถุงกระดาษที่ประตู ข้างในมีภาพถ่ายและนาฬิกาพกที่พบที่บ้านของหร่วนจุนนั่น

หร่วนซิงหว่านนิ่งอยู่นาน และยังเอาถุงกระดาษไปด้วย

กว่าลูกจะคลอดก็อีก 5 เดือน ในช่วงเวลานี้ หากเธอคิดหาวิธีได้และจากไปโดยที่ไม่มีใครรู้ล่ะ

ทั้งหมดล้วนมีข้อยกเว้น

เธอแค่รอโอกาสอย่างเงียบๆก็ได้

ตอนที่หร่วนซิงหว่านไปสิ่งของมีไม่มาก ตอนกลับมาก็ไม่มีอะไรเลย หลังจากเก็บของอย่างเรียบง่ายแล้ว หร่วนซิงหว่านก็งีบหลับกลางวัน

ในความฝัน ดูเหมือนว่าเธอจะได้ยินเสียงระเบิดมหึมา จากนั้นมีไฟมหึมา และมีเสียงร้องเรียกพ่อแทบขาดใจ

หร่วนซิงหว่านค่อยๆรู้ได้ว่าเสียงนั้นมาจากปากของเธอ เธอต้องการที่จะพุ่งเข้าไปในกองไฟ แต่มีใครบางคนดึงเธอไว้แน่น

ต่อมาเปลวไฟกลืนกินเต็มไปทั่วท้องฟ้า คลื่นความร้อนที่แผดเผาเหมือนแท่งเข็ม ห่อหุ้มคนไว้แน่น

หร่วนซิงหว่านสะดุ้งตื่น ลุกขึ้นนั่งทันที

เธอมองดูท้องฟ้าที่มืดครึ้มข้างนอก ถึงได้รู้ว่าเมื่อกี้เป็นเพียงแค่ความฝันฉากหนึ่งเท่านั้น

ในตอนนี้ เสียงของคนใช้ก็ดังมาจากข้างนอก: "คุณนายคะ อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ"

หร่วนซิงหว่านเลียริมฝีปากแห้งบางของเธอ: "ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ"

หลังจากที่เธอล้างหน้าบ้วนปากด้วยน้ำเย็น การหายใจก็เริ่มสงบลง

หร่วนซิงหว่านยืนอยู่หน้ากระจกและจ้องมองอยู่สักครู่หนึ่ง ถึงจะหันตัวออกมาจากห้อง

ฝันร้ายนี้ไม่น่าเกิดขึ้นโดยไม่มีเหตุผล จะต้องเกี่ยวกับรูปที่เห็นในวันนี้แน่ ๆ

หร่วนซิ่งหว่านหยิบรูปขึ้นมาอีกครั้ง แต่ไม่ว่าเธอจะมองยังไง ก็นึกไม่ออกถึงความทรงจำที่หายไปจากหัวได้เลย และก็จำใบหน้าผู้ชายคนที่หายไปในภาพไม่ได้

เธอหยิบนาฬิกาพกที่อยู่ข้างๆ ยังคงนึกไม่ออกถึงความทรงจำที่เกี่ยวกับมัน

ตามภาพเหล่านี้และไดอารี่ของหร่วนจุน ตอนที่แม่ของเธอแต่งงานกับหร่วนจุนน่าจะพาเธอไปด้วย แต่เกิดอะไรขึ้นระหว่างนี้ ทำไมเธอถึงจำเรื่องตอนเด็กๆไม่ได้เลย หรือมันเกี่ยวข้องกับการระเบิดในฝันหรือเปล่า?