สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 114

ตอนที่หร่วนซิงหว่านกลับไปถึงบ้าน เธอยังยืนอยู่ที่หน้าห้องของโจวฉือเซินสองสามนาที อยากดูว่าเขากลับมาแล้วรึยัง

แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ไปเคาะประตู แต่หันหลังแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง

หร่วนซิงหว่านกำลังจะไปอาบน้ำ เพ้ยซานซานก็โทรเช้ามาพอดี

เพ้ยซานซานพูดว่า "ซิงซิง เธอถึงบ้านรึยัง"

"พึ่งจะถึง"

เพ้ยซานซานพูดด้วยความตื่นเต้น "เมื่อกี้ฉันได้ยินเรื่องหนึ่ง ฉันจะต้องเล่าให้เธอฟัง มันสุดยอดไปเลย!"

เพ้ยซานซานเล่าเรื่องที่หยางเจียวเจียวไปเล่นชู้ที่มู่สื้อแล้วบังเอิญเจอกับหลี่อ๋าง หลี่อ๋างปฏิเสธความสัมพันธ์ของพวกเขา แล้วยังด่าว่าหยางเจียวเจียวไร้ยางให้หร่วนซิงหว่านฟัง

"ต้องขอบคุณเพื่อนเก่าคนนั้น ตอนนี้ทุกคนที่ฉันรู้จักรู้กันหมดแล้วว่าหลี่อ๋างเป็นคนแบบไหน ฮ่าๆๆ ว่ากันว่าหลี่อ๋างไปคุยเรื่องงานที่นั้น เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น งานเขาก็คงจบแล้ว เขาต้องถูกไล่ออกแน่ๆ"

"ตอนบ่ายพวกเขายังมาทำตัวเป็นใหญ่ต่อหน้าฉันอยู่เลย คิดไม่ถึงว่ากรรมจะตามสนองเร็วขนาดนี้ ใครได้ยินก็บอกว่าสมน้ำหน้า!"

เพ้ยซานซานได้แก้แค้นแล้ว เธอมีความสุขเป็นอย่างมาก หลังจากพูดอยู่ตั้งนานจู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "เอ่อใช่ ซิงซิง ฉันยังได้ยินมาว่า ไอ้...ประธานโจวของเธอก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยนะ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอพูดอย่างเคร่งขรึม "เขาไม่ใช่ของฉัน"

"ไอ๊ยา ตอนนี้พวกเธออยู่ด้วยกันนะ แล้วเขาก็เป็นพ่อของเด็กในท้องเธอ เหมือนกันนั้นแหละ" เพ้ยซานซานพูด "ซิงซิง เธอคิดว่าเป็นไปได้ไหมว่าเรื่องทั้งหมดนี้ประธานโจวเป็นคนวางแผนอยู่เบื้องหลัง"

หร่วนซิงหว่านพูด "น่าจะเป็นไปไม่ได้ ช่วงนี้เขายุ่งมาก กลับบ้านดึกทุกวัน จะมีเวลาไปทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง แล้วอีกอย่าง เขาไม่มีเหตุผลที่จะทำแบบนั้น"

ได้ยินเธอพูดแบบนี้เพ้ยซานซานก็รู้สึกขึ้น "จะไม่มีเหตุผลได้ยังไง พวกเขาสองคนแต่งเรื่องเก่งขนาดนั้น พูดจาก็ไม่น่าฟัง บางทีประธานโจวรู้เข้าเขาเลยโมโห! ทำให้สองคนนั้นอับอายขายขี้หน้าและถูกคนดูถูก! หล่อสุดยอดไปเลย!"

หร่วนซิงหว่าน "?"

เธอเข้าใจผิดรึเปล่า?

เพ้ยซานซานพูดอีกว่า "ฮ่าๆๆไม่ไหวแล้ว ตอนนี้มีแต่คนมาถามฉันเรื่องสองคนนั้น ซิงซิงฉันไม่คุยกับเธอแล้ว เธอขอบคุณประธานโจวแทนฉันด้วยนะ"

ไม่รอให้หร่วนซิงหว่านตอบกลับ เธอก็วางสายไปทันที

"..."

หร่วนซิงหว่านวางโทรศัพท์ลง หยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าไปในห้องน้ำ

อาบน้ำเสร็จ ตอนที่เธอกำลังเป่าผม คำพูดของเพ้ยซานซานก็ดังก้องอยู่ในหู

โจวฉือเซินรู้เรื่องนี้จริงๆ แล้วยังโทรมาด่าเธอ แต่อย่างมากเขาก็คงจะแค่ปิดปากหลี่อ๋าง ไม่ให้ข่าวไปถึงหูของตระกูลโจว

เขาคงไม่อ้อนค้อมขนาดนั้น เขาทำแบบนี้เพื่อแก้แค้นให้เธอ คิดยังไงก็เป็นไปไม่ได้

หลังจากเป่าผมแห้งแล้ว หร่วนซิงหว่านกะว่าจะลงไปอุ่นนมสักแก้มชั้นล่าง

แต่ทันทีที่เธอเดินลงไป เธอก็เห็นโคมไฟตั้งพื้นในห้องรับนั่งเล่นเปิดอยู่

ไม่รู้ว่าโจวฉือเซินกลับมาตอนไหน นั่งอยู่บนโซฟาแล้วหลับตา ราวกับหลับไปแล้ว

หร่วนซิงหว่านเดินไปด้วยความลังเลแล้วพูดเบาๆ "ประธานโจว?"

โจวฉือเซินค่อยๆลืมตาขึ้น เหลือบมองเธอ "มีอะไร?"

หร่วนซิงหว่านครุ่นคิดพักหนึ่งแล้วพูดว่า "ฉันจะอุ่นนม ประธานโจวจะดื่มไหม"

"ไม่ดื่ม"

"อืม"

หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าโจวฉือเซินไม่อยากสนใจเธอ เธอก็ขี้เกียจที่จะเอาใจเขา เธอจึงหันหลังและเดินไปห้องครัว

หลังจากที่เปิดตู้เย็น เธอก็หันหน้าไปมองผู้ชายที่ยังนั่งอยู่บนโซฟาอีกครั้ง เห็นว่าเขาไม่ได้จะลุกออกไป เธอก็บึนปากแล้วอุ่นนมเพิ่มอีกแก้วหนึ่ง

โจวฉือเซินคนนี้เดี๋ยวก็พูดอย่างใจอย่าง เธอกันไว้ดีกว่าแก้ดีกว่า

สิบนาทีต่อมา โจวฉือเซินมองดูแก้วนมที่ยื่นมาตรงหน้าตัวเอง เขาขมวดคิ้ว "ผมบอกว่าไม่ดื่มไม่ใช่เหรอ"

"ไม่เห็นเหตุการณ์หรือว่าไม่ได้อยู่ที่มู่สื้อ?"

โจวฉือเซินคงคิดไม่ถึงว่าเธอจะถามแบบนี้ เขาเม้มปากแล้วพูดว่า "คุณไม่มีอะไรทำเหรอ สนใจอะไรมากมาย"

หร่วนซิงหว่านทำหน้าโอเคแล้วหุบปาก

หลังจากที่โจวฉือเซินเดินขึ้นไปชั้นบนแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ดื่มนมในแก้วจนหมด

ถึงแม้ว่าเมื่อกี้จะไม่ได้คำตอบอะไรจากปากของโจวฉือเซิน แต่ว่าเธอก็พอจะเดาออก เรื่องของหลี่อ๋างต้องเกี่ยวข้องกับเขาแน่ๆ

ไม่เช่นนั้นตอนที่เธออ้าปากพูด เขาก็ต้องบอกว่าเธอเพ้อเจ้อแล้ว

แต่เขากลับเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามของเธอ

คำตอบมันชัดเจนอยู่แล้ว

แต่หร่วนซิงหว่านไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนั้น

ถ้าบอกว่าเพื่อแก้แค้นให้เธอ เช่นนั้นหร่วนซิงหว่านยิ่งไม่เชื่อเข้าไปใหญ่ คำพูดสุนัขบ้าที่ไล่กัดคนไปทั่วของคนอย่างหลี่อ๋างและหยางเจียวเจียว เธอไม่มีทางเอาเก็บมาคิดอยู่แล้ว คนที่สามารถทำให้เธอโมโหจนตายได้ ก็มีแค่เขาคนเดียวไม่ใช่เหรอ

แต่ถึงยังไง โจวฉือเซินก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้น เขาจะยอมเสียเวลาทั้งคืนเพียงเพราะพวกเขาสองคนนั้นด่าเธอเหรอ

เธอเป็นใครกัน

เธอไม่คู่ควร

หลังจากกลับมาที่ห้อง หร่วนซิงหว่านก็ตบหน้าตัวเองเบาๆ ทำให้ตัวเองกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา หยิบแบบร่างขึ้นมาแล้วเริ่มวาดภาพที่สมบูรณ์

ผ่านไปไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

หร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้น สูดลมหายใจเข้าแล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู

เธอพูดว่า "ประธานโจวมีอะไรเหรอคะ"

โจวฉือเซินมองหน้าเธอแล้วพูดอย่างไม่เร่งรีบ "เรื่องที่คุณพูดถึงเมื่อกี้ ดูเหมือนว่าผมจะจำได้อยู่"