สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 120

หลังจากที่หลินจืออี้พูดจบ เธอก็ประสานมือที่ว่างอยู่ตรงเข่าของตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังตื่นเต้น

ถึงแม้ว่าเธอจะวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างชัดเจน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าโจวฉือเซินคิดยังไง

จากลูกติดแม่ที่ไม่มีใครยอมรับคนหนึ่ง กลายมาเป็นท่านประธานของโจวซื่อกรุ๊ปที่ใครๆก็หวาดกลัว ดูก็รู้ว่าความคิดของเขาลึกลับซับซ้อนและมีวิธีรับมือที่แข็งแกร่งแค่ไหน

ถึงแม้ว่าอำนาจภายในของตระกูลโจว ดูเหมือนว่าโจวฉือเซินจะไม่มีอำนาจ หลินจืออี้ก็ไม่แน่ใจว่าเงื่อนไขที่เธอเสนอออกไปจะทำให้เขาสั่นคลอดได้

เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด โจวฉือเซินยิ้มอ่อนแล้วพูดด้วยท่าทีที่เย็นชา "แต่งงานกับคุณ?"

หลินจืออี้สูดหายใจเข้า "ใช่แล้ว ถ้าไม่เกิดอะไรขึ้นกลางคัน คนที่ควรได้แต่งงานกันเมื่อสามปีก่อนก็คือเรา ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลของทั้งสองฝ่ายก็เห็นด้วยแล้ว..."

"คุณอาจจะเข้าใจผิด" โจวฉือเซินขัดจังหวะเธอ "คนที่พวกเขาอยากให้คุณแต่งงานด้วยคือโจวจู้นเหนียน ไม่ใช่ผม"

หลินจืออี้ตกใจ "เป็นไปได้ยังไง ฉันเห็นพี่จู้นเหนียนเป็นพี่ชายมาตลอด..."

"ดังนั้นจึงไม่มีใครเคยพูดถึงมัน"

โจงเสียนถูกชะตากับหลินจืออี้ แต่ถ้าคนที่แต่งงานกับหลินจืออี้คือโจวฉือเซิน ดูจากความเกลียดชังของเธอที่มีต่อโจวฉือเซิน เธอไม่มีทางเข้าใกล้หลินจืออี้แน่นอน

ผ่านมาตั้งหลายปี สาเหตุที่ไม่มีใครพูดถึงงานแต่งงานของหลินจืออี้และโจวจู้นเหนียนมีอยู่สองสาเหตุ

หนึ่งคือความสัมพันธ์ของโจวจู้นเหนียน ไม่ว่าโจงเสียนจะพูดยังไง เขาก็ไม่มีทางเห็นด้วย โจงเสียนก็ต้องยอมแพ้

อีกหนึ่งเหตุผลคือ เพราะว่าตระกูลหลินเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง และหลินจืออี้ก็เป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลหลิน เป็นที่รักของพ่อ ทางฝั่งของตระกูลหลินไม่มีทางให้เธอไปแต่งงานกับคนที่พิการไปครึ่งตัวแน่นอน

เอาสาเหตุสองสาเหตุนี้มารวมกัน ก็คือสาเหตุที่ทำไมไม่มีใครพูดถึงงานแต่งงานของตระกูลหลินและตระกูลโจว

สำหรับโจวฉือเซิน โจงเสียนหวังว่าเขาจะไม่มีอะไร เธอจะให้หลินจืออี้มาแต่งงานกับเขาได้ยังไง

ท่านใหญ่โจวกลัวว่าเขาจะปีกกล้าขาแข็ง ไม่ยอมเชื่อฟัง ดังนั้นเมื่อหร่วนซิงหว่านปรากฏตัวขึ้นมา เขาถึงได้รีบให้พวกเขาแต่งงานกัน

หลินจืออี้สงบสติอารมณ์ลงแล้วพูดว่า "ถ้าเป็นอย่างที่คุณพูด งั้นคุณก็ควรแต่งงานกับฉันไม่ใช่เหรอ ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่เพียงทำให้พวกเขาหมดหนทาง แล้วยังได้แก้แค้นอีกต่างหาก"

โจวฉือเซินไม่พูดไม่จา ใช้นิ้วที่เรียวยาวแตะที่โต๊ะเบาๆ ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

หลินจืออี้พูดต่อ "ฉือเซิน ฉันแต่งงานกับคุณ มันก็เหมือนกับการแต่งงานของโจวอานอานและจี้หวยเจี้ยน แต่แค่เราชนะกันทั้งคู่ คุณก็รู้ว่า พ่อของฉันมีฉันแค่คนเดียว ฉันไม่เก่งเรื่องการบริหารบริษัท ดังนั้นการแต่งงานเพื่อเรื่องของธุรกิจเป็นเรื่องที่ฉันหลีกเลี่ยงไม่ได้ แทนที่ถึงตอนนั้นฉันจะไปแต่งงานกับผู้ชายที่เคยเจอหน้ากันแค่ไม่กี่ครั้ง ฉันคิดว่า คุณคือตัวเลือกที่ดีที่สุดของฉัน"

ผ่านไปไม่กี่วินาที เสียงของโจวฉือเซินก็ดังขึ้นเบาๆ "แต่คุณไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดของผม"

หลินจืออี้กัดริมฝีปาก "คุณตกหลุมรักอดีตภรรยาของคุณเหรอ"

โจวฉือเซินทำสีหน้าเย็นชา "มันเกี่ยวอะไรกับคุณ"

"ฉือเซิน ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าคุณกำลังทำอะไร ทำไมคุณถึงไม่ลืมผู้หญิงแบบนี้สักที คุณอย่าลืมนะว่า คุณมาถึงจุดจุดนี้ก็เพราะใคร คุณบอกว่าใครหน้าไหนก็อย่ามาคิดที่จะควบคุมคุณ แต่คุณก็ยังแต่งงานกับเธอตามที่พ่อของคุณบอกไม่ใช่เหรอ?"

หลินจืออี้พูด"แล้วอีกอย่าง เรื่องที่เธอท้อง พ่อของคุณยังไม่รู้ใช่ไหม"

ทันทีที่เธอพูดจบ บรรยากาศในห้องทำงานก็เยือกเย็นลงทันที

สายตาที่เย็นชาของโจวฉือเซิน คำพูดที่เขาพูดออกมาก็เย็นชาราวกับถูกห่อหุ้มไปด้วยน้ำแข็ง "ใครบอกคุณ"

หลินจืออี้กุมปลายนิ้วแน่น ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย แต่เธอยังคงยิ้มแล้วพูดว่า "บนโลกใบนี้ไม่มีกำแพงที่ลมผ่านไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ"

เธอหยุดชะงักไปพักหนึ่งแล้วพูดว่า "แต่คุณสามารถวางใจได้ ฉันไม่มีทางเอาเรื่องนี้มาบังคับคุณแน่นอน ฉันแค่อยากจะ..."

ประธานโจวไปเรียนรู้การพูดจาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ดูเหมือนว่าโจวฉือเซินก็ไม่คาดหวังว่าจะได้ยินคำตอบอะไรออกมาจากปากของเขา เขาพูดแค่ว่า "นิตยสารเซิ่งกวางก็ถูกเชิญไปเป็นแขกในงานเลี้ยงเพื่อการกุศลคืนพรุ่งนี้ด้วย?"

"ใช่ครับ" หลินหนานมีสติกลับมาจากความตกใจแล้วตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า "ทางนิตยสารเซิ่งกวางนอกจากจะเอาเครื่องประดับชิ้นหนึ่งออกมาประมูลตามกฎของงานเลี้ยงแล้ว แล้วยังให้นักออกแบบเครื่องประดับที่เซ็นสัญญาสองคนเอาผลงานของตัวเองออกมาประมูลด้วย"

"เซิ่งกวางไปเซ็นสัญญากับนักออกแบบสองคนตั้งแต่เมื่อไหร่"

"..."

หลินหนานเตือนว่า "นักออกแบบคนหนึ่งคือเวินเฉี่ยน คือคนที่ไปเรียนที่ปารีสแทนคุณหญิงเมื่อสามปีก่อน เธอก็เคยมาหาประธานโจวที่โจวซื่อกรุ๊ปครั้งหนึ่ง แล้วประธานโจวก็ยังเอาโอกาสที่คุณหญิงไม่เอาไปให้..."

"จำได้แล้ว" โจวฉือเซินเหลือบมองไปที่เขาด้วยสายตาที่ไม่สะทกสะท้าน "ฉันถามนายมากขนาดนั้นแล้วเหรอ"

หลินหนานหัวเราะ "ประธานโจวมีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ"

โจวฉือเซินเงียบไปพักหนึ่งแล้วพูดว่า "คืนพรุ่งนี้หาคนประมูลผลงานของหร่วนซิงหว่านมา"

"ให้ประธานเจียงประมูลได้ไหมครับ"

"ไม่ได้ เขาชัดเจนเกินไป"

หลินหนานตอบรับ "ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้"

เขาก็ออกไปจัดการ