สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 522

โจวฉือเซินนั่งเฮลิคอปเตอร์กลับมา ดังนั้นเจียงย่านจึงพาหร่วนซิงหว่านไปที่สนามบินจอดเครื่องส่วนตัว

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้น "คุณกลับไปเถอะ ฉันแค่รอเขาที่นี่"

เจียงย่านพยักหน้า เขายังมีธุระอื่นต้องจัดการอีกมากจริงๆ

เขาพูดขึ้น "มีอะไรก็โทรหาฉัน"

"ได้"

หลังจากเจียงย่านออกไป หร่วนซิงหว่านก็พิงหน้าต่าง มองนอกหน้าต่างเงียบๆ

เหน็ดเหนื่อยมาหนึ่งคืน ตอนนี้เส้นขอบฟ้าที่อยู่ไกลเริ่มกลายเป็นสีขาวแล้ว

ผ่านไปไม่นาน ท้องฟ้าก็สว่างแล้ว

หร่วนซิงหว่านเหม่อลอย ไม่รู้ตัวเองหลับไปเมื่อไร

เธอตื่นขึ้นมาเพราะการสั่นของโทรศัพท์

หร่วนซิงหว่านลืมตาขึ้น เห็นว่าหร่วนเฉินโทรมา

เธอกระแอมเสียง แล้วรับสาย "เสี่ยวเฉิน มีอะไรเหรอ?"

หร่วนเฉินพูดเสียงเข้ม "ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?"

"ฉัน......"

หร่วนซิงหว่านติดอยู่ที่ปากไม่พูดออกไป เนื่องจากเสี่ยวเฉินโทรมาหาเธอเช้าขนาดนี้ และด้วยน้ำเสียงนี้ แสดงว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นไปได้สูงว่าเขาอาจจะรู้แล้ว

เธอพูดเสียงเบา "ฉันอยู่สนามบิน รอโจวฉือเซินกลับมา"

หร่วนเฉินพูด "ส่งที่อยู่มาให้ผม ผมจะไปหาคุณ"

หร่วนซิงหว่านพูด "ไม่ต้อง ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย นายตั้งใจเรียนไปก็พอ"

หร่วนเฉินขมวดคิ้ว "เรื่องใหญ่โตขนาดนี้ จะไม่เป็นไรได้ยังไง"

หลังจากหร่วนซิงหว่านออกมาจากบ้านตระกูลโจว นอกจากโทรหาเจียงย่านแล้ว ก็ไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย ไม่รู้ว่าก่อเรื่องวุ่นวายไปถึงไหนแล้ว

เธอยิ้ม "ไม่เป็นไรจริงๆ ถ้าเป็นอะไรจริงๆ ตอนนี้ฉันยังนั่งที่นี่คุยโทรศัพท์กับนายได้อยู่ไหม ตระกูลโจวแค่สร้างสถานการณ์ขู่ตบตาคนเฉยๆ พวกเขาไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก"

หร่วนเฉินเม้มปาก ไม่พูดอะไร

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้น "เอาล่ะ นายรีบไปเรียนเถอะ อีกสองวันฉันจะไปหานายที่โรงเรียน"

"ไม่ต้อง" หร่วนเฉินพูด "ตอนเย็นผมจะไปอพาร์ตเมนต์"

"อ่า......งั้นก็ได้ ฉันก็จะกลับไปตอนเย็น"

วางสายไปแล้ว หร่วนซิงหว่านพลิกโทรศัพท์ดู เห็นเพ้ยซานซานโทรหาเธอสองสาย และส่งข้อความมาไม่น้อย

เธอคงหลับลึกเกิน ไม่ได้ยินเลย

หร่วนซิงหว่านเห็นโทรศัพท์มีแบตเหลือไม่เท่าไรแล้ว เลยไม่ได้โทรกลับหาเพ้ยซานซาน แค่ส่งข้อความกลับไปรายงานว่าปลอดภัย

ฉวยโอกาสเหลือแบตอันน้อยนิด หร่วนซิงหว่านเปิดหน้าเว็บดู

มีข่าวสองสามข่าวที่เกี่ยวข้องคือข่าวที่เธอหายตัวไปหลังจากเข้าร่วมงานเลี้ยงตระกูลโจว

แต่ก็การชี้แจง ว่าเรื่องนี้มันเป็นแค่เหตุการณ์ไม่คาดฝัน

เห็นได้ชัดว่าคือการแทรกแซงของตระกูลโจว

เรื่องนี้จริงๆ แล้วไม่ได้เกิดความกระสับกระส่ายครั้งใหญ่นัก ทุกคนก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

มีแค่คนข้างกายเธอเท่านั้นที่รู้ดี ว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เหตุการณ์ไม่คาดฝันอย่างแน่นอน

ดังนั้นเสี่ยวเฉินและซานซานถึงได้โทรหาเธอ

หร่วนซิงหว่านไม่ได้อ่านต่อ โทรศัพท์แบตหมดปิดเครื่องไปแล้ว

เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วหายใจเข้าลึกๆ หลับตาลงอีกครั้ง

ไม่นานนัก หน้าต่างรถก็ถูกเคาะจนเกิดเสียง

หยางเจิ้นพูด "คุณหร่วนไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว งั้นผมไปทำงานนะครับ"

"โอเค"

หลังจากหยางเจิ้นออกไป หร่วนซิงหว่านก็นวดขมับ เธอเพิ่งเปิดภาพออกแบบ เสิ่นจื่อซีก็เดินเข้ามา "ในที่สุดก็ได้เห็นคุณนั่งตรงหน้าผมเป็นๆ ผมเกือบโดนส่งไปเมรุแล้ว"

หร่วนซิงหว่าน: "......"

เสิ่นจื่อซีนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ "เป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนเข้าไปในถ้ำเสือ ได้เบาะแสอะไรไหม"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก "เรื่องที่พวกเขาใช้ประโยชน์จากการที่โจวจู้นเหนียนได้รับบาดเจ็บ และแผนการหลอกล่อให้ฉันไปหา พวกนายน่าจะรู้แล้ว"

เสิ่นจื่อซีหัวเราะแห้งๆ "เราพิจารณาไม่รอบคอบเอง ไม่งั้นคงไม่ทำให้คุณตกอยู่ในอันตรายหรอก"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า "ที่จริงฉันอยู่ที่นั่น ก็ไม่ได้เป็นอันตรายอะไร พวกเขาแค่อยากใช้ฉัน ให้โจวฉือเซินตกลงเงื่อนไขพวกเขาแค่นั้น แต่ถ้าฉันไม่อยู่ที่นั่น คนที่จะเกิดอันตรายจริงๆ คือโจวฉือเซิน"

"หมายความว่าไง"

"โจวจู้นเหนียนบอกฉันว่าพวกเขามีสองแผน หนึ่งคือแผนการเมื่อคืนที่ใช้ฉันข่มขู่โจวฉือเซิน แล้วก็อีกแผนหนึ่ง ก็คือถ้าแผนนี้ล้มเหลว อยู่ในช่วงเหตุสุดวิสัย พวกเขาจะให้โจวฉือเซินอยู่ที่ลอนดอนตลอดไป"

เสิ่นจื่อซีขมวดคิ้ว "นี่แผนการใคร?"

หร่วนซิงหว่านพูด "โจวจู้นเหนียนพูดว่า ‘พวกเขา’ คงหมายถึงท่านใหญ่โจวกับโจงเสียน"

"แล้วโจวจู้นเหนียนรู้เรื่องพวกนี้ตอนไหน"

"คงไม่นานมั้ง เขาบอกว่าหลังจากพวกเขาเตรียมการเรียบร้อยแล้ว ถึงได้แจ้งให้เขารู้" หร่วนซิงหว่านพูด "เหตุผลที่เขาช่วยพวกเขาเก็บตัวฉันไว้ที่นั่น ก็เพื่อโจวฉือเซิน"

เสิ่นจื่อซีเงียบไป "ก็จริง ถ้าโจวจู้นเหนียนรู้ล่วงหน้าว่าพวกเขาจะทำแบบนี้ ต้องห้ามพวกเขาแน่ๆ"

หร่วนซิงหว่านพูด "แผนการครั้งนี้ของพวกเขา คงวางแผนมานานมากแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันก็เลยเป็นห่วงสถานการณ์โจวฉือเซินอยู่ตลอด"

เสิ่นจื่อซีพูด "ที่โจวฉือเซินไปคราวนี้ เป็นสถานการณ์ฉุกเฉินของบริษัทที่ลอนดอน ไม่มีการป้องกันตัวใดๆ ถ้าพวกเขาเตรียมการเล่นงานโจวฉือเซินอย่างรอบคอบ ก็จะลำบากมากจริงๆ แต่คุณไม่ต้องห่วง ถึงอย่างนั้น การที่พวกเขาอยากให้โจวฉือเซินอยู่ที่ลอนดอนตลอดไป มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกัน"

"ตราบใดที่โจวฉือเซินไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว" หร่วนซิงหว่านหยุดชะงักไป ก่อนพูดขึ้นอีกครั้ง "งั้น......ตอนนี้เงื่อนไขที่โจวฉือเซินตกลงพวกเขาไปแล้ว ยังมีวิธีอื่น ที่จะคืนทุกอย่างกลับมาไหม?"

เสิ่นจื่อซียิ้ม "ไม่ต้องรีบร้อน รอโจวฉือเซินกลับมา คุณก็จะรู้เอง"