สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 531

หลังจากเดินช้อปปิ้งเสร็จแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ได้ตรงไปที่โจวซื่อกรุ๊ป

เมื่อเธอเดินไปถึงประตูห้องทำงานประธานก็พบเข้ากับหลินหนานที่ออกมาจากด้านในพอดี

หลินหนานปิดแฟ้มเอกสารลงแล้วเอ่ยทักทายว่า "สวัสดีครับคุณหร่วน"

หร่วนซิงหว่านตอบว่า "โจวฉือเซินยุ่งอยู่เหรอคะ?"

"ก็......ไม่ได้ยุ่งมากครับ เพียงแค่ผู้รับผิดชอบของบริษัทย่อยต่างๆ เข้ามารายงานผลเท่านั้น อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงก็คงเสร็จครับ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ถ้าอย่างนั้นฉันรอข้างนอกแล้วกันค่ะ"

หลินหนานพูดว่า "ผมจะพาคุณหร่วนไปที่ห้องรับรองครับ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันรู้ว่าไปทางไหน คุณจัดการธุระของตัวเองเถอะค่ะ ฉันไปเองได้"

ตอนนี้หลินหนานมีเรื่องต้องทำมากมายจริงๆ ดังนั้นเขาจึงรับคำแล้วรีบจากไป

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่ในห้องรับรอง ผ่านไปไม่นานผู้ช่วยคนหนึ่งก็ได้รินน้ำเข้ามาให้เธอ

ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว ไฟทั้งสองข้างถนนประดับประดาค่ำคืนอันเงียบเหงาให้กลายเป็นชีวิตชีวาขึ้นมา

ดวงไฟเหล่านั้นเรียงร้อยกันเป็นสาย ส่องสว่างเป็นประกายแวววาว

หร่วนซิงหว่านรออยู่ประมาณสองชั่วโมง แต่ห้องรับรองก็ไม่มีทีท่าว่าใครจะผลักประตูเข้ามาสักคน

ดูเหมือนว่าโจวฉือเซินจะยังไม่เสร็จธุระของเขา

เธอก้มลงมองดูเวลา แล้วลุกขึ้นเดินไปทางห้องผู้ช่วย เอ่ยถามขึ้นว่า "ผู้รับผิดชอบบริษัทย่อยไปแล้วหรือยังคะ?"

ผู้ช่วยตอบว่า "เพิ่งจะเดินทางจากไปเมื่อไม่กี่นาทีนี้เองคะ"

หร่วนซิงหว่านจึงยิ้มขึ้นแล้วตอบว่า "ขอบคุณค่ะ"

เธอยืนอยู่ที่ประตูห้องทำงานของประธาน หร่วนซิงหว่านยื่นมือออกไปเคาะประตูจากนั้นก็เปิดประตูเข้าไป

ภายในห้องทำงาน โจวฉือเซินยืนอยู่ตรงหน้าต่าง เขากำลังโทรศัพท์อยู่ เมื่อหันมาเห็นเธอจึงได้ส่งสายตาเป็นความหมายว่าให้เธอรอก่อน

หร่วนซิงหว่านนั่งลงบนโซฟา เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่นเพื่อฆ่าเวลา

ผ่านไปไม่นาน โจวฉือเซินก็เดินมานั่งข้างกายเธอ เขายื่นมือมาโอบเอวของเธอเอาไว้แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงต่ำทุ้มว่า "คุณไปช้อปปิ้งไม่ใช่เหรอครับ?"

"ก็ฉันช้อปปิ้งเสร็จแล้วนี่คะ" หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "คุณจะเสร็จธุระดึกมากมั้ยคะ"

โจวฉือเซินตอบว่า "จะให้เสร็จตอนนี้เลยก็ได้"

ไม่รอให้หร่วนซิงหว่านพูดอะไรออกมา เขาก็ใช้ศีรษะพิงไปที่บ่าของเธอ "เหนื่อยจัง"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "ให้ฉันนวดให้ไหมคะ?"

"ไม่ต้องหรอกครับ ให้ผมกอดคุณอย่างนี้ก็พอแล้ว"

ทั้งสองนิ่งเงียบไปชั่วครู่ หร่วนซิงหว่านจึงได้พูดขึ้นว่า "เรื่องในวันนี้ฉันได้ยินมาหมดแล้วนะคะ โจวฉือเซิน......"

"ครับ?"

"เรื่องของโจงเสียน คุณอย่าไปสนใจเลย"

โจวฉือเซินเอียงศีรษะมองดูเธอ "หมายความว่ายังไงครับ?"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นอย่างตั้งอกตั้งใจว่า "เรื่องนี้เดิมที่ก็เป็นเพียงแค่ปัญหาระหว่างฉันกับเธอ ให้ฉันจัดการก็พอแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้น คุณกับโจวจู้นเหนียนก็ไม่ต้อง......"

"คุณคิดอะไรอยู่?" โจวฉือเซินถามขึ้น "หร่วนซิงหว่าน นี่ไม่ใช่เป็นปัญหาส่วนตัวระหว่างคุณกับหล่อน การที่หล่อนเข้ามายุ่งกับคุณ นั่นก็เป็นเพราะหล่อนต้องการจัดการผม หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะผม"

"แต่ว่า......"

โจวฉือเซินรีบพูดขึ้นขัดเธอว่า "ไม่มีแต่ทั้งนั้น คุณจัดการเรื่องในสตูดิโอของคุณไปให้ดีก็พอ ไม่ต้องมาคิดเรื่องพวกนี้หรอก"

"กรรมการโจวพูดได้ถูกต้องแล้วละครับ เรื่องนี้ไม่คุ้มค่ากับเงินมากขนาดนี้หรอก แต่ถ้าผมจะบอกกับท่านว่านอกจากคนที่นายท่านต้องการหาตัวแล้ว ผมยังมีข่าวของคนอีกคนหนึ่งละครับ"

"ลองพูดมาสิ ฉันอยากจะรู้จริงๆ ว่าใครกันที่มีค่าพอให้ฉันใช้เงินจำนวนมากขนาดนี้เพื่อซื้อข้อมูลของเขาได้"

จอนพูดว่า "คนที่มีค่ามากพอ แน่นอนว่าจะต้องเป็นว่าที่ทายาทผู้สืบทอดตระกูลโจวสิครับ"

ท่านใหญ่โจวขมวดคิ้วขึ้น "แกพูดเรื่องไร้สาระอะไร โจวฉือเซินหรือโจวจู้นเหนียน? ฉันจะต้องการข้อมูลของพวกเขาไปทำไม?"

จอนพูดว่า "แน่นอนว่าไม่ใช่ทั้งสองคนนี้ครับ แต่เป็นคนที่เล็กกว่านั้น เล็กมากเสียจนกรรมการโจวสามารถควบคุมได้ จะไม่เอ่ยขัดแย้ง และเป็นตัวหมากที่ไม่พลิกผันอย่างแน่นอน"

วินาทีนี้สีหน้าของท่านใหญ่โจวเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเล็กน้อยทีเดียว "ไหนลองว่าต่อไปซิ"

"ข่าวนี้ผมก็เพิ่งจะได้รับก่อนเดินทางมาถึงบ้านตระกูลโจว ต้องขอยอมรับว่าประธานโจวลำบากมากเลยทีเดียว ที่สามารถเก็บซ่อน ความลับใหญ่โตขนาดนี้ได้ต่อหน้าต่อตาท่าน ผมคิดว่าคงไม่มีใครเชื่อว่าในตอนนั้นคุณชายน้อยของตระกูลโจว ที่เดิมทีควรจะสิ้นใจตายจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ในครั้ง ตอนนี้กลับแข็งแรงดี และมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข อีกทั้งอยู่ในเมืองหนานเฉิงด้วย"

ท่านใหญ่โจวมองไปที่เขาด้วยสายตาเยือกเย็น "รู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?"

จอนยิ้มขึ้น "ผมเป็นนักธุรกิจนะครับ แน่นอนว่าต้องมีช่องทางของตนเอง เป็นยังไงล่ะครับ เรื่องนี้กรรมการโจวคิดว่ามีค่าพอไหม?"

ท่านใหญ่โจวไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาได้แต่หรี่ตาครุ่นคิด

ตอนนั้นที่หร่วนซิงหว่านเกิดอุบัติเหตุขึ้น เขาไม่ได้เห็นกับตาว่าเด็กคนนั้นตายแล้ว ที่จริงก็ใช่ว่าเขาจะไม่เคยคิดสงสัยมาก่อน

เพียงแต่เขาสืบหาข้อมูลอะไรไม่ได้เลย

คนของเขาก็คอยจับตามองดูหร่วนซิงหว่านตลอดเวลา และแน่ใจว่าข้างกายของเธอไม่เคยมีเด็กคนไหนปรากฏตัวขึ้นมาก่อน

ข่าวที่จอนนำมานี้ไม่ใช่ว่าเชื่อถือไม่ได้ แต่มันอันตรายเหลือเกิน

ตระกูลโจวที่เมืองหนานเฉิงมีรากฐานหยั่งลึกมั่นคง ไม่ว่าจะเป็นอำนาจหรือตำแหน่ง แม้กระทั่งชื่อเสียงเงินทอง

แต่ว่า แม้แต่เขาก็ไม่อาจสืบข้อมูลใดพบ จอนเป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่มีสัญชาติอังกฤษคนหนึ่ง และเพิ่งเดินทางมาถึงเมืองหนานเฉิงเท่านั้น เขากลับได้ยินข่าวเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดายไม่ต้องออกแรง

จะไม่ให้สงสัยถึงภูมิหลังของเขาและจุดประสงค์ได้อย่างไร?