โจวฉือเซินพูดอีกว่า : "ผมหมายความว่า ช่วงเวลาต่อจากนี้ไป คุณไม่สามารถย้ายไปอยู่ที่อื่นได้อีก "
หร่วนซิงหว่านค่อยๆหันหน้ากลับมา มองมาที่เขา
ในเวลานี้เธอถึงแอบรู้สึกได้ว่า วันนี้อารมณ์ที่โจวฉือเซินพูดกับเธอนั่นผิดปกติ
ไม่ใช้น้ำเสียงที่ออกคำสั่งแบบเมื่อก่อน และก็ไม่ได้เผด็จการอย่างไม่มีเหตุผลขนาดนั้นแล้ว
ก็ไม่รู้ว่าเธอเข้าใจผิดหรือเปล่า รู้สึกเหมือนว่าขอร้องและรั้งเอาไว้อย่างอธิบายไม่ได้
โจวฉือเซินสบกับเส้นสายตาของเธอ:"?"
จู่ๆหร่วนซิงหว่านยื่นมือออกไป แตะที่หน้าผากของเขา : "คุณไม่สบายหรือเปล่า?"
โจวฉือเซิน:"......"
เขาดึงมือของเธอไว้ กุมไว้ในฝ่ามือ : "เปล่า"
"งั้นทำไมคุณถึงพูดคำพูดแปลกๆล่ะ"
โจวฉือเซินเลิกคิ้ว : "ไม่ให้คุณย้ายออกไป ก็แปลกแล้ว?"
หร่วนซิงหว่านพยักหน้าอย่างจริงจัง : "นี่ยังไม่แปลกมากพอเหรอ ถ้าเป็นเมื่อก่อน คุณน่าจะพูดว่า ‘ไม่อนุญาต’ ‘ไม่’ ‘ไม่ได้’แต่ไม่ใช่ ‘ไม่สามารถ’"
"คำเหล่านี้มันต่างกันตรงไหน?"
"แตกต่างกันเยอะ ‘ไม่สามารถ’คำนี้ เวลาที่ได้ยิน ก็จะดูอ่อนโยนกว่าคำสองสามคำก่อนหน้าหน่อยๆ"
โจวฉืเซินยิ้มพร้อมพูดว่า : "คุณนี่เอาจริงเอาจังกับการตีความตามตัวอักษรมากเกินไป"
หร่วนซิงหว่านเบะปาก : "คุณทำเรื่องอะไรที่รู้สึกผิดต่อฉันหรือเปล่า?หรือว่า คุณมีผู้หญิงคนอื่นจริงๆ?"
"รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ คุณใช้สมองมากเกินไปทำให้เกิดภาพหลอนแล้ว"
หร่วนซิงหว่าน:"......"
ผู้ชายคนนี้ก็ยังคงขาดศีลธรรมมากเช่นเคย
หร่วนซิงหว่านดึงมึงออกจากฝ่ามือของเขาแล้ว : "พอแล้ว ฉันไปละ คุณทำงานต่อเถอะ"
โจวฉือเซินลุกขึ้นยืน สวมชุดสูทแล้ว
หร่วนซิงหว่านหันหน้ามา : "ฉันไม่มีปัญหาอะไรจริงๆ คุณ......"
"ไม่ได้บอกว่าจะไปส่งคุณ ผมก็จะกลับไปเหมือนกัน"
หร่วนซิงหว่าน:"?"
โจวฉือเซินพูด : "คุณก็สงสัยว่าผมมีผู้หญิงอื่นแล้ว ผมจะปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวได้เหรอ "
หร่วนซิงหว่าน:"......"
เธอไม่ควรปากเสียไปทำยั่วโมโหเขา
ระหว่างทางกลับ โจวฉือเซินจับมือเธอไว้ตลอด อิงที่เบาะหลังด้วยสายตาที่ง่วงนอนเล็กน้อย ก็ไม่รู้ว่าหลับไปแล้วหรือเปล่า
หร่วนซิงหว่านก็ไม่ได้ไปรบกวนเขา ให้เขาพักผ่อนถึงอย่างไรก็ถูกต้องแล้ว
รอจนถึงคฤหาสน์ซิงหูแล้ว หร่วนซิ่งหว่านเข้าห้องนอนแล้ว พูดถามว่า : "คุณอาบน้ำก่อนหรือว่าฉันอาบก่อน?"
โจวฉือเซินแก้เนกไทเพียงมือเดียว น้ำเสียงค่อนข้างเหนื่อยล้า : "คุณอาบก่อนเถอะ"
"โอเค แต่ว่าวันนี้ฉันจะสระผมนะ อาจจะช้านิดหน่อย ถ้าหากคุณรีบล่ะก็ ไปอาบน้ำที่ห้องรับรองแขกก่อนได้"
"อืม"
หร่วนซิงหว่านหยิบชุดนอน เข้าไปในห้องน้ำแล้ว
โจวฉือเซินยืนอยู่ที่ระเบียง เคาะบุหรี่ออกมาจากกล่องบุหรี่แล้ว คาบไว้ระหว่างริมฝีปาก จุดไฟ
ผ่านไปครู่หนึ่ง หลินหลานโทรศัพท์เข้ามาแล้ว : "ประธานโจว เธอจำได้แล้ว คนที่ส่งรูปของเฉินเป่ยให้เธอ ก็คือคนของทางฝั่งประธาน "
คำตอบเป็นไปตามที่คาดคิดไว้
โจวฉือเซินดีดๆเถ้าบุหรี่ พูดอย่างราบเรียบว่า : "เวลาลงมือจัดการก็ระวังหน่อย อย่าให้ท่านใหญ่รู้เข้า "
"ครับ"
หร่วนซิงหว่านรับแก้วที่ว่างเปล่ากลับมา แล้วก็ลากเขาไปนั่งบนโซฟา : "ฉันนวดให้คุณนะ หากคุณง่วงนอนก็หลับไปได้เลย ฉันตั้งนาฬิกาปลุกไว้ให้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้จะปลุกคุณ"
"ใส่ใจขนาดนี้?"
"หยุดพูดไร้สาระ"
หร่วนซิงหว่านหยิบหมอนกอดอันหนึ่งมาบนขาของตัวเอง แล้วก็ดึงศีรษะของเขาเข้ามาแล้ว
ตอนที่โจวฉือเซินเอนหลัง เอาหมอนกอดอก นอนลงบนขาของเธอเลย
หร่วนซิงหว่านก็ขี้เกียจจะสนใจเขาแล้ว ใช้นิ้วนวดขมับให้เขาเบาๆ
โจวฉือเซินหลับตา ผ่านไปครู่หนึ่งถึงพูดว่า : "วันนี้คุณกลับไปหลินซื่อเป็นยังไงบ้าง"
"ก็โอเคดีนะ ไม่มีปัญหาอะไร"
เธอไม่ได้บอกเรื่องที่จ้าวจิ้งมาหาเรื่องเธอที่ห้องทำงาน เดิมทีก็ไม่ได้ก่อเรื่องอะไร พูดไปกลับว่าจะทำให้คนอารมณ์เสีย
โจวฉือเซินพูดว่า : "สองวันนี้ผมอาจจะไม่มีเวลาว่างนะ ถ้าคุณมีธุระก็ไปหาเสิ่นจื่อซีเลย เรื่องที่เขาแก้ปัญหาไม่ได้ก็ไปหาเจียงย่าน"
"รู้แล้ว"
"จ้าวจิ้งไม่ได้ธรรมดาอย่างที่คุณคิด เบื้องหลังของเขามีเรื่องราวที่ซับซ้อนมาก สิ่งเหล่านี้ที่คุณหามาได้ในตอนนี้ก็พอประมาณหนึ่งแล้ว ไม่ต้องสืบหาต่อแล้ว เรื่องอื่นผมจะให้เจียงย่านคอยติดตามเอง มีข่าวคราวอะไรค่อยบอกคุณ"
เมื่อได้ยินแล้ว หร่วนซิงหว่านก็หยุดไปครู่หนึ่ง : "แต่ถ้าฉันจะแจ้งความเอาความผิดเขาล่ะก็ แค่สิ่งพวกนี้มันไม่เพียงพอ"
"อยากจะแจ้งความเอาผิดเขาไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ และก็ไม่ต้องรีบร้อนในช่วงสามสี่วันนี้ด้วย ตราบใดที่หาตัวคนที่ฆ่าหลี่เฟิงไม่เจอ เขาก็ออกไปจากเมืองหนานเฉิงไม่ได้ มีเวลาเหลือเฟือค่อยๆสืบหา"
เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา หร่วนซิงหว่านเม้มปาก : "จริงๆฉันก็สงสัยมาตลอดว่า คนที่ฆ่าหลี่เฟิงคือเวินเฉี่ยน แต่เซ่หรงไม่ได้ช่วยเธอ ฉันก็คิดไม่ออกจริงๆว่า เธอทำได้ยังไงกันแน่ อีกอย่างทางเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เคยสอบสวนเธอแล้ว แต่ก็ไม่มีผลลัพธ์อะไร "
การฆ่าหลี่เฟิงไม่ว่าจะเป็นเรื่องรูปร่าง พละกำลังของเธอเมื่อเปรียบเทียบกับเขาแล้วล้วนแต่มีความเหลื่อมล้ำมาก หรือว่าทิ้งศพเขา นี่ไม่ใช่เรื่องที่เวินเฉี่ยนสามารถทำได้คนเดียว
"คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิด ตอนนี้เวินเฉี่ยนหายสาบสูญไปแล้ว รอเธอปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง เรื่องราวก็จะชัดเจนไปโดยปริยายเอง"
เรื่องที่เวินเฉี่ยนหายสาบสูญไป หร่วนซิงหว่านกลับว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน
แต่ว่าเมื่อเป็นแบบนี้ เมื่อเอาเรื่องที่หลี่เฟิงถูกฆ่าตายมารวมกัน ถ้าหากเธอไม่ตาย การหายตัวไปของเธอ ก็แทบจะยืนยันได้เลยว่า มีคนคอยช่วยเหลือเธออยู่เบื้องหลัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว
เอาอีกแล้ว รวบรัดตัดจบในสามบทสุดท้าย ตัดทิ้งดื้อๆ ไม่เล่าว่าพี่กับพ่อพระเอกเป็นยังไง และตระกูลของหนิงหนิงเป็นไงกัน น้าชั่วของหนิงหนิงตายจริงไหม...