สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 569

ในขณะเดียวกัน โรงพยาบาล

โจวฉือเซินได้สติตอน7โมงครึ่ง ก่อนจะมองไปรอบๆ

ภายในห้องพักผู้ปาวย มีเพียงสวี่เยว่กับหลินหนาน ไม่มีเงาของหร่วนซิงหว่าน

หลินหนานขยับเข้ามา ก่อนพูด "ประธานโจว รู้สึกอย่างไรบ้างครับ"

โจวฉือเซินพูดอย่างสงบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า "ไม่เป็นอะไร"

หลินหนานปรับเตียงให้เขาก่อนจะพูด "ผมจะไปเรียกหมอ"

หลังจากหลินหนานเดินออกไป สวี่เยว่ก็เดินมาหา และนั่งลงตรงโซฟาข้างเขา "เสี่ยวหร่วนพาเด็กน้อยไปแล้ว"

โจวฉือเซินไม่แปลกใจ พลางตอบรับเสียงต่ำ

สวี่เยว่ลอบถอนหายใจ ก่อนจะถามอีก "ถ้าอย่างนั้นคุณวางแผนจะทำยังไงต่อ"

"ค่อยว่ากันเถอะครับ"

ตอนนี้เขาเองยังอยู่ในโรงพยาบาล ทำอะไรไม่ได้เลย

โจวฉือเซินนิ่งไปสักพัก ก่อนจะพูด "เธอกับ......ลูก ได้รับบาดเจ็บไหมครับ?"

"เจ้าหนูตกใจเล็กน้อย ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ว่าเสี่ยวหร่วน......ฉันคิดว่า บาดแผลในใจของเธออาจจะใหญ่ขึ้น ฉันได้ยินมาจากหลินหนาน ถ้าหากจู่ๆเธอไม่ปรากฏตัวไปที่นั่นละก็ เด็กคนนั้นคงถูกคนของโจงเสียนฆ่าไปแล้ว"

โจวฉือเซินหลับตาลงช้าๆ "ผมประมาทเอง"

เขารู้ว่าจุดประสงค์ที่ตาเฒ่านั่นทิ้งเด็กไว้เพราะอะไร ดังนั้นจึงไม่คิดมาก่อนว่าจะมีคนลงมือ

แล้วยังต่อหน้าเขาด้วย

เมื่อคิดกลับไป ตอนนั้นโจงเสียนก็พร้อมที่จะตายเสียขนาดนั้น

ก็เลยไร้ความกังวล

สวี่เยว่พูดอีกว่า "ตอนนี้เด็กไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ส่วนอย่างอื่น......คุณนอนพักที่โรงพยาบาลสักสองสามวันเถอะ ก็พอดีกันกับให้เวลาเสี่ยวหร่วนสักหน่อย"

โจวฉือเซินพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง "เธอคงไม่ให้อภัยผม"

เขาจำได้แม่นว่าหร่วนซิงหว่านเคยพูดว่าอะไร และรู้ว่าเธอเป็นคนอย่างไร

เดิมทีครั้งนี้เขาวางแผนจะพาลูกออกจากตระกูลโจว แล้วจะบอกความจริงกับเธอ อย่างน้อย เขาก็มีโอกาสแก้ต่างให้ตัวเองได้ ใครจะไปรู้ ว่าเรื่องมันจะมาไกลกว่าที่เขาคาดการณ์เอาไว้

สวี่เยว่พูด "ฉันก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้ แต่ก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีแล้วกัน"

ไม่นานนัก หลินหนานก็มาพร้อมกับหมอ

หลังจากหมอตรวจร่างกายให้โจวฉือเซินแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "คุณกล้าหาญเกินไปแล้ว ถูกยิงบาดเจ็บแล้วยังยืดเวลาให้นานออกไปอีก ถ้าหากมาช้ากว่านี้อีกนิดละก็ มือข้างนี้ก็คงใช้การไม่ได้"

โจวฉือเซินพูด "คงเป็นเพราะผมโชคดี"

"แน่นอนครับ"

สวี่เยว่พูด "ฉันจะไปซื้อข้าวเช้าให้คุณนะ"

รอให้หมอกับสวี่เยว่ออกไป โจวฉือเซินจึงพูดขึ้นมาว่า "สถานการณ์ข้างนอกตอนนี้เป็นยังไงบ้าง"

หลินหนานพูด "ท่านประธานฟื้นแล้ว แต่สถานการณ์ก็ยังไม่ค่อยดีนักครับ มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่ขยับได้ หมอบอกว่า เขาสะเทือนจิตใจ จนทำให้สมองอุดตันขาดเลือด และต่อจากนี้ไปเขาจะเป็นอัมพาต นอนอยู่บนเตียงเท่านั้น"

โจวฉือเซินไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากนัก เพียงแค่พูดว่า "ทางตระกูลโจวละ"

เจียงย่านพูด "ตรวจสอบแน่ชัดแล้ว วันนั้นที่หลี่เสวี่ยหนีออกมาจากตระกูลโจว ระหว่างเธอได้เจอกับหยางเจิ้น เลยถูกพากลับมา ท่านใหญ่ไม่เชื่อหยางเจิ้น ให้เขาลงมือด้วยตัวเอง แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ รุ่งเช้าวันต่อมาที่หลี่เสวี่ยตาย ศพถูกคนพบอยู่ใต้สะพาน ตำรวจชี้ตัวสงสัยไปที่หยางเจิ้น ถ้าฉันเดาไม่ผิด ข่าวเด็กอยู่ในตระกูลโจว ก็เป็นหยางเจิ้นเองที่บอกหร่วนซิงหว่าน"

"ก่อนหน้าที่จะเสียชีวิตหลี่เสวี่ยกัดเขา เนื้อเยื่อผิวหนังของเขาก็ยังคงอยู่ในฟันของเธอ หลักฐานแน่นหนาขนาดนี้ อีกไม่นานศาลก็คงจะเปิดการพิจารณาคดีแล้วละ"

โจวฉือเซินพูด "นายไม่คิดว่ามันแปลกบ้างเหรอ"

เจียงย่านพยักหน้า "ค่อนข้างแปลก ถ้าท่านใหญ่ให้หยางเจิ้นลงมือฆ่าหลี่เสวี่ยกับมือจริง เพราะว่าไม่เชื่อเขา แต่ว่าหยางเจิ้นได้ลงมือไปแล้ว ก็นับว่าแสดงออกจุดยืนของตัวเองอย่างชัดเจน อย่างน้อยในสถานการณ์นี้ เขาก็คงไม่มาบอกความลับให้นายฟังอีกแน่ ถึงแม้ท่านใหญ่คิดอยากกลับคำ เขาก็คงไม่เลือกในช่วงจังหวะสำคัญนี้หรอก หยางเจิ้นถูกจับ และเพื่อที่จะปกป้องตัวเอง แน่นอนว่าต้องลากเขาเข้าสู่ปัญหาอย่างสุดชีวิต เขาไม่หาเหาใส่หัวให้ตัวเองแน่"

โจวฉือเซินพูดอีก "เรื่องศพที่ถูกคนพบเข้า เขาไม่ได้ทำ"

เจียงย่านขมวดคิ้ว "นายหมายความว่า มีบุคคลที่สามใส่ไฟอยู่เบื้องหลัง?"

"การตายของโจงเสียน ทำให้ฉันต้องระมัดระวังตัวจากเธออีกครั้ง ถึงแม้ว่าคนฝั่งเธอจะโดนกวาดล้างเรียบไปแล้ว แต่เราก็ยังไม่รู้ ว่าใครกันแน่ที่คอยช่วยเธออยู่เบื้องหลัง"

"นี่......ถึงแม้จะมีคนคอยช่วยเหลือโจงเสียน เธอจะสามารถทำเรื่องพรรค์นี้ใต้จมูกของท่านใหญ่ได้เหรอ? ถ้าเรื่องที่หลี่เสวี่ยถูกฆ่า เข้าหูท่านใหญ่ก่อนที่เราจะเข้าไปยังตระกูลโจว ถ้าอย่างนั้นเธอจะได้ประโยชน์อะไรละ"

"นี่เป็นแผนที่ละเอียดอ่อน เชื่อมโยงกัน ทุกก้าวมันลงล็อคอย่างพอดี" โจวฉือเซินพูดอีก "อีกอย่าง เมื่อคืนวานที่โจงเสียนตั้งใจจะตาย เธอกระตุ้นให้ฉันโกรธเพื่อที่จะฆ่าเธอ แต่เธอคงไม่คิดว่า ฉันจะไม่ทำ ก็เลยเลือกที่จะฆ่าตัวตายแทน"

ทันใดเจียงย่านก็รู้สึกขนพองสยองเกล้าทันที "เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?"

โจวฉือเซินหัวเราะเยาะ "เธอต้องการฝังเมล็ดพันธุ์ของความเกลียดชังในตัวฉันและโจวจู้นเหนียน แค่เธอตาย ระหว่างฉันกับโจวจู้นเหนียนก็จะติดค้างใจกันจนวันตาย"

"ถ้าอย่างนั้นเธอก็ดึงโจวจู้นเหนียนมาไว้ในแผนการ แต่เธอทำอย่างนี้ ไม่กลัวนายจะกำจัดโจวจู้นเหนียนเพื่อไม่ให้มีปัญหาทีหลังหรอกเหรอ"

"ในจุดนี้ โจงเสียนเข้าใจฉันมากกว่านาย"

เจียงย่านชะงักไปนิด ก่อนจะเข้าใจ

โจงเสียนน่าจะคาดการณ์ไว้อย่างแม่นยำแล้ว ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โจวฉือเซินจะไม่ฆ่าโจวจู้นเหนียน ดังนั้นเลยเตรียมแผนนี้อย่างไม่กลัวอะไรเลย