สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 579

หลินซื่อกรุ๊ป

ถึงแม้ว่าสองสามวันมานี้เสิ่นจื่อซีจะช่วยหร่วนซิงหว่านดูสัญญาเอกสารมาโดยตลอด แต่ก็ยังคงมีเอกสารค้างที่ต้องการลายเซ็นของเธออยู่ไม่น้อย

หร่วนซิงหว่านนั่งลงไม่นาน หลี่ตั๋วก็รีบเข้ามา "คุณหร่วนครับ เมื่อกี้เพิ่งได้รับข้อมูลมาว่า หยางเจิ้นถูกประกันตัวออกมาแล้วครับ"

เมื่อได้ยิน หร่วนซิงหว่านก็ชะงัก "ประกันตัว? แต่เขาไม่ใช่ว่าถูกตัดสินว่ามีความผิดในคดีฆาตกรรมแล้วเหรอ ทำไมถึงประกันตัวได้ละ?"

หลี่ตั๋วพูด "หลักฐานที่แน่นอนก่อนหน้า ได้มีการตั้งข้อกล่าวหาแล้วครับ แต่เมื่อสองวันก่อน ประธานจ้าวได้เข้าไปพบเขาที่สถานีตำรวจ หลังเขาออกมาได้ไม่นาน จู่ๆ ก็มาพูดว่าหลักฐานไม่พอ ต้องมีการสอบสวนเพิ่มเติมต่อ และเขาก็ได้รับการประกันตัวระหว่างการพิจารณาคดีครับ"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว "จ้าวจิ้งไปพบเขาเมื่อไหร่"

"คือ......วันที่โจวซื่อจัดแถลงข่าวครับ"

มุมปากของหร่วนซิงหว่านเม้มเล็กน้อย ไม่พูดอะไรไปชั่วขณะหนึ่ง

คดีของหยางเจิ้น หลักฐานก็มัดตัวเขาขนาดนั้นแล้ว แต่จ้าวจิ้งกลับสามารถทนต่อแรงกดดันขนาดใหญ่นั่นได้ พยายามหาวิธีที่จะทำให้เขามีหลักฐานไม่เพียงพอ และประกันตัวเขาออกมา

อิงตามมิตรภาพแต่ก่อนของพวกเขาดูแล้ว ตอนนี้จ้าวจิ้งดูแลตัวเองยังยาก เป็นไปไม่ได้เลยที่จะกระทำการเสี่ยงครั้งใหญ่เพื่อเขา

ดังนั้น เป็นไปได้ว่า วันนั้นที่จ้าวจิ้งไปเยี่ยมหยางเจิ้น หยางเจิ้นได้พูดอะไรกับเขา

และสิ่งที่เขาพูด มีข้อดีมากกว่าข้อเสียต่อจ้าวจิ้งในปัจจุบันมากกว่า

หลี่ตั๋วพูดอีกว่า "หยางเจิ้นได้รับการประกันตัวเมื่อคืนนี้ครับ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงอยู่ภายใต้การดูแลของตำรวจ หลังจากออกจากสถานีตำรวจแล้ว เขาก็อยู่ที่บ้าน ไม่ได้ออกไปไหนเลย ไม่ได้ไปพบจ้าวจิ้งด้วย ตอนนี้ดูแล้ว ไม่มีการกระทำใดที่ผิดปกตินะครับ"

หร่วนซิงหว่านเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดขึ้นว่า "จ้าวจิ้งต้องการออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด ดังนั้นเขาจึงทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อขจัดความน่าสงสัยของเขาออกไปให้หมด แต่เขากับหยางเจิ้นไม่เหมือนกัน เขาไม่ได้ฆ่าคน แค่ยังอยู่ในขั้นตอนการสืบสวนเท่านั้น ดังนั้นถ้าไม่ถึงที่สุด เขาจะไม่บุ่มบ่ามหนี เสี่ยงหนีไปจากการถูกประกาศจับ แต่ว่าหยางเจิ้น......"

"ความหมายของคุณหร่วนก็คือ หยางเจิ้นอาจจะแอบหลบหนีไป?"

"ไม่ใช่อาจจะ แต่คือแน่นอน"

หยางเจิ้นฆ่าคนเป็นความจริง ถึงแม้ตอนนี้เขาจะถูกประกันตัวออกมาชั่วขณะ แต่เขาก็รู้ดีอยู่ในใจว่าตำรวจจะจับเขาไม่ช้าก็เร็ว และเขาจะหนีไปให้เร็วที่สุด

หร่วนซิงหว่านชะงักไปนิด ก่อนจะพูดว่า "ลูกสองคนของหยางเจิ้นละ พวกคุณเคยเห็นมาก่อนไหม"

หลี่ตั๋วพยักหน้า "เคยครับ"

"ตอนนี้ให้คุณไปบ้านเขาในนามของบริษัท ถามหาคำอธิบายของเรื่องนี้จากเขา รวมไปถึงสถานการณ์การจัดการของบริษัททางนี้ด้วยนะคะ ถามเขาดูว่าตอนนี้ลูกสองคนของเขายังอยู่ไหม แล้วรีบมาบอกฉันทันที"

"ครับ"

หลังจากที่หลี่ตั๋วออกไป หร่วนซิงหว่านก็ยังคงขมวดคิ้ว

เธอกำลังครุ่นคิดว่า ภายใต้การสอดส่องของทุกฝ่าย หากหยางเจิ้นต้องการจากไป เขาจะเลือกเส้นทางใด

ในขณะที่เธอกำลังจมลงในความคิด เสิ่นจื่อซีก็เข้ามา โบกมือหย็อยๆ ตรงหน้าเธอ "คิดอะไรอยู่ครับถึงมีหน้าตาแบบนี้"

หร่วนซิงหว่านดึงสติกลับมา "หยางเจิ้นถูกประกันตัวออกมาแล้วค่ะ"

เมื่อเสิ่นจื่อซีได้ยิน เขาไม่มีท่าทีแปลกใจ เพียงแค่ทำเสียงไม่พอใจ "ไอ้ตาแก่นี่ยังมีฝีมืออยู่นะครับ"

"ฉันคิดว่าพวกเขาทำข้อตกลงกันแน่นอนค่ะ แต่ฉันคิดไม่ออก ว่าในตอนนี้ จ้าวจิ้งจะทำอะไรกันแน่"

"โอ้ จริงสิ มีเรื่องหนึ่งที่คุณไม่น่าจะทราบ นอกจากหยางเจิ้นจะติดต่อกับทางตระกูลโจวแล้ว เบื้องหลังเขาน่าจะมีคนอื่นที่คอยช่วยเขาอยู่ด้วยครับ"

หร่วนซิงหว่านตะลึงไปเล็กน้อย "คนอื่น?"

เสิ่นจื่อซีพยักหน้า "เมื่อตอนเกิดเรื่อง หยางเจิ้นเป็นคนพาพวกเขาไปครับ และก่อนหน้านั้น หยางเจิ้นก็อยู่ได้ใกล้หลี่เสวี่ยมานานกว่าครึ่งปี ในช่วงเวลานี้ การแสดงออกของเขาทั้งหมดดูปกติมาก และไม่มีหลักฐานไหนแสดงให้เห็นชัดเจน ว่าเขาและตระกูลโจวเคยติดต่อกันมาก่อน และเขาก็ได้สะบัดคนที่ติดตามเขาหลุดออกไปสองครั้ง ไปยังตระกูลโจว"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม "ฉันเคยสืบเขามาก่อน แต่ไม่มีตรงไหนที่น่าสงสัยเลยค่ะ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอยกมือขึ้น เมื่อเสิ่นจื่อซีเห็นจึงรีบหลับตาปี๋ "ล้อเล่นน่า ล้อเล่นครับ"

หร่วนซิงหว่านไม่สนใจเขาอีก ก้มหน้าจัดการเอกสารต่อ

ไม่นานนัก หลี่ตั๋วก็โทรมาหา และบอกว่าก่อนหน้าที่หยางเจิ้นจะออกจากสถานีตำรวจ คุณย่าของเด็กทั้งสองได้มารับพวกเขากลับบ้านเกิด

หลี่ตั๋วพูด "ตอนนี้ผมได้ส่งคนไปตรวจสอบบ้านเกิดของหยางเจิ้นแล้วครับ นอกจากนี้ผมเห็นข้าวของในบ้านของเขาถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีร่องรอยของการเคลื่องย้าย และหลังจากที่ผมไป ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามปกปิด พยายามทำให้ตัวเองดูสงบ แต่ผมก็รู้สึกได้ว่า เขาหวังให้ผมออกไปเร็วๆ ผมคิดว่าการคาดการณ์ของคุณหร่วนถูกต้องนะครับ เขาน่าจะออกไปจากเมืองหนานเฉิงในไม่ช้านี้แน่"

หร่วนซิงหว่านพูด "อย่างช้าที่สุดก็คืนนี้แหละค่ะ"

หลังจากวางสาย เสิ่นจื่อซีข้างๆก็พูด "คุณคิดยังไงครับ"

หร่วนซิงหว่านจ้องโทรศัพท์ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ "คิดอะไร คืออะไรคะ"

เสิ่นจื่อซีเลิกคิ้ว "ผมรู้สึกว่ายิ่งโจวฉือเซินไม่ให้คุณทำอะไร คุณก็จะยิ่งทำ ดังนั้นผมก็เลยอยากรู้ ว่าคุณคิดจะทำยังไงกับเรื่องนี้"

หร่วนซิงหว่านเงยหน้ามองเขา "คุณจะกลับลำขายฉันเหรอคะ?"

เสิ่นจื่อซีพูดอย่างเล่นใหญ่ว่า "เป็นไปได้ไงละครับ อายุเท่าไหร่กันแล้ว ใครจะไปขี้ฟ้องเหมือนเด็กประถมกันละครับ? ผมก็แค่สงสัย คุณพูดมาเถอะน่า"

หร่วนซิงหว่านก้มหน้าลงอีกครั้ง "ฉันไม่มีความคิดอะไรค่ะ ไม่คิดจะทำอะไรด้วย"

ใบหน้าของเสิ่นจื่อซีเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ แต่เมื่อเห็นหร่วนซิงหว่านมีท่าทางเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าคงไม่พูดอะไรแน่

เฮ้อ มีเพียงเขาที่ลำบาก และได้รับความเหน็ดเหนื่อยในการเฝ้ามอง

รอให้จบเรื่องนี้ก่อนเถอะ เขาจะขอให้โจวฉือเซินขึ้นเงินเดือนให้แน่นอน