สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 612

การรวมตัวตระกูลทุกหกเดือนของตระกูลเจียง ความจริงแล้ว ก็เพื่อนำคนในตระกูลเจียงทั้งหมดมารวมตัวกัน และทำกิจกรรมร่วมกัน

เซ่นไหว้บรรพบุรุษก็เป็นหนึ่งในเรื่องสำคัญที่ขาดไม่ได้

ตอนนี้คนรุ่นหลังของตระกูลเจียง ก็ไม่ชอบพิธีกรรมที่ยุ่งยากเหล่านี้มานานแล้ว เป็นคนรุ่นก่อนที่ยังเคารพคำสั่งสอนของบรรพบุรุษ ทุกรายละเอียดต้องไม่ทำแบบลวกๆ ต้องทำทุกอย่างด้วยความเอาใจใส่

ดังนั้น การรวมตัวของตระกูลเจียง แต่ไหนแต่ไรมาจึงไม่มีความสนุกสนานรื่นเริง และไม่อนุญาตให้คนภายนอกเข้ามา

หลังจากโจวฉือเซินออกไปแล้ว เจียงหยวนก็เช็ดเม็ดเหงื่อ ก่อนจะรีบโทรหาเจียงซ่างหาน

เขาพูด "โจวฉือเซินมาหาฉัน"

น้ำเสียงของเจียงซ่างหานไม่ทุกข์ร้อน "เขาถามอะไรบ้าง"

เจียงหยวนไอค่อกแค่ก "ก็......ถามเรื่องอาการของเด็ก แล้วก็บางเรื่องที่ไม่สำคัญน่ะ"

"แล้วไงอีก"

"อาทิตย์หน้าเขาให้ฉันพาเข้าไปในตระกูลเจียง"

เจียงซ่างหายปลายสายไม่ได้พูดอะไร เจียงหยวนได้ยืนเพียงแค่ลมหายใจที่เรียบนิ่งของเขา

เจียงหยวนลองถามหยั่งเชิง "หรือให้ฉันหลบออกไป แค่ฉันไม่อยู่ในเมืองเจียงโจว เขาก็ไม่มีวิธีแล้ว"

เจียงซ่างหานพูด "ไม่ต้องหรอก ถึงจะไม่มีนาย เขาก็ต้องมีวิธีที่จะเข้ามาในตระกูลเจียง"

"ก็จริง ถ้าฉันไป ใครจะมาจัดการเรื่องยุ่งเหยิงนี่กัน"

"แล้วฉันจะบอก ถึงเวลานายพาเขาเข้ามาในตระกูลเจียงก็พอ"

เจียงหยวนเงียบไปนิด "นาย......คิดจะบอกเขา?"

เจียงซ่างหานพูด "ฉัน......ก็แค่ทำตามกฎ ส่วนเรื่องอื่นไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน"

เจียงหยวน "......"

เยี่ยม ผู้มีฝีมืออันดับหนึ่งในการโยนความผิดไปให้คนอื่น

ถ้าหากท่านใหญ่เจียงยังมีชีวิตอยู่ ต้องยกย่องชื่นชมเขาแน่

ไม่นาน เสียงของเจียงซ่างหานก็ลอยมา "ข่าวที่นายออกจากเมืองเจียงโจว ได้เข้าหูของคนบางคนแล้ว สองสามวันนี้ก็อย่าสร้างปัญหา อยู่ในห้องทดลองไม่ต้องออกมา รอให้ถึงวันเซ่นไหว้บรรพบุรุษก่อนแล้วค่อยว่ากัน"

"เข้าใจแล้ว ฉันจะกลับไปตอนนี้"

หลังจากวางสาย เจียงหยวนก็รีบอาบน้ำ และกลับไปยังห้องทดลอง

......

ในโรงแรม หร่วนซิงหว่านโทรหาหร่วนเฉิน ไม่ปิดบังอะไรเขา บอกว่าเจ้าตัวน้อยไม่สบาย เธอกับโจวฉือเซินพาเขามาหาหมอ

แต่สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง เธอกลับไม่พูดอะไร บอกเพียงว่า วันกลับไม่แน่นอน

หร่วนเฉินรู้ว่าเธอคงไม่ยอมพูดอะไรมากแน่ จึงไม่ถามอะไรต่อ

หร่วนซิงหว่านวางสาย มองไปยังนอกหน้าต่าง ก่อนจะถอนหายใจ

ในตอนนี้เอง ที่เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น

เธอคิดว่าพนักงานโรงแรมนำอาหารเย็นมาส่ง

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้น เปิดประตู แต่กลับพบชายแปลกหน้าสองสามคนยืนอยู่ตรงหน้า

คนที่เป็นหัวหน้าพูดว่า "โปรดตามพวกเรามาด้วยครับ"

หร่วนซิงหว่านถอยหลัง พลางจับที่จับประตู "พวกคุณเป็นใครคะ"

ชายหนุ่มพูดว่า "คุณไม่ต้องรู้"

เมื่อพวกเขาจะก้าวเข้ามา หร่วนซิงหว่านจึงหยิบโทรศัพท์ออกมา "ถ้าเข้ามาอีกฉันจะแจ้งตำรวจ"

"แจ้งตำรวจไม่เป็นประโยชน์กับคุณหรอกครับ"

"ก็เหมือนจะไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพวกคุณเหมือนกันค่ะ"

เมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะบังคับ ผู้จัดการโรงแรมก็เข้ามาหลังจากได้รับข่าว "คุณครับ คุณ เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ มีปัญหาอะไรก็มาพูดกับผมนี่"

ชายหนุ่มพูด "คุณท่านของเราต้องการเชิญคุณผู้หญิงคนนี้ไปเป็นแขกของบ้านน่ะครับ"

สีหน้าของหร่วนซิงหว่านเรียบเฉย "ฉันไม่รู้จักพวกคุณ แล้วก็ไม่รู้จักคุณท่านอะไรนั่นด้วย ทำไมฉันต้องไปคะ"

ประมาณว่าผู้จัดการจำฐานะของชายหนุ่มคนนี้ได้ จึงรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อทำให้เรื่องนี้จบลง "เป็นความเข้าใจผิดแล้วครับ เข้าใจผิดแล้ว......"

"ฉันอิ่มความโกรธ"

โจวฉือเซิน "......"

เขานั่งลงตรงโต๊ะเล็กๆ มองไปยังขายาวที่วางไว้ตามใจ ก่อนจะมองไปยังคนตรงหน้า "คนของตระกูลเจียง ไม่ต้องไปสนหรอก"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างสงบ "ฉันไม่ได้สนใจ"

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว "แล้วทำไมคุณถึงดูไม่ร่าเริงล่ะ?"

หร่วนซิงหว่านเงียบไปสักพัก ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก "มีปัญหา ที่ฉันคิดไม่ออก"

"อืม?"

"ทำไม ทุกครั้งที่คุณออกไปข้างนอกถึงไปยั่วแหย่ผู้หญิงคนอื่นคะ คนที่ซวยคือฉัน? นี่สมเหตุสมผลไหม?"

โจวฉือเซิน "......"

หร่วนซิงหว่านไม่คิดสนใจเขา หยิบโทรศัพท์เตรียมจะสั่งปิ้งย่างมากิน

โจวฉือเซินหยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะอธิบาย "คุณหนูเจียงที่เขาพูดถึง ไม่เกี่ยวอะไรกันกับผม เพียงแค่ผมเจอเธอด้วยความบังเอิญ ตอนที่ไปหาเจียงซ่างหาน เธอต้องการไปกับผมให้ได้ ตอนนั้นที่คุณอยู่นั่นกับเจียงซ่างหานอีก ผมเลยพาเธอไปด้วย"

หร่วนซิงหว่านส่งเสียงตอบรับ "เธอต้องการไปกับคุณ ที่จะพูดก็คือเสน่ห์ของประธานโจวไม่ได้ลดน้อยลงเลย ไปที่ไหนก็ดึงดูดสาวน้อยสาวใหญ่ได้สินะ"

โจวฉือเซินหัวเราะเสียงทุ้ม "คุณเพิ่งรู้หรือไง?"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ไสหัวไปไอ้ผู้ชายบ้า

เธอแย่งโทรศัพท์กลับมา ก่อนจะสั่งปิ้งย่างต่อ

โจวฉือเซินเห็นจึงพูดว่า "ไม่สั่งอย่างอื่นเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านไม่สนใจ

โจวฉือเซินพูดต่อ "คุณชอบกินซวนล่าเฝิ่นไม่ใช่เหรอ สั่งสักจานสิ อย่ากินเปรี้ยว"

นิ่งไปสักพัก เขาจึงพูดเสริม "เพราะว่าคุณกำลังกินอยู่" [หึงแปลตรงว่ากินเปรี้ยวในภาษาจีน]