สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 613

อีกด้าน

หลังจากที่เจียงจิ้งเหยาได้รับรายงานจากลูกน้อง จึงแค่นเสียงหัวเราะ "ที่นี่คือเมืองโจวเจียง ไม่ใช่เมืองหนานเฉิง เขาชักจะอวดดีเกินไปแล้ว"

ลูกน้องเงียบ

ครู่หนึ่ง เจียงจิ้งเหยาก็พูดขึ้นอีก "สืบเจอไหมว่าเขามาเมืองโจวเจียงทำไม?"

"ยังไม่เจอครับ แต่เขาสืบเรื่องประมุขเจียงตลอด คาดว่าน่าจะเกี่ยวกับประมุขเจียงครับ"

"เจียงซ่างหานต้องทำให้เป็นห่วงตลอด"

นับตั้งแต่ท่านทใหญ่เจียงลาโลกนี้ไป เจียงซ่างหานก็ได้เข้ารับตำแหน่งผู้นำตระกูล ภายนอกตระกูลเจียงดูสงบ แต่ในความเป็นจริงกลับวุ่นวาย

คนในตระกูลเจียงหลายคนรู้สึกว่าเจียงซ่างหานยังเด็กเกินไปที่จะรับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ ข้างหลังเขายังมีคนไม่น้อยที่จะลอบกัด

ถึงแม้จะไม่มีทางสั่นคลอนเจียงซ่างหานได้ แต่การมีอยู่ของคนเหล่านี้ อย่างไรก็เป็นอันตรายที่แฝงเร้นอยู่ ดังนั้นมารดาของเจียงซ่างหานจึงเสนอให้เจียงชูหนิงแต่งงานกับเจียงซ่างหาน กระชับความสัมพันธ์ของสองบ้าน เพื่อให้คนอื่นไม่มีอะไรจะพูด

เดิมทีเจียงจิ้งเหยาเป็นคนของท่านใหญ่เจียง ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพียงแค่หนิงหนิงกับเจียงซ่างหานแต่งงานกัน เด็กที่คลอดออกมา ก็จะเป็นประมุขเจียงคนต่อไป

หลังจากคิดทบทวนซ้ำไปมา จึงตกลงรับคำขอนี้

แต่ไม่คิดเลยว่า จู่ๆโจวฉือเซินจะเดินทางจากเมืองหนานเฉินมายังเมืองเจียงโจว

ตอนนี้กลัวแค่ว่าเรื่องราวจะเปลี่ยนไป

เจียงจิ้งเหยาไตร่ตรองก่อนจะพูด "นายส่งคนไปถามที่เมืองหนานเฉิงหน่อย ดูว่าช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับโจวซื่อหรือตระกูลโจวไหม"

ลูกน้องพยักหน้า ก่อนจะรีบไปสืบ

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เจียงจิ้งเหยาก็ได้รับข่าวมาว่า ทางฝั่งตระกูลโจว คุณหญิงโจวฆ่าตัวตาย ส่วนท่านใหญ่โจวนอนเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง ขยับไปไหนไม่ได้ พูดก็ไม่ได้

และลูกชายคนโต โจวจู้นเหนียน ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ได้พาท่านใหญ่โจวไปหาหมอที่แคนาดา

เมืองหนานเฉิงตอนนี้ ไม่มีใครมาครอบงำโจวฉือเซินได้อีก

เจียงจิ้งเหยาขมวดคิ้ว "ทำไมข่าวที่สำคัญขนาดนี้ เพิ่งจะมาสืบได้เอาตอนนี้?"

ลูกน้องพูด "ก่อนหน้านี้น่าจะมีคนจงใจปิดกั้น ตอนนี้โจวฉือเซินมาถึงเมืองเจียงโจว ทางฝั่งเมืองหนานเฉิงพูดได้ว่าค่อนข้างหละหลวม ดังนั้น......"

เจียงจิ้งเหยาครุ่งคิด ก่อนจะลุกขึ้นพรวด "ไม่ได้! ตระกูลโจวเกิดเรื่อง ในพริบตาเดียวโจวฉือเซินมาถึงเมืองเจียงโจว เรื่องนี้ไม่ง่ายขนาดนั้นแน่ ฉันจะออกไปข้างนอก นายจับตาดูหนิงหนิงไว้ อย่าให้เธอมาวุ่นวาย"

ลูกน้องตอบรับ "ครับผม"

เจียงจิ้งเหยารีบออกไปอย่างเร็ว

......

ในช่วงเวลาไม่กี่วันถัดมา หร่วนซิงหว่านไม่คิดจะสนใจโจวฉือเซินมากนัก แต่ไอ้ผู้ชายคนนี้ชอบมายั่วแหย่เธอ มักจะมาทำให้เธอรำคาญ

แต่เพราะอย่างนี้ ไอ้อาการป่วยของเจ้าตัวน้อยที่วนเวียนอยู่ในอกของเธอ จึงย้ายไปอยู่ในที่อื่นแทน

เพ้ยซานซานก็ดำเนินการอย่างรวดเร็วเช่นกัน ส่งแบบร่างที่เธอส่งไปส่งไปให้โรงงาน หลังจากสินค้าผลิตออกมาแล้ว จึงรีบติดต่อนางแบบทันทีเพื่อมาถ่ายภาพโปรโมตสินค้า

เดิมทีDanielต้องการหาช่างภาพคนอื่นมาแทน แต่เพ้ยซานซานยืนกรานที่จะทำด้วยตัวเอง

ตั้งแต่ช่วงตั้งครรภ์มานี้ เธอเหมือนกับคนพิการก็มิปาน ไม่ทำอะไร ไปสตูดิโอน้อยมาก

ถ้าไม่ให้เธอขยับตัวทำอะไรอีก เธอจะรู้สึกไม่สบายใจจริงๆ

เมื่อภาพโฆษณาถ่ายเสร็จแล้ว สตูดิโอก็ร่วมมือกับช่องทางอีคอมเมิร์ช

ชื่อแบรนด์ "ดาวเต็มฟ้า"

ในที่สุดชื่อนี้ก็ถูกตัดสินโดยเพ้ยซานซาน เดิมทีหร่วนซิงหว่านจะรับผิดชอบในการออกแบบแบรนด์ เธอช่วยอะไรไม่ได้เลย มากสุดก็แค่ทำเรื่องที่ไม่สำคัญ ดังนั้นชื่อแบรนด์ก็ควรเป็นชื่อของดีไซน์จะดีกว่า

ยิ่งไปกว่านั้น ชื่อ "ดาวเต็มฟ้า" นี้ เธอก็ชอบมากด้วยสิ

แต่หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่า สามารถเปิดสตูดิโอได้ สร้างแบรนด์หนึ่ง มันไม่ใช่ความสามารถของเธอคนเดียว พยายามเปลี่ยนเป็นชื่ออื่น แต่ถูกเพ้ยซานซานโน้มน้าวกลับมา

แบรนด์ที่เข้าสู่ช่องทางอีคอมเมิร์ซ ยกเว้นเสียจากโพสต์ลงบนบัญชีทางการในเวยป๋อ การประชาสัมพันธ์อย่างอื่นก็แทบไม่มีเลย

แต่มองจากแววตาโจวฉือเซินในตอนนี้ ราวกับว่าคืนนี้เขา ตั้งใจจะทำมันจริงๆ

หร่วนซิงหว่านขยับข้อมือที่ถูกเขาจับ "ไม่ได้ค่ะ ตอนนี้ลูกอยู่ในสภาพนั้น ฉัน......"

"มีเหตุผลหน่อยสิ อาการของเขาดีขึ้นแล้ว มีหมอเป็นกลุ่มคอยดูแล คุณมีอะไรที่ต้องกังวลอีก"

"แต่ว่า......"

น้ำเสียงของโจวฉือเซินผ่อนลง "หร่วนซิงหว่าน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป ถ้ามีเหตุการณ์เลวร้ายอีก คุณก็ต้องหาทางเผชิญหน้ากับมัน ไม่หนี กักขังตัวเองไว้ในพื้นที่เล็กๆ ไม่เต็มใจที่จะออกไป และไม่เต็มใจที่จะให้ผู้อื่นเข้ามา คุณต้องออกมาด้วยตัวเอง ถึงจะพบว่า แม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่ทุกอย่างกำลังเป็นไปในทิศทางที่ถูกต้อง"

นี่ดูเป็นปรัชญามาก ทำให้หร่วนซิงหว่านชะงักไปเลย

แน่นอน ถ้าเขามาพูดคำพวกนี้ในโอกาสอื่นละก็ หร่วนซิงหว่านจะเชื่อว่าเขามีความคิดที่ไม่ดีจริงๆ

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างจริงจัง "คุณพูดถูก"

มุมปากของโจวฉือเซินยกยิ้มน้อยๆ เมื่อคิดจะจูบ เธอกลับพูดต่อ "แต่ประจำเดือนฉันมา"

โจวฉือเซิน "......"

เขาจำได้ ว่ารอบเดือนของเธอน่าจะเป็นสองสามวันนี้จริงๆ

ไม่น่าจะหลอกเขา

หร่วนซิงหว่านดิ้นให้หลุดมาจากการพันธนาการของเขา ผลักเขาออกไปจากห้องน้ำ ก่อนจะล็อกประตู จึงค่อยอาบน้ำอย่างสบายใจ

โจวฉือเซินยืนอยู่ตรงหน้าประตู เท้าเอวพลางเอาลิ้นดุนฟัน ราวกับอารมณ์ไม่ดี

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์บนโซฟาก็ดังขึ้น

โจวฉือเซินเดินไปรับสาย

หลินหนานพูด "ประธานโจวครับ เตรียมพร้อมทุกอย่างแล้วครับ"