สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 620

สวี่เยว่พูดอีก "แม่เต็มใจคุกเข่าที่นี่ ลูกกลับไปเถอะ เสี่ยวหร่วนก็มาด้วยไม่ใช่หรือ?"

"หลินหนานไปส่งเธอแล้วครับ ผมหาแม่ก็เพราะมีเรื่องอยากถาม"

"แม่รู้ว่าลูกต้องการถามอะไร ระหว่างทางที่มา แม่ก็ได้ยินบางเรื่อง แม่ไม่รู้ว่าก่อนตายโจงเสียนวางแผนอะไรไว้ แต่เบื้องหลังของเธอแน่นอนว่าไม่ใช่ตระกูลเจียง แล้วก็เรื่องที่เจ้าตัวน้อยไม่สบาย ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลเจียงด้วย"

โจวฉือเซินพูด "งั้นแม่ละครับ"

สวี่เยว่เงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดต่อ "เสี่ยวเซิน เมื่อตอนแรกที่แม่ออกจากตระกูลเจียง ก็ไม่ใช่คนของตระกูลเจียงแล้ว ดังนั้นตลอดหลายปีที่ผ่านมา แม่เลยไม่เคยบอกลูกเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้"

"ในเมื่อออกมาแล้ว ตอนนี้กลับมาทำไมครับ"

"เพราะแม่เสียใจ เสียใจที่ตอนนั้นหุนหันพลันแล่น เพื่อที่จะได้ไม่เสียใจที่หลังไปตลอดชีวิต ดังนั้นแม่เลยกลับมาทำเรื่องที่พอจะทำได้"

"ก่อนที่ผมจะมาถึงตระกูลเจียง ผมมีคำถามมากมาย อย่างเช่นความสัมพันธ์ของแม่กับตระกูลเจียง อย่างเช่นที่เจียงย่านอยู่ช้างกายผมมาหลายปี มีเป้าหมายอะไร อย่างเช่นเกิดอะไรขึ้นเมื่อ20ปีที่แล้วกันแน่ และตระกูลเจียงมีบทบาทอะไรที่นี่"

"เสี่ยวเซิน......"

น้ำเสียงของโจวฉือเซินเย็นชา "แต่คำถามเหล่านี้ ได้รับคำตอบมาทีละข้อ ตามที่แม่มาปรากฏตัวอยู่ตรงนี้"

สวี่เยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ปากขยับ คล้ายกับจะพูดอะไร

น้ำเสียงของโจวฉือเซินสงบ "แม่เป็นป้าของเจียงซ่างหาน และยังเป็นลูกสาวสุดที่รักคนเดียวของหัวหน้าตระกูลคนก่อนของตระกูลเจียง เพื่อผู้ชายคนหนึ่ง แม่ยืนหยัดในความคิดตัวเองและจากเมืองเจียงโจวไป ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธ และตัดความสัมพันธ์กับแม่ แต่ในใจเขาก็ทิ้งแม่ไม่ลง"

"โดยเฉพาะ เมื่อเขารู้ว่า ผู้ชายคนที่หลอกพาแม่ไปเมืองหนานเฉิน เขามีภรรยาอยู่แล้ว และยังไม่สนใจไยดีแม่เลยสักนิด เพื่อที่จะแก้แค้นให้แม่ และปูทางให้ลูกชายของแม่ จึงติดสินบนคนขับรถของตระกูลโจว สร้างอุบัติเหตุทางรถยนต์ขึ้น ทำให้โจว......"

"เสี่ยวเซิน!" สวี่เยว่ขัดเขา "เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่ลูกพูด คุณตาของลูกไม่ได้ทำอย่างนั้น เขา......"

ใบหน้าของโจวฉือเซินไร้อารมณ์ "เรื่องเล่าของผมยังไม่จบ"

จู่ๆสวี่เยว่ก็หมดแรงเล็กน้อย

หลังจากนั้น โจวฉือเซินก็พูดต่ออย่างสงบ "หลังจากที่ลูกชายของผู้ชายคนนั้นประสบอุบัติเหตุและเป็นอัมพาต ในที่สุดเขาก็นึกขึ้นได้ ว่ายังมีลูกนอกสมรสหนึ่งคนที่เร่ร่อนอยู่ข้างนอก เขาจึงยืนหยัดต่อความคิดเห็นของตัวเอง ให้ลูกนอกสมรสคนนี้กลับมายังตระกูลโจว สิ่งต่างๆกำลังเคลื่อนไปสู่แผนของหัวหน้าตระกูลเจียง แต่เขารู้ ว่าผู้ชายคนนี้เชื่อไม่ได้"

"ดังนั้น เขาจึงส่งคนตระกูลเจียง ไปคอยช่วยเหลืออยู่ข้างกายลูกนอกสมรสคนนี้ ในเวลาเดียวกันก็ส่งข่าวไปยังตระกูลเจียง ให้เขาควบคุมอำนาจของโจวซื่อไปทีละขั้น เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากอำนาจของชายคนนั้น"

พูดจบ โจวฉือเซินก็นิ่งไปสักพัก ก่อนจะพูด "เรื่องเมื่อ20ปีที่แล้ว เป็นอย่างนี้ไหมครับ?"

สวี่เยว่ส่ายศีรษะ "ไม่ใช่อย่างที่ลูกพูด......"

"งั้นแม่ก็ยังมีฉบับอื่นของเรื่องราวใช่ไหม?"

สวี่เยว่เปิดปาก ไม่สามารถอธิบายได้

ถึงแม้อุบัติเหตุของโจวจู้นเหนียน จะไม่ใช่ฝีมือของบิดาเธอ แต่อย่างไร เรื่องทั้งหมดนี้ ก็เกิดขึ้นเพราะพวกเขา

โจวฉือเซินพูด "ตั้งแต่ผมรู้ถึงการมีอยู่ของตระกูลเจียง ผมก็นึกสงสัยเจียงย่าน แต่ก็ยังไม่เข้าใจ และไม่อาจยอมรับได้ ผมกับเขารู้จักกันมาเกือบ20ปี เขามีเหตุผลอะไรมาทำร้ายผมกันแน่ จนกระทั่งตอนนี้ผมถึงเข้าใจ ว่าเมื่อ10ปีที่แล้ว เขาจงใจมาปรากฏตัวข้างกายผม"

"ที่จริงแล้ว ผมก็สามารถกำจัดอำนาจของตาเฒ่าที่สอดแทรกเข้ามาในตัวผมได้รวดเร็ว เขาช่วยผมได้ไม่น้อยเลย"

"บอกจอน ว่าทางเราทำสำเร็จแล้ว ให้เขาเริ่มแผนต่อไปได้เลย"

......

หลังจากออกมาจากตระกูลเจียงแล้ว โจวฉือเซินก็ขับรถไปยังริมแม่น้ำ ลงจากรถและยืนบนสะพาน มองออกไปไกลด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

ยืนเป็นเวลากว่าสองชั่วโมง

ในรถสีดำที่อยู่ไม่ไกล เจียงหยวนมองดูฉากนี้ ก่อนจะกลืนน้ำลาย "นายว่า เขาจะคิดสั้นแล้วกระโดดลงไปไหม?"

เจียงซ่างหานหลับตา ก่อนจะพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน "จะโดดก็โดดไปนานแล้ว"

"ก็จริงนะ แต่ความจริงชัดเจนว่าไม่ใช่อย่างนั้น ทำไมนายไม่พูดกับเขาให้เข้าใจไปเลย?"

เจียงซ่างหานลืมตาช้าๆ "ตอนนั้นคุณปู่ท่านโกรธ แน่นอนว่าต้องเคยมีความคิดอย่างนั้น แต่แค่โจวจู้นเหนียนอายุยังไม่ถึง10ขวบดี ถึงแม้จะต้องการจัดการกับตระกูลโจว ก็ไม่น่าจะไปลงมือกับเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย"

"ดังนั้นพอท่านใจเย็นลง ก็เลยล้มเลิกความคิดนี้ใช่ไหม?"

เจียงซ่างหานส่งเสียงตอบรับ เงียบไปสักพัก ก่อนจะพูด "แต่ไม่ว่าจะยังไง เรื่องนี้ก็เกิดจากตระกูลเจียงอยู่ดี คุณปู่จะให้ใครลงมือหรือไม่ ในมุมมองของโจวฉือเซิน ก็คงไม่สำคัญแล้ว"

เจียงหยวนถอนหายใจ "ฉันฟังที่เจียงย่านพูดมา พี่ชายของเขา นิสัยค่อนข้างดีเลยล่ะ เขาจะเป็นอย่างนี้ ก็สมเหตุผล"

เจียงซ่างหานหัวเราะเยาะเบาๆ "ในสถานที่อย่างตระกูลโจว มีคนที่อ่อนโยนและจิตใจดีอย่างโจวจู้นเหนียน ไม่รู้เลยว่าควรพูดว่ามีความสุข หรือไม่มีกันแน่"