สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 621

หลังจากหร่วนซิงหว่านมาถึงโรงแรมแล้ว เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ และวางใจไม่ได้

หลินหนานเห็นจึงพูด "คุณหร่วนสบายใจเถอะครับ ข้างนอกของตระกูลเจียงมีคนของเราอยู่ ไม่เกิดอะไรกับประธานโจวหรอกครับ"

หร่วนซิงหว่านพูดเสียงเบา "ฉันไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนี้หรอกค่ะ......"

สัญชาตญาณบอกเธอ ว่าโจวฉือเซินน่าจะรู้อะไรบางอย่างแล้ว

และความจริงนี้ ก็คงไม่ง่ายต่อการยอมรับ

ช่วงนี้หลินหนานก็สืบพบความสัมพันธ์ของสวี่เยว่และทางตระกูลเจียงได้ แม้ว่าก่อนหน้าจะไม่ได้รับการยืนยัน ดูแล้ว วันนี้ประธานโจวคงได้คำตอบที่ตระกูลเจียงแล้ว

ข้างนอก ฟ้าค่อยๆโรยความมืดลง ไม่รู้ว่าฝนโปรยปรายลงมาเมื่อไหร่

โจวฉือเซินยังไม่กลับ

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจ รอไม่ไหวแล้ว

เมื่อเธอออกมาจากห้องของโรงแรม ก็พบเข้ากับหลินหนาน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ริมแม่น้ำ

ตอนนี้ฝนได้ตกลงมาปรอยๆแล้ว มีความหนาวเย็นในสายลม

หร่วนซิงหว่านมองแผ่นหลังของโจวฉือเซิน ทันใดลำคอก็มีรสฝาดเล็กน้อย "เขายืนอยู่ตรงนี้ตลอด ตั้งแต่ออกมาจากตระกูลเจียง?"

หลินหนานพยักหน้า "ครับ สองสามชั่วโมงได้แล้ว ไม่มีใครกล้าขึ้นไปปลอบเขา"

ที่เขาไปหาหร่วนซิงหว่าน ก็เพื่ออยากให้หร่วนซิงหว่านมา

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก กางร่มก่อนจะเดินลงจากรถ

เธอเดินไปยังข้างกายของเขา ก่อนจะยกร่มกางให้เขา

ผ่านไปครู่หนึ่ง โจวฉือเซินถึงได้สติกลับมา เขาหันมามองเธอ

เสียงของเขาแหบแห้ง "คุณมาได้ยังไง"

ร่างกายของโจวฉือเซินเปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน ผมเปียกลู่ลงเพราะหยดน้ำ

หร่วนซิงหว่านพูดเสียงอ่อน "ฝนตกแล้ว คุณไม่กลับเหรอคะ?"

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะรู้ว่าฟ้ามืดลงแล้ว

เขาดึงสายตากลับมา มองเห็นอารมณ์ในดวงตาดำขลับของเขา "ไปเถอะ"

ระหว่างทางกลับ ดวงตาของโจวฉือเซินปรือลงน้อยๆ ไม่พูดอะไรสักคำ

ทั่วทั้งรถปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน

หร่วนซิงหว่านคิดจะพูดอะไร แต่มันก็ติดอยู่ที่ปาก ได้แต่กลืนคำพูดลงไป

เมื่อมาถึงโรงแรม โจวฉือเซินก็ตรงเข้าไปยังห้องน้ำ

หร่วนซิงหว่านกลับไปที่ห้องนอนเพื่อเอาชุดนอนไปให้เขา จากนั้นจึงพูดเบาๆ ที่ประตูห้องน้ำว่า "ฉันเอาชุดมาวางไว้ตรงหน้าประตูให้แล้วนะคะ"

โจวฉือเซินส่งเสียงตอบรับกลับมาในห้องน้ำ

หร่วนซิงหว่านเดินไปในครัว เปิดตู้เย็น โชคดี ที่วัตถุดิบที่ซื้อมายังคงมีอยู่

โจวฉือเซินอยู่ท่ามกลางสายฝนอยู่เป็นเวลานาน จะเป็นหวัดเอาได้ง่าย หร่วนซิงหว่านจึงซุปน้ำขิงในหม้อ ก่อนจะต้มบะหมี่สำเร็จรูป

เมื่อซุปขิงเกือบสุกได้ที่ โจวฉือเซินก็ออกมาจากห้องน้ำ

หร่วนซิงหว่านเทน้ำขิงมาพลางพูด "คุณออกมาพอดีเลย มาดื่มนี่สิคะ"

โจวฉือเซินเดินมานั่งตรงโต๊ะ

หร่วนซิงหว่านใช้น้ำเย็นแช่เย็นสักพัก หลังจากมันไม่ได้ร้อนนัก จึงนำไปวางไว้ตรงหน้าโจวฉือเซิน "คุณดื่มก่อนสิ อาหารเย็นใกล้เสร็จแล้วค่ะ"

พูดจบ เธอจึงกลับไปที่ห้องครัวเพื่อนำบะหมี่ขึ้นมาจากน้ำ และใส่เครื่องปรุง

หลังจากทำเสร็จ เมื่อเธอหันกลับมาอีกครั้ง เธอก็ยังเห็นว่าโจวฉือเซินยังคงอยู่ในท่าเดิม นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร โดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

หร่วนซิงหว่านชะงักไปนิด ก่อนจะเดินไปหา ยื่นมือโบกไปมาอยู่ตรงหน้าเขา "ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ? ฉันไปซื้อยาแก้ไข้ให้คุณดีกว่า"

โจวฉือเซินขยับดวงตา ก่อนพูดอย่างสงบ "ไม่ต้องหรอก"

เขาหยิบซุปขิงมาวางตรงหน้า ในขณะที่กำลังจะดื่ม กลับถูกหร่วนซิงหว่านจับมือไว้ก่อน

หร่วนซิงหว่านพูด "ชามนี้เย็นแล้ว ฉันจะไปต้มให้ใหม่......"

ก่อนที่เธอจะทันพูดจบ โจวฉือเซินก็ดื่มจนหมดไปแล้ว

สิบนาทีต่อมา พนักงานโรงแรมก็นำยาแก้หวัดมาให้

หร่วนซิงหว่านคิดว่าโจวฉือเซินยังไม่ได้กินอะไร จึงไม่สามารถทานยาเข้าไปได้ จึงไปต้มโจ๊กผักบนเตาอีกครั้ง

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จ เธอก็นั่งลงที่โซฟา เมื่อเปิดโทรศัพท์ เธอเห็นข้อความที่เจียงหยวนส่งถึงเธอเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว

เจียงหยวน: [โจวฉือเซินกลับไปหรือยังครับ？]

หร่วนซิงหว่านตอบกลับไป

หร่วนซิงหว่าน: [กลับมาแล้วค่ะ]

เจียงหยวน:[เขาเป็นยังไงบ้างครับ？]

หร่วนซิงหว่าน:[คุณน่าจะรู้ดีกว่าฉันนะคะ]

เจียงหยวนไม่ตอบอะไรกลับมา

หร่วนซิงหว่านวางโทรศัพท์ลงพลางทอดถอนใจ พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง

ไม่นานนัก โทรศัพท์ก็ส่งเสียง เป็นเจียงหยวนที่โทรมา

หร่วนซิงหว่านเดินไปตรงระเบียงเพื่อรับสาย

ปลายสาย เจียงหยวนกระแอมไอ ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหนดี

เขาถาม "คุณ......อยากจะรู้อะไรครับ?"

ตอนนี้จิตใจของหร่วนซิงหว่านยุ่งเหยิง เธอนวดขมับ "คุณเลือกที่สำคัญมาพูดเถอะค่ะ"

เจียงหยวนเงียบไปนิด ก่อนจะเลือกเรื่องที่ไม่ซับซ้อนมาพูด เหตุผลที่ตอนแรกสวี่เยว่ออกจากตระกูลเจียง รวมไปถึงทำไมตอนนี้เธอถึงกลับมา

เมื่อหร่วนซิงหว่านได้ฟัง เธอก็อดไม่ได้ที่จะกำโทรศัพท์แน่น "คุณหมายความว่า อุบัติเหตุทางรถยนต์ของโจวจู้นเหนียนเกี่ยวข้องกับตระกูลเจียงเหรอคะ?"

"จะพูดอย่างไรดีละ ถึงแม้เรื่องนี้คุณท่านจะไม่ได้สั่งคนให้ไปทำ แต่เป็นเพราะเขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเมืองหนานเฉิง ด้วยเหตุนี้จึงถูกคนฉวยโอกาส......"

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึก ทันใดก็เข้าใจอารมณ์ของโจวฉือเซินที่ยืนอยู่ริมแม่น้ำในคืนนี้ทันที

เขาคิดว่า ที่โจวจู้นเหนียนประสบอุบัติเหตุ เป็นเพราะเขา

เจียงหยวนพูด "ผมจะไปห้องทดลอง งั้นอย่างนี้ก่อนแล้วกันครับ ถ้ามีสถานการณ์อะไรคุณก็โทรหาผม ผมจะให้เบอร์เจียงซ่างหานกับคุณ เกิดเรื่องอะไรคุณโทรหาเขาได้เลย"