สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 652

Freyaเลิกคิ้วขึ้น เคาะบุหรี่แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ที่ประธานฉินพูดมาก็ถูก คุณกับโจวฉือเซินก็พอๆกัน แต่ว่านะ......"

ฉินหยู่ฮุยเอ่ยพูด "แต่ว่าอะไร"

"แต่ว่าคุณเป็นแค่เศษเหล็กครึ่งท่อน ส่วนเขาเป็นทองคำทั้งแท่งยังไงล่ะ"

ไม่รอให้ฉินหยู่ฮุยได้ระเบิดอารมณ์ Freyaก็เอ่ยพูดต่อว่า "ประธานฉินอย่าเพิ่งโมโหนะ ฉันไม่ได้จงใจตอกย้ำคุณ เพียงแต่คุณมองโจวฉือเซินตื้นเกินไป ในเมื่อประธานฉินคิดที่จะเอาโปรเจ็คนั้นของโจวซื่อกรุ๊ปมาให้ได้แล้ว ก็ต้องเตรียมพร้อมให้รอบคอบไม่ใช่เหรอ? ฉันรับรอง การรวมงานของเราในครั้งนี้ ต้องทำให้ประธานฉินได้ผลกำไรมหาศาลแน่นอน"

ฉินหยู่ฮุยหรี่ตามองเธอ เงียบอยู่ครู่ใหญ่ถึงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "ร่วมงานกันก็ได้ แต่ว่าผมมีสองข้อแม้"

"พูดมาได้เลย"

"ผลกำไรของโปรเจ็คผมต้องได้70เปอร์เซ็นต์"

Freyaหัวเราะออกมา "นี่ไม่ใช่ปัญหา แล้วอีกข้อล่ะ"

ฉินหยู่ฮุยเอ่ยขึ้นว่า "ผมอยากเจอเจ้านายของคุณ"

รอยยิ้มของFreyaค่อยๆหดหายไป

ฉินหยู่ฮุยใช้ปากกาในมือเคาะลงบนพื้นโต๊ะ "ทำไม ในเมื่ออยากร่วมงานกับผม คนที่อยู่เบื้องหลังคุณคนนั้น ไม่คิดจะเผยตัวหน่อยเหรอ?"

"ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดจะเผยตัว เพียงแต่ว่าตัวตนของเขาค่อนข้างพิเศษ อาจจะนำปัญหาที่ไม่จำเป็นมาให้ประธานฉินเอาได้"

"ผมก็ไม่ใช่คนที่ใครจะมาข่มขู่ได้ง่ายๆ คิดว่าผมไม่เคยเจอปัญหาหรือตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้นเหรอ?" ฉินหยู่ฮุยพูดพร้อมกับวางปากกาลง เอนกายพิงไปด้านหลังแล้วพูดว่า "ถ้าแม้แต่ความจริงใจนี้พวกคุณยังให้ไม่ได้ เราก็คงไม่มีความจำเป็นอะไรต้องร่วมงานกันแล้วล่ะ ผมไปหาคนที่เขาจริงใจและอยากร่วมงานกับผมจริงๆยังจะดีกว่า"

Freyaดับบุหรี่ลง "OK ฉันเข้าใจความหมายของประธานฉินแล้ว ฉันจะไปบอกให้ก็แล้วกัน"

"ผมจะรอข่าวดีจากคุณนะครับ"

เมื่อออกมาจากบริษัทของฉินหยู่ฮุย Freyaก็กลับมาที่โรงแรม

เจียงหยุนจู๋เอ่ยถามว่า "เขาว่ายังไงบ้าง?"

"เขาอยากเจอคุณ ไม่อย่างนั้นก็จะปฏิเสธที่จะร่วมงาน"

เจียงหยุนจู๋กระตุกมุมปาก "เขานี่หาทางหนีทีไล่ให้ตัวเองเก่งจริงๆ"

"จะไปเจอเขาไหม"

เจียงหยุนจู๋นั่งลงบนโซฟา "ฉันจำได้ว่าเขามีศูนย์นิทรรศการอัญมณีส่วนตัวนี่"

Freyaจุดซิการ์สูบ "เหมือนจะใช่ แม่ของเขาเป็นพวกชื่นชอบอัญมณี เก็บสะสมมาเรื่อยๆก่อนจะเสีย พอแม่ตาย ฉินหยู่ฮุยก็เอาอัญมณีพวกนั้นมาวางโชว์ที่ศูนย์นิทรรศการ"

"ไปบอกให้เขาเปิดศูนย์นิทรรศการ เพื่อต้อนรับบุคคลมีชื่อเสียงทั่วโลกเข้ามาเยี่ยมชม และส่งบัตรเชิญเข้าร่วมงานให้นักออกแบบอัญมณีทุกคน"

"นี่คุณ......"

"ไม่ว่าจะเป็นหร่วนซิงหว่านหรือโจวฉือเซินก็ระวังตัวเกินไป ส่วนเจียงชูหนิงก็อยู่กับพวกเขาตลอด ถ้าใช้วิธีธรรมดาคงเข้าใกล้ไม่ได้ คงมีแต่ทำให้น่าสงสัย ถ้าเอาแบบที่ฉันพูด เราก็ทำได้แค่สร้างโอกาสขึ้นมาเอง ไม่อย่างนั้น ถ้าเอาแต่รอข่าวคราวจากทางนั้น ก็ไม่รู้ว่าต้องรอไปถึงเมื่อไหร่"

"ได้ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะกลับไปให้คำตอบฉินหยู่ฮุยเดี๋ยวนี้"

เมื่อฉินหยู่ฮุยได้ยินว่าพวกเขาอยากให้เขาเปิดศูนย์ทรรศการส่วนตัว แถมยังให้เชิญนักออกแบบอัญมณีมาทุกคน ก็หน้าตึงอยู่นานสองนาน

พอชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียเสร็จก็ตอบตกลงไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก พร้อมกันนั้นก็ออกคำสั่งให้คนไปจัดการเรื่องนี้

สามวันต่อมา บัตรเชิญใบหนึ่งก็ถูกส่งมาถึงมือของหร่วนซิงหว่าน

เพ้ยซานซานเดินมาหยุดอยู่ข้างๆหร่วนซิงหว่าน แล้วเอ่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น "อะไรอะ?"

หร่วนซิงหว่านหยิบบัตรเชิญมาเปิดอ่าน "เหมือนจะเป็นนักสะสมของเก่า เปิดให้เข้าชมอัญมณีที่ตัวเองสะสมไว้ อ่านจากที่เขียนในนี้แล้ว น่าจะเชิญนักออกแบบไปเยอะอยู่เหมือนกัน"

เพ้ยซานซานเอ่ยพูด "มีอะไรดีๆแบบนี้ด้วยเหรอ? คงอยากทำการกุศลแหละ"

เจียงชูหนิงที่อยู่ข้างๆดื่มชานมไปพลางเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "คนรวยก็อย่างนี้แหละค่ะ เวลาว่างจนไม่มีอะไรทำ ก็มักจะนำสิ่งของพวกนี้ออกมาโอ้อวด เพื่อสร้างหน้าตาให้ตัวเอง"

"ทำไมรู้ดีขนาดนี้ล่ะ?"

"ก็เพราะว่าพ่อฉันก็เคยทำอย่างนี้ไง เขาชอบเชิญคุณลุงคุณน้ามาดูภาพวาดและของโบราณที่เก็บสะสมที่บ้านบ่อยๆ ของพวกนั้นมีเต็มห้องเก็บของใต้ดินเลยแหละ"

หร่วนซิงหว่าน "......."

เพ้ยซานซาน "........"

มีเงินนี่ดีจริงๆเลยนะ แค่มีเงินก็มีความสุขได้แล้ว

"ยัง มีเวลาอีกตั้งหลายวัน จะรีบทำไมนักหนา"

โจวฉือเซิน "?"

เขาคิดอยู่ตั้งนานก็คิดไม่ออกว่าไปพูดให้เธออารมณ์เสียตอนไหน

โจวฉือเซินเงียบอยู่พักใหญ่ถึงได้พูดว่า "ประจำเดือนคุณใกล้จะมาแล้วใช่ไหม"

หร่วนซิงหว่านลืมตา "ทำไมคุณจำได้แม่นกว่าฉันทุกครั้งเลยล่ะ"

"ก็เพราะว่าทุกทีคุณจะหงุดหงิดใส่ผมไง"

"........"

ในระหว่างที่พูด โจวฉือเซินก็สอดมือเข้ามาในเสื้อของเธอ เอ่ยพูดเสียงต่ำว่า "รักษาเวลาหน่อย ที่รัก"

หร่วนซิงหว่านไม่ทันได้พูดอะไร ริมฝีปากก็ถูกเขาปิดกั้น

กว่าจะเสร็จกิจ ก็เป็นเวลาค่อนคืน

หร่วนซิงหว่านเดินออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงบนโต๊ะหนังสือ ไม่มีท่าทีง่วงซึมเลยสักนิด

โจวฉือเซินเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ "ชุดแต่งงานที่คุณเลือกครั้งก่อน ดีไซเนอร์ส่งมาให้ดูสองแบบ ลองดูว่าชอบอันไหมมากกว่ากัน ถ้าไม่มีอันที่ชอบจะได้ให้เธอเอาไปเปลี่ยน"

หร่วนซิงหว่านมองมาที่เขา "เอาจริงๆฉันเข้าใจแล้วล่ะ ว่าทำไมมีคนแอบด่าคุณลับหลังเยอะขนาดนั้น"

โจวฉือเซิน "..........."

หร่วนซิงหว่านพูดต่อว่า "ถ้าได้มาเจอผู้ว่าจ้างอย่างคุณ ฉันยอมถอนตัวออกจากสายงานนี้ดีกว่า"

โจวฉือเซินบีบคางของเธอเอาไว้ นัยน์ตาดำขลับหรี่เล็กลง "พูดอะไรน่ะ"

หร่วนซิงหว่านยิ้มตาหยี "ฉันกำลังชมคุณอยู่ไง"

ขณะที่พูด เธอก็หยิบไอแพดขึ้นมา "ไหนขอดูหน่อยซิ จะว่าไปแล้ว เคยเป็นผู้ถูกจ้างมาก็นาน พอได้มาเป็นผู้ว่าจ้างเองมันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะเนี่ย"