สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 666

เมื่อถึงสนามบิน หร่วนซิงหว่านก็ค่อยเข้าใจ ว่าที่โจวฉือเซินพูดว่าจะเวลาไหนก็ได้ นั่นมีความหมายว่าอะไร

เขาถามพนักงานว่า "ตอนนี้ไฟลท์บินไปต่างประเทศที่เร็วที่สุด คือที่ไหน"

พนักงานตอบ "ไอร์แลนด์ค่ะ กำลังเช็คอิน"

"ไปนี่"

หลังจากพนักงานขานตอบ ก็พาพวกเขาเข้าไปยังช่องทางVIP

หร่วนซิงหว่านเดินข้างโจวฉือเซิน ถามเสียงเบาว่า "เราไม่ไปเซมปอร์นากันเหรอคะ?"

มุมปากของโจวฉือเซินโค้งเป็นรอยยิ้ม จูงมือเธอไม่พูดไม่จา

ข้างหลัง ผู้โดยสารสองสามคนที่จำพวกเขาได้ ต่างก็ทยอยเอามือถือออกมถ่ายรูปกัน

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็มีพาดหัวข่าวออกมา----

#อดีตCEOโจวซื่อพาว่าที่เจ้าสาวไปเที่ยวพักผ่อนที่ไอร์แลนด์ จับมือหวานผึ้งตอมที่สนามบิน ทำให้คนรอบๆอิจฉาหนัก!#

......

ในขณะเดียวกัน โรงแรม

จอนวางโทรศัพท์ลง หัวเราะเยาะอย่างไม่พอใจออกมา "คิดไม่ถึงว่าโจวฉือเซินจะไม่เสียดาย เอาโจวซื่อไปไว้ในมือคนอื่น"

Freyaจิบไวน์ในมือ ก่อนจะพูดช้าๆ "เขาตัดสินใจได้ง่ายๆ เป็นสิ่งที่เราไม่เคยคาดคิดมาก่อน ดูเหมือนว่าสิ่งที่เราทำมาก่อนหน้านี้ ดูท่าจะไร้ประโยชน์"

"แม้ว่าเราจะดำเนินแผนนี้โดยกระชับเป้าหมายนี้ไว้เสมอมา แต่ใครจะไปคิดละว่า เขาจะออกจากโจวซื่อและมอบอำนาจให้คนอื่นไปจริงๆ ทุกย่างก้าวเขา เหนือความคาดหมายของเรา"

ในขณะที่สองคนพูดคุยกัน เจียงหยุนจู๋ที่ยืนสูบซิการ์อยู่ข้างเตียง พ่นควันออกมาพลางหรี่ตาลง

ผ่านไปนาน เขาจึงค่อยหมุนกายเดินมา "ที่พวกนายไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนี้จริงๆ ก็เพราะโจวฉือเซินในสายตาพวกนาย เป็นคนที่ต่อกรได้ยากเสมอมามีเพียงแค่คนที่เข้าใจเขาจริงๆเท่านั้น ถึงจะสามารถวางแผนนี้ได้ ทำให้ทุกย่างก้าว อยู่ในแผนของเขาทั้งหมด"

ทันทีที่พูดจบ Freyaกับจอนก็ไม่ได้พูดอะไร สีหน้าที่ดูผ่อนคลายในตอนแรก เคร่งขรึมขึ้นมาในฉับพลัน

ดูท่าพันธมิตรของพวกเขา จะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

จากเมืองหนานเฉิงถึงเมืองเจียงโจว และจากเมืองเจียงโจวสู่เมืองหนานเฉิง ความร่วมมือของพวกเขาเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

แต่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ส่วนที่สำคัญที่สุด ยังคงอยู่ในมือของท่านผู้นั้น

ก่อนหน้าเป็นเวลานานแล้ว ที่เขาได้วางแผนนี้อยู่เงียบๆ สงบเงียบไม่สะทกสะท้าน ครุ่นคิดอย่างรอบคอบเป็นที่สุด

ไม่ว่าตรงกลางจะเกิดอะไร ก็ทำให้ทุกอย่างพัฒนาไปในทิศทางที่เขาได้จัดวางเอาไว้

แม้แต่ผลลัพธ์สุดท้ายและทางเลือกของโจวฉือเซินก็อยู่ในความคาดหมายของเขาเช่นกัน

มีพันธมิตรอย่างนี้ จะทำให้คนกลัวจนขนลุกในทีหลัง

คาดว่าจอนคงไม่มีอารมณ์อยู่ที่นี่ต่อเพื่อนเฉลิมฉลอง จึงหาข้ออ้างจากไป

Freyaมองไปทางเจียงหยุนจู๋ "ตอนนี้เราควรทำอะไรหน่อยไหม?"

เจียงหยุนจู๋นั่งตรงข้ามเธอ พลางถือแก้วไวน์ พูดอย่างไม่เร่งรีบว่า "ไม่ต้องหรอก สถานการณ์ตอนนี้ เป็นเรื่องดีสำหรับเรา ยิ่งไปกว่านั้น การร่วมมือกันยังไม่จบ เขายังไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ"

เจียงหยุนจู๋พูดอย่างชัดเจนว่า "เราทุกคนมีเป้าหมายเดียวกัน"

"แต่......ถ้าจบเรื่องนี้ แล้วเขาหันมาเล่นงานคุณแทนจะทำยังไง?"

เจียงหยุนจู๋หัวเราะอย่างไม่แยแส "เจียงซ่างหานไม่ได้จัดการด้วยง่ายขนาดนั้น รอเวลาที่ทั้งสองต่อสู้กันและบาดเจ็บจนไม่มีแรงแล้ว ฉันจะเข้าไปกอบโกยผลประโยชน์จากทั้งสองฝ่าย"

Freyaหยิบซิการ์ขึ้นมาจุดไฟ หรี่ตาลง "ถ้าคุณไม่ได้บอกความจริงกับเขาเมื่อ7ปีที่แล้ว วันนี้พวกเราจะได้ดูโชว์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้จากที่ไหนอีก"

เจียงหยุนจู๋ยิ้มโดยไม่พูดอะไร เงยหน้าดื่มไวน์ในแก้วจนหมด

......

เมื่อเครื่องบินลงจอดที่สนามบินดับลิน ก็เป็นเวลาสองทุ่มพอดีที่ไอร์แลนด์ เมืองทั้งเมืองสว่างไสวสวยงามในยามราตรี

เมื่อพวกเขาออกมาจากสนามบิน ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาหา "ประธานโจว ทุกอย่างพร้อมแล้วครับ"

โจวฉือเซินพยักหน้า หันไปถามหร่วนซิงหว่านว่า "หิวไหม เราไปกินอะไรกันก่อนไหม?"

และโจวฉือเซินก็ไม่อยู่ในห้อง

เธอหาว มัดผม ก่อนจะเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าบ้วนปาก เธอใช้น้ำเย็นตบๆหน้า หลังจากนั้นจึงกลับเข้ามาในห้อง เปิดหน้าต่างบังแสง นั่งข้างหน้าต่าง ก่อนจะเริ่มสเก็ตช์ภาพ

ไม่นานนัก ประตูก็เปิดออก พร้อมกับเสียงของโจวฉือเซินที่ลอยมา "ตื่นมาตอนไหน?"

หร่วนซิงหว่านเงยหน้า ขยับคอเล็กน้อย "ครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ"

โจวฉือเซินเดินมาหา รินน้ำให้เธอ "อยากกินอะไร"

"อะไรก็ได้ค่ะ"

"รอผมครู่หนึ่ง"

หลังจากที่โจวฉือเซินส่งแก้วน้ำให้กับเธอ เขาก็ออกจากห้องไปอีกครั้ง ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็นำอาหารเช้ามาให้เธอ "อีกสามชั่วโมงถึงนะ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ค่ะ"

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ หร่วนซิงหว่านก็รู้สึกว่าพลังของเธอกลับมาอย่างเต็มเปี่ยม เธอมองไปยังโจวฉือเซินที่กำลังอ่านหนังสือบนคอมพิวเตอร์อยู่ข้างๆ เอียงศีรษะไม่ได้พูดอะไร

ราวกับสังเกตได้ถึงสายตาของเธอ โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นมองสบไปยังดวงตาของเธอ "เป็นอะไร?"

หร่วนซิงหว่านพูด "เปล่าค่ะ ฉันแค่คิดว่า ถ้าคุณใส่แว่น ก็คงน่าจะหล่อเลยทีเดียว"

โจวฉือเซินวางหนังสือลง ก่อนจะพูดอย่างสบายๆว่า "น่าจะ?"

เมื่อก่อนไม่เคยรู้เลยว่า เขาใส่แว่นแล้วจะดูดี

โจวฉือเซินเดิมทีหน้าตาเอนเอียงไปทางเคร่งขรึม หูตาจมูกนั่นไร้ที่ติ ถ้าหากใส่แว่นตากรอบทองละก็ บรรยากาศรอบตัวก็คงหล่อกว่าเดิม

เงื่อนไขแรกก็คือ ขอแค่เขาไม่เปิดปากพูด

หร่วนซิงหว่านไม่รู้ว่าคิดไปถึงอะไร ใบหน้าก็พลันแดงก่ำ หันมาพูดว่า "คิดเสียว่าฉันไม่ได้พูด"

โจวฉือเซินยิ้มร่า เดินไปข้างกายเธอ ก่อนจะโน้มตัวไปหา พูดด้วยเสียงแหบพร่า "ไม่คิดเลยว่า คุณจะชอบแนวนี้ หืม?"