สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 702

"ฉือเซิน"

ในตอนนี้เอง เสียงของโจวจู้นเหนียนก็ดังมาจากข้างหลัง

จอนยิ้ม "ผมมีธุระขอตัวก่อนนะครับ ไม่รบกวนพวกคุณดีกว่า"

พูดจบ เขาก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่จอนออกไป ผู้ช่วยของโจวจู้นเหนียนก็เข็นรถเข็นเข้ามาปรากฏตัวอยู่ข้างพวกเขา "เมื่อกี้คือใครกัน?"

"ไม่รู้จัก"

โจวจู้นเหนียนหันหน้ากลับมา "เมื่อกี้เกิดเรื่องผิดพลาดในงานประมูล ฉันจัดการไม่ดีเอง"

พูดจบ เขาก็หันหลังไปหยิบกล่องแหวนจากมือผู้ช่วย "แหวนวงนี้ พวกนายเอาไปเถอะ"

โจวฉือเซินรับมา "ผมจะโอนเงินทั้งหมดเข้าบัญชีโจวซื่อกรุ๊ป"

โจวจู้นเหนียนหัวเราะ "ฉือเซิน ทำไมนายต้องคิดเล็กคิดน้อยกับฉัน?"

"ผมทำตามความถูกต้อง"

"แต่ระหว่างเรา ไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยเพราะเรื่องพวกนี้" เขาหยุดชะงักไปพักหนึ่ง โจวจู้นเหนียนพูด "นายได้ยินข่าวลือพวกนั้น? ล้วนแต่เป็นข่าวลือที่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่ต้องไปสนใจ"

โจวฉือเซินพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน "พี่คิดว่ามันเป็นข่าวปลอมเหรอ?"

"แน่นอนสิ"

"แต่ฉันคิดว่า มันไม่ใช่ข่าวลือ ทุกอย่างดูมีเงื่อนงำ"

โจวจู้นเหนียนเงียบไปพักหนึ่ง แต่ก็ไม่พูดอะไร

เจียงหยุนจู๋เห็นแบบนี้ เขาก็กอบกู้สถานการณ์ "ผมก็ได้ยินข่าวลือพวกนี้ครับ แต่ว่ามันเหลวไหลเกินไป ผมรับประกันได้ว่า ตระกูลเจียงไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่นอน ต้องมีคนจงใจทำให้ประธานโจวและคุณชายใหญ่ขัดแย้งกันแน่นอนครับ"

ทันทีที่เจียงหยุนจู๋พูดจบ เจียงซ่างหานก็พูดว่า "คุณออกมาจากตระกูลเจียงตั้งแต่สิบปีก่อนแล้ว คุณจะรับประกันได้ยังไง?"

เจียงชูหนิงเห็นว่าเขาโจมตีคุณลุงอีกแล้ว กำลังจะอ้าปากบอกให้เขามาลงที่เธอแทน แต่กลับถูกหร่วนซิงหว่านจับเอาไว้แล้วส่ายหน้าให้เธอเบาๆ

เจียงซ่างหานพูดแบบนั้นออกมา บรรยากาศในห้องโถงก็ตกอยู่ในความเงียบสงัด

รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงหยุนจู๋ก็แข็งทื่อ

ผ่านไปพักหนึ่ง โจวจู้นเหนียนก็ถอนหายใจเบาๆ "ฉือเซิน เราบอกว่าความแค้นทั้งหมดมันหายไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?"

โจวฉือเซินพูด "ผมเคยบอกแบบนั้น"

เขาหยุดชะงักแล้วมองไปที่โจวจู้นเหนียน "แต่บางคนอยากจะเล่นละครเรื่องนี้ให้จบ"

โจวฉือเซินหันกลับมามองโจวจู้นเหนียนอีกครั้ง เขาเม้มริมฝีปากที่บอบบาง ผ่านไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ"

เขารับแหวนมาใส่ในกระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็จับมือหร่วนซิงหว่านเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

"อา..."

เจียงชูหนิงพึ่งจะอ้าปากพูด ก็ถูกจับแขนลากออกไปข้างนอก

หลังจากที่พวกเขาหายไปจากหน้าประตูห้องโถงแล้ว โจวจู้นเหนียนก็พูดว่า "ใครเป็นคนปล่อยข่าวลือ"

เจียงหยุนจู๋หรี่ตาและพูดช้าๆ "ไม่ใช่เราแน่นอนครับ"

ข้างหลัง ผู้ช่วยของโจวจู้นเหนียนพูด "สองสามวันก่อน หลินหนานแอบเปิดเผยข่าวนี้ให้ผมรู้ ถ้าเดาไม่ผิด โจวฉือเซินน่าจะเป็นคนให้เขาทำแบบนี้ครับ"

"หลินหนานล่ะ?"

"เขากำลังจัดการฉินหยู่ฮุยอยู่ครับ"

โจวจู้นเหนียนหันรถเข็นกลับมาแล้วหัวเราะ "ดูเหมือนว่าฉันไม่จำเป็นต้องไปจัดการแล้ว"

......

หลังจากออกมาจากโรงแรม เจียงชูหนิงพยายามเบียดเข้าไปข้างๆหร่วนซิงหว่าน กอดแขนแล้วอ้อนเธอ "พี่ซิงหว่านคะ ฉันกลับไปกับพี่ได้ไหม?"

หร่วนซิงหว่านมองไปที่โจวฉือเซิน เขาพูดแค่ว่า "ไม่ได้"

เจียงชูหนิงหันกลับไปมอง ชี้ไปที่แผ่นหลังของเจียงซ่างหานที่ดูไม่สนใจเธอ "แต่เขาไปแล้ว!"

"งั้นคุณก็ไปหาคุณอารองของคุณสิ"

หร่วนซิงหว่าน "..."

บอกว่าเขาเป็นไอ้สารเลว ไม่ได้เป็นการด่าเขาจริงๆ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็มาจอดข้างล่างคอนโด

หร่วนซิงหว่านจับมือเจียงชูหนิงแล้วพูดกับโจวฉือเซิน "คุณขึ้นไปก่อน ฉันจะพาหนิงหนิงไปไปซื้อของ"

โจวฉือเซินรู้ว่าเธอจะพูดอะไรกับเจียงชูหนิง เขาอืมแล้วก็เดินออกไป

เจียงชูหนิงเดินตามหร่วนซิงหว่านไปที่ร้านสะดวกซื้อ เธอกระโดดโลดเต้นไม่หยุด "พี่ซิงหว่าน เราจะซื้ออะไรคะ?"

หร่วนซิงหว่านหยุดเดิน "หนิงหนิง ฉันมีอะไรจะบอกเธอ"

เจียงชูหนิงก็หยุดเดิน "อะไรเหรอคะ..."

มองดูใบหน้าที่เคร่งขรึมของหร่วนซิงหว่าน จู่ๆเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอพูด "เรื่องของ... พี่ชานชานเหรอคะ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ใช่"

เจียงชูหนิงรีบกอดแขนหร่วนซิงหว่าน "พี่ซานซานเป็นอะไรเหรอคะ?"

"เธอไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่" หร่วนซิงหว่านพูด "หนิงหนิง ซานชาน... เธอแท้งแล้ว"

เจียงชูหนิงเบิกตากว้าง เธอทวนคำนั้น "แท้ง...หมายถึงลูกในท้องไม่มีแล้วเหรอคะ?"

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจเบาๆ "ใช่"

เจียงชูหนิงร้องไห้ออกมาทันที เธอรีบพูด "ทำไม...ทำไมถึงเป็นแบบนี้... หนูบอกให้อารองพาพี่ซานซานไปโรงพยาบาล ทำไมถึงเป็นแบบนี้... "

พูดจบ เธอแทบจะพูดไม่ออก เธอสะอึกสะอื้น

หร่วนซิงหว่านเช็ดน้ำตาให้เธอ "หนิงหนิง ตอนนั้นอาการของซานซานแย่มาก ไปถึงโรงพยาบาล มันก็ไม่ทันแล้ว"

เจียงชูหนิงสะอึกสะอื้น "มันเป็นความผิดของหนู พี่ซิงหว่าน ตอนนี้เราจะทำยังไงคะ..."

หร่วนซิงหว่านกอดเธอและตบหลังเธอเบาๆ เธอไม่รู้จะพูดอะไร