สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 705

นั่งบนโซฟา สวี่วานเหลือบมองไปรอบๆ มันดูอ้างว้าง นอกจากหนังสือก็ไม่มีการตกแต่งอะไรมากนัก

หร่วนเฉินหยิบขวดน้ำออกมาจากตู้เย็นแล้วเปิดขวดให้เธอ

สวี่วานยื่นมือรับมาแล้วถามว่า "ทำไมคุณถึงเช่าที่นี่เหรอ?"

หร่วนเฉินนั่งลงตรงข้ามเธอ "ใกล้โรงเรียน"

สวี่วานอ้าปาก จากนั้นเธอก็ตระหนักขึ้นได้ว่าโรงเรียนของเขาอยู่ห่างจากที่นี่แค่ถนนสองสาย

สวี่วานรู้สึกว่า เมื่อก่อนที่เขาเคยบอกว่าทางผ่านแล้วไปส่งเธอ รวมถึงเช่าบ้านหลังอื่น ล้วนแต่โกหกเธอ เขาน่าจะอยู่ที่นี่ตลอด

เธอจิบน้ำ หลับตาลงแล้วพูดเบาๆ "วันนั้นคุณ...กลับไปแล้ว คุณออกมาอีกเหรอ?"

ผ่านไปพักหนึ่ง หร่วนเฉินก็อืมเบาๆ

สวี่วานถือขวดน้ำไว้ในมือ เธอไม่รู้จะพูดอะไร

ดูเหมือนจะเห็นเจตนาของเธอ หร่วนเฉินพูดเบาๆ "ผมจะไม่ไปหาเขาอีกแล้ว"

สวี่วานได้ยินแบบนี้ เธอก็เงยหน้าขึ้น "จริงเหรอ?"

หร่วนเฉินพยักหน้า เพราะไปหามันก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงฉินหยู่ฮุยก็ยังไปรังควานเธออยู่ดี

สวี่วานเห็นว่าเขาดูเหมือนไม่ได้โกหกจริงๆ เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม "แบบนี้ดีที่สุด ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาและเสียแรงให้กับไอ้สารเลวอย่างเขา เอาเวลาไปทำเรื่องอื่นดีกว่า"

หร่วนเฉินสบตาเธอ เขาพูดช้าๆ "เหตุผลที่คุณกลับมากับผม ก็เพราะจะมาพูดเรื่องนี้เหรอ?"

สวี่วานตกใจ มีความรู้สึกเหมือนถูกจับได้ แต่เธอก็ยังแก้ตัว "ไม่...ไม่ใช่ซะหน่อย พี่ของคุณบอกว่าให้ฉันมาส่งคุณให้ถึงบ้าน"

พูดจบ เธอก็วางขวดน้ำแล้วลุกขึ้นยืน "ในเมื่อคุณถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ พรุ่งนี้ยังมีงาน"

สวี่วานเดินออกไปได้สองก้าว ก็ถูกคนจับข้อมือเอาไว้

หร่วนเฉินมองไปที่เธอ "ผมแค่อยากเตือนคุณว่า อย่าเข้าไปในบ้านของเพศตรงข้ามคนเดียวตามอำเภอใจแบบนี้ มันอันตราย"

หลังจากเขาพูดจบ บรรยากาศในห้องที่เดิมทีกำลังกลมกลืนและผ่อนคลายก็เปลี่ยนไปในทันที เผยให้เห็นกลิ่นอายของความคลุมเครือที่อธิบายไม่ถูก

สวี่วานมองดูดวงตาที่มืดมนของเขาอย่างเหม่อลอย

ในตอนนี้เอง ไม่รู้ว่าเสียงข้อความโทรศัพท์ของใครดังขึ้นมา

สวี่วานได้สติกลับมา เธอดึงมือออกมา หันหลังแล้วพูดว่า "ฉัน... ฉันไปก่อนนะคะ"

ปิดประตูจากข้างนอก สวี่วานรีบไปกดลิฟต์ เธอไม่เคยตื่นตระหนกขนาดนี้มาก่อน

หลังจากได้ยินเสียงลิฟต์ปิดลง หร่วนเฉินก็นั่งลงบนโซฟาแล้วส่งข้อความให้หร่วนซิงหว่าน บอกว่าเขาถึงบ้านแล้ว

หลังจากนั้น ก็โทรหาหลินหนาน

นั่งในรถ สวี่วานหยิบโทรศัพท์ออกมา ห้านาทีก่อน โทรศัพท์ของเธอมีข้อความเข้า

เธอเอนหลังพิงเบาะแล้วถอนหายใจ

ต้องขอบคุณข้อความนี้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รู้ว่าจะออกมายังไง

เรื่องที่กลับบ้านมากับหร่วนเฉินมันค่อนข้างบุ่มบ่าม แล้วก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นเธอคิดอะไรอยู่

......

อีกฝั่งหนึ่ง หร่วนซิงหว่านยังไม่เห็นข้อความ

ทันทีที่เธอกลับมา ก็ถูกผู้ชายคนหนึ่งที่รอเธออยู่ตั้งนานอุ้มไปอาบน้ำด้วยกันในห้องน้ำ

อาบน้ำเสร็จ ก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว

หร่วนซิงหว่านทั้งเหนื่อยทั้งง่วง ตอนที่นอนอยู่บนเตียงเธอแทบจะลืมตาไม่ขึ้น เห็นเขาพุ่งเข้ามาอีกครั้ง เธอยื่นมือออกไปดันหน้าอกของเขาแล้วพูดด้วยความโมโห "มีความเป็นคนหน่อยได้ไหม"

โจวฉือเซินจับมือเธอ เขาก้มหน้าลงจูบเธอ "คุณยังไม่ได้ตอบตกลงผม"

"ตกลงอะไร?"

"พรุ่งนี้ ไปจดทะเบียนสมรส"

หร่วนซิงหว่านมึนงง "ถ้าฉันตกลงแล้วฉันจะได้นอนเหรอ?"

โจวฉือเซินเลิกคิ้ว "ไม่แน่"

หร่วนซิงหว่าน "..."

ไม่แน่อะไร

ตอนนี้เธออยากนอนจะตายอยู่แล้ว

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าไปส่งๆ "คุณพูดยังไงก็ยังงั้น"

ระหว่างทางไปที่สำนักงานพลเรือน หร่วนซิงหว่านก้มหน้ามองแหวนที่มือตลอด จู่ๆเธอก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้แล้วพูดว่า "เอ่อใช่ ผู้ชายคนเมื่อวาน คุณรู้จักไหมคะ?"

โจวฉือเซินอืมแล้วพูดว่า "จอน"

"ที่แท้ก็คือเขา..." หร่วนซิงหว่านไม่เข้าใจ "แต่เมื่อก่อนหาเขาไม่เจอไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงมางานเลี้ยงครบรอบโจวซื่อกรุ๊ป?"

โจวฉือเซินเม้มริมฝีปากที่บอบบาง แต่เขาไม่ตอบ

เมื่อหร่วนซิงหว่านกำลังสงสัย โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้นมา มันคือสายจากหลี่ตั๋ว

หร่วนซิงหว่านรับสาย "มีอะไรเหรอ?"

หลี่ตั๋วพูดว่า "คุณหร่วนครับ เมื่อกี้บริษัทได้รับเมล ผมส่งไปให้คุณแล้วครับ"

"โอเค ใครส่งมา?"

"น่าจะเป็น... ประธานหลินครับ"

มือที่ถือโทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่านก็ถือแน่นขึ้น "เดี๋ยวฉันดู"

หร่วนซิงหว่านไม่ได้วางสาย แต่เปลี่ยนไปหน้าหลักแล้วเปิดเมลที่หลี่ตั๋วส่งให้เธอ

เมลส่งมาเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ไม่ระบุตัวตน บอกให้พวกเขาเองเงินห้าหมื่นล้านมาแลกกลับDanielภายในเวลาสองวัน

ไม่อย่างนั้น เขาจะฆ่าDaniel

ข้างหลังเมล ยังมีรูปที่Danielถูกมัดติดกับเก้าอี้ เขาถูกปิดตาปิดปาก

บนใบหน้าและเสื้อผ้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด ดูเหมือนเขากำลังจะตายอยู่แล้ว

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึกๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง "รู้ไหมว่าเมลส่งมาจากไหน?"

"เรากำลังหาอยู่ครับ แต่ยังไม่มีเบาะแสอะไร"

จากนั้น หลี่ตั๋วก็พูดอีกว่า "คุณหร่วนครับ เมื่อกี้มีเมลส่งมาอีก เริ่มนับถอยหลังสองวันแล้วครับ"

ในตอนนี้เอง โจวฉือเซินก็รับสายโทรศัพท์จากเฉินเซียว พูดเรื่องนี้เหมือนกัน

หร่วนซิงหว่านและโจวฉือเซินหันมามองหน้ากัน เขาพูดว่า "ฉันจะไปเดี๋ยวนี้"

หร่วนซิงหว่านก็พูดกับหลี่ตั๋ว "ฉันและประธานโจวจะไปเดี๋ยวนี้"