สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 742

เจียงหยุนจู๋สบตากับเขา พูดทีเล่นว่า "พี่ชายช่างกตัญญูขนาดนี้ ทำเรื่องกบฏแบบนี้ได้อย่างไร?ข้างในนั้น คือเถ้ากระดูกของท่านทวดนะ กลับโยนอย่างสุขใจขนาดนี้?"

เจียงชูหนิงพยุงเจียงจิ้งเหยา พูดด้วยขอบตาที่แดงก่ำ "อารอง!เป็น...เป็นฝีมือคุณใช่ไหม?"

เจียงจิ้งเหยาดึงเธอไว้ สีหน้าเขียวปั้ด "เมื่อกี้แกตั้งใจจะระเบิดให้ฉันตายใช่ไหม?"

"ผมก็แค่อยากจะลองดู พี่ใหญ่จะเลือกอย่างไรเท่านั้นเอง ไม่ทำให้ผมผิดหวังจริงๆ " เจียงหยุนจู๋พูดต่อไปว่า "มีจุดจบแบบนี้ได้ ก็ถือว่าเขาตายอย่างคุ้มค่า"

ผู้อาวุโสท่านหนึ่งถูกพยุงขึ้น อีกทั้งยังโกรธจนตัวสั่น "ไอ้มารผจญไอ้มารผจญ!ตระกูลเจียงมีคนบ้าคลั่งอย่างแกแบบนี้ได้อย่างไร ไอ้เด็กเนรคุณ!"

เจียงหยุนจู๋ยิ้มอ่อนพูดว่า "ผมไม่ได้เป็นคนตระกูลเจียงมานานแล้ว วันนี้มาส่งท่านทวดเป็นครั้งสุดท้าย

ก็ถือว่าทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถแล้ว"

เขากวาดสายตาไปยังทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ สายตาปรากฏความโหดเหี้ยม "งั้นก็ตายไปพร้อมกับเขาเสียเถอะ"

ขณะที่คำพูดของเจียงหยุนจู๋ได้หลุดออกไป ชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งที่ถือปืนก็ปรากฏตัวอยู่ที่บริเวณรอบสุสานฝังศพ ล้อมเขาเอาไว้หมดทุกทิศทาง

คนตระกูลเจียงใช้ชีวิตอย่างมีเกียรติมั่งคั่งและร่ำรวยเสมอ จะเคยเห็นการต่อสู้แบบนี้ที่ไหนได้ ใบหน้าซีดเซียวไปทีละคนทีละคน ใบหน้าสูญเสียสีเลือดเดิมที่เคยมี

มีเพียงแค่ผู้หลักผู้ใหญ่ของตระกูลเจียงไม่กี่คนที่ยังคงฝืนสงบนิ่งไว้

อาจจะเป็นเพราะเห็นเหตุการณ์ใหญ่ๆ แบบนี้จนชิน และอาจจะยังไม่เชื่อว่าเจียงหยุนจู๋จะกล้าลงมือจริงๆ

ท่ามกลางผู้คนเจียงหยุนจู๋มองไปที่โจวฉือเซิน บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มแห่งการกำชัยชนะเล็กน้อย "ประธานโจว คุณอยู่ที่หนานเฉิงดีแค่ไหน รนหาที่ลุยเข้ามาในน้ำโคลน ช่างน่าสงสาร"

โจวฉือเซินโอบหร่วนซิงหว่านไว้ พูดเสียงเย็นชา "ดูท่าแผนของคุณวันนี้ คือให้ผมตายไปพร้อมกันตรงนี้"

"หรือว่าประธานโจวคิดว่าคุณยังสามารถออกไปโดยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเหรอ?อ่อ คุณ......ไม่ใช่สิ พวกคุณทุกคน ต่างก็หวังใช่หรือเปล่าว่าเจียงซ่างหานจะมาช่วยพวกคุณได้ ?สถานการณ์ของเขาตอนนี้ก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกคุณเท่าไหร่หรอก แน่นอนผมรู้ว่าเขารับมือได้ยาก แต่ก็โชคดีที่เพื่อนของผมบางคน ถึงแม้จะไม่สามารถทำให้เขาไปอยู่ในสถานที่แห่งความตายได้ แต่พวกคุณก็ไม่มีโอกาสรอให้เขามาหรอก"

โจวฉือเซินพูด "ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"

เจียงหยุนจู๋พูด "ประธานโจวทายถูกแล้ว?"

"คุณวางแผนให้ผู้สื่อข่าวปะปนเข้ามา พูดคำพูดพวกนั้นต่อหน้าวิญญาณท่านทวด เอาความผิดทุกสิ่งทุกอย่างมาโยนให้เจียงซ่างหาน ตอนนี้ ไม่ว่าพวกเราจะตายอยู่ที่นี่ คุณเองก็ยังพูดได้อย่างมีเหตุผล ว่ามันเป็นฝีมือของเขา"

"ประธานโจวก็ฉลาดนี่"

โจวฉือเซินพูดเสียงเย็น "แต่นี่เป็นแค่คำพูดเพียงข้างเดียวของคุณ มันไม่ได้ผลอย่างที่คุณต้องการหรอก"

ทันทีที่สิ้นเสียงโจวฉือเซิน ไม่ไกลก็ได้ยินเสียงของเจียงชูหนิงกำลังดิ้นรนอยู่ "แกปล่อยฉันนะ!ปล่อยฉัน!"

เจียงหยุนจู๋ส่ายหัวและถอนหายใจ "ไม่สามารถซ่อนอะไรจากประธานโจวได้เลยจริงๆ ผมที่จริงจะไม่ปิดปากพวกเขาทั้งหมดหรอก มีหนิงหนิงอยู่ในมือ สามารถช่วยผมแก้ปัญหาได้เยอะเลย"

เจียงชูหนิงทั้งกัดทั้งตี ชายสองคนที่มาจับเธอ แต่ก็ไม่เคยสามารถหลุดพ้นได้แม้แต่น้อยเจียงจิ้งเหยาจะเข้าไปช่วยเธอ แต่กลับถูกเตะตรงเข้าที่เข่า เขาล้มลงไปคุกเข่าอยู่บนพื้นเจียงชูหนิงเบิกตากว้างและตะโกน

"คุณพ่อ!"

หร่วนซิงหว่านก้าวไปข้างหน้า แต่กลับถูกโจวฉือเซินดึงเอาไว้ เขาพูดเสียงเบาข้างหูของเธอว่า "ไม่เป็นไร"

เจียงหยุนจู๋มองไปที่เธอ "หนิงหนิง เธออยากให้คุณพ่อของเธอทรมานน้อยกว่านี้ ทางที่ดีให้ความร่วมมือหน่อยจะดีกว่า"

น้ำตาของเจียงชูหนิงไหลหล่นจากขอบตา พูดเสียงแหบว่า "อารอง ทำไมคุณถึง ......ทำไมถึง......อืออือ......"

เจียงหยุนจู๋ในชั่วพริบตา ร้องเตือน "หนิงหนิง!"

เจียงชูหนิงตะโกนพูด "อารอง คุณหยุดเถอะค่ะ!หยุดตอนนี้ยังทัน เขาจะไม่ทำร้ายคุณ......"

"หุบปาก!"

เจียงชูหนิงยังไม่เคยเห็นเขาน่าหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อน เธอตกใจมาก คำที่เหลือติดอยู่ในลำคอ ไม่ได้ส่งเสียงใดๆ อีก

เจียงหยุนจู๋มองไปที่เจียงซ่างหานอีกครั้ง เขาดันกรอบแว่นตา "ดูเหมือนว่าผมจะประเมินคุณต่ำไป"

หอบรรพบุรุษเกิดเพลิงไหม้ นี่เป็นเพียงแค่บทนำเท่านั้น ก็เพื่อล่อให้เจียงซ่างหานผ่านไป แล้วหยุดเขาไว้ระหว่างทาง

ที่คาดไม่ถึงก็คือ เขาจะสามารถรีบกลับมาภายในเวลาอันสั้นได้ขนาดนี้

เจียงซ่างหานพูด "มาถึงตอนนี้ คุณไม่ควรที่จะปฏิเสธอีกต่อไปแล้ว ผู้อาวุโสเหล่านั้น คุณเป็นคนฆ่าใช่ไหม"

เจียงหยุนจู๋หัวเราะ "ใช่ เป็นฉันที่ฆ่าแล้วจะทำไม แกกับพวกเขาก็ไม่ลงรอยกันมาโดยตลอด ฉันช่วยแกกำจัดเสี้ยนหนามพวกนั้น ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?มีพวกเขาอยู่ ตำแหน่งประมุขตระกูลเจียงของแกนี้ จะนั่งอยู่อย่างมั่นคงได้ยังไง?"

พูดจบ เจียงหยุนจู๋ก็มองไปที่กลุ่มคนตระกูลเจียงอีก "แล้วยังมีคนพวกนี้อีก แกน่าจะรู้ดีกว่าฉัน พวกเขาบางคน ภายนอกเคารพแกในฐานะประมุข แต่ลับหลังกลับมีคนไม่น้อยคิดว่าแกยังเยาว์วัย ยากที่จะแบกรับภาระใหญ่นี้ได้ ก็คิดหาวิธีพยายามที่จะลากแกให้ลงออกมาจากตำแหน่งนี้"

"ตอนนี้เพียงแค่แก่ฆ่าคนเหล่านี้ ก็จะไม่มีใครต่อต้านแกได้อีก ตระกูลเจียงทั้งหมดก็จะเป็นของแก แกไม่ควรขอบคุณฉันหรอกเหรอ?"

ทันทีที่เจียงหยุนจู๋พูดออกมา คนตระกูลเจียงที่เดิมทีมองเห็นความหวัง ตอนนี้ใบหน้าก็ค่อยๆ ซีดขาว โดยเฉพาะคนที่เคยไม่พอใจเจียงซ่างหาน คนที่ลอบกัดลับหลัง ก็ยิ่งตื่นตระหนกและหดหู่ใจ

ถ้าหากเจียงหยุนจู๋และเจียงซ่างหานร่วมมือเป็นพันธมิตรกัน เช่นนั้นพวกเขาวันนี้ก็คงมีแต่ตายสถานเดียว