สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 758

พอกลับมาถึงบ้านแล้ว เพ้ยซานซานก็กลิ่นสุกี้เต็มตัวของตัวเอง ก็เลยไปอาบน้ำเลย

เธออาบน้ำเสร็จออกมา ก็มานอนกกอยู่บนโซฟาแล้วถือโทรศัพท์เอาไว้

บนหน้าจอแสดงให้เห็นว่า เมื่อสิบนาทีก่อนโจงเหวินป๋อได้ส่งข้อความมาให้เธอข้อความหนึ่ง

โจงเหวินป๋อ : [ซานซาน จากการคบหากันในช่วงที่ผ่านมา คุณก็น่าจะรู้จักตัวผมในเบื้องต้นแล้ว ไม่รู้ว่าคุณมีความคิดเห็นต่อผมยังไงบ้าง แต่ผมรู้สึกว่าคุณเป็นเด็กผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่ง ผมรู้ว่าถ้าคนสองคนจะเป็นแฟนกันละก็ แค่ความรู้จักกันแค่นี้ มันยังไม่เพียงพอ แต่ว่าการคบหาเป็นแฟนกันมันก็เป็นขั้นตอนของการทำความรู้จักกันอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าคุณจะยินดีหรือเปล่า ที่จะก้าวไปข้างหน้ากับผม จากพื้นฐานปัจจุบันนี้หรือเปล่า]

โจงเหวินป๋อ : [ซานซาน คุณยินดีที่จะมาเป็นแฟนของผมไหมครับ?]

เพ้ยซานซานจ้องมองข้อความท่อนบนนี้ แล้วเงียบขรึมไปนาน

เธอกดออกมาจากหน้าสนทนาของโจงเหวินป๋อ แล้วเลื่อนลงไปอยู่นาน ก็หารูปโปรไฟล์ของDanielเจอ แล้วกดเข้าไป

แล้วค่อย ๆ ค้นหาบันทึกการสนทนาในอดีตของพวกเขา

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เพ้ยซานซานก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทีหนึ่ง แล้วก็กดลบทิ้งไปอย่างคล่องแคล่ว

เธอย้อนกลับไปที่หน้าสนทนาของโจงเหวินป๋ออีกครั้ง แล้วก็ค่อย ๆ กดพิมพ์ไปทีละตัวทีละตัวอักษร......

เพ้ยซานซาน : [ได้ซิ]

พอส่งข้อความออกไปแล้ว เพ้ยซานซานก็วางโทรศัพท์ลง แล้วก็นอนฟุบอยู่บนโซฟา

ถือซะว่าเป็นการให้โอกาสตัวเองได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้งละกัน

......

ในขณะเดียวกัน ที่ห้องข้าง ๆ

หร่วนซิงหว่านกำลังเก็บข้าวของอยู่ ในขณะที่เอาเสื้อผ้าในกระเป๋าเดินทางออกมานั้น ของเล่นชิ้นเล็ก ๆ ชิ้นหนึ่งก็ตกลงมาบนพื้น

เธอวางเสื้อผ้าไว้อีกข้างหนึ่ง แล้วค่อย ๆ นั่งลงบนพื้น แล้วเก็บของเล่นขึ้นมา

เมื่อคืน ตอนที่เธอกำลังจัดกระเป๋าเดินทางนั้น เจ้าตัวเล็กก็มาเล่นอยู่ข้าง ๆ เธอ และเขาก็น่าจะเป็นคนใส่เข้ามาในตอนนั้น

หร่วนซิงหว่านกำของเล่นไว้ จ้องมองไปอย่างเหม่อลอย และนั่งอยู่บนพื้นไปนานถึงได้ลุกขึ้นมาและเดินเข้าห้องน้ำไป

พออาบน้ำเสร็จออกมาแล้ว หร่วนซิงหว่านก็เปิดกระเป๋าอันเล็กอีกอันออกมา แล้วเอากล่องออกมาจากข้างในอันหนึ่ง

ข้างในกล่องนั้น มียาสมุนไพรจีนอยู่หลายสิบห่อ

รวมทั้งเข็มฉีดยาและยาอีกกองหนึ่ง

ของพวกนี้ล้วนเป็นของที่เจียงหยวนแอบเอามาให้เธอก่อนที่จะจากมา

นี่เป็นปริมาณยาของหนึ่งสัปดาห์

ยาจีนดื่มวันละสองครั้ง แล้วยาฉีดก็ฉีดวันละครั้ง

ยาต้องกินยังไง ต้องฉีดยังไง เจียงหยวนได้สอนเธอมาซ้ำ ๆ หลายครั้งแล้ว

หร่วนซิงหว่านสูดลมหายใจเข้าทีหนึ่ง แล้วก็เอาของทั้งหมดไปเก็บไว้ในชั้นด้านในสุดของตู้เย็น แล้วก็ใช้กล่องเก็บอาหารอีกหลายใบวางขวางเอาไว้

โจวฉือเซินเองก็พอจะรู้ฝีมือการทำอาหารของตัวเองดี อย่างมากสุดก็แค่ล้าง ๆ ถ้วย ต้มโจ๊กบ้างเล็กน้อย ถึงแม้ว่าจะไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง แต่ว่าความเป็นไปได้ที่เขาจะเปิดตู้เย็นออกนั้นก็มีแค่ร้อยละศูนย์จุดหนึ่งเท่านั้น

แล้วบวกกับมีของบังเอาไว้อีก เขาจะต้องไม่มีทางพบเห็นแน่นอน

หร่วนซิงหว่านอุ่นยาไปซองหนึ่ง พอดื่มเสร็จแล้วไม่นาน ก็รู้สึกง่วงขึ้นมาเลย

ดูท่ายาอันนี้น่าจะมียานอนหลับผสมอยู่ด้วยแน่เลย

พอหัวของหร่วนซิงหว่านแตะลงบนหมอน ไม่นานก็นอนหลับไปเลย

นอนตื่นนี้นอนหลับอย่างสนิทมาก แถมแม้แต่โจวฉือเซินกลับมาเมื่อไหร่ เธอก็ยังไม่รู้เรื่องเลย

พอเธอลืมตาขึ้นมานั้น ท้องฟ้าด้านนอกก็สว่างจ้าแล้ว ดวงอาทิตย์ขึ้นสูงอยู่บนท้องฟ้าแล้ว

เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อย แล้วก็หมุนตัวไปด้วยความเคยชิน ก็เห็นโจวฉือเซินยังหลับตาอยู่ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าตื่นหรือยัง

ไม่ต้องคิดอะไรหร่วนซิงหว่านก็รู้ว่าเขาน่าจะกลับมาดึกมาก ก็เลยไม่ได้ปลุกเขา แต่กลับชิดเข้าไป แล้วจุ๊บที่จมูกที่สูงโด่งของเขาทีหนึ่ง ในตอนที่กำลังจะลุกขึ้นมานั้น ที่เอวก็โดนคนมากอดเอาไว้

น้ำเสียงที่แหบแห้งของชายหนุ่มแฝงไว้ด้วยความง่วงงุน "แอบจุ๊บผมอีกแล้วเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านนอนคว่ำอยู่บนอกกว้างของเขา มุมปากคลี่ยิ้มขึ้นมา "ฉันจุ๊บอย่างเปิดเผยต่างหาก"

โจวฉือเซินค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา เรียวปากประกบเข้ากับปากของเธอ "อรุณสวัสดิ์"

พอคิดได้แบบนี้ หร่วนซิงหว่านก็อดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงไปดมเล็กน้อย

ไม่น่าจะใช่นะ เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนี่ และที่สำคัญก็ยังฉีดน้ำหอมแล้วด้วย

ไม่ว่ายังไงบนตัวก็ไม่น่าจะยังมีกลิ่นยาจีนได้อีกนะ

แล้วในตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดอย่างหนักแต่ก็ไม่เจอว่าตัวเองบกพร่องตรงไหนนั้น โจวฉือเซินก็ชิดเข้ามาใกล้เธอ กลิ่นอายอุ่นร้อน "ดูสวยแปลก ๆ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เขานี่ประสาทจริง ๆ!!!

ในวินาทีนี้ หร่วนซิงหว่านกำหมัดไว้แน่น อยากจะทุบใส่เขาสักสองหมัดจริง ๆ

มุมปากของโจวฉือเซินคลี่ยิ้มขึ้นมาทีหนึ่ง แล้วปล่อยตัวเธอออก "เอาล่ะ ไม่หยอกคุณเล่นแล้ว จะไปสำนักงานแล้วไม่ใช่เหรอ? รีบไปเถอะ"

หร่วนซิงหว่านเดินไปสองก้าว ก็อดไม่ได้ที่จะหันหน้ากลับมา "คุณอย่าไปดูพวกคำพูดหวานเลี่ยนอะไรที่ไม่ปกติให้มากนักเลย ไม่ดูตัวเองสักบ้างว่าเป็นคนอายุเท่าไหร่แล้ว นั่นมันเป็นสิ่งที่พวกวัยรุ่นที่อยู่ในช่วงอายุที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเขาเอาไว้ใช้กระชับความสัมพันธ์กัน พอคุณเอามาใช้แล้ว มันดูผิดแปลกมากเลยนะ"

โจวฉือเซิน "?"

โจวฉือเซิน "......"

พอย้อนกลับไปชุดนี้แล้ว หร่วนซิงหว่านก็อารมณ์ไม่เลวเลย และฮัมเพลงออกจากบ้านไป

ระหว่างทางที่ไปสำนักงานนั้น เพ้ยซานซานเห็นเธอมีใบหน้ายิ้มแย้มอยู่ตลอด ก็ถามขึ้น "ประธานโจวบอกเคล็ดลับความรวยอะไรกับเธอมาใช่ไหม? รีบมาแบ่งปันกับฉันเร็ว"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอเก็บความคิดกลับมา "พูดจาไร้สาระอะไร ก็แค่ก่อนออกจากบ้าน ได้พูดย้อนเขาไปสองประโยคเท่านั้น พอนึกถึงท่าทางที่อ้ำอึ้งพูดไม่ออกของเขาแล้ว ก็รู้สึกว่าน่าขำขึ้นมาหน่อยเท่านั้น"

เพ้ยซานซานทำเสียงซื่อขึ้นมาคำหนึ่ง "ความรักทำให้คนตาบอด ความหวานแบบนี้ฉันยอมแพ้แล้ว"

พูดแล้ว เพ้ยซานซานก็ยักไหล่ขึ้นมาเล็กน้อย "แต่ว่าฉันไม่ได้อิจฉาเลยสักนิด ในเมื่อฉันก็เป็นคนที่มีแฟนแล้วเหมือนกัน"

หร่วนซิงหว่านนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย "เธอกับโจงเหวินป๋อ......"

เพ้ยซานซานพยักหน้าขึ้นมา แล้วพูดอย่างผ่อนคลายขึ้นว่า "เพิ่งจะยืนยันสถานะกันเมื่อคืน"