สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 765

หลังจากนั้นไม่นานหร่วนซิงหว่านก็ได้รับสายจากเฉิงเว่ย

เฉิงเว่ยกล่าวว่า: "ซิงหว่าน Danielหนีออกจากโรงพยาบาล เขาไปหาซานซานหรือเปล่า"

หร่วนซิงหว่านเอียงศีรษะและเหลือบมองคนข้างๆ ซึ่งไม่รู้ว่าหลับอยู่หรือเป็นลมไปแล้ว เธอลดเสียงลงแล้วพูดว่า: "ฉันกำลังพาเขาส่งโรงพยาบาล"

ที่สายปลายทาง เฉิงเว่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "รบกวนหน่อยนะ ผมจะรอพวกเธออยู่หน้าประตู"

"โอเค"

ยี่สิบนาทีต่อมา รถก็ได้จอดอยู่หน้าโรงพยาบาล

เฉิงเว่ยรีบเดินขึ้นไปเปิดประตูพร้อมกับหมอและพยาบาลที่อยู่ข้างๆ เพื่อยกDaniel ลงมาส่งเข้าโรงพยาบาล

ดูเหมือนอาการบาดเจ็บของDaniel จะรุนแรงกว่าที่เธอคิด

เฉิงเว่ยเดินไปสักพัก ก็นึกได้ว่าหร่วนซิงหว่านยังอยู่ที่นี่เลยวนกลับมาอีกที: "ซิงหว่าน ขอบใจมาก"

หร่วนซิงหว่านส่ายหัว: "ไม่เป็นไร ฉัน......"

เดิมทีเธอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็เป็นห่วงDaniel เธอจึงพูดว่า: "เข้าไปดูก่อน"

เมื่อพวกเขาเข้าไป Daniel ก็ถูกนำส่งห้องฉุกเฉินแล้ว

พวกเขาได้แต่ยืนรอที่ระเบียง เฉิงเว่ยเลยพูดขึ้นว่า: "พวกเราเจอตัวเขาเมื่อวานนี้และเขาบาดเจ็บสาหัส วันนี้ฉันออกไปทำธุระพอกลับมาอีกที เขาก็ไม่อยู่ที่นี่แล้ว ผมเลยคิดว่าเขาน่าจะไปหาซานซาน"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า: "ใช่"

"แล้วซานซานเธอ......"

หร่านซิงหว่านพูดว่า: "ตอนที่Danielพบเธอ ซึ่งเธอกำลังอยู่กับแฟน"

เฉิงเว่ยได้ยินแบบนั้นแล้วก็เงียบไป ไม่ต้องหร่านซิงหว่านพูดเขาก็สามารถจินตนาการสถานการณ์นั่นได้เลย

เขาถอนหายใจเบาๆแล้วพูดว่า: "Danielเคยมีเพื่อนที่สนิทมากคนหนึ่งชื่อแฟรงก์ เมื่อสองสามปีก่อนตอนที่ทั้งสองคนกำลังแข่งรถกัน แฟรงก์เกิดเบรกแตกและรีบวิ่งหลุดลงหุบเขา Danielพาคนไปค้นหาที่หุบเขา เขาใช้เวลาสามวันสามคืนในการตามหาแฟรงก์จนเจอในสภาพที่แฟรงก์เสียชีวิตไปแล้ว"

"และแฟรงก์ก็มีพี่สาวคนหนึ่งชื่ออแมนด้า เธอเป็นคนที่ห่วงน้องชายมาก หลังจากแฟรงก์ตาย เธอเลยเกลียดชังDaniel มาตลอดเธอมักจะคิดว่าอุบัติเหตุที่เกินขึ้นนั้นเป็นเพราะเขา หลังจากที่อแมนด้าได้รับข่าวสารว่าเกิดเรื่องขึ้นกับDaniel เธอเลยสืบตามและสะกดรอยตามไป"

"อแมนด้าเคยเรียนแพทย์มาก่อน หลังจากจบการศึกษา เธอไม่ได้เข้าทำงานที่โรงพยาบาล แต่กลับอยู่สถานที่ใต้ดินบันเทิงต่างๆ เธอมีเพื่อนที่เลอะเทอะมากมายและได้รับข่าวสารมากมายเช่นกัน หลังจากที่Danielหนีออกจากหลินจื้ออานได้ เขาก็ได้พบกับอแมนด้า"

สำหรับเรื่องแบบนี้หร่านซิงหว่านก็เคยเจอมาแล้ว

เช่นเดียวกับตอนที่เธอไปหาหร่วนจุน และเธอก็ไปหาเซ่หรงเพื่อขอความช่วยเหลืออีกด้วย

ทั้งหมดเป็นเหตุผลเดียวกัน

เฉิงเว่ยกล่าวต่อ: "อแมนด้ารักษาบาดแผลเก่าของDaniel ในขณะที่ฉีดยาระงับประสาทให้เขาทุกวัน และจากนั้นก็เพิ่มบาดแผลใหม่ๆให้เขาต่อไป ด้วยวิธีนี้ ทรมานเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า" เฉิงเว่ยกล่าว: "แต่เป็นความโชคดี เพราะเธอมีความคิดแบบนั้นว่าเรามีโอกาสที่จะช่วยDaniel ออกมาได้ ไม่อย่างนั้น......"

หร่านซิงหว่านตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด

เธอถามว่า: "งั้นอแมนด้าตอนนี้อยู่ที่ไหน"

"ในหนานเฉิง......เธอมีเพื่อนเยอะไหม"

เฉิงเว่ยกล่าวว่า: "ถึงจะมีแต่ก็ไม่น่าจะเยอะ เธอสามารถซ่อนDanielให้ลับจากสายตาเราได้ ก็สามารถบอกได้เลยว่ามีคนคอยช่วยเธออยู่"

หร่วนซิงหว่านอึ่งอยู่สักพักจนไม่รู้จะพูดอะไร

หนานเฉิง......

หร่วนซิงหว่านกลัวว่าทั้งสองจะทะเลาะกันหลังจากที่เธอไปรับโทรศัพท์

และโชคดีที่เฉิงเว่ยคงไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆ เขาเลยบอกกับหร่วนซิงหว่านว่า: "ซิงหว่านผมจะกลับไปที่บริษัทก่อน ถ้าDanielตื่นแล้วให้แจ้งให้เราทราบด้วย"

หร่วนซิงหว่านถือโทรศัพท์และพยักหน้า: "ได้"

ในไม่ช้าเฉิงเว่ยก็รีบเดินจากออกไป

หลังจากที่เขาจากไป หร่วนซิงหว่านก็รับโทรศัพท์: "ซานซาน"

อีกด้านหนึ่งของสายโทรศัพท์ เพ้ยซานซานถามว่า "ซิงซิงเขา......เป็นยังไงบ้าง"

หร่วนซิงหว่านมองหันหลังกลับแล้วพูดเบาๆว่า: "Daniel ยังอยู่ในห้องฉุกเฉิน"

หลังจากนิ่งไปสักพัก เธอพูดอีกครั้ง: "แล้วเธอล่ะ"

เพ้ยซานซานพูดว่า "ฉันเพิ่งส่งโจงเหวินป๋อกลับ ถึงเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันคิดว่า......"

เพ้ยซานซานรู้สึกว่าปวดหัว และเธอไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

หร่วนซิงพูดขึ้นว่า "ไม่ต้องกังวล เธอใจเย็นๆก่อน ถ้ามีอะไรอีกค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะ"

เพ้ยซานซานเงียบไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า "แล้วเขา......เป็นยังไงบ้าง?"

หร่วนซิงหว่านเล่าเรื่องให้เพ้ยซานซานกับฟังสิ่งที่เฉิงเว่ยบอกกับเธอในตอนนี้

แน่นอน เธอไม่ได้พูดถึงครึ่งหลังที่เฉิงเหว่ยสันนิษฐาน

หลังจากนั้นเป็นเวลานานเพ้ยซานซานค่อยกล่าวว่า: "ซิงซิง เธอส่งอยู่ของโรงพยาบาลมาให้ฉันหน่อย"