สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 767

เพ้ยซานซานรอในห้องผู้ป่วยทั้งคืน นั่งเหนื่อยๆ ก็ลุกเดินได้สักพัก พอเดินเหนื่อยๆ ก็นั่งบนโซฟามองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง 

หลังเที่ยงคืน  ฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมา

เพ้ยซานซานฟังเสียงฝน ไม่รู้ว่าพิงโซฟาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ 

พอเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้นแล้ว 

เพ้ยซานซานขยี้ตา ขณะเตรียมจะยืนขึ้นออกกำลังกายสักหน่อย ก็พบว่าบนตัวมีเสื้อผ้าหนึ่งตัวคลุมอยู่  

เธอมองไปที่เตียงคนไข้ทันที กลับไม่เห็นร่างของDaniel 

เพ้ยซานซานตกใจ เธอนึกถึงคำพูดของหมอที่พูดเมื่อวานเย็น แล้วรีบพุ่งตัววิ่งออกไป 

เมื่อออกจากห้องผู้ป่วย เพ้ยซานซานกำลังจะไปตามหมอ กลับพบเข้ากับร่างคนสองคนที่คุ้นเคยที่ห้องโถง ทันใดนั้นก็หยุดฝีเท้าอย่างช้าๆ 

เฉิงเว่ยเผชิญหน้ากับเธอ เปิดปากพูด "ซานซาน คุณตื่นแล้ว"

เพ้ยซานซานจ้องไปที่แผ่นหลังนั้นที่สวมชุดคนไข้ นิ่งอึ้งอยู่สักพักก็ถอนความคิด "ตื่น......ตื่นแล้ว"

Danielพูดกับเฉิงเว่ยต่อว่า "ผมไม่มีเรื่องอะไรแล้ว คุณส่งเธอกลับไปเถอะ"

เฉิงเว่ยพยักหน้า "ได้"

Danielหันกลับ เขาลากเสาสายน้ำเกลือกลับห้องผู้ป่วย 

ตลอดช่วงเวลานั้น ก็ไม่แม้แต่จะมองเพ้ยซานซาน 

ขณะที่ปิดประตูห้องผู้ป่วย เพ้ยซานซานในที่สุดก็ได้สติ เธออ้าปากอยากจะพูดอะไร เมื่อกำลังจะก้าวไปข้างหน้า เฉิงเว่ยจึงพูด "ซานซาน ผมไปส่งคุณดีกว่า"

"แต่ว่าฉัน......"

"หมอบอกว่าDanielจำเป็นต้องพักผ่อนเยอะๆ มีเรื่องอะไรก็รอให้เขาหายดีแล้วค่อยพูดเถอะ"

ได้ยินดังนั้น เพ้ยซานซานก็ทำได้แค่กลืนคำพูดที่ติดอยู่ที่ปากลงไป 

เฉิงเว่ยพาเธอไปส่งที่ด้านล่างของอพาร์ทเมนท์แล้วจึงออกไป 

เพ้ยซานซานเดินเข้ามาอย่างอ่อนแรง พอเดินผ่านร้านขายอาหารเช้า ก็ซื้ออาหารเช้าหนึ่งชุด

ขณะที่รอเจ้าของร้านห่ออาหารให้เธอ ก็มีชายหนุ่มเดินออกมาจากข้างใน ที่กางร่มแล้วเดินออกไป 

สายตาของเพ้ยซานซานก็มองตามร่มเล่มนั้น 

 ในขณะนั้นซูเปอร์มาร์เก็ตชั้นล่างมีโปรโมชั่น Danielโกหกเธอ มันเป็นของที่ระลึกของแม่ของเขา

"น้อง อาหารเช้าของคุณ"

หลังจากที่เสียงเจ้าของร้านดังขึ้น เพ้ยซานซานรีบถอนความคิดทันที เธอเอื้อมมือไปรับไว้  "ขอบคุณ"

ถืออาหารเช้าขึ้นข้างบน เพ้ยซานซานเองก็ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ คีย์เลขอยู่หลายต่อหลายครั้ง รหัสก็ผิดทุกครั้ง

เธอไม่อยากเข้าไป เลยนั่งยองๆ อยู่ที่หน้าประตู แล้วเริ่มกัดแพนเค้กมันฝรั่งที่พึ่งซื้อมา

ผ่านไปไม่นาน ประตูห้องข้างๆ ก็เปิดออก

หร่วนซิงหว่านเดินเข้ามา "ซานซาน เธอมานั่งทำอะไรตรงนี้"

ได้ยินเสียงของเธอ จมูกของเพ้ยซานซานก็แสบขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ "ฉันลืมรหัส เลยเข้าไปไม่ได้......"

เมื่อพูดถึงสองสามคำสุดท้าย ก็สำลักในลำคออย่างกลั้นไม่ไหว ทันใดนั้นน้ำตาก็ไหลลงจากเบ้าตา 

หร่วนซิงหว่านเม้มริมฝีปากเบาๆ หันไปคีย์รหัส

เมื่อประตูเปิดออกแล้ว เธอก็พยุงเพ้ยซานซานขึ้น "เข้าไปกันเถอะ"

เพ้ยซานซานกัดแพนเค้กมันฝรั่งไป น้ำตาร่วงทีละหยด "ซิงซิง เธอกินข้าวเช้าแล้วหรือยัง ถ้าเธอยังไม่ได้กินอะไรฉันจะลงไปซื้อให้......"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "กินแล้ว"

พยุงเพ้ยซานซานไปที่โซฟาแล้ว หร่วนซิงหว่านก็เดินไปที่ห้องครัว เทนมมาให้เธอแก้วหนึ่ง

หร่วนซิงหว่านนั่งข้างๆ เธอ  ถามเสียงเบาว่า "พูดกับDanielให้เข้าใจแล้วใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านทำปากยื่น นั่งลงข้างๆ และพิงหัวบนไหล่ของเขา "ยังไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะปลอบเธอยังไงแล้ว......"

"เรื่องแบบนี้ไม่มีอะไรให้ต้องปลอบหรอก ขอแค่ไม่เสียใจในภายหลังกับสิ่งที่ตนได้เลือกก็พอ"

หร่วนซิงหว่านจ้องที่พรม ไม่ได้พูดอะไร 

จริงด้วย ใครจะไปรู้อนาคตว่าจะเป็นอย่างไร

ไม่แน่ว่าโจงเหวินป๋อ อาจจะเป็นคนๆ นั้นที่เหมาะสมที่สุด ที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับซานซาน 

โจวฉือเซินจับมือเธอ และวางไว้ข้างหน้าเขา มองแหวนวงนั้นที่เธอใส่ ยิ่งดูยิ่งรู้สึกพึงพอใจ 

เขาเอียงหน้าไปจูบที่หว่างคิ้วของเธอ "ไปสตูดิโอเมื่อไหร่ ? "

หร่วนซิงหว่านพูด "น่าจะรออีกสักพัก ซานซานยังเก็บของไม่เสร็จ"

พูดจบ หร่วนซิงหว่านพูดอีก "ใช่สิ วันนี้จะต้องไปถ่ายทำ อาจจะกลับมาดึกหน่อยนะคะ"

โจวฉือเซินส่งเสียง "อืม เข้าใจแล้ว"

หร่วนซิงหว่านคิดแล้วก็พูดต่อว่า "หลังจากที่คุณให้สวี่วานยกเลิกสัญญากับโจวซื่อแล้ว ก็ไม่สนใจเธอแล้วเหรอ? "

หัวคิ้วโจวฉือเซินยกขึ้นเล็กน้อย "ไม่สนใจอะไรกัน ไม่ใช่ว่าผมให้หนทางที่ดีกว่ากับเธอหรอกเหรอ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอพูดอย่างไม่เชื่อ "หนทางนั้นที่คุณหมายถึง คงไม่ใช่เป็นตัวแทนของแบรนด์อัญมณีให้พวกเราใช่ไหมคะ ?"

"แล้วไม่ดีเหรอ" โจวฉือเซินพูดอย่างช้าๆ "เธอไม่ใช่ว่าลงทุนหุ้นแล้ว เมื่อเงินปันผลถูกแจกจ่ายในวันข้างหน้า เธอควรจะส่งธงเกียรติศักดิ์ให้ผมด้วยซ้ำ"

หร่วนซิงหว่านตะลึงงัน "คุณคงไม่ได้คาดการณ์มานานแล้วใช่ไหมว่าพวกเราจะได้สวี่วานมาเป็นตัวแทนของแบรนด์......"

โจวฉือเซินพูด "นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณวางแผนไว้แล้วไม่ใช่หรือ? แบรนด์ไหนที่ต้องการขยายกลุ่มผู้บริโภคบนฐานเดิมที่มีอยู่แล้ว ต่างก็ค้นหาตัวแทนที่เหมาะสม สวี่วานได้เป็นตัวแทนแบรนด์หรูระดับโลกหลายแบรนด์ หากเธอได้เป็นตัวแทนให้กับคุณ ความนิยมและอิทธิพลของแบรนด์ก็จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว"

"แต่ที่พวกเราให้เธอมาเป็นตัวแทนของแบรนด์ ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น......"