สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 80

แสงจันทร์ตกกระทบลงมาอย่างเงียบสงบ สะท้อนดั้งจมูกที่โด่งมาก ริมฝีปากบางๆ และกรามที่แข็งและคมของผู้ชายคนนั้นออกมา

เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังมองขึ้นไปบนท้องฟ้า โดยไม่ได้รู้สึกถึงการมาของเธอเลย

หร่วนซิงหว่านจึงหันหลังกลับและต้องการวิ่งหนีไป แต่กลับเห็นหลินหนานยืนพยักหน้าให้เธออยู่ไม่ไกล

"......"

หร่วนซิงหว่านทำได้เพียงหันหน้ากลับไป แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆๆเขาอย่างช้าๆ และในที่สุดก็ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเขา แล้วพูดว่า "ทำไมประธานโจวถึงมาที่นี่ได้คะ"

โจวฉือเซินไม่ได้เปลี่ยนท่าทางเลย แล้วเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาเล็กน้อยภายใต้ความมืดมิดในยามราตรีว่า "จะให้หลินหนานส่งข้อมูลการเดินทางของผมให้คุณเลยไหม?"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ไม่อยากพูดก็ไม่พูด ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้นิสัยแปลกคนอะไรอย่างนี้นะ

หร่วนซิงหว่านไม่รู้ว่าการที่เขามาที่นี่ในครั้งนี้เขาต้องการจะทำอะไรกันแน่ หลังจากยืนอยู่สักพัก เธอก็เลยถามหยั่งเชิงไปว่า "ประธานโจวมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? กินข้าวมาแล้วหรือยัง ถ้ายังไม่กินฉัน......"

"ก็ตอนที่ได้ยินคำว่า 'พ่อแม่ของผมเป็นครูอยู่ที่บ้านเกิดของผม' นั่นแหละ"

"......." หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว "คุณแอบฟังพวกเราคุยกันอย่างนั้นเหรอ?"

โจวฉือเซินหันศีรษะมาช้าๆ และมองเธออย่างไม่เมินเฉย แล้วพูดว่า "ผมก็แค่บังเอิญได้ยินเท่านั้น ถ้ากลัวว่าจะใครจะได้ยินขนาดนั้น คุณปิดประตูแล้วพูดกระซิบกันเบาๆไม่ดีกว่าเหรอ"

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึกๆ เพราะไม่อยากไปต่อล้อต่อเถียงกับเขา

แล้วโจวฉือเซินก็พูดต่อไปว่า "มองไม่ออกเลยว่าคุณยังมีเสน่ห์อยู่มาก จี้หวยเจี้ยนเพิ่งจะหมั้นไปคนหนึ่ง ก็รีบมาเอาเปรียบคนโง่อีกคนหนึ่งซะแล้ว ไม่หยุดไม่หย่อนเลยนะ"

"แน่นอนว่ามันคงเทียบไม่ได้กับคนที่จับปลาหลายมืออย่างประธานโจวหรอกค่ะ"

โจวฉือเซิน "......"

แล้วสายตาของเขาหยุดจ้องมองไปที่เสื้อผ้าของหร่วนซิงหว่าน เขากวาดตามองขึ้นลงๆ แล้วขมวดคิ้วที่สวยงามของเขาเล็กน้อยและพูดว่า "นี่คุณใส่อะไรของคุณ?"

หร่วนซิงหว่านเสยผมไปข้างหลัง และมองไปทางอื่น แล้วพูดว่า "แฟชั่นน่ะ คุณคงไม่เข้าใจหรอก"

โจวฉือเซินทำเสียงเยาะเย้ย ลุกขึ้นจัดแขนเสื้อให้เรียบร้อย แล้วเดินผ่านเธอไป

หร่วนซิงหว่านยืนอยู่ที่เดิมสักพัก แล้วจึงหันหน้ากลับไป คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าจะเห็นโจวฉือเซินนั่งงอตัวอยู่ในรถMaybachสีดำที่จอดอยู่ไม่ไกลเสียแล้ว

หลังจากที่รถขับออกไปเป็นเวลานานแล้ว เธอก็ยังคงรู้สึกสับสนมึนงงเล็กน้อย

คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะจากไปแบบนี้เสียแล้ว?

เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อประณามฉันโดยเฉพาะใช่ไหม? หรือว่าเขาเพียงแต่อารมณ์ไม่ดี ก็เลยมาพูดคำพูดสกปรกๆใส่เธอสองประโยคเท่านั้น?

หร่วนซิงหว่านรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

ตอนที่เธอกลับไปที่บ้าน สวี่เยว่กำลังรดน้ำดอกไม้ในสวนอยู่พอดี พอได้ยินเสียงเปิดประตู เธอก็ถามโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองว่า "พูดให้เขาเข้าใจอย่างชัดเจนแล้วหรือยัง?"

"......ค่ะ"

สวี่เยว่ยืดตัวตรงขึ้นมาแล้วพูดว่า "ถ้าฉันเดาไม่ผิด คุณคงปฏิเสธเสี่ยวหานไปแล้วสินะ ในเมื่อเรื่องต่างๆคลี่คลายลงแล้ว ทำไมคุณถึงยังดูไม่มีความสุขอยู่เลยล่ะ?"

หร่วนซิงหว่านอ้าปาก และลังเลอยู่สักพักใหญ่ๆ แล้วจึงอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า "ฉันพบอดีตสามีของฉันระหว่างทางที่กลับมาค่ะ"

"ทะเลาะกันมาหรือเปล่า?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า "จู่ๆเขาก็ปรากฏตัวขึ้นมา แล้วพูดคำพูดแปลกๆและยากที่จะเข้าใจบางอย่าง แล้วก็จากไป ฉันไม่รู้เลยค่ะว่าเขามาที่นี่ทำไม"

สวี่เยว่พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า "เขาคงคิดถึงเธอล่ะมั้ง"

หร่วนซิงหว่าน "......"

แล้วหร่วนซิงหว่านก็พูดว่า "น้าสวี่คะ คุณอย่าพูดล้อเล่นแบบนี้สิคะ ฉันกลัวนะ"

"คุณบอกว่าพวกคุณหย่ากันแล้วนี่ แล้วทำไมเขาต้องเดินทางจากหนานเฉิงมาไกลถึงที่นี่ล่ะ ไม่ใช่เพื่อมาพบหน้าคุณหรอกเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านนั่งลงบนเก้าอี้ เงยหน้ามองขึ้นไปบนฟ้า แล้วหายใจออกมา "เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ดูเหมือนว่าเขามักจะทำเรื่องที่ทำให้ผู้คนคาดไม่ถึงอยู่บ่อยครั้ง แต่เขาก็มักจะมีสำนวนการพูดที่เป็นของตัวเขาเองอยู่เสมอ อีกอย่าง การที่เขาเกลียดฉันนั้นมันเป็นเรื่องจริงค่ะ"

สวี่เยว่รดน้ำดอกไม้ต่อ แล้วพูดขึ้นมาว่า "คนโง่เอ๊ย ถ้าเขาเกลียดคุณจริงๆ เขาจะยังแต่งงานกับคุณได้ยังไง"

หร่วนซิงหว่านเม้มปากไปมา แล้วหันหลังเดินจากไป

เธอเพิ่งจะเดินไปได้ไม่กี่ก้าว สวี่เยว่ก็เดินออกมาจากในบ้าน แล้วพูดว่า "เช้าขนาดนี้ คุณจะไปไหน?"

"ฉัน......มีธุระนิดหน่อยค่ะ" หร่วนซิงหว่านพูด แล้วก็พูดอีกว่า "น้าสวี่ฉันขอตัวออกไปทำธุระก่อนนะคะ ไม่ต้องทำอาหารเที่ยงเผื่อฉันนะคะ"

สวี่เยว่พยักหน้าไปมา แล้วพูดว่า "ค่อยๆเดินหน่อย จะรีบร้อนอะไรนักหนา"

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หร่วนซิงหว่านก็ผ่อนลมหายใจลงสักพัก แล้วก้าวต่อไปอย่างช้าๆ

เธอส่งข้อความไปหาหลินหนาน เพื่อถามว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน และดูเหมือนว่าหลินหนานจะเตรียมความพร้อมเอาไว้นานแล้ว เขาจึงส่งที่ตั้งของโรงแรมมาให้เธอทันที

หร่วนซิงหว่านกัดฟันไปมา และโบกรถแท็กซี่คันหนึ่งอยู่ข้างทาง

เธอมาถึงชั้นล่างในโรงแรมแล้ว และตอนที่เตรียมจะเข้าไปในโรงแรม เธอก็เห็นโจวฉือเซินกำลังเดินออกมาท่ามกลางกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง

ในคนกลุ่มนั้น เธอพบว่าหานหยู่ก็อยู่ในนั้นด้วย

แต่ทว่าหานหยู่กลับไม่ได้สังเกตเห็นเธอเลย พอเขามาถึงที่ทำงานในวันนี้เขาก็ได้รับข่าวจากเบื้องบน ว่าจะมีบุคคลสำคัญคนหนึ่งมาจากเมืองหนานเฉิง และตอนนี้กำลังพูดคุยเรื่องการพัฒนาโรงแรมอยู่ หัวหน้าจึงเรียกให้เขากับเพื่อนร่วมงานอีกสองสามคนมาคอยอยู่เป็นเพื่อน

เมื่อเห็นว่ามีคนเยอะขนาดนี้ หร่วนซิงหว่านก็เลยไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า เพียงแต่ถอยกลับไปหนึ่งก้าว แล้วถอยหลังเข้ามุม จากนั้นก็ส่งข้อความหนึ่งข้อความไปหาหลินหนาน เพื่อถามว่าเมื่อไหร่พวกเขาจะเสร็จธุระ

หลินหนานจึงส่งข้อความมาว่า [คาดว่าค่ำๆน่าจะเสร็จแล้วครับ]

จากนั้นเขาก็ส่งหมายเลขห้องของโจวฉือเซินมาให้เธอ [ประธานโจวบอกว่า ถ้าคุณหร่วนมีธุระอะไร สามารถไปรอเขาในห้องได้เลยครับ]

หร่วนซิงหว่าน "......"

ผู้ชายคนนี้จะให้เธอเข้าไปที่นั่นทำไมกัน!

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วจิ้มไปหน้าจออย่างแรง [ขอบคุณค่ะ ไม่จำเป็นหรอกค่ะ!]

หลังจากที่ส่งข้อความเสร็จแล้ว หร่วนซิงหว่านก็เดินกลับด้วยความโกรธเคือง

พอลงจากรถแท็กซี่แล้ว เธอก็พบว่าทั้งสองฝั่งของแม่น้ำที่เงียบสงบมาแต่ไหนแต่ไร มีรถยนต์เจ็ดแปดคันจอดอยู่ และในนั้นก็มีรถMaybach สีดำที่โจวฉือเซินนั่งเมื่อวานนี้อยู่ด้วย