สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 99

เพ้ยซานซานที่ปลายสาย:"..."

หลังจากเงียบไปสิบวินาทีเธอก็พูดอย่างเป็นทางการว่า:"ประธานโจวสวัสดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อนใหม่ของหร่วนซิงหว่าน ชื่อจ้าวฉีค่ะ"

โจวฉือเซินพูดขึ้นเรียบๆ:"เหรอครับ"

"ฮะๆ ใช่ค่ะ ฉันมีความสุขมากที่ได้พบคุณโจวเป็นครั้งแรก ฉันจะไม่รบกวนพวกคุณค่ะ"

เมื่อพูด เธอวางสายโทรศัพท์ด้วยความเร็วสูงสุดในชีวิต

หลังจากที่เสียงโทรศัพท์ยุ่งๆ จบลง ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ

หร่วนซิงหว่านไม่เคยต้องการที่จะหายไปจากโลกนี้เท่านี้มาก่อน ดวงตาของชายคนนั้นมืดและลึก เย็นชาราวกับสระน้ำที่เงียบสงบ เธอค่อยๆ เพ่งมองและเลื่อนลงทีละน้อย ราวกับว่าเธอต้องการจะหนีจากเขาและเจาะช่องว่างระหว่างเก้าอี้เพื่อหนีไป

แต่ใครจะรู้ว่าพอเธอเกิดความคิดแบบนี้ โจวฉือเซินปิดแขนของเขาและเธอก็เกือบจะเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

หร่วนซิงหว่านหยุดและรีบนั่งกลับไปบนเก้าอีกนั้นแล้วมองที่นอกหน้าต่าง:"ฮะๆ ประธานโจว คุณดูที่นอกหน้า..."

"อธิบาย?"

ดวงตาของหร่วนซิงหว่านหันมาอย่างรวดเร็ว นี่มีอะไรจะต้องอธิบายอีกล่ะ?

จะบอกเขาได้ยังไงว่าพวกเธอแอบเรียกเขาลับหลังแบบนี้ตลอด

เรื่องบางเรื่องแค่ซาบซึ้งอยู่ในใจก็พอแล้ว ไม่ต้องให้คนอื่นพูดออกมา

หร่วนซิงหว่านคิดแล้วพูดอย่างเอาจริงเอาจัง:"ประธานโจว คุณไม่ได้เคาะประตู"

"เคาะแล้ว"

"..."

ครั้งนี้แย่แล้ว ไม่มีทางจะหาเรื่องเขาได้อีกแล้ว

ในระหว่างที่หร่วนซิงหว่านกำลังระดมสมองเพื่อคิดว่าจะตอบอย่างไรโจวฉือเซินก็ดึงมือของเขาและยืนขึ้นและพูดอย่างเรียบๆ:"นมจะเย็นแล้ว ดื่มก่อน"

หร่วนซิงหว่านรีบหยิบแก้วนมราวกับเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ช่วยชีวิตเธอ

แต่ใครจะรู้ว่าเธอยังไม่ทันจะทำอะไร โจวฉือเซินก็เดินไปนั่งบนโซฟา:"ดื่มเสร็จแล้วก็ค่อยๆ คิดหาเหตุผลด้วย"

หร่วนซิงหว่านถึงงกับสำลักนม

เธอความเร็วที่ช้าที่สุดเพื่อดื่มนมให้หมดแก้ว จากนั้นก็เลียริมฝีปากแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ:"ประธานโจว ขอโทษค่ะ ฉันผิดไปแล้ว"

โจวฉือเซินไม่ได้เงยหน้า:"ผิดเรื่องอะไร"

"ไม่ควรจะแอบด่าคุณ และที่สำคัญที่สุดคือยังให้คุณได้ยินอีก"

"เธอหมายความว่าถ้าฉันไม่ได้ยินก็ด่าได้?"

หร่วนซิงหว่านโบกมือ "ไม่ๆๆ แน่นอนว่าไม่ใช่ความหมายนั้น"

ทำไมผู้ชายสารเลวคนี้ถึงได้ใช้อำนาจกดขี่คนอื่นแบบนี้นะ ถึงเรื่องนี้เธอจะผิด แต่เขาก็พูดไม่ดีเกี่ยวกับเธอเยอะแยะโอเคไหม

โจวฉือเซินขี้เกียจจะสนใจเธอ เขาลุกขึ้นแล้วออกไป

เมื่อเห็นเขาไปไกลแล้ว หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าตัวเองกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

ครู่เดียว สายของเพ้ยซานซานก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอถามด้วยความสงสัย:"ซิงซิง เธอยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า?"

หร่วนซิงหว่าน:"..."

ตายเก้ารอดแล้วหนึ่ง

เพ้ยซานซานพูดอีก:"ไม่ใช่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ที่หนานเฉิงไม่ใช่เหรอ ไอ้หมอนั่น...ประธานโจวทำไมถึงอยู่กับเธอได้?"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะเจื่อนๆ:"เรื่องนี้...เรื่องมันยาว"

"งั้นก็เล่ามาแบบรวบรัด"

น้าฉินพูดแล้วกับคนข้างหลัง:"เธอว่าอย่างนั้นไหม เสี่ยวโจว?"

หร่วนซิงหว่าน:"..."

โจวฉือเซิงรับคำนิ่งๆ แล้วเดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกับหร่วนซิงหว่าน

เมื่อน้าฉินได้ยินว่ามีคนเห็นด้วยกับเธอก็เกิดอาการดีใจ แล้วดึงมือของหร่วนซิงหว่านไปและตบเบาๆ:"เสี่ยวหร่วน น้าจะบอกหนู คนเราต้องมองไปข้างหน้า เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป จะยังไปคิดถึงมันทำไมกัน ถ้าหนูไม่ชอบเสี่ยวหานก็ช่างเถอะ น้าจับคู่ให้หนูใหม่นะ แต่หนูอย่าไปคิดถึงสามีเก่าคนนั้นเลย เขามันไม่ใช่คนดี..."

"น้าฉินคะๆ" หร่วนซิงหว่านรีบขัดจังหวะ "คุณน้าเข้าใจผิดแล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณน้าคิด สามีเก่าหนูเขา..."

"เธอดูเด็กคนนี้สิ ฝังรากลึกเหลือเกิน จนถึงตอนนี้ก็ยังจะพูดให้สามีเก่าที่ไม่มีความรับผิดชอบคนนั้นอยู่อีก" น้าฉินรู้สึกว่าเธอไม่สามารถโน้มน้าวหร่วนซิงหว่านได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเธอจึงดึง โจวฉือเซินเข้ามาร่วมวง "เสี่ยวโจว ที่บริษัทของพวกเธอคงมีคนหนุ่มที่ดูดีอยู่หลายคน แนะนำให้เสี่ยวหร่วนหน่อยสิ"

โจวฉือเซินมองหร่วนซิงหว่านแล้วมีสีหน้าไม่ชัดเจน "คุณหร่วนจะต้องการเหรอครับ"

"...ไม่เอาค่ะ ขอบคุณ"

โจวฉือเซินพูดขึ้นอีก:"ดูไม่ออกเลยนะครับว่าคุณหร่วนมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับสามีเก่าแบบนั้น น่าประทับใจจริงๆ"

"..."

ไอ้หมอนี่รักษาหน้าหน่อยเลย

น้าฉินเห็นหร่วนซิงหว่านดูเหมือนจะพูดไม่ถูก จึงได้แต่ถอนหายใจแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยไปที่โจวฉือเซิน:"ใช่แล้ว เสี่ยวโจว ครั้งก่อนได้ยินเธอพูดถึงภรรยา พวกเธอคงรักกันดีสินะ?"

โจวฉือเซินพูด:"น่าจะนะครับ"

ได้ยินอย่างนั้น น้าฉิน เทพเจ้าแห่งอารมณ์ก็สังเกตเห็นทันทีว่าอะไรผิดปกติกับการแต่งงานของเขา และกล่าวในทันที:"เสี่ยวโจว น้าอาบน้ำร้อนมาก่อน เชื่อสิ เธอเล่าให้น้าฟังสิว่าพวกเธอมีปัญหาอะไรกัน น้าจะให้คำแนะนำเธอเอง"

หร่วนซิงหว่านต้องการหาที่หลบไปจริงๆ เธอกล่าว:"คุณน้าคะ หนูยังมีธุระ หนูขอตัว..."

น้าฉินดึงเธอไว้:"เสี่ยวหร่วน เธอก็อยู่ฟังด้วยสิ ไม่แน่อาจจะมีประโยชน์กับเธอ การแต่งงานเป็นศาสตร์อย่างหนึ่ง ควรเรียนรู้ไว้"

โจวฉือเซินพูดช้าๆ:"เธอทะเลาะกับผมแล้วงอน หนีไปครับ"