สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 102

คืนนี้เรื่องที่ลู่หานถิงพูดถึงไม่ได้มีเยอะ แต่เซี่ยซีหวั่นก็พอจะจินตนาการออกว่าเขาเติบโตมาจากสภาพแวดล้อมครอบครัวแบบไหน อันที่จริงเซี่ยซีหวั่นสนใจเรื่องของพ่อและแม่ของลู่หานถิงมาก มันต้องทั้งรักทั้งเกลียดกันรุนแรงขนาดไหนถึงได้ทำให้ทั้งสองคนเดินมาถึงจุดนี้ได้

แต่ที่แน่ๆ ลู่หานถิงคือผู้เคราะห์ร้ายในความสัมพันธ์ของพวกเขา ชีวิตของบางคนถูกเยียวยาด้วยเรื่องราวในวัยเด็ก แต่เรื่องราวในชีวิตวัยเด็กของบางคนกลับต้องได้รับการเยียวยา

และลู่หานถิงก็คืออย่างหลัง

เซี่ยซีหวั่นสงสารลู่หานถิงจับใจ เธอจึงมือออกไปโอบรอบเอวสอบของเขา แล้วพยักหน้าแรงๆ “คุณลู่ ถ้าคุณไม่ไปไหน ฉันก็จะไม่ปล่อยมือ”

ไหล่แกร่งของลู่หานถิงพลันหดเกร็ง จากนั้นก็กอดรัดเธอไว้แน่นเหมือนเหล็ก ในตอนที่เซี่ยซีหวั่นกำลังจะหลับก็ได้ยินเขางึมงำขึ้นมาว่า “หวั่นหวั่น ผมจะเป็นคนที่ดีขึ้นให้ได้…..”

……

เช้าวันรุ่งขึ้น ลู่หานถิงขับรถมาส่งเซี่ยซีหวั่นที่สถาบันวิจัยซูมี่ ในตอนที่รถโรลซ์รอยซ์คันหรูขับหายออกไปจากสายตา เซี่ยซีหวั่นถึงได้เดินเข้าไปในสถาบัน

แต่เดินเข้ามาได้ไม่ทันไร เธอก็พบว่ามีบางอย่างแปลกๆไป เพราะทุกคนต่างก็ทอดสายตามองมาที่เธอ แถมยังแอบนินทาเธอลับหลังอีกด้วย

เธอกลายเป็นจุดสนใจอีกแล้ว

เซี่ยซีหวั่นเดินเข้ามาในห้องยา ในตอนนี้เองเสียงแจ้งความก็ดัง “ติ๊ง” ขึ้นมา ——หวั่นหวั่นของฉันคงจะไม่ได้อยู่เงียบๆง่ายแล้วล่ะ มีแต่คนอยากให้แกขึ้นฮอตเสิร์ชขนาดนี้

เย่หลิงแนบลิงก์มาด้วย

เซี่ยซีหวั่นกดเข้าไปดู ก็พบว่าเป็นกระทู้ขของสถาบันวิจัยซูมี่ ตอนนี้ในกระทู้กำลังเดือดด้วยหัวข้อสะดุดตา——เซี่ยซีหวั่นเดทกับลู่หานถิงประธานบริษัทลู่ซื่อ คบชู้หรือคบกันจริงจัง?

ใต้หัวข้อมีรูปภาพแนบมาด้วย เป็นรูปที่ลู่หานถิงอุ้มเธอตรงล็อบบี้บริษัทลู่ซื่อ

ซึ่งรูปมันดูคุ้นมาก จากนั้นเซี่ยซีหวั่นก็นึกขึ้นมาได้ว่า เป็นรูปเดียวกับที่ซวงซวงส่งมาเมื่อวาน

แล้วรูปในโทรศัพท์ของซวงซวงหลุดไปอยู่บนกระทู้นี้ได้ยังไง?

เซี่ยซีหวั่นมองIDของผู้โพสต์ จึงพบว่าเป็นชื่อIDของซวงซวง

คิ้วเรียวสวยของเซี่ยซีหวั่นขมวดมุ่น จากนั้นเธอก็เลื่อนอ่านกระทู้

——ว้าย นี่เซี่ยซีหวั่น…..ถึงกับให้ท่านประธานบริษัทลู่ซื่อเลยเหรอ? คืนนี้ฉันจะไม่นอน!”

——ดูท่าที่คุณหานถิงอุ้มเซี่ยซีหวั่นสิ คิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนใช้ขาเกี่ยวเอวผู้ชายที่มีอำนาจค้ำฟ้าในเมืองไห่ได้แบบนี้บ้าง? คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเซี่ยซีหวั่น！”

——คุณหานถิงวางมือไว้ตรงไหน ทำไมต้องรองก้นเซี่ยซีหวั่นไว้ด้วย?

——เหอะๆๆ เม้นบนหยุดออกนอกเรื่องได้แล้ว ประเด็นตอนนี้คือเซี่ยซีหวั่นคบชู้ไม่ใช่เหรอ ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นว่า เซี่ยซีหวั่นแต่งเข้ารีสอร์ทโหยวหลานเพื่อเติมเต็มความสุขให้ผัวผีของเธอคนนั้น!

——สถาบันซูมี่มีคนอย่างเซี่ยซีหวั่นอยู่ได้ยังไง ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้อง น่าจะรีบกำจัดเธอออกไปซะ

——ซวงซวงเป็นเพื่อนสนิทของเซี่ยซีหวั่นนี่ ขนาดซวงซวงยังทนคนแบบนี้ไม่ได้ถึงขั้นตัดเพื่อนกัน แล้วเรายังจะปล่อยคนสกปรกแบบนี้ไว้อีกเหรอ?

——เซี่ยซีหวั่นไปให้พ้นจากสถาบันวิจัยซูมี่ซะ!

เซี่ยซีหวั่นใช้เวลาอ่านคอมเมนต์เหล่านี้อยู่สักพัก ก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในที่สุดก็มีคนเล่นเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับลู่หานถิง

“หวั่นหวั่น เมื่อคืนไอ้เวรจ้าวลี่ยิงขโมยโทรศัพท์ฉันไป แถมยังทิ้งฉันไว้บนทางด่วน เรื่องทุกอย่างเขาปรักปรำว่าฉันเป็นคนทำ!”ขณะที่พูดซวงซวงก็มองไปยังจ้าวลี่ยิงที่อยู่ท่ามกลางผู้คนอย่างโกรธจัด

จ้าวลี่ยิงกลับไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด แสดงออกชัดเจนว่าไม่กลัวเพราะมีคนคุ้มกะลาหัว “ซวงซวง พูดอะไรก็ควรมีหลักฐานนะ ผมไปขโมยโทรศัพท์และทิ้งคุณไว้บนทางด่วนตอนไหนไม่ทาบ คุณจะมาปรักปรำคนอื่นมั่วๆแบบนี้ไม่ได้นะ”

“นาย!” ซวงซวงไม่มีหลักฐาน และตอนนี้เธอก็ไข้ขึ้นสูงถึงสี่สิบสององศา รู้สึกเวียนหัวไปหมด

จ้าวลี่ยิงพูดกลั้วยิ้ม “ซวงซวง ในเมื่อคุณคิดจะใส่ร้ายผม งั้นผมก็คงต้องบอกความจริงกับทุกคน คุณรู้ว่าผมไม่ชอบคุณ และอยากถอนหมั้นกับคุณอยู่ตลอด เพราะงั้นเมื่อวานคุณเลยนัดผมออกไป บอกว่าจะแฉเรื่องราวของเซี่ยซีหวั่น แถมยังบอกอีกว่าถ้าคุณกำจัดเซี่ยซีหวั่นออกไปจากสถาบันวิจัยซูมี่ได้ ผมต้องพิจารณาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราใหม่ ลงทุนอ้อนวอนผม บอกว่าชอบผมอย่างนั้นอย่างนี้ พูดตรงๆนะซวงซวง ตอนนี้ผมมีให้แค่ความสงสารเท่านั้น”

ซวงซวงมองมาที่จ้าวลี่ยิงอย่างตกตะลึง เธอไม่คิดเลยว่าจ้าวลี่ยิงจะไร้ยางอายได้ถึงขึ้นพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้ออกมาได้ เมื่อก่อนเธอคงตาบอดแน่ๆถึงได้หลงผิดไปชอบเขา!

ทุกคนต่างก็รู้ว่าซวงซวงชอบจ้าวลี่ยิง ดังนั้นจึงพากันยืนอยู่ข้างจ้าวลี่ยิงกันหมด

——ซวงซวง เรื่องความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้นะ หัวหน้าจ้าวไม่ได้ชอบเธอเป็นคือเรื่องจริง

——ซวงซวง เรื่องนี้เธอทำไม่ถูกนะ เธอทำตัวเป็นเพื่อนดอกทองกับเซี่ยซีหวั่น โดยการแฉเซี่ยซีหวั่นตอนนี้ยังจะมาใส่ความหัวหน้าจ้าว น่าเกลียดเกินไปแล้ว

จ้าวลี่ยิงคือหัวหน้าทีมในสถาบันวิจัย ผลงานแต่ละโปรเจ็คก็ไม่ใช่ไก่กา ดังนั้นจึงค่อนข้างได้รับความชื่นชมจากคนในสถาบัน

ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครเชื่อซวงซวง ซวงซวงไม่มีโอกาสได้แก้ตัวกับคำแถของจ้าวลี่อิงเลย เธอทั้งโกรธทั้งเกลียด ดวงตาพลันแดงก่ำ ตามมาด้วยน้ำตาไหลพราก

เซี่ยเหยียนเหยียนไม่อยากให้มือเปื้อน ดังนั้นจึงทำแค่มองตลอดสถานการณ์ เมื่อเห็นซวงซวงน้ำตาไหลอยู่ในสภาพจนตรอกเธอก็รู้สึกสะใจเป็นอย่างมาก ทุกคนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับเซี่ยซีหวั่นถือเป็นศัตรูของเธอทั้งนั้น ไม่ว่าใครก็จะไม่มีจุดจบที่ดี!

ขณะที่ซวงซวงกำลังสิ้นหวังอยู่นั้น จู่ๆก็มือนุ่มๆมากอบกุมมืออันเย็นเฉียบของเธอเอาไว้