สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 65

บทที่ 65 เอาใจเขาให้เขาดีใจ

เซี่ยซีหวั่นยื่นแบล็คการ์ดที่ลู่หานถิงให้ขึ้นมา ทุกคนรู้ดีว่าบัตรแบบนี้เป็นเพียงสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่ง ที่สั่งทำขึ้น

พนักงานรับบัตรอย่างเร็ว พูดอย่างมีความสุข “ได้ ๆ คุณนาย โปรดมารูดบัตรตรงนี้”

เซี่ยซีหวั่นไปที่แคชเชียร์เพื่อรูดบัตร

ฮั่วเสวียนอ้าปากกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ “เซี่ยซีหวั่นเด็กนั้น มีบัตรแบบนี้ได้ยังไง แถมฉันเห็นคำว่า “ลู่” อยู่บนแบล็คการ์ดด้วย"

ฮั่วเสวียนไม่รู้จักลู่หานถิงมากนักเพราะลู่หานถิงไม่สนิทกับเธอ

แต่ว่าในเมืองไห่เมื่อเห็นคำว่า “ลู่” แน่นอนต้องนึกถึงลู่หานถิงที่เพียงมือข้างเดียวก็โอบท้องฟ้าได้ทั้งหมด

ที่ผ่านมาเซี่ยเหยียนเหยียนเป็นคนสวยที่มีเสน่ห์ แต่ตอนนี้เกิดรอยบนใบหน้าของเธอ ที่ฮั่วเสวียนคิดออก เธอคิดมานานแล้วคนที่แซ่ลู่แถมยังสามารถมีแบล็คการ์ดได้ ต้องเป็นลู่หานถิงแน่นอน!

เซี่ยซีหวั่นมีบัตรลู่หานถิงได้อย่างไร?

เซี่ยซีหวั่นจ่ายเงินและถือกระเป๋าใบเล็กพร้อมเย่หลิง เดินออกไปได้อย่างสง่างาม ชื่อของลู่หานถิงนั้นใช้ได้ดีไม่เลว แค่บัตรก็ทำให้เซี่ยเหยียนเหยียนและฮั่วเสวียนกลายเป็นใบ้ได้

เซี่ยซีหวั่นเดินไปข้างเซี่ยเหยียนเหยียน อยู่ดี ๆ เธอก็หยุดเดิน เธอเม้มริมฝีปากของเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ของเล่นมันจะดีขนาดไหนกัน ไม่สู้มาเป็นของจริงล่ะ”

ใบหน้าของเซี่ยเหยียนเหยียนเย็นชาลงและดูน่ากลัวเล็กน้อย “เธอรู้จักลู่หานถิง? เธอเกี่ยวข้องยังไงกับลู่หานถิง?”

“เซี่ยเหยียนเหยียน เธอไม่ใช่ว่าฉลาดหรือไง เดาเอาเองสิ ผู้ชายเอาบัตรแบบนี้ให้ผู้หญิง เธอคิดว่าเราเกี่ยวข้องกันยังไง”

ดวงตาของเซี่ยเหยียนเหยียนหมองลงเช่นเดียวกับหลี่หยู้หลัน เธอเกลียดเซี่ยซีหวั่น เกลียดเย่หลิง!

ตอนนั้นเซี่ยซีหวั่นและเย่หลิงต่างถูกเรียกว่าใต้หวั่นเหนือหลิง เดินไปที่ไหนพวกเขาจะเป็นจุดสนใจของทุกที่ ส่วนเซี่ยเหยียนเหยียนเมื่ออยู่ข้างเธอก็เหมือนใบไม้สีเขียว โอ้ไม่ใช่ ต้องพูดให้ถูก มันก็เหมือนกับสาวใช้คนสนิทของพวกเขา

เซี่ยซีหวั่นมองใบหน้าของเซี่ยเหยียนเหยียนที่ไม่สามารถเสแสร้งได้อีก เธอยักคิ้วอย่างพอใจ “เธอรู้สึกเสียใจใช่ไหม? ตอนนั้นเธอขอเงินมาเพียง 1.2 พันล้าน คงดีไม่น้อยถ้าขอลู่หานถิงเป็นแบล็คการ์ด น่าเสียดายจริง ๆ เธอคงไม่ได้รับความสุขจากการรูดบัตรในทุกที่"

เซี่ยซีหวั่นพูดแล้วพาเย่หลิงออกไป

...................

เย่หลิงไม่คิดมองกลับไป เธอเดาได้ว่าหน้าตาของเซี่ยเหยียนเหยียนนั้นต้องน่าเกลียดแค่ไหน “หวั่นหวั่น เธอร้ายเกินไปแล้ว เธอไม่บอกเซี่ยเหยียนเหยียนเรื่องลู่หานถิงแค่ให้เธอเดา ความเจ็บปวดแบบนี้สามารถทำให้คนทรมานจนเป็นบ้าได้เลย”

เซี่ยซีหวั่นต้องให้เป็นแบบนั้น เธอรู้จักเซี่ยเหยียนเหยียนเป็นอย่างดี เซี่ยเหยียนเหยียนเหมือนคนที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด จิตใจของเธอบิดเบี้ยวและผิดปกติอย่างมาก เธอก็กระตือรือร้นที่จะได้รับความสนใจเป็นพิเศษ

ตอนนี้เอาทุกอย่างที่เธอเป็นเจ้าของไปทีละอย่าง แล้วเอาชนะเธอกลับให้ไปอยู่แบบเดิม เซี่ยเหยียนเหยียนจะต้องคลั่งแน่นอน

“หลิงหลิงตอนนี้พวกเราจะไปไหนกันดี ซื้อของมาเยอะขนาดนี้แล้ว”

เย่หลิงพูด “ประวัติการซื้อของเธอตอนนี้คงส่งไปในโทรศัพท์ของคุณลู่แล้ว”

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกแย่ เมื่อตอนเธอรูดบัตรหัวของเธอก็ร้อน ตอนนี้เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอรู้สึกเธอใช้เงินเยอะไป

คุณลู่จะคิดยังไงหลังจากได้รับข้อความ

เย่หลิงผลักเซี่ยซีหวั่นไปข้างหน้า “หวั่นหวั่น ผู้หญิงที่ใช้เงินได้ จะทำให้ผู้ชายทั้งรักทั้งเกลียด คุณลู่รวยขนาดนั้นจะกลัวอะไร?”

เซี่ยซีหวั่นไม่สามารถเถียงได้

เย่หลิงลากเซี่ยซีหวั่นไปที่ร้านทำเล็บ “มาเถอะมาทำเล็บกัน”

เซี่ยซีหวั่นไม่เคยทำเล็บมาก่อน เธอเรียนแพทย์ทำแต่สร้างยา ทำให้ไม่มีเวลาแต่งตัวมากนัก

แต่เมื่อผู้หญิงเริ่มที่จะทำเล็บ ตัวเองก็จะเปลี่ยนไปมากขึ้นและผู้ชายก็ไม่สามารถปฏิเสธผู้หญิงที่บอบบางได้

วงการบันเทิงคือถังย้อมสีขนาดใหญ่ อย่างเย่หลิงเกรงว่าคงจะถูกคนเหล่านั้นเทะโลมไม่น้อยแน่ ดีที่เย่หลิงมีกู้เย่จิ่นคอยหนุนหลัง กู้เย่จิ่นจัดการหาผู้จัดการและทีมประชาสัมพันธ์ให้กับเธอ เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอ โรงแรมที่พักก็ติดดาวและรถต้องดีที่สุด กู้เย่จิ่นยังคงเหมือนแต่ก่อนที่คอยดูแลน้องสาวอย่างเย่หลิง

แต่ว่าเรื่องที่เย่หลิงและกู้เย่จิ่นไม่ได้เจอกันนานถึงสองปีเป็นเรื่องจริง

เย่หลิงไม่ได้กลับมาที่เมืองไห่มาสองปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอและกู้เย่จิ่นได้พบกัน

เซี่ยซีหวั่นโน้มตัวเข้ามาใกล้เย่หลิง “คุณชายกู้ ดูเย็นชามากจริง ๆ ช่างเป็นคนที่ไม่น่าเข้าใกล้ ดูเย็นชากว่าคุณลู่นิดหน่อย เขาจะชอบให้ทำเล็บหรอ"

เย่หลิงไม่เงยหน้าขึ้น “เธอถูกรูปลักษณ์ภายนอกของเขาหลอก เขา......เมื่อเขาถอดเสื้อผ้าออกเขาจะกลายเป็นสัตว์ร้าย คุณลู่มีความปรารถนาในใจของเขา ในใจของเขา...จะแสดงออก ส่วนผู้หญิงจะชอบสิ่งที่สวยที่สุดและแน่นอนว่าพวกเขาชอบการทำเล็บที่มีเสน่ห์ที่สุด”

“...........”

เซี่ยซีหวั่นอยากที่จะส่งความคิดของเย่หลิงนี้ให้กู้เย่จิ่นได้ฟัง

ตอนนี้เย่หลิงชี้ไปที่สีหนึ่ง “ทำอันนี้ให้ฉัน”

เซี่ยซีหวั่นมองลงไป เย่หลิงเลือกสีแดงซึ่งเป็นสีแดงที่สว่างที่สุดเกือบจะตุ้งติ้ง

...................................

เซี่ยซีหวั่นทำเล็บเสร็จแล้วและเมื่อเธอมองย้อนกลับไป เธอก็เห็นร่างที่เหมือนหยกกำลังกระโจนเข้ามาที่ประตู กู้เย่จิ่นอยู่ที่นี่

“คุณชายกู้ ที่นี่” เซี่ยซีหวั่นโค้งริมฝีปากของเธอและยิ้ม

กู้เย่จิ่นเดินเข้ามาด้วยขายาว นัยน์ตาสีดำเย็นชาของเขาเหลือบมองในร้านทำเล็บ “หลิงหลิง ล่ะ”

“หลิงหลิง กำลังทำเล็บอยู่ค่ะ ไม่นานก็เสร็จ”

เซี่ยซีหวั่นพูดผลักหนังสือเล็บไปให้กู้เย่จิ่น “คุณชายกู้ นายคิดว่าสีไหนดูดี?”