สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 72

บทที่72 เซี่ยซีหวั่นชนะแล้ว

ดวงตาของเซี่ยเหยียนเหยียนหดลง เสียงนี้ช่างคุ้นเคยมาก คือ......เซี่ยซีหวั่น!

เซี่ยเหยียนเหยียนเงยหน้ามองไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว วันนี้เซี่ยซีหวั่นสวมเสื้อสเวตเตอร์แขนพองสีแดง พร้อมกับกางเกงขาเดฟสีดำ เธอเดินเข้ามาจากประตูห้องสถาบันวิจัยซูมี่ด้วยท่าทางที่ละเอียดอ่อนและสวยงาม

สีแดงเป็นสีที่ยากที่จะควบคุมสำหรับผู้หญิง แต่ถ้าควบคุมได้ก็จะเหมือนเซี่ยซีหวั่นที่ดูสดใสบริสุทธิ์นั่นแฝงด้วยออร่าที่ดึงดูดคน ทำให้คนไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้

การแต่งตัวของเซี่ยซีหวั่นในวันนี้เหมาะกับคนที่เพิ่งเข้าทำงาน

เซี่ยซีหวั่นมาแล้ว

เธอมาตามสัญญา

“หวั่นหวั่น ทำไมเธอมาที่นี่ เธอเข้ามาได้ยังไง ฉันได้ยินว่าสถาบันวิจัยซูมี่ไม่ได้รับเธอเข้ามา” เซี่ยเหยียนเหยียนพูดเสียงอ่อนโยน

เซี่ยซีหวั่นสะพายกระเป๋าใบเล็ก เธอกระตุกปากแดงขึ้น “เซี่ยเหยียนเหยียน เธอไปได้ยินจากใครว่าฉันไม่ได้ถูกรับเข้ามาทำงาน?”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่จ้าวลี่ยิง

จ้าวลี่ยิงรีบเดินขึ้นมา มองเซี่ยซีหวั่นด้วยสายตาดูหมิ่น “เซี่ยซีหวั่น สถาบันวิจัยซูมี่ของเราจะรับคนที่จบการศึกษาแค่มัธยมปลายอย่างคุณได้อย่างไร คุณรีบออกไปจากที่นี่ซะ ถ้ายังไม่ไปอีกละก็ผมจะเรียกยามมาไล่คุณออกไปนะ!”

ทั้งโซเชียลและแวดวงคนดังในเมืองไห่ต่างวางเดิมพัน แม้ว่าสถาบันวิจัยซูมี่จะเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ แต่การเคลื่อนไหวที่นี่ได้ดึงดูความสนใจของผู้คนมากมาย ทุกคนแอบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาเพื่อถ่าย

แววตาของเซี่ยเหยียนเหยียนมีแสงของความชั่วร้ายและรู้สึกปรีดาในความโชคร้ายของคนอื่น เซี่ยซีหวั่น เธอมาหาถึงที่เองนะ!

เซี่ยเหยียนเหยียนเดินไปดึงมือของเซี่ยซีหวั่น “หวั่นหวั่น ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉัน เข้าใจฉันผิด แต่เธอก็ไม่ควรบุกเข้ามาในอคมนตรีเพราะจะเอาชนะ แบบนี้มันรบกวนคนอื่น ตอนนี้ฉันพาเธอออกไปโอเคไหม?”

จ้าวลี่ยิงรู้สึกว่าเหยียนเหยียนไอดอลของเขาเป็นผู้ดีมาก นางฟ้าบนโลกมนุษย์ เขารีบออกหน้าพูดแทน “เหยียนเหยียน เซี่ยซีหวั่นคอยเจาะจงคุณตลอด ยังทำให้บ้านคุณแตกสาแหรกขาดอีก คุณอย่าใจดีเกิน อย่าไปทำดีกับเซี่ยซีหวั่นอีกเลย!”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองจ้าวลี่ยิงอย่างนุ่มนวล ทั้งน้อยใจและน่าสงสาร อัดอั้นตันใจ “หัวหน้าจ้าว อย่าพูดหวั่นหวั่นแบบนี้เลยนะ”

เซี่ยซีหวั่นมองทั้งสองอย่างตลก “เซี่ยเหยียนเหยียน เสน่ห์เธอแรงจริงๆ เพิ่งจะเข้ามาในสถาบันวิจัยซูมี่ก็มีคนชื่นชอบเพิ่มมาหนึ่งคนแล้วเหรอ?”

“หวั่นหวั่น เธอ......”

เซี่ยเหยียนเหยียนอยากจะพูด แต่ในขณะนี้โจวผิงผู้อำนวยการสถาบันสถาบันวิจัยซูมี่เดินเข้ามา โจวผิงอายุสามสิบห้าปีแล้ว ชอบใส่สีดำตลอดทั้งปี เป็นคนเข้มขรึมและเข้มงวด คล้ายกับคณบดีในโรงเรียน ทุกคนต่างกลัวเธอ

โจวผิงเดินมา ตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกเธอสามคนทำอะไรกัน จ้าวลี่ยิง เธอเป็นหัวหน้านะ นี่เป็นผลงานของการนำทีมของเธอเหรอ?”

จ้าวลี่ยิงรีบพูด “ผู้อำนวยการโจว ผผมกำลังจะบอกเรื่องนี้กับคุณพอดี เซี่ยซีหวั่นบุกรุกเข้ามาในสถาบันวิจัยซูมี่ของพวกเรา รบกวนการทำงานของพวกเราเป็นอย่างมาก ผมกำลังจะไล่เธอออกไปพอดี!”

เซี่ยเหยียนเหยียนคิดว่าครั้งนี้เซี่ยซีหวั่นตายแน่ ใครที่ตกอยู่ในกำมือของโจวผิงล้วนจบไม่ดีทั้งนั้น!

เมื่อกี้มีคนถ่ายวิดีโอเยอะเยอะ ถ้าหากเซี่ยซีหวั่นอับอายด้วยมือของโจวผิงละก็ มติมหาชนต้องฮือฮาแน่ๆ

ครั้งนี้เซี่ยซีหวั่นต้องพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชแน่นอน!

สำหรับคนที่ข้ามเข้ามา ไม่มีวุฒิการศึกษาและประสบการณ์ด้านการแพทย์ใดๆทั้งนั้น โจวผิงมักไม่ค่อยชอบอยู่แล้ว

โจวผิงกระแอมเสียงหนึ่ง “เซี่ยซีหวั่น แม้ว่าฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงถูกรับเข้ามาทำงานที่สถาบันวิจัยซูมี่ แต่เมื่อมาอยู่ที่ที่ของฉัน ไม่ว่าใครก็ตามที่ไม่มีความสามารถแค่อยากผ่านไปอย่างง่ายดายละก็จะถูกไล่ออกทั้งนั้น!”

เซี่ยซีหวั่นยิ้ม “ค่ะ ผู้อำนวยการโจว!”

โจวผิงรู้สึกว่าตาของผู้หญิงตนนี้สวยจริงๆ ดูมีชีวิตชีวา ใสสะอาด พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส น่ารักน่าเอ็นดูมาก

แต่ว่า ไม่มีความสามารถ!

โจวผิงขมวดคิ้ว “เซี่ยซีหวั่น เอาใจฉันไม่มีประโยชน์หรอก ไม่ต้องมาใช้วิธีโปรยเสน่ห์ ตอนนี้เธอเข้าสู่ช่วงฝึกงาน ไม่สามารถเข้าร่วมทีมวิจัยอยู่แล้ว ฉันจัดให้เธออยู่ในแผนกยา เธอไปเอายามา ฉันจะลองดูความสามารถของเธอ”

ห้องยาจีนนี้ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น ตู้ไหนมียาอะไร ยาจีนจำนวนมากแบบนั้น สามารถทรมานคนให้เป็นบ้าได้

โจวผิงนึกว่าเซี่ยซีหวั่นจะต่อกรอะไร แต่เซี่ยซีหวั่นทำเพียงพยักหน้า “ค่ะ ผู้อำนวยการโจว!”

โจวผิงขยับปาก “เซี่ยซีหวั่น เธอรู้ไหมว่าในสถาบันวิจัยซูมี่ของเรามียากี่ชนิด สถาบันวิจัยซูมี่ในฐานะที่เป็นศูนย์วิจัยการแพทย์แผนจีนที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ได้รวบรวมสมุนไพรในตำราสมุนไพรไว้ทุกชนิด ประกอบด้วยยาจีนแบบตากแห้งและแบบเม็ดหนึ่งหมื่นหนึ่งพันชนิด สมุนไพรจากพืชเก้าร้อยชนิด สมุนไพรจากสัตว์หนึ่งร้อยชนิด ชนิดแร่ธาตุแปดสิบชนิด รวมทั้งยาสำหรับชนกลุ่มน้อยอื่นๆ รวมกว่าหนึ่งหมื่นสองพันแปดร้อยชนิด”

“ยาทั้งหนึ่งหมื่นสองพันแปดร้อยกว่าชนิดต่างแยกไว้ในตู้ไหน เธอต้องจำให้ได้หมด ฉันให้เวลาเธอสามวัน หลังจากสามวันในเวลานี้ ฉันจะทดสอบเธอแบบเปิดเผยในห้องยา ถ้าหากเธอทำผิดไปสักนิดหน่อย ฉันต้องการให้เธอออกจากสถาบันวิจัยซูมี่ เซี่ยซีหวั่น เธอกล้าตอบรับไหม?”

เซี่ยเหยียนเหยียนและจ้าวลี่ยิงมองโจวผิงอย่างตกใจ เซี่ยซีหวั่นเข้าร่วมสถาบันวิจัยซูมี่เป็นบ้าไปแล้ว แต่ผู้อำนวยการโจวให้เวลาสามวันกับเซี่ยซีหวั่นในหารจดจำยาสมุนไพรทั้งหนึ่งหมื่นแปดร้อยชนิดบ้ากว่าอีก!