สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 86

ไพ่ในมือของเย่หลิงคือเลข9

คนที่ได้เลข3 8 9 ก็คือฮั่วเสวียน เซี่ยเหยียนเหยียนและเย่หลิง

กู้เย่จิ่นต้องเลือกจูบ 1 ใน 3 คนนี้

“ให้ตายสิ ใครกันเนี่ย เลือกคนได้ดีจริงๆ คุณชายกู้ คุณอยากจูบใครเหรอครับ？” ทุกคนต่างพากันโห่ร้องขึ้นมา

ฮั่วเสวียนไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของตัวเองได้ เธอได้ไพ่เบอร์ที่3

เย่หลิงเป็นน้องสาวของกู้เย่จิ่น ควรที่จะตัดออกไปก่อน ส่วนตอนนี้เซี่ยเหยียนเหยียนก็ชอบลู่หานถิง กู้เย่จิ่นไม่มีทางแย่งผู้หญิงของเพื่อนรักตัวเองหรอก ก็ต้องตัดออกไปเหมือนกัน ดังนั้นเธอจึงเป็นคนที่มีความหวังมากที่สุด

กู้เย่จิ่นจะจูบเธอ…ใช่ไหม？

ดวงตาทั้งสองข้างของฮั่วเสวียนเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอมองไปที่กู้เย่จิ่นอย่าเขินอาย

ตอนนี้เย่หลิงก็โยนไพ่เลข9ในมือลง แล้วก็ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “พี่ ฉันเป็นแค่ตัวเสริมเท่านั้นแหละ ฉันเป็นน้องของพี่ มองข้ามฉันไปก็พอ ตอนนี้พี่แค่ต้องเลือกว่าพี่ชอบเซี่ยเหยียนเหยียนหรือฮั่วเสวียนแล้วก็เข้าไปจูบเธอก็พอแล้ว”

กู้เย่จิ่นมองเย่หลิง เย่หลิงก็กำลังยิ้มให้กับเขา แล้วก็รอดูเรื่องสนุกๆ เหมือนกับคนอื่น

“คุณชายกู้ คิดได้หรือยัง？”

กู้เย่จิ่นลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไป

ฮั่วเสวียนเห็นว่ากู้เย่จิ่นเดินเข้ามาหาเธอ แล้วหัวใจของเธอก็เต้นไม่เป็นจังหวะทันที “พี่เย่จิ่น ฉัน…”

แล้วกู้เย่จิ่นก็เดินผ่านเธอไปเลย เดินเข้าไปหาเซี่ยเหยียนเหยียน

ใบหน้าที่สวยงามของฮั่วเสวียนซีดลงทันที แล้วก็หันไปมองเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยความอิจฉาริษยา

แน่นอนว่าเซี่ยเหยียนเหยียนสัมผัสได้ถึงสายตาของฮั่วเสวียน แต่ว่าเธอก็ไม่มีเวลามาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะว่าสายตาของเธอได้แต่มองร่างสูงของกู้เย่จิ่นที่กำลังเดินเข้ามา

ถึงแม้ว่าเป้าหมายของเธอในตอนนี้จะเป็นลู่หานถิง แต่ว่ากู้เย่จิ่นที่มาจากครอบครัวขุนนางก็ทำให้เธอใจสั่นได้เหมือนกัน

แล้วอีกอย่างเมื่อกี้ลู่หานถิงก็ยอมตบหน้าเธอเพื่อเซี่ยซีหวั่น ทำให้เธอต้องกลายไปเป็นเรื่องตลกในบรรดาคุณหนูแห่งเมืองไห่ ตอนนี้กู้เย่จิ่นเลือกเธอจากบรรดาทั้งสามคน 3 คน สิ่งนี้มันทำให้ผู้หญิงรู้สึกเป็นเกียรติ

ถึงแม้ว่าไม่มีลู่หานถิง แต่ว่าเธอก็ยังมีกู้เย่จิ่น

ใบหน้าเล็กๆ ที่บอบบางของเซี่ยเหยียนเหยียนเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว “เย่จิ่น…”

และได้ตอนนี้เองเย่หลิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ผิวปาก “ดูท่าทางพี่ชายของฉันจะยังชอบสตรีหมายเลขหนึ่งอย่างเซี่ยเหยียนเหยียน ฮั่วเสวียน เธอน่าสงสารจังเลยนะ”

ทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเสวียนที่ถูกเยาะเย้ยก็ดูดีขึ้นมาทันที และหันไปมองเย่หลิงด้วยสายตาที่โหดร้าย

แต่ว่าไม่นาน กู้เย่จิ่นก็เดินผ่านเซี่ยเหยียนเหยียนไป เขาแค่เดินผ่านไปเท่านั้นไม่ได้มีท่าทีว่าจะหยุด

ใบหน้าที่แดงก่ำของเซี่ยเหยียนเหยียนซีดลงทันที ที่แท้กู้เย่จิ่นก็ไม่ได้จะจูบเธอ

กู้เย่จิ่นเดินตรงเข้าไปหาเย่หลิง！

เซี่ยเหยียนเหยียนจิกเล็บเข้าไปที่ฝ่ามือของตัวเองทันที วันนี้เธอถูกทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า รู้สึกเกลียดจนแทบจะกระอักเลือดอยู่แล้ว

เย่หลิงเห็นกู้เย่จิ่นเดินเข้ามา เธอกำลังจะขยับ แต่กู้เย่จิ่นก็เดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว เอามือข้างหนึ่งจับไปที่ขอบโต๊ะ และอีกครั้งหนึ่งก็จับไปที่ท้ายทอยของเธอ และริมฝีปากเย็นๆ ของเขาก็ประทับลงบนหน้าผากของเธอ

เขาจูบเบาๆ ที่หน้าผากของเธอ

กู้เย่จิ่นเลือกเย่หลิง！

พอเซี่ยเหยียนเหยียนกับฮั่วเสวียนเห็นภาพนั้น ชายหนุ่มรูปงามสวมเสื้อคลุมสีดำกักขังหญิงสาวที่สดใสและมีเสน่ห์ไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยท่าทางที่เป็นธรรมชาติและน่าเกรงขาม และจุมพิตที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างเงียบเชียบแต่เต็มไปด้วยความรัก

ภาพเหตุการณ์นี้มันช่างหน้าคุ้นเคย

เหมือนกับว่าหลายปีที่ผ่านมา กู้เย่จิ่นกับเย่หลิงไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

แต่ว่ากู้เย่จิ่นล็อกประตูไว้เรียบร้อยแล้ว รถแล่นเร็วขนาดนี้ แต่ว่าเธอกลับทำสิ่งที่อันตรายอย่างการเปิดประตูในเวลานี้ หมายความว่าเธอไม่อยากกลับตระกูลกู้มากจริงๆ

“อย่าขยับนะ ไม่กลับตระกูลกู้หรอก ตอนนี้ฉันออกมาอยู่ข้างนอก กลับไปที่วิลล่าของฉัน”กู้เย่จิ่นพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ

เย่หลิงถึงได้สงบลง เธอรู้ว่าเธอพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ก็เลยเลือกที่จะเงียบดีกว่า

……

ที่ เดอะมูน วิลล่า

พวกนี้คือทรัพย์สินของตระกูลกู้ หลายปีมานี้ตระกูลกู้เป็นผู้นำด้านอสังหาริมทรัพย์มาโดยตลอด ทุกตารางนิ้วในเดอะมูนเป็นทอง เป็นย่านมั่งคั่งที่มีชื่อเสียง หลังจากที่กู้เย่จิ่นย้ายออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลกู้ก็มาอยู่ที่นี่แหละ

รถมายบัคจอดลงบนสนามหญ้า กู้เย่จิ่นก็พาเย่หลิงเข้าไปที่คฤหาสน์ ตรงทางเข้า กู้เย่จิ่นหยิบรองเท้าแตะสีชมพูคู่หนึ่งมาวางไว้ข้างเท้าของเย่หลิง “เปลี่ยนซะสิ”

เย่หลิงถอยหลังไป ไม่อยากใส่รองเท้า “ฉันไม่ใส่สิ่งที่ผู้หญิงคนอื่นเคยใช้มาก่อนหรอกนะ”

กู้เย่จิ่นคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้น นิ้วที่เรียวยาวจับข้อเท้าของเธอ แกะสร้อยส้นสูงคริสทัลของเธออย่างไม่ลังเล “หลิงหลิง อย่าโวยวาย นี่มันสะอาด ไม่เคยมีใครใส่มาก่อน”

เย่หลิงถึงได้นิ่ง เธอมองไปที่ผู้ชายที่กำลังคุกเข่าเพื่อเปลี่ยนรองเท้าให้กับเธอ แล้วก็เงียบลง

เมื่อถอดรองเท้าส้นสูงคริสทัลออกแล้ว กู้เย่จิ่นกลับไม่ได้ทำอะไรต่อ ได้แต่จับเท้าเล็กๆ ของเย่หลิงเอาไว้แบบนั้น

ในขณะที่นิ้วหนาของชายหนุ่มเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ เย่หลิงก็สะบัดมือของเขาออกเหมือนถูกไฟฟ้าดูด แล้วก็เปลี่ยนรองเท้าเองอย่างรวดเร็วพร้อมกับด่าเขาว่า “โรคจิต ！”

กู้เย่จิ่นลุกขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปที่ห้องรับแขก ถอดเสื้อคลุมสีดำของตัวเองออกแล้วโยนไปที่โซฟา พร้อมกับหันมามองเธอ “ขึ้นไปอาบน้ำไป”

เย่หลิงก็เดินขึ้นไปชั้นบน

กู้เย่จิ่นอยู่ชั้นล่างตลอด เขาจัดการเอกสารในโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน จู่ๆ ก็มีเสียงหวานของเย่หลิงดังขึ้นมาจากชั้นบน “พี่ ขอยืมเสื้อตัวนึงนะ”