สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 98

หลายวันมานี้ ลู่หานถิงเป็นห่วงแผลบนตัวเธออยู่ตลอด ถามไม่ได้ ไม่กล้าถาม พอตอนนี้เธอเป็นฝ่ายมาหาถึงที่แล้ว เขาก็ไม่สนใจอะไรขึ้นมา จะต้องดูแผลบนตัวเธอให้ได้

พอเสื้อชีฟองลายดอกถูกเปิดขึ้นไปแล้วก็เห็นผิวของเธอออกมา บาดแผลที่ถูกกัดและเขียวคล้ำได้หายหมดแล้ว ไม่มีร่องรอยของบาดแผลหลงเหลือเลยสักนิด ผิวของเธอขาวราวกับนม เนียนราวกับครีม

“เลิกดูได้แล้วค่ะ”

ในเวลานี้เซี่ยซีหวั่นก็ผลักมือใหญ่ที่ใส่นาฬิกาหรูหราออกไป แล้วก็ปิดขาวเนียนของตัวเองไว้ ไม่ให้เขาดูอีก

ลู่หานถิงเงยหน้าขึ้นมามองเธอ น้ำเสียงแหบแห้ง “หายหมดแล้วจริง ๆ นะ?”

“ใช่ค่ะ ไม่ได้บาดเจ็บหนักมาก ฉันทายาไปหน่อยก็หายแล้ว แต่ว่า……ตรงนี้ยังรู้สึกเจ็บอยู่หน่อยค่ะ” เซี่ยซีหวั่นลากมือใหญ่ของเขามาวางลงบนคอระหงขาวอมชมพูของตัวเอง

ลู่หานถิงจ้องมองดูทีหนึ่ง ตอนนั้นกัดลงไปตามเส้นเลือดของเธออย่างลึก บาดแผลที่อื่นหายดีหมดแล้ว มีแต่ตรงนี้ที่ยังมีร่องรอยอยู่จุดหนึ่ง เหมือนพอจะเห็นรอยฟันได้เลย สามารถนึกออกได้เลยว่าตอนนั้นเขากัดได้ลึกมากแค่ไหน

ลู่หานถิงเอาใบหน้าหล่อเหลาฝังอยู่ที่คอระหงของเธอ แล้วสูดดมกลิ่นหอมของเด็กสาวที่หลงใหลไปอย่างโลภมาก เรียวปากบางไปอยู่ที่ร่องรอยบาดแผลนั่น แล้วจูบซ้ำไปซ้ำมา “ผมขอโทษจริง ๆ ขอโทษ……”

การขอโทษเป็นสิ่งที่เปล่าประโยชน์ที่สุด แต่ตอนนี้เขากลับทำได้แค่พูดคำพูดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา

“อืม ครั้งนี้ยกโทษให้คุณก็ได้ แต่ว่าต่อไปนี้คุณห้ามกัดฉันอีกนะคะ” เซี่ยซีหวั่นคลี่ยิ้มขึ้นมา

เรียวปากของลู่หานถิงเลื่อนขึ้นไป จูบอยู่ตรงใบหูของเธอ “ไม่กัดแล้ว อย่างมากสุดก็แค่อย่างนี้ กัดเบา ๆ ทีหนึ่งเท่านั้น”

เขากัดใบหูของเธอไปทีหนึ่ง

เซี่ยซีหวั่นหลบเลี่ยงไปอย่างรวดเร็ว มือเล็กทั้งคู่ยันอยู่บนอกแข็งแกร่งของเขาแล้วผลักตัวเขาออก “คันจังเลย คุณลู่ นี่คุณยิ่งจูบก็ยิ่ง……ลามกแล้วนะคะ”

การตอบสนองที่ไร้เดียงสาของเธอ เห็นได้ชัดเลยว่าเป็นเหมือนกระดาษขาวแผ่นหนึ่ง ลู่หานถิงหรี่ตาคมลงทีหนึ่งแล้วก็ปล่อยให้เธอขาเรียวทั้งสองข้างที่ยังเกาะอยู่บนเอวแข็งแกร่งของเธอลงพื้น จากนั้น ก็โอบเอวเธอเอาไว้แล้วกระชับตัวเธอเข้ามาอยู่ในอกตัวเอง “แค่นี้ก็ลามกแล้วเหรอ?”

เขาเหมือนจะ มีความดูถูกเธอเล็กน้อย เซี่ยซีหวั่นยักคิ้วที่งดงามเหมือนใบหลิวไป แล้วพูดอย่างไม่ยอมแพ้ขึ้นว่า “คืนนั้นคุณยังลามกไม่พออีกเหรอ?”

ในเวลานี้เองลิฟต์ก็มาถึงแล้ว พอประตูเปิดออก ลู่หานถิงก็โอบกอดเธอเดินเข้าไปข้างใน “ถ้าเกิดคุณสงสัยจริง ๆ ละก็ ผมสามารถพาคุณไปผ่านโลกสักหน่อย คุณจะได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าลามกจริง ๆ”

“……”

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกว่าไม่อาจคุยหัวข้อที่ไม่ดีต่อสุขภาพพวกนี้แล้ว “คุณลู่ ฉันพบว่าคุณชอบเด็กสาวมากจริง ๆ พออีกหน่อยถ้าฉันแก่แล้ว คุณจะไปชอบเด็กสาวคนอื่นอีกหรือเปล่า?”

เซี่ยซีหวั่นพบว่าเขาชอบเด็กสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องจริง ๆ ชอบกลิ่นอายอ่อนเยาว์สวยงามของเด็กสาว นี่เป็นเรื่องที่ปกติมาก ผู้ชายที่มีอำนาจและฐานะอย่างเขาล้วนชอบเด็กสาวที่อายุน้อยทั้งนั้น อายุของผู้หญิงและความงดงามเป็นของฆ่าเวลาของพวกเขา พวกเขาสามารถทำตามใจชอบได้ทุกอย่าง

ตอนนี้เธออายุยังน้อย แต่อีกหน่อยก็จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไป จากนั้นก็จะค่อย ๆ แก่ไป

ลู่หานถิงก้มหน้าลงมามองเธอทีหนึ่ง “ก่อนที่จะเจอคุณ ข้างกายผมก็เคยมีเด็กผู้หญิง แต่ผมก็ไม่มีรู้สึกว่าผมสนใจสไตล์แบบนี้ ผมไม่ได้ชอบเด็กสาว แต่เป็นเพราะว่าคุณบังเอิญเป็นเด็กสาวเท่านั้น ผมชอบคุณ เข้าใจหรือยัง?”

ในใจเซี่ยซีหวั่นรู้สึกชื่นมื่นขึ้นมา ว่าแล้วว่าเป็นประธานที่ชอบวางอำนาจ แม้แต่สารภาพรักก็ยังต้องมีท่าทีได้ใจขนาดนี้

……

ในห้องทำงานประธาน

นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยซีหวั่นมาที่ห้องทำงานประธานของลู่หานถิง เธอยืนอยู่หน้าต่างบานใหญ่แล้วจ้องมองไปด้านนอก เหมือนกับว่าทุกอย่างในเมืองนี้ได้อยู่ใต้เท้าเธอหมดเลย สมแล้วที่ตึกสำนักงานตึกนี้เป็นเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใครในเมืองไห่จริง ๆ

ฐานะทางบ้านของจ้าวลี่ยิงไม่เลว และขับรถหรูที่ราคาล้านกว่าอยู่คันหนึ่ง ซวงซวงมีการหมั้นหมายกับเขา แต่ช่วงก่อนทั้งสองคนได้เลิกรากันไปแล้ว

แน่นอนว่าซวงซวงไม่มีทางบอกเรื่องเมื่อกี้ให้จ้าวลี่ยิงรู้แน่นอน จ้าวลี่ยิงคนนี้ ตอนนี้ได้ถูกเซี่ยเหยียนเหยียนทำให้ลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว ถ้าเกิดเขารู้ว่าหวั่นหวั่นสวมเขาให้ผัวผีนั้นละก็ จะต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ เธอจะต้องปกป้องหวั่นหวั่นไว้

“ฉันก็แค่ผ่านมาทางนี้ กำลังจะกลับบ้าน จ้าวลี่ยิง ตอนนี้ฉันกับนายไม่มีเกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว ขอร้องนายอย่ามาคุยกับฉัน พอคนอื่นมาเห็นเข้า นายจะได้ไม่ต้องขายหน้าเอา!” ซวงซวงก้าวเท้าแล้วจะเดินจากไป

จ้าวลี่ยิงรีบพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “ซวงซวง เรื่องที่พวกเราถอนหมั้นกันแล้วยังไงก็ต้องบอกผู้ปกครองสักหน่อยใช่ไหม เอาอย่างนี้ละกัน เธอมาขึ้นรถ เดี๋ยวฉันส่งเธอกลับบ้าน ฉันจะได้ไปบอกกับพ่อแม่เธอสักคำด้วยเลย”

ซวงซวงครุ่นคิดไปครู่หนึ่งแล้วก็รู้สึกว่าโอเค จะได้ตัดกับจ้าวลี่ยิงได้เด็ดขาดสักที และแล้วเธอก็ดึงประตูรถเปิดออกแล้วขึ้นรถไป “งั้นก็ไปกันเถอะ”

……

จ้าวลี่ยิงขับรถไปเรื่อย ๆ ไม่นานซวงซวงก็พบความผิดปกติ “จ้าวลี่ยิง นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันนี่ นายจอดรถเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

จ้าวลี่ยิงหยุดรถลง จากนั้นก็กระชากตัวซวงซวงมา แล้วเขาก็แย่งโทรศัพท์ของซวงซวงไปเลย

พอเปิดวีแชทออก เขาก็เห็นรูปที่ซวงซวงถ่ายเมื่อกี้ เป็นรูปที่ลู่หานถิงอุ้มเซี่ยซีหวั่นเอาไว้

จ้าวลี่ยิงคลี่ยิ้มขึ้นทีหนึ่งอย่างได้ใจ จากนั้นก็เอารูปใบนี้ส่งไปให้เซี่ยเหยียนเหยียน

“จ้าวลี่ยิง นี่นายจะทำอะไรน่ะ รีบเอาโทรศัพท์คืนให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

จ้าวลี่ยิงยื่นมือไปผลักซวงซวงออก ซวงซวงล้มลงไปกับพื้นเลย เขาแสดงใบหน้าที่ขยะแขยงออกมา “ซวงซวง ที่นี่มันอยู่บนทางด่วน ฉันจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ แล้วเธอหาทางกลับไปเอาเถอะนะ ซึ่งก็วิ่งแค่ประมาณแปดชั่วโมง ถือซะว่าเป็นการลดน้ำหนักละกัน ฉันไม่เคยชอบเธอมาก่อนเลย และอีกอย่างทุกครั้งที่ฉันเห็นตัวอ้วน ๆ ของเธอก็ต้องรู้สึกสะอิดสะเอียนมาตลอด!”