สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 103

ตอนที่ 103 สาวใช้ตัวแสบ7

“เสี่ยวหลัน นี่คือเซี่ยชีหรั่น จะมาช่วยงานเธอ ฝากหน่อยนะ” คำพูดฝากฝังของฝู้เฟิ่งหยีหลบเลี่ยงจุดสำคัญ เสี่ยวหลันรับใช้เธอมาหลายปีแล้ว จึงรู้ว่าเรื่องไหนควรถามหรือไม่ควรถาม หล่อนตอบรับอย่างนบน้อม ค่ะ แล้วจึงพาเซี่ยชีหรั่นนำของไปเก็บยังห้องพี่เลี้ยงเด็กจากนั้นก็พาเธอไปยังห้องครัว

พอไม่ได้พบเย่เห้าหรัน เย่เชินหลินก็รู้สึกผิดหวังอยู่นิดหน่อย

พอหล่อนคิดว่าเย่เชินหลินยังอยู่ที่นี่ ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา กลัวเขาจะพาเธอกลับไปอีก กลัวเขาจะทำให้เสียโอกาสนี้ไป

“ลูกหลิน สุขภาพหายเป็นปกติดีแล้วรึยัง?” ฝู้เฟิ่งหยีนั่งบนโซฟาถามเย่เชินหลินที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ดีขึ้นมากแล้วครับ”

“ถ้าอย่างนั้น ก็ให้อยู่กับหลิงหลิงให้ดี แม่รออุ้มหลานอยู่ ลูกก็รู้ใช่ไหม?”

“ผมรู้ครับ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วง”

ขณะที่แม่ลูกกำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีเสียงกริ่งประตูดังขึ้น แม่บ้านเสี่ยวหลันขานรับพร้อมกับรีบเดินไปเปิดประตู

“สวัสดีครับ ผมไห่ลี่หมิน มาเยี่ยมท่านประธานเย่และคุณน้าฝู้ครับ”

“ค่ะ รอสักครู่นะคะ! ”เสี่ยวหลันเลื่อนใบหน้าออกจากลำโพงกริ่งประตู แล้วหันกลับไปถามฝู้เฟิ่งหยีว่าเป็นคุณไห่ลี่หมิน จะอนุญาตให้เข้ามาไหม

สีหน้าเย่เชินหลินดูเย็นชา เขาแอบคิดอยู่ว่า เขามาเร็วมาก คงมาเพราะเซี่ยชีหรั่นมาสินะ ไม่งั้นคงจะไม่บังเอิญขนาดนี้ พอหล่อนมา เขาก็มาทันที

“ลี่หมินเหรอ รีบเชิญเข้ามา!” ฝู้เฟิ่งหยีกล่าว

สักพักไห่ลี่หมินก็ขึ้นตึกมา ในมือหิ้วขนมเปี๊ยะไหว้พระจันทร์เจ้าดังและผลิตภัณฑ์บำรุงร่างกายมาด้วย

“สวัสดีครับคุณน้า วันไหว้พระจันทร์ใกล้มาถึงแล้วผมเลยมาเยี่ยมคุณน้ากับคุณลุง อวยพรให้ครอบครัวกลมเกลียวมีความสุขครับ! ”

“สิ้นเปลืองแล้ว เสี่ยวหลันรับของสิ! วันนี้ทำกับข้าวเยอะหน่อยนะ ข้าวเที่ยงลี่หมินก็อยู่ทานกับพวกเราเถอะนะ”

“งั้นผมก็ไม่เกรงใจแล้วนะครับ” ไห่ลี่หมินตอบกลับพร้อมกับยิ้มนิดๆ

เสี่ยวหลันรับของจากไห่ลี่หมินนำไปเก็บไว้ในตู้ในห้องรับแขก แล้วจึงเดินกลับไปยังห้องครัว

เซี่ยชีหรั่นอยู่ในครัวได้ยินเสียงไห่ลี่หมินมาแต่แรก ในใจเดาไปต่างๆนาๆว่าเขามาทำไม? เพราะรู้ว่าเธอมา? หรือมาเพื่อมาฟ้องเอาเรื่องที่เธอไล่เขาตอนนั้น? แต่เขารู้ได้ยังไงว่าเธอมาที่นี่? หรือที่บ้านนั้นยังมีคนของเขาอยู่ หรือว่าพานหยูรู้เรื่องจากส้งหลิงหลิงแล้วเอาไปบอกเขา?

“คุณแม่ครับ ผมมีเรื่องนึงลืมบอกกับเซี่ยชีหรั่น ผมไปคุยกับเธอก่อน คุณแม่ดูทีวีคนเดียวไปก่อนนะครับ ”เย่เชินหลินพูดจบก็ลุกขึ้น แล้วเดินไปยังห้องครัวอย่างเร็ว

ฝู้เฟิ่งหยีรู้สึกแปลกใจกับพฤติกรรมของทั้งสองนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก เธอหยิบรีโมทบนโต๊ะรับแขกขึ้นมาเปิดทีวีดูไปเรื่อยๆ

ไห่ลี่หมินรู้อยู่แล้วว่ามีเสี่ยวหลันอยู่ด้วย ไม่สะดวกที่จะคุยอะไรกับเซี่ยชีหรั่นเท่าไหร่ ที่บอกว่าจะช่วยทำกับข้าว ก็แค่อยากใกล้ชิดเซี่ยชีหรั่นแค่นั้น อีกอย่างคืออยากให้เย่เชินหลินได้เห็นท่าทีของเขาด้วย

แต่สำหรับเย่เชินหลินนั้น ไม่ว่าไห่ลี่หมินจะมีโอกาสคุยกับเซี่ยชีหรั่นหรือไม่ เขาก็ไม่อยากให้เข้าใกล้เซี่ยชีหรั่น ถึงจะแค่เพียงอยู่ในพื้นที่เดียวกัน เขาก็ไม่อนุญาต

เซี่ยชีหรั่นถึงจะดูเหมือนกำลังตั้งใจช่วยงานเสี่ยวหลันอยู่ แต่กับเรื่องที่ทุกคนคุยกันในห้องรับแขกเธอก็กำลังตั้งใจฟังอยู่ พอรู้ว่าไห่ลี่หมินกำลังจะมาที่ห้องครัว เธอก็ไม่อยากให้มา เขายิ่งอยากเข้ามาใกล้แบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เย่เชินหลินโกรธมากขึ้น จะทำให้เธอลำบากขึ้นเสียเปล่า

ไห่ลี่หมินเดินเข้ามายังครัว เพิ่งมองเซี่ยชีหรั่นได้ครู่เดียว เย่เชินหลินก็มาถึงประตูห้องครัว

“เซี่ยชีหรั่น มากับฉัน ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย! ”

“ค่ะ คุณเย่! ” เซี่ยชีหรั่นรีบเช็ดมือ คำนับให้ไห่ลี่หมินพร้อมพูด “สวัสดีค่ะคุณไห่!”

จากนั้นก็เดินผ่านไห่ลี่หมิน ออกจากห้องครัวไป