สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 104

ตอนที่ 104 สาวใช้ตัวแสบ8

ห้องนอนของเย่เชินหลินอยู่ทางด้านทิศเหนือ เขาตั้งใจยกห้องนอนที่มีแสงแดดส่องถึงให้คุณแม่

เซี่ยชีหรั่นเดินตามเย่เชินหลินมายังห้องนอนของเขา สังเกตเห็นว่าห้องนอนที่บ้านหลังนี้ของเขาค่อนข้างเหมือนห้องนอนปกติ เหมือนห้องนอนของผู้ชายทั่วไป สไตล์สีน้ำเงินเข้ม เป็นระเบียบเรียบร้อย

ทั้งห้องมีที่แปลกประหลาดอยู่จุดเดียวคือบริเวณหัวเตียงมีตู้หัวเตียงตั้งอยู่ แต่ในตู้นั้นว่างเปล่า ไม่มีรูปถ่ายแม้แต่รูปเดียว

สาเหตุที่เซี่ยชีหรั่นสำรวจห้องเขา เพราะจะได้ลดความสนใจในตัวเขาลง เธอไม่อยากสนใจเขามาก

อยู่ในห้องแคบๆด้วยกัน คิดถึงว่าเขาอยู่ข้างๆเธอ ทำให้ใจเธอเจ็บปวดขึ้นมาแบบควบคุมไม่ได้ ความทรงจำเมื่อตอนที่เขาย่ำยีเธอผุดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ แม้เธอจะพยายามเปลี่ยนความคิดยังไง ก็ทำให้สงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้

สีหน้าเขาเย็นชามาก ริมฝีปากเคลือบไปด้วยรอยยิ้มเสียดสี มองเธอจากมุมสูง น้ำเสียงเยือกเย็นคุยกับเธอว่า

“เทคนิคแพรวพราวไม่เลวหนิ พอก้าวขามาถึง คนแซ่ไห่ก็รีบตามมาช่วยถึงที่”

เขาไม่เคยฟังคำแก้ตัวของเธออยู่แล้ว ครั้งนี้เธอจึงไม่แก้ตัวใดๆ ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น

เย่เชินหลินใช้นิ้วเรียวยาวเชยคางเธอขึ้นมา บังคับให้เธอมองหน้าเขา

“ทำร้ายฉันยังไม่พอ ตอนนี้ยังวางแผนจะทำร้ายพ่อแม่ฉันอีกเหรอ? ”

เขากำลังพูดเรื่องอะไร? คิ้วสวยของเซี่ยชีหรั่นค่อยๆขมวดเป็นปม พร้อมกับส่ายหัว

“เปล่านะ ฉันไม่ได้อยากทำร้ายคุณ ยิ่งพ่อแม่คุณด้วยแล้ว ฉันมาที่นี่ เพราะแค่ไม่อยากทำให้คุณกับคุณส้งต้อง…”

“พอแล้ว!” เขาทำเสียงทุ้มดุ แล้วใช้เสียงเย็นชาพูดต่อ “ไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้เธออยู่ที่นี่ต่อ ทานข้าวเสร็จ ฉันจะพาเธอกลับ ”

“คุณ!” เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากแน่น กว่าจะมาอยู่ที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาบอกให้ไปก็ต้องไปงั้นเหรอ

ทำร้ายฉันขนาดนี้ยังไม่พออีกเหรอ?

“ทำไม?เย่เชินหลิน คุณก็ได้สิ่งที่คุณต้องการแล้วปล่อยฉันไปไม่ได้เหรอ? ฉันแค่อยากได้ความสงบสุข”

สีหน้าเย่เชินหลินเย็นชาลงอีก

“คุณเย่ล่ะ? ”

“ในห้องหนังสือ” เสี่ยวหลันอยู่แต่ในครัวเลยไม่รู้ว่าเย่เชินหลินเดินไปทางไหน ฝู้เฟิ่งหยีจึงตอบให้

หลินต้าฮุยเอ่ยขอบคุณนายหญิง แล้วนำเอกสารถือเข้าไปยังห้องหนังสือ

เย่เชินหลินกวาดสายตาอ่านเอกสารในแฟ้มอย่างเร็ว เป็นเหมือนที่เขาคาดไว้ คิดไว้แล้วว่าเซี่ยชีหรั่นต้องมีความแค้นใดกับหวีซานซาน หวีซานซานเคยวางเพลิงเผาคนรักคนแรกของเซี่ยชีหรั่น โม่เสี่ยวจุน เมื่อครั้งที่แล้วเย่เชินหลินสั่งให้ผู้ดูแลบ้านส่งคนไปเช็คประวัติเซี่ยชีหรั่น รู้ว่าเธอเป็นเด็กกำพร้า และถูกสกุลโม่ชุบเลี้ยงมาแต่เด็ก อีกทั้งสกุลโม่ยังรับเลี้ยงดูเด็กผู้ชายอีกคนหนึ่ง ชื่อโม่เสี่ยวจุน และยังมีลูกแท้ๆอยู่อีกคนชื่อโม่เสี่ยวหนง ซึ่งเป็นเหมือนที่เซี่ยชีหรั่นเคยบอกไว้ แต่มีอย่างหนึ่งที่เขายังไม่รู้คือโม่เสี่ยวจุนเสียชีวิตไปแล้ว

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทางหวีซานซานต้องการให้คดีเงียบไป เห็นท่าทีลับล่อของโม่เสี่ยวหนงกับเซี่ยชีหรั่นแล้วก็พอเดาได้ ว่าโม่เสี่ยวหนงก็คงถูกหวีซานซานซื้อตัวไปแล้วเช่นกัน

“ประธานหวี ประธานหอการค้าเมืองหลินเจียงกลัวคดีนี้ถูกตรวจสอบ เลยออกคำสั่งลับไม่ให้ใครพูดถึงคดีการตายของโม่เสี่ยวจุนอีก ที่ผมสามารถตรวจสอบเจอเพราะมีเพื่อนสมัยเด็กผมเคยทำงานในคดีนี้มาก่อน เขาบอกว่าหากดูจากหลักฐานทางวิทยาศาสตร์แล้ว ไฟไหม้ครั้งนั้นเกิดจากฝีมือมนุษย์ไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุ เพื่อนเขาเองก็ไม่พอใจนักที่เบื้องบนบังคับไม่ให้ตามคดีนี้ แต่ก็กลัวต้องตกงานเลยไม่มีทางเลือกครับ” หลินต้าฮุยยืนอธิบายให้เย่เชินหลินฟังอยู่หน้าโต๊ะคอมฯ

“อืม!”

เย่เชินหลินดูเอกสารอีกรอบ ครั้งนี้ทำให้เข้าใจการกระทำทั้งหมดของเซี่ยชีหรั่น

หล่อนเข้ามาตระกูลเย่ เพื่อเป็นสายให้กับหัวหน้าหอการค้าของมณฑล ข้อแลกเปลี่ยนอาจเป็นการที่หัวหน้าจงให้ไห่ลี่หมินสัญญาว่าจะรื้อคดีให้เธอ หรืออาจเป็นไปได้ว่า การที่เธอยอมอดทนแม้ทุกข์สาหัสแค่ไหนก็เพียงเพื่อได้พบกับคุณพ่อของเขา