สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 149

ตอนที่ 149 สาวใช้ตัวแสบ 53

เธออยากพูดเรื่องนี้ให้เซี่ยชีหรั่นคิดไปคิดมาก็ช่างเถอะ

เธอไม่คาดหวังให้เซี่ยชีหรั่นช่วยเธอให้เป็นผู้หญิงของเย่เชินหลินด้วยซำทุกคนก็เห็นแก่ตัวกันหมดเธอจะยอมแบ่งปันผู้ชายของตัวเองให้คนอื่นได้ยังไง

เรื่องนี้เธอคงต้องหาวิธีเองแต่ข้อแม้คือเธอต้องอยู่ที่นี่ห้ามให้เซี่ยชีหรั่นสงสัยเธอถ้าตอนไหนที่เธอได้เป็นผู้หญิงของเย่เชินหลินแล้วจริงจริงเธอก็สามารถต่อต้านกับเซี่ยชีหรั่นได้แล้วและไม่ต้องกลัวแล้ว

พอคิดแบบนี้ได้แล้วโม่เสี่ยวหนงก็ทำท่าทีเหมือนเมื่อก่อนพูดกับเธออย่างใจร้อน:“รู้แล้วรู้แล้วพี่พี่ก็ไม่ต้องบ่นฉันแล้วฉันก็แค่พูดพูดพี่ก็นอนกับเขาไปแล้วฉันเป็นน้องสาวพี่ฉันจะไปนอนกับเขาได้ยังไงแบบนั้นก็น่าขยะแขยงเกินไป”

คำตอบนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นสบายใจขึ้นมาทันทีเธอตบไหล่เธอแล้วพูด:“เธอทำให้พี่ตกใจแทบตาย”

“คนขี้กลัว!ถ่ายรูปกันต่อเถอะอย่าไปสนใจบ้านนอกข้างห้องนั้นเลย”

โม่เสี่ยวหนงแลบลิ้นให้เซี่ยชีหรั่นถ่ายรูปให้เธอต่อ

แต่ถ้าอยากที่จะไม่สนใจฟางลี่น่าที่อยู่ห้องข้างข้างคงจะยาก

เสียงใหญ่ของเธอคงจะได้ยินไปทั่วบ้านบวกกับนิสัยเชิดหยิ่งแบบนั้นของเธอย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลักสำหรับเธอคงจะเป็นเรื่องที่ดีมหาศาลเธอจะให้ทุกคนรู้ว่าหลังจากนี้เธอก็ไม่ใช่สาวใช้ธรรมดาทั่วไปแล้วเธอเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน

แน่นอนเธอชัดเจนดีว่าตัวเองยังไม่ใช่ผู้หญิงของเย่เชินหลินแต่ในเมื่อเข้ามาอาศัยแล้วก็เหมือนหอคอยที่ใกล้นำได้พระจันทร์ก่อนยังจะไม่มีโอกาสอีกหรอ?

ถึงเธอจะโง่ขนาดไหนเธอก็รู้ที่เย่เชินหลินทำแบบนี้ก็เพื่อให้เธอมาแหย่เซี่ยชีหรั่นแม้ในใจเธอจะไม่พอใจแต่ก็รู้ว่าที่เธอเสียงดังก็เพื่อให้เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเธอเข้ามาอาศัยแล้วเย่เชินหลินไม่มีทางโกรธเธอหรอก

อีกอย่างเธอจะให้ทุกคนรู้ในเวลาเดียวกันว่าเธอเป็นคนของเย่เชินหลินแล้วนี่ก็ส่งผลให้ตำแหน่งเธอในบ้านหลังนี้สูงขึ้นด้วย

เซี่ยชีหรั่นมักจะชอบเหม่อลอยตอนถ่ายรูปให้โม่เสี่ยวหนงแค่เธอคิดถึงเย่เชินหลินทำดีกับฟางลี่น่าอย่างนั้นและเคยทำแบบนี้กับเธอเธอก็รู้สึกโดนแทงใจอย่างเจ็บแม้เธอจะปลอบตัวเองว่านี่เป็นหน้าที่ของเธอเธอก็ยังรู้สึกเสียใจ

“พี่พี่หึงหรอ?”โม่เสี่ยวหนงถามอย่างเบาเบา

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัวเบาเบาไม่พูดอะไร

“พี่ให้ฉันช่วยไปตบยัยบ้านนอกคนนั้นไหมสั่งสอนสั่งสอนเธอให้เธอรู้ตัวหน่อย”โม่เสี่ยวหนงถามเธอด้วยความกล้า

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัวเบาเบาพูดกับเธออย่างเสียงเรียบ:“ฉันไม่หึงจริงจริงมันก็ไม่มีอะไรให้เสียใจอย่าพูดถึงสถานะของฉันเลยแม้แต่ส้งหลิงหลิงคู่หมั้นแท้แท้ของเขาเธอยังต้องยอมเห็นเขามีผู้หญิงซ้ายบ้างขวาบ้างทำอะไรได้เพราะฉะนั้นฉันถึงเตือนเธอว่าผู้ชายแบบนี้ดีที่สุดไม่ต้องเอา”

“โหทำไมพูดไปพูดมาก็พูดถึงหัวฉันจนได้ช่างเถอะพี่ไม่ไปสั่งสอนเธอก็แล้วไปยังไงพี่ก็คงจะเป็นฝ่ายต้องยอมตลอด”

“ยังจะถ่ายรูปอีกไหม?”เซี่ยชีหรั่นฝืนยิ้มออกมาถามโม่เสี่ยวหนง

“ถ่าย”

เซี่ยชีหรั่นพยายามให้ตัวเองไม่ไปคิดอะไรโฟกัสแต่กล้องของโทรศัพท์แอปเปิลถ่ายภาพสวยสวยของโม่เสี่ยวหนง

ตอนนี้ทางเดินฉนวนก็มีเสียงของหลินหลิงดังขึ้นมาอีกเธอพูด:“ยกเข้าไป!”

คำพูดดูคุ้นหูเซี่ยชีหรั่นนึกถึงตอนที่เธอมาส่งเสื้อผ้าให้เซี่ยชีหรั่นเธอก็พูดแบบนี้

หรือว่าเย่เชินหลินสั่งให้เธอมาส่งเสื้อผ้าให้อีก?นี้เป็นความรู้สึกแรกของเธอจากนั้นเธอก็รับรู้ได้ว่าเธอทำให้เขาโกรธเขายังเป็นคนได้ใจขนาดนั้นจะเป็นไปได้ยังไงที่จะให้คนซื้อของให้เธออีก