สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 151

ตอนที่ 151 สาวใช้ตัวแสบ 55

พูดจบ เธอเดินหันหลังออกจากห้องรับแขกสีเหลืองและไปหาเย่เชินหลิน

ตอนนี้เย่เชินหลินกำลังยุ่งกับการงาน แถมยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของฟางลี่น่า เขาไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้มาก แต่ก็มีแค่ผู้หญิงแบบนี้ถึงจะทำเป้าหมายของเขาให้สำเร็จ

หลินหลิงเคาะประตูและได้รับความอนุญาตเย่เชินหลินแล้วก็เข้าไป พูดว่า “คุณเย่ เรื่องที่คุณมอบให้กับฉัน ฉันได้ทำสำเร็จหมดแล้วค่ะ เสื้อผ้าทั้งหมดเอาไปไว้ที่ห้องของคุณฟาง เธอก็รับไว้หมดแล้วค่ะ”

“อืม เธอรอตรงนี้สักครู่ ฉันยังมีเอกสารที่กำลังจะทำเสร็จ เดี๋ยวเธอกลับบริษัทเอาไปด้วย”

เย่เชินหลินไม่ได้ยกหัวขึ้น ทำเอกสารที่ห้องต่อ

ฟางลี่น่าอยู่ในห้องนอนนั่งคิดเองสักครู่ใหญ่ พ่อบ้านเตือนเธออยู่ข้างๆ “เธอโกรธเรื่องอะไร เซี่ยชีหรั่นเธอก็เหมือนคุณนี่ คุณต้องคิดดูดีๆว่า ทำไมคุณเย่ถึงให้ของพวกคุณเหมือนกัน?”

“เพราะอะไร?” ฟางลี่น่าถาม

“อ่อ ฉันรู้แล้ว เขากำลังจะบอกว่า.....” ฟางลี่น่าพลางกล่าวพลางลุกขึ้นจากเตียง แล้วพูดกับพ่อบ้านว่า “ฉันต้องไปพบหน้ากับเซี่ยชีหรั่น”

“อย่าพูดให้มันเกินไปก็แล้วกัน” พ่อบ้านเตือนเธอ

“ฉันรู้แล้ว อย่างจะให้เธอพูดอีกทำไม”

ท่าทีที่ฟางลี่น่ามีต่อพ่อบ้านเปลี่ยนไปแล้ว นี่ทำให้พ่อบ้านรู้สึกโกรธมาก พ่อบ้านอยากหาคนใช้มาไว้อยู่ข้าวๆเย่เชินหลินตลอด เขาคิดค้นทุกวิธีเพื่อที่จะเอาฟางลี่น่าเข้ามา ใครจะคิดว่าผู้หญิงนี้พอได้อยู่กับเย่เชินหลิน ก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคนล่ะ ไม่เอาเขาไว้ในสายตา

เขามองมาทางฟางลี่น่าแล้วทำตาเย็นชาใส่ ในใจติดอยู่ว่า นิสัยเธอแบบนี้ เธอคิดว่าคุณเย่จะชอบเธอได้นานขนาดไหน ถึงตอนนั้นเขาไม่ต้องการเธอ ฉันก็ไม่ต้องการแล้ว ฉันจะดูสิว่าเธอจะคุกเข่าขอร้องฉันเหมือนกับจ้าวเทียนอั้ยหรือเปล่า

ฟางลี่น่าไม่ได้เคาะประตูของเซี่ยชีหรั่นเปิดแล้วเข้าไปเลย แถมยังเปิดประตูให้กว้างใหญ่ ในปากยังตะโกนว่า “เซี่ยชีหรั่น”

โม่เสี่ยวหนงเห็นว่าเป็นเธอ ก็รู้สึกโกรธ กำลังจะระเบิดออกมา กลับเห็นเซี่ยชีหรั่นส่ายหัว

“มีเรื่องอะไรไหม?” เซี่ยชีหรั่นถาม

“ได้ล่ะ เธอเอากลับไปได้ล่ะ วันนี้ก็ดึกล่ะ เธอก็อยู่กินข้าวที่นี่แล้วกัน”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณเย่ “ตอนที่เย่เชินหลินกำลังโมโหเกี่ยวกับอีนังสกุลเซี่ยนั้น ยังคิดถึงอาหารมื้อดึกของเธอที่เป็นผู้ช่วย หลินหลิงรู้สึกดีใจมาก

เธอก็ไม่ได้ขออะไรมาก ก็แค่ได้เห็นเย่เชินหลินบ่อยๆ ทำงานให้เขา แค่นี้เธอก็รู้สึกดีล่ะ

“คงยังต้องรออีก20นาทีถึงจะได้กินข้าว เธอก็นั่งรอที่นี้สักคู่” เย่เชินหลินพูด เปิดลิ้นชักแล้วเอาไอแพดโยนให้เธอ

“ถ้ารู้สึกเบื่อก็เล่นๆเน็ต” เขาพูดแบบอ่อนโยน

หลินหลิงเอาไอแพดไว้ ในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้นแม้ดวงตาก็รู้สึกเปียกชื้นไปด้วย เธอมองเย่เชินหลินแบบหลงรักแต่ก็กลัวเผยความคิดในใจออกมา กลัวไม่ได้ทำงานข้างเขาอีก ก็เลยเก็บสายตานั้นกลับ จับไอแพดไว้แน่นๆ

เย่เชินหลินได้สังเกตเห็นปฏิกิริยาของเธอ ที่จริงที่เขาเอาไอแพดเธอก็เพราะอยากดูว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไรบ้าง

นั้นไง ผู้หญิงทุกคนล้วนรู้สึกซาบซึ้งใจมากกับของที่เขาให้ ก็มีแค่ผู้หญิงคนนั้น ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย