สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 181

ตอนที่ 181 สาวใช้ตัวแสบ 85

　เธอรู้สึกว่าหลายปีที่ผ่านมา ความลำบากทั้งหมดที่เย่จื่อห้านเจอเกิดจากเธอทั้งนั้น เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้ เธอก็จะรู้สึกเจ็บปวดไม่มีที่เปรียบ ก็จะมีอาการซึมเศร้าและเจ็บป่วย

เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง เธอก็จะไม่ยอมรับการรักษา และขังตัวเองอยู่ในคุกทางจิตวิญญาณ

แต่ครั้งนี้เย่เชินหลินไม่ให้โอกาสให้เธอขังตัวเองอีก เขานั่งเฝ้าข้างๆแม่ตลอดเวลา ไม่ขยับตัวไปไหนเลย

ฝู้เฟิ่งหยีหลับตา กลั้นน้ำตาไว้ เธอรู้ว่าลูกชายของเธอกำลังจะทำอะไร อันที่จริงเย่เชินหลินเป็นลูกที่กตัญญูมาก เขาแค่ต้องการจะสู้กับเย่เฮ่าหรัน นั่นเป็นความแค้นที่อยู่ในใจเขามาหลายปี นอกจากเรื่องนี้แล้ว เขาจะยอมทำตามที่แม่ต้องการทุกอย่าง

เธอจำได้ครั้งหนึ่งที่เธอป่วย และปฏิเสธที่จะใช้ยารักษา เวลามีไข้ เย่เชินหลินก็นั่งเฝ้าและดูแลเธอตลอดทั้งคืน

เธอถามเขา ทำไมต้องกตัญญูกับเธอขนาดนี้ ในวัยของเขาในตอนนี้ คนที่จะกตัญญูต่อแม่เช่นเขานั้นหาได้ยากมาก เขาตอบเธอว่า เพราะเขาเอาความกตัญญูของเสี่ยวห้านมารวมกัน ดังนั้นความกตัญญูก็เลยมากกว่าลูกผู้ชายทั่วไป

ฝู้เฟิ่งหยียังคงหลับตา เย่เชินหลินรู้ว่าเธอยังไม่หลับ เธอแค่ไม่อยากคุย เขาก็ไม่พูด เพียงแค่เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ สักพัก มีคนเคาะประตู

“คุณน้า ฉันคือส้งหลิงหลิง ฉันเข้ามาได้ไหม”

“แม่ครับ ตื่นเถอะ คุยกับหลินหลินหน่อย” เย่เชินหลินต้องการใครสักคนที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของฝู้เฟิ่งหยี

ฝู้เฟิ่งหยีมักจะแคร์ความรู้สึกของคนอื่น ต่อหน้าเย่เชินหลินเธอจะไม่ฝืนความรู้สึกของตัวเอง แต่ต่อหน้าคนอื่นเธอจะแกล้งทำเป็นมีความสุข แต่เขาเชื่อว่า ถ้าแกล้งทำบ่อยๆเธอก็จะมีความสุขจริงๆเกิดขึ้นได้

“เข้ามาสิ “ เย่เชินหลินพูดด้วยเสียงดัง ส้งหลิงหลิงเปิดประตูเข้ามา ในมือถือถาดมาด้วย ด้านบนมีข้าวต้มหนึ่งถ้วย

“คุณน้า นี่คือโจ๊กข้าวสาลีพุทรา ฉันเพิ่มปรุงมันเองกับมือในห้องครัว เหมาะสำหรับวัยหมดประจำเดือนมาก ท่านดื่มหน่อยนะ ดูว่าฝีมือของฉันใช้ได้หรือไม่”

“ ได้สิ กลิ่นหอมมาก หลินหลินเป็นเด็กดีจริงๆ” ฝู้เฟิ่งหยีชมเธอ

เย่เชินหลินพยุงแม่ลุกขึ้น รับโจ๊กสาลีที่ส้งหลิงหลิงนำมาวางไว้ด้านหน้าของแม่ เป่าแล้วเป่าอีก “แม่ครับ ผมป้อนนะครับ”

เป็นครั้งแรกที่ส้งหลิงหลิงเห็นเย่เชินหลินดูแลคุณแม่เช่นนี้ รู้สึกซาบซึ้งใจ ไม่คาดคิดคนที่ไปไหนมาไหนมีแต่คนคอยปรนนิบัติอย่างคุณชาย จะดูแล รับใช้คุณแม่ด้วยตัวเองเช่นนี้

ฝู้เฟิ่งหยีส่ายหัวของเธอ รับถ้วยมา พูดด้วยเสียงเบา “ฉันทานเองดีกว่า ถ้าเธอเป็นลูกกตัญญูจริงๆ รีบมีลูกกับหลินหลินจะดีกว่า”

“ไอ้บ้านี่ อย่ามาเป็นอันธพาลแถวนี้นะ ทำให้คนอื่นสับสน” ฝู้เฟิ่งหยีตำหนิ เย่เชินหลินก็ยิ่งหัวเราะ

โดยปกติแล้วเย่เชินหลินมักจะมีใบหน้าที่บูดบึ้ง หากดูยากที่จะเหมือนตอนนี้ทั้งเชื่อฟัง น่ารัก เธอรู้ดี ลูกชายกำลังพูดให้เธอรู้สึกมีความสุข อยากที่จะตำหนิเขา แต่ก็กลัวว่าจะพูดแรงไป

ทั้งๆที่เธอก็รู้อยู่เต็มอก เขาไม่ใช่คนที่ทำอะไรไม่ดีไม่งาม ตอนนี้กลายเป็นเช่นนี้ ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะเย่เฮ่าหรัน

อีกไม่นานเขาจะทำบางอย่างที่ทำให้เย่เฮ่าหรันเดือดร้อน ดูเหมือนว่าขอแค่พ่อเขาว่างงาน เขาเหมือนจะรู้สึกเจ็บปวด

“เสร็จแล้ว ฉันทานอิ่มแล้ว เธอทานนี่ให้หมด หลังทานหมดฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” ฝู้เฟิ่งหยียื่นโจ๊กให้ลูกชาย เย่เชินหลินยังคงหัวเราะ

“ไม่ทานครับ นี่มันสำหรับควบคุมวัยหมดประจำเดือนของผู้หญิง เดี๋ยวทำให้ผมกลายเป็นหญิงก็ไม่ใช่ ชายก็ไม่เชิงหรอก ยิ่งทำให้ภารกิจการทำหลานไม่สำเร็จไปด้วย” เย่เชินหลินพูดไปด้วยพร้อมกับดันกลับไปให้คุณแม่ เกลี้ยกล่อมให้เธอทานมากขึ้น

ฝู้เฟิ่งหยีดื่มอีกสองสามคำ ถึงให้เย่เชินหลินเอาออกไป เวลานี้ใบหน้าของเธอจริงจังมากขึ้น

“ลูกหลิน ตอนที่ฉันมาดูเหมือนจะเห็นมีหลายห้องที่มีคนอาศัยอยู่ที่นี่ของเธอมีแขกมากมาย” ฝู้เฟิ่งหยีเธอสุ่มถาม